Βλέποντας το δέντρο: Λίγο η ατυχία, λίγο το… VAR, λίγο η ανικανότητα αν θέλετε στην τελική προσπάθεια η ΑΕΚ κυριάρχησε στο Καραϊσκάκης, αλλά δεν κέρδισε – Βλέποντας το δάσος: Ο Αλμέιδα δημιουργεί κάτι πολύ μεγάλο!
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
«Σκοπός και στόχος του Αλμέιδα είναι η ομάδα να παρουσιάσει την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία. Αυτή θα προσπαθήσει να καταθέσει στον αγωνιστικό χώρο: ίδια τακτική προσέγγιση, ίδια συμπεριφορά. Η ΑΕΚ θα μπει και θα προσπαθήσει να κάνει το παιχνίδι της. Να πιέσει ψηλά τον Ολυμπιακό, να κλέψει μπάλες, να μην αφήσει τους «ερυθρόλευκους» να βρουν χώρους και να κάνει γκολ τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει».
Αυτή η μικρή παράγραφος είχε γραφτεί, μεταξύ άλλων, το Σάββατο στο BN Sports, σε μία ανάλυση σχετικά με το αγωνιστικό κομμάτι και πως προετοιμάζει ο Ματίας Αλμέιδα να κατεβάσει την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη κόντρα στον Ολυμπιακό. Τα είδαμε όλα, εκτός από το «να κάνει γκολ τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει».
Δυστυχώς σε ένα ακόμη παιχνίδι η ΑΕΚ πλήρωσε την αστοχία της. Δυστυχώς αυτή η αστοχία δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φάληρο. Δυστυχώς η ΑΕΚ ενώ παίζει, κατά διαστήματα, απολαυστικό ποδόσφαιρο, αδικεί επί της ουσίας τον εαυτό της και σκοράρει πολύ λιγότερο απ’ ότι δημιουργεί και πραγματικά αξίζει. Η ΑΕΚ χθες, όπως και στην Τρίπολη, πέταξε δύο συν δυο, σύνολο τέσσερις βαθμούς, που τους έχασε βάσει των δικών της ευκαιριών.
Όλα τα γκολ μπορούν να μπουν κι όλα μπορεί να χαθούν. Κλισέ ατάκα, αλλά πραγματική. Τον Λιβάι Γκαρσία τον τιμώ ως φορ και θεωρώ πως εκεί πρέπει να παίζει. Κάνει φοβερή δουλειά και φάνηκε και στο Καραϊσκάκη. Μην κοιτάμε μόνο το τέλος των προσπαθειών του, αλλά το γεγονός ότι για να βρεθεί σε θέση βολής ουκ ολίγες φορές έκανε σπουδαίες κινήσεις χωρίς τη μπάλα (το ίδιο ισχύει και για τον Ρότα). Τα τελειώματά του πρέπει (κι αυτός) να τα δουλέψει και να τα βελτιώσει. Θα συμβεί. Μία στιγμή όμως με εκνεύρισε, λίγο, με πρωταγωνιστή τον Λιβάι: Είναι η φάση του 16’ όπου ο Γκατσίνοβιτς του περνάει την κάθετη, αυτός τσιμπάει τη μπάλα πάνω από τον Πασχαλάκη, με τον Παπασταθόπουλο να βγάζει σχεδόν πάνω στη γραμμή. Εκνευρίστηκα με τον Λιβάι όχι γιατί δεν πλάσαρε πιο δυνατά, αλλά γιατί ενώ πλασάρει ετοιμάζεται να φύγει να πανηγυρίσει στο κόρνερ… Αν προσέξετε απομακρύνεται από τη φάση, πάει προς το κόρνερ, κοιτώντας τη μπάλα αργά – αργά να πηγαίνει προς το τέρμα. Αν δεν είχε στο μυαλό του ότι θα γίνει σίγουρα γκολ και η μπάλα θα περάσει τη γραμμή, δεν θα έκανε βηματάκια προς το κόρνερ. Θα πήγαινε κοντά στο τέρμα και θα έπαιρνε το… ριμπάουντ από το διώξιμο του Παπασταθόπουλου, κάνοντας γκολ σε δεύτερο χρόνο. Κρίμα.
