Λίγες ώρες μετά το σφύριγμα της λήξης του Σουηδού διαιτητή και αφού έχουν «κοπάσει» τα πρώτα, βιαστικά συμπεράσματα, το BN Sports καταθέτει ό,τι είδε με τα… μάτια του, το βράδυ της Κυριακής (13/11) στο φαληρικό γήπεδο.
Γράφει ο Μάνος Φυρογένης
Ολυμπιακός και ΑΕΚ διασταύρωσαν τα «ξίφη» τους το βράδυ της Κυριακής (13/11) στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης, στην αυλαία του πρώτου γύρου της Super League και η… μεγάλη εικόνα έδειξε ότι για ένα ακόμα φετινό ντέρμπι, παίχθηκε όμορφο ποδόσφαιρο ανά διαστήματα. Είτε μας αρέσει είτε όχι και χωρίς να αναλωνόμαστε στις διαιτητικές αποφάσεις, που η αλήθεια είναι πως πάντα παίζουν το ρόλο τους, γίναμε μάρτυρες ενός ελκυστικού, στον ουδέτερο, προϊόντος. Σχεδόν ανήκουστο και σαφώς σπανιότερο ήταν το γεγονός αυτό τα προηγούμενα χρόνια και σε αυτό έχουν συντελέσει αρκετά στοιχεία. Κυρίως όμως η διάθεση του φιλοξενούμενου να μην περιοριστεί σε παθητικό ρόλο (και να εύχεται να του «κάτσει» μια στημένη φάση για να… κλέψει τη νίκη) αλλά να βγει σε «φλεγόμενα» γήπεδα και να παίξει στα ίσια. Όπως συνέβη και την περασμένη εβδομάδα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και το «ντέρμπι αιωνίων» αλλά και στο Φάληρο, ένα μήνα πίσω, στη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού (2-1).
ΑΕΚ: Το τρικ του Αλμέιδα, το «μαγικό» άγγιγμα του Γκατσίνοβιτς και οι χαμένες ευκαιρίες!
Η εικόνα του ματς ακόμα και η στατιστική απεικόνιση δίνουν επάξια τον πρώτο λόγο στην ΑΕΚ. Οι «κιτρινόμαυροι» ήταν αυτοί που έφτασαν πιο κοντά στη νίκη, δημιουργώντας περισσότερες αριθμητικά ευκαιρίες και φτάνοντας με μεγαλύτερη συχνότητα στην… πόρτα του Αλέξανδρου Πασχαλάκη. Αυτό όμως δεν έτυχε αλλά πέτυχε και είναι έργο Ματίας Αλμέιδα.
Ο Αργεντινός τεχνικός ήταν ο μεγάλος νικητής στη λεγόμενη «σκακιέρα» των προπονητών τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα, με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο του β’ μέρους. Η τοποθέτηση του Σέρχιο Αραούχο σε ρόλο ελεύθερου πίσω και αριστερά από τον Λιβάι Γκαρσία με σαφείς οδηγίες να γυρίζει αρκετά πίσω, έδωσε έναν έξτρα παίκτη στην «Ένωση» στα χαφ και ουσιαστικά ήταν το σημείο-κλειδί για να υπερτερήσει στο χώρο του κέντρου.
Το 69% ποσοστό κατοχής του πρώτου ημιχρόνου υπέρ της ΑΕΚ αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία του Αλμέιδα και την προσέγγισή του για τον κρίσιμο αυτό αγώνα. Οι «κιτρινόμαυροι» ένιωθαν άνετα να κυκλοφορήσουν τη μπάλα, έχοντας μεγάλη αυτοπεποίθηση στα πόδια και ψάχνοντας είτε τον «δαιμόνιο» Λιβάι στην πλάτη της άμυνας είτε τα… τριγωνάκια που θα έβαζαν στην εξίσωση ακόμα και τα ακραία μπακ (βλέπε φάση Ρότα στο 19’).
