Τα θετικά και κάποια αρνητικά στοιχεία που έβγαλε η ΑΕΚ στο παιχνίδι της στη νίκη επί του Πανσερραϊκού.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Άλλο ένα ματς της ΑΕΚ έλαβε τέλος και με τη λήξη του όλοι μας μετρούσαμε ξανά τις ημέρες για να δούμε πόσες απομένουν ώστε να την ξαναδούμε… Επόμενη μάχη την Κυριακή στη Νίκαια κόντρα στον Ιωνικό. Θα… ματώσει ο Ιωνικός για χίλιους λόγους να σταματήσει την ΑΕΚ, αλλά αυτά θα τα πούμε τις επόμενες ημέρες.
Στο απόγευμα της Τετάρτης (18/1) θα μείνουμε, με την ΑΕΚ να παίρνει ουσιαστικά την πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου κερδίζοντας 3-0 τον Πανσερραϊκό. Τυπικά η πρόκριση θα σφραγιστεί την επόμενη Πέμπτη στις Σέρρες. Έκανε τις λογικές αλλαγές του πάλι ο Αλμέιδα. Μοιράζει εξαιρετικά τον χρόνο σε αυτά τα σερί παιχνίδια ο προπονητής προκειμένου να κρατά όλους τους παίκτες του «ζεστούς» και ψυχολογικά και σωματικά. Στο πρώτο ημίχρονο η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ έδειχνε να μην είχε καθαρό μυαλό στην τελική προσπάθεια. Ενώ έφτανε συνεχώς στη μεγάλη περιοχή και την πατούσε κιόλας, όπως συνηθίζει, είτε η τελική πάσα, είτε το τελικό σουτ δεν είχαν αποτελεσματικότητα. Ο Πανσερραϊκός μάλλον εύκολα κράτησε το 0-0.
Παρ’ όλο πάντως που η ΑΕΚ δεν βρήκε γκολ στα πρώτα 45 λεπτά αδιαφορία και χαλαρότητα δεν είδαμε. Επιπολαιότητα ναι. Αδιαφορία και χαλαρότητα όμως όχι. Ένα το κρατούμενο. Στην επανάληψη όλα έγιναν πιο απλά. Το γκολ του Μάνταλου «ξεκλείδωσε» το παιχνίδι και οι αλλαγές, με τους περισσότερους βασικούς, οι οποίοι έχουν καλύτερο ρυθμό, απλούστευσαν τα πράγματα, σε συνδυασμό και με τη λογική κούραση που ήρθε για τον εξαιρετικό Πανσερραϊκό. Ανέβασε αισθητά την απόδοσή του και ο μοναδικός Πινέδα και ήρθε το 3-0 που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «φτωχό».
Το εξαιρετικό που είδαμε για πολλοστή φορά στο παιχνίδι της ΑΕΚ, πέρα από την τακτική προσέγγιση του αγώνα, τους αυτοματισμούς και τις σχεδόν 30 τελικές που έφτιαξε πάλι, ήταν η διάθεση και η σοβαρότητα όλων των παικτών! Όλων! Και αυτοί που ξεκίνησαν το ματς και όσοι μπήκαν ως αλλαγή είχαν διάθεση και όρεξη!
Εκτός όλων των άλλων, ο Ματίας Αλμέιδα έχει πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο, που μόνο δεδομένο δεν είναι στο ποδόσφαιρο και σε τέτοια παιχνίδια: Να πείθει και να παίρνει απ’ όλους τους ποδοσφαιριστές το 100% σε συγκέντρωση και απόδοση, ανεξάρτητα ποιον αντίπαλο έχουν μπροστά τους. Δεν βλέπουμε καμία χαλαρότητα! Αν μετά το 3-0 βλέπαμε μία… χαλαρότητα από την ΑΕΚ θα το θεωρούσαμε λογικό. Λάθος μας θα ήταν! Ετσι όμως έχουμε συνηθίσει… Η ΑΕΚ όμως και με την Κηφισιά και με τον Πανσερραϊκό έβγαζε ένταση, πίεση και διάθεση να κυνηγάει γκολ μέχρι το τέλος – κι ας είχαν κριθεί τα ματς!
Σπάνια συμπεριφορά, όμως αυτή είναι η νοοτροπία του προπονητή και την έχει περάσει στους παίκτες του: «Σεβασμός είναι να δείχνεις στον αντίπαλο ότι θέλεις να τον… πατήσεις μέσα στο γήπεδο», έχει πει ο Αλμέιδα και σωστά! Και η ΑΕΚ αυτό προσπαθεί να κάνει! Κάποιες φορές το πετυχαίνει, κάποιες όχι. Όμως αυτός είναι ο αγωνιστικός χαρακτήρας της πλέον και είναι υπέροχος… Για παίκτες σε ατομικό επίπεδο δεν θα μπω σε κριτική. Μόνο για τον Τσούμπερ θα επαναλάβω πάλι αυτό που είχα γράψει πριν μία εβδομάδα: Θέλει αγάπη και στήριξη ο Ελβετός από την εξέδρα για να επανέλθει στα επίπεδα που ήταν όταν ήρθε στην ΑΕΚ πέρυσι το καλοκαίρι! Από εκεί και πέρα είναι σημαντικό ότι μπαίνει στις φάσεις. Ίσως ένα γκολ θα τον βοηθήσει. Ισως αυτό το γκολ έρθει όταν σταματήσει να εκβιάζει καταστάσεις και να το ψάχνει με τόσο ζήλο…
