Γιατί ο ΑΕΚτζής δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτό το πραγματικό δυνατό ντέρμπι και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Ποιοτικά το χθεσινό ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό θα ξεχαστεί γρήγορα. Δεν είδαμε επιθετικό ποδόσφαιρο, δεν είδαμε πολλές φάσεις. Για τον ΑΕΚτζή όμως αυτό το ντέρμπι δεν θα ξεχαστεί ποτέ! Ήταν το πρώτο πολύ μεγάλο ντέρμπι στη Φιλαδέλφεια μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες! Ήταν ένα μεγάλο ματς από τα παλιά όπου ΑΕΚ και Παναθηναϊκός είναι οι καλύτερες και πιο σταθερές ομάδες στην Ελλάδα και δίκαια στις πρώτες θέσεις. Ήταν ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ το κέρδισε και παραμένει στο παιχνίδι του τίτλου! Για όλα αυτά και για άλλα πολλά που ο καθένας τα κουβαλάει μέσα του, δεκαετίες τώρα, αυτή η νίκη της ΑΕΚ επί του Παναθηναϊκού στη μνήμη του ΑΕΚτζή δεν θα σβηστεί ποτέ. Ουσιαστικά αυτή η νίκη είναι σαν, αυτή η ομάδα, να ξορκίστηκε το κακό των τελευταίων ετών!
Φεύγοντας από το γήπεδο, πραγματικά ένιωσα πως έτσι όπως πήγε το ματς αν γινόταν στο ΟΑΚΑ το πιο πιθανό ήταν εν τέλει η ΑΕΚ να μην το κέρδιζε. Δεν ξέρω αν θα έμπαινε το δοκάρι του Ιωαννίδη στο τέλος ή δεν έμπαινε το γκολ του Πινέδα νωρίτερα. Ξέρω με πάσα βεβαιότητα πως σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι υπομονής και την πολλή τακτική που είχε από τους δυο προπονητές, αν γινόταν στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός και πιο τυχερός θα ήταν και θα «έκλεβε» αγωνιστικά τον βαθμό ή τη νίκη. Όντως στη Φιλαδέλφεια είναι αλλιώς… Αυτό το πάθος που βγάζουν οι παίκτες του Αλμέιδα εκεί μέσα, αυτή η δίψα από τους ίδιους να δείξουν όσα μπορούν – κι ας υπερβάλλουν πολλές φορές όταν έχουν τη μπάλα στα πόδια – μπροστά στο κοινό τους, είναι στοιχεία που στο αχανές ΟΑΚΑ δύσκολα μπορεί να περάσει ο κόσμος στον αγωνιστικό χώρο, όσο καλή διάθεση κι αν έχει. Και, μάλιστα, χθες δεν βοήθησε και η εξέλιξη του αγώνα να πάρει… φωτιά η εξέδρες πολλές φορές. Σκεφτείτε στο ΟΑΚΑ πόσο… σβηστά θα πήγαινε το ματς.
Η ΑΕΚ είχε να διαχειριστεί πολλά περισσότερα
Το παιχνίδι στο καθαρά αγωνιστικό του κομμάτι ήταν κλασικό ντέρμπι. Πολλή τακτική, λίγες φάσεις και στο πρώτο ημίχρονο οι δυο ομάδες να εξουδετερώνει η μία την άλλη. Μικρά ρίσκα πήραν και οι δυο δημιουργικά, ενώ κάθε μια προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί κάποιο λάθος της άλλης. Δεν έγινε κι έτσι πήγαμε χωρίς σκορ στα αποδυτήρια και ούτε μία κλασική ευκαιρία! Η ΑΕΚ έδειχνε περισσότερο αγχωμένη, όταν είχε τη μπάλα. Λογικό. Η ήττα από τον ΠΑΣ ήταν σοκαριστική λίγες ημέρες πριν. Είχε και περισσότερες απουσίες. Η πίεση που κουβαλούσε ήταν πολύ μεγάλη. Είχε να διαχειριστεί πολλά περισσότερα πράγματα απ’ ότι ο Παναθηναϊκός, ο οποίος και τώρα που έχασε δεν… έχασε πολλά. Η διαφορά έφτασε πάλι στους -4 βαθμούς, εκεί όπου ήταν δηλαδή πριν πάει η ΑΕΚ στα Γιάννενα και ο ΠΑΟ στη Λιβαδειά.