Κομβική συνεισφορά σε αυτές τις συνεργασίες όμως καθώς και στις εν γένει τελικές πάσες, είχε ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς. Ο Σέρβος μέσος έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του με την φανέλα της ΑΕΚ, αν όχι την καλύτερη, έστω κι’ αν δεν έγραψε κάτι στην στατιστική του, αποδεικνύοντας μεταξύ άλλων ότι μπορεί να γίνει καταλυτικός και μακριά από την OPAP Arena. Εκείνος ήταν που πέρασε την κάθετη στον ταχύτατο άσο από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο στο 15’ και το 37’ ή που έπαιξε ιδανικά, με μία επαφή, τόσο τον Αραούχο όσο και τον Ρότα 4 λεπτά αργότερα. Και στο φινάλε του δεύτερου ημίχρονο ήταν εκεί, στέλνοντας τη μπάλα συστημένη στα κεφάλια του Μουκουντί και του Φαν Βέερτ από το σημείου του κόρνερ.
Εκείνον βέβαια που ένιωσε πιο πολύ η Πειραιώτικη άμυνα ήταν ο Λιβάι Γκαρσία. Ο πρώτος σκόρερ της «Ένωσης» δημιούργησε πολλά ρήγματα στο σαφώς πιο αργό κεντρικό αμυντικό δίδυμο των «ερυθρολεύκων» και υπήρξε μία μόνιμη απειλή. Οι 3 τελικές (όλες εντός μεγάλης περιοχής, κλασσικές) που έχουν καταγραφεί στην στατιστική του δείχνουν και φαντάζουν λίγες μπροστά στα προβλήματα που δημιούργησε.
Ωστόσο, οι προσπάθειες τόσο εκείνου όσο και οποιοδήποτε άλλου προσπάθησε να νικήσει τον Έλληνα πορτιέρο, αποδείχθηκαν άκαρπες. Τα τελειώματα των παικτών του Αλμέιδα ήταν κάκιστα, αδύναμα ή άστοχα. Σαν να «θόλωναν» κάθε φορά που βρίσκονταν έτοιμοι να πάρουν «κεφάλι» στο σκορ και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται βελτίωση.
Ολυμπιακός: Ο Μίτσελ που σεβάστηκε υπέρ του δέοντος τον αντίπαλο και οι ισχυρές φυσιογνωμίες του ρόστερ!
Είναι εμφανές πως απ΄ όταν έχει αναλάβει την ομάδα ο Ισπανός τεχνικός, ο Ολυμπιακός έχει μπει σε μια σειρά. Σαφώς και βρίσκεται πολύ πιο πίσω από αυτό που όλοι περιμένουν και επιζητούν από τον πρωταθλητή αλλά και το «μαγικό ραβδάκι» δεν υπάρχει σε αφθονία εκεί έξω. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μεγάλη ανάγκη τη διακοπή και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα παρουσιαστούν πολύ πιο έτοιμοι και συγκροτημένοι με την επανέναρξη.
Παρά ταύτα, ο Μίτσελ την ΑΕΚ τη σεβάστηκε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε και αυτό φάνηκε μετά το πρώτο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου. Σίγουρα η αρμάδα του Αλμέιδα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, υπερέχει σε τρεξίματα και φρεσκάδα αλλά μέχρι εκεί. Οι Πειραιώτες έδωσαν τη μπάλα στον αντίπαλο, δεν πίεζαν την «Ένωση» στο δικό της μισό για να κλέψουν μπάλες, όπως έκαναν στο πρώτο διάστημα του δεύτερου ημιχρόνου και ήλπιζαν στις εκλάψεις του Χάμες και του Χουάνγκ. Οι Μπιέλ και Μασούρας ήταν πλήρως εξουδετερωμένοι (μία τελική και οι δύο μαζί) και όλα αυτά μία ακριβώς εβδομάδα μετά την πολύ καλή εμφάνιση απέναντι στον πρωτοπόρο και αήττητο Παναθηναϊκό που ισοφαρίστηκε στα «χασομέρια».