Στο γενικό κομμάτι του παιχνιδιού τι να προσθέσει κανείς; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Η ΑΕΚ κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο απόλυτα. Έκανε ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο δημιουργώντας τέσσερις κλασικές ευκαιρίες για γκολ κι άλλες τρεις με καλές προϋποθέσεις. Ο Ολυμπιακός έκανε την πρώτη του τελική στο ματς (δεν βάζω αυτή του Μπακαμπού που δόθηκε οφσαιντ) στο 26’ σε ένα μακρινό σουτ του Χάμες, που δεν μπήκε καν στα highlights! Η ΑΕΚ ήταν απόλυτη κυρίαρχος στο πρώτο ημίχρονο και έπρεπε από τότε να καθαρίσει τη νίκη, όχι απλά να προηγηθεί. Τονίζω το πρώτο ημίχρονο, καθώς αν κάποιος δεν είχε δει το παιχνίδι και είχε ακούσει μετά τις δηλώσεις του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, θα είχε βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν παίχθηκε καν το πρώτο ημίχρονο και το ντέρμπι ξεκίνησε στο… 46’.
Στην επανάληψη όντως ο Ολυμπιακός μπήκε καλύτερα. Μέχρι το 65’ δεν έκανε κάτι τρομερό, αλλά δεν απειλήθηκε. Επιθετικά, δύο λάθη του Βίντα στην ίδια φάση έδωσαν μία τελική στον Μασούρα, του ήρθε μετά το γκολ με τον Χάμες που ακυρώθηκε ως οφσαιντ και η μία και μοναδική πραγματικά μεγάλη ευκαιρία που έκανε ήταν με τον Παπασταθόπουλο στο 74’. Αυτός ήταν επιθετικά ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι! Και μετά ξανά η ΑΕΚ: Κεφαλιά του Μουκουντί, κεφαλιά του Φαν Βέερτ, τετ α τετ του Λιβάι Γκαρσία κι άλλες προϋποθέσεις για γκολ ως το τέλος που δεν το βρήκε.
Η διαιτησία και η τοξικότητα
Φυσικά υπάρχει και η φάση στο τέλος του αγώνα. Το πέναλτι δηλαδή που δεν δίνεται στον Μάνταλο, στην ανατροπή που του κάνει ο Πασχαλάκης. Οφσάιντ δεν υπάρχει. Τη στιγμή της κεφαλιάς του Βίντα, ο Μάνταλος, καλύπτεται από δυο ποδοσφαιριστές και στη συνέχεια η μπάλα φτάνει σε αυτόν από το κεφάλι του Ντόη και δεν παίζει ρόλο αν υπάρχει «κακό παίξιμο» του αμυντικού, από τη στιγμή που στην αρχή της φάσης καλύπτεται καθαρά. Για την κόκκινη που χαρίζεται στον Εμβιλά, ο οποίος σήκωσε το πόδι του και χτύπησε τον Φαν Βέερτ στο κεφάλι, δεν χρειάζεται καν να σχολιάσει κάποιος κάτι παραπάνω. Η εικόνα τα λέει όλα και το ριπλέι είναι απλά σοκαριστικό.
Μία σημείωση μόνο, κοινωνικού περιεχομένου: Πραγματικά είναι κρίμα σε αυτή τη δύσκολη κοινωνία που ζούμε να υπάρχουν άνθρωποι σε Μέσα που να επιχειρούν συνεχώς να κάνουν το άσπρο – μαύρο. Ασφαλώς και είναι δικαίωμα του καθένα να λέει και γράφει ό,τι θέλει προς τα δικά του συμφέροντα. Στην προκειμένη περίπτωση είμαι χαρούμενος και περήφανος που στο δικό μας σινάφι, αυτό της ΑΕΚ, ούτε μέσα από την ομάδα, ούτε όσοι γράφουν γι’ αυτήν, δεν προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας… ψάρι. Στα δύσκολα αγωνιστικά τελευταία χρόνια στεκόμασταν στα λάθη της διοίκηση στο θέμα προπονητών, στα μεταγραφικά και την κακή αγωνιστική συμπεριφορά. Αυτοκριτική λέγεται αυτό! Λάθη σαφώς και γίνονται, απόψεις που δεν θα τύχουν αποδοχής, επίσης, θα υπάρξουν. Όμως άλλο αυτά κι άλλο να γράφεις και να λες πράγματα που δεν υπάρχουν, μόνο και μόνο για να επηρεάσεις απόψεις, καταφέρνοντας να δημιουργήσεις, τελικά, τοξικότητα