Ένας Παναθηναϊκός, ο οποίος, ήρθε στη Φιλαδέλφεια με βασικό στόχο να κόψει το ρυθμό του αγώνα. Τον ευνοεί το χαμηλό τέμπο και το κατάφερε, «παγώνοντας» και καθυστερώντας από τα πρώτα λεπτά το παιχνίδι. Κράτησε την ΑΕΚ μακριά από την περιοχή του και μάλιστα εύκολα. Είχε εξαιρετική αλληλοκάλυψη και δημιουργικά, χωρίς πολλά ρίσκα προσπαθούσε να βγει σωστά και γρήγορα μπροστά, μπας και με κάποια ενέργεια βρει γκολ και «κλέψει» το παιχνίδι – όπως πήγε να κάνει με τον Μπερνάρ στην επανάληψη και έδρασε φανταστικά ο Αθανασιάδης. Εκεί μιλούσε η άμυνα της ΑΕΚ και ο σούπερ Σιμάνσκι. Και φτάσαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Η ΑΕΚ μπήκε πιο παθιασμένα. Λογικό. Ο κόσμος της έδωσε ώθηση, έπαιζε στην έδρα της, ήθελε τη νίκη. Και πάλι ήταν καλά στημένος ο Παναθηναϊκός και πάλι η ΑΕΚ έδειχνε εγκλωβισμένη. Κούραζε συνεχώς τη μπάλα ο Άμραμπατ, δεν είχε βοήθειες στο δημιουργικό κομμάτι κι έτσι δεν βγήκαν φάσεις. Ήρθε όμως το γκολ! Μια στιγμή αδράνειας του Παναθηναϊκού. Μία γρήγορη πάσα, ένα σουτ, λίγο τύχη και 1-0. Και μετά οι παίκτες του Αλμέιδα «έτρωγαν σίδερα». Δυνατό, παθιασμένο παιχνίδι, δεν άφησαν μπάλες να χάσουν ούτε για αστείο. Έκανε και η ΑΕΚ, πάντως, το λάθος της στο 98’ με τον Βίντα να μην υπολογίζει καλά, τον Αθανασιάδη να βγαίνει λάθος, όμως το δοκάρι την έσωσε από την ισοφάριση. Και επειδή… ΑΕΚ είσαι το ματς πήγε αγχωτικά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο αφού έπιασε ο Μπρινιόλι το πέναλτι του Λιβάι.
Άλματα προόδου
Το ντέρμπι το πήρε η ομάδα που έδειξε από την αρχή ότι το ήθελε και η έδρα της, έχοντας φυσικά και λίγη δόση τύχης στις ελάχιστες στιγμές μπροστά από τις δυο εστίες που είχαμε. Δεν είναι κακό να έχεις τύχη… Και ο Παναθηναϊκός είναι στο +4 με αρκετή απ’ αυτή σε πολλά παιχνίδια του. Για να βρεις την τύχη σου όμως πρέπει να την δουλέψεις. Να την… προκαλέσεις. Και η ΑΕΚ έχει δουλέψει πολύ. Έχει κάνει άλματα προόδου αδιανόητα για όλους μας, βλέποντας πίσω μόνο λίγους μήνες.
Τι κρατάει η ΑΕΚ από το ντέρμπι εκτός από τη νίκη φυσικά; Ότι απέδειξε ότι είναι ομάδα με χαρακτήρα. Ότι έχει προχωρήσει σημαντικά μπροστά και πως έχει πολλά πράγματα ακόμα να βελτιώσει. Δεν έχει πιάσει κανένα ταβάνι η ΑΕΚ. Έχει σούπερ ρόστερ (αποδείχθηκε και χθες ποιοι ήρθαν από τον πάγκο, ποιοι δεν έπαιξαν και ποιοι απουσίαζαν), έχει σούπερ και σοβαρό προπονητή που ξέρει να διαχειρίζεται καταστάσεις και στις νίκες και στις ήττες. Η ΑΕΚ είναι σε καλό δρόμο, αλλά έχει μπόλικο να διανύσει ακόμα… Και το επίσης σημαντικό είναι πως τη δεδομένη χρονική στιγμή κέρδισε έναν καλό αντίπαλο «σπάζοντας» το αήττητό του, χωρίς να είναι στη σούπερ κατάσταση που ήταν πριν τη διακοπή. Ο χρόνος είναι υπέρ της πλέον… Νίκες να έρχονται!
Τα πλέι οφ και η ΑΕΚ που το πάει καλά
Επίσης, ξεκάθαρα πλέον έχετε όλοι κατανοήσει αυτό που ήταν φως φανάρι εδώ και καιρό: ότι ο φετινός τίτλος θα κριθεί στα πλέι οφ. Και θα είναι ωραία. Το σεμνά και ταπεινά επιβάλλεται να είναι οδηγός για την ΑΕΚ… Δεν χρειάζονται ούτε πολλά – πολλά στις νίκες, ούτε… τρελές ανησυχίες σε γκέλες. Πλέον το ποτάμι δε γυρίζει πίσω: Η ΑΕΚ το πάει καλά…
Και κάτι τελευταίο: Χαίρομαι γιατί οι συνάδελφοι ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού είπαν μόνο καλά λόγια στο τέλος του αγώνα για όσα έζησαν στο γήπεδο της ΑΕΚ και μιλούσαν μόνο αγωνιστικά. Η τοξικότητα κάποιων, οι δικαιολογίες επειδή έχασαν ένα παιχνίδι και η προσπάθειά τους να δημιουργήσουν από το πουθενά εντυπώσεις, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αδικούν την ομάδα τους, η οποία πραγματικά είναι εξαιρετική παίζοντας το δικό της ποδόσφαιρο. Ο καθένας στο είδος του… Και εμείς τη δουλειά μας! Καλό θα είναι πάντως να πάρουν μαθήματα διαχείρισης των καταστάσεων από τον εξαιρετικό προπονητή και άνθρωπο, Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το πρωτάθλημα τώρα ξεκινάει και η ΑΕΚ είναι μέσα! Πολύ μέσα στο κόλπο…