Στην έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής η ψυχολογική τόνωση και η βελτίωση των «ερυθρολεύκων». Λες και πατήθηκε ένα κουμπί και… άλλαξε κανάλι. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο πιεστικός, ανώτερος και μέσα σε διάστημα 13’ έκανε σχεδόν τις μισές του τελικές ενέργειες (3/8). Απόρροια αυτών ήταν το γκολ του Χάμες που σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ, σαν μια κορύφωση όλων όσων έπρεπε να κάνει από το πρώτο λεπτό, αν ήθελε να πλησιάσει σε απόσταση «αναπνοής» από τη 2η θέση.
Η αλήθεια είναι ότι οι Πειραιώτες άντεξαν και έμειναν όρθιοι το βράδυ της Κυριακής λόγω των προσωπικοτήτων τους. Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης, αν και δε χρειάστηκε να κάνει τις γνωστές του… πτήσεις, ήταν εκεί που έπρεπε, όπου χρειαζόταν, διαβάζοντας μεταξύ άλλων και το παιχνίδι άψογα. Δεν ήταν άλλωστε μία μόνο η φορά που βγήκε μακριά από την εστία του και απομάκρυνε με τα πόδια, διαλύοντας τον όποιο κίνδυνο πριν καν δημιουργηθεί.
Επίσης, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος έκανε ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια με τη φανέλα του Ολυμπιακού και σε αυτό δε χωράει αμφιβολία. Ο 34χρονος Έλληνας αμυντικός ήταν απανταχού παρόν, αποσοβώντας σίγουρο γκολ στο 15’ και ανακόπτοντας αρκετές επικίνδυνες «κιτρινόμαυρες» προσπάθειες. Λίγο έλειψε μάλιστα να χριστεί και σκόρερ στο 74’ αλλά η κεφαλιά του από κοντά σταμάτησε στον θετικότατο Αθανασιάδη.
Από τη μέση και μπροστά δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή βραδιά των «ερυθρολεύκων», οι οποίοι δεν είχαν φαντασία. Μπιέλ και Μασούρας (με εξαίρεση το 50’ και το πείσμα του) ήταν ακίνδυνοι, όπως και ο Γκάρι Ροντρίγκεζ στα 40 σχεδόν λεπτά που έπαιξε. Ο Μπακαμπού δεν τροφοδοτήθηκε κοντά στο χώρο δράσης του και για ένα ακόμα ματς το «φορτίο» σήκωσαν οι Χάμες και Χουάνγκ. Οι δυο τους ήταν οι μοναδικοί διασωθέντες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, έδειξαν την άριστη τεχνική τους κατάρτιση και ό,τι καλό προσπαθούσε να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός περνούσε από τα δικά τους πόδια.
Οι αριθμοί του ντέρμπι
Το τελευταίο μεγάλο παιχνίδι του πρώτου γύρου της Super League ανήκει πλέον στο παρελθόν και πέρα από τον αγωνιστικό απολογισμό, αφήνει πίσω του αριθμούς. Έπρεπε να περάσουν 21 επισκέψεις της ΑΕΚ στο φαληρικό γήπεδο για το ελληνικό πρωτάθλημα ώστε να κρατήσει ανέπαφη την εστία της, αφού κάτι τέτοιο είχε να συμβεί από τον Μάρτη του 2004 και τη νίκη (1-0) με γκολ του Βασίλη Λάκη. Από την άλλη η «αφλογιστία» της επιβεβαίωσε τη δυσκολία της να βρει δίχτυα στο ίδιο γήπεδο αφού μονάχα σε ένα από τα τελευταία επτά ματς, έχει σκοράρει.
Αυτή ήταν η 4η φορά στην ιστορία των μεταξύ τους αναμετρήσεων που μένουν ισόπαλοι χωρίς τέρματα και πρώτη μετά την περίοδο 1998-99. Τέλος, οι Πειραιώτες διεύρυναν στα 16 (!) τα παιχνίδια τους που παραμένουν αήττητοι από την «Ένωση» ανεξαρτήτου έδρας και θεσμού με το κοντέρ να δείχνει 11 νίκες και 5 ισοπαλίες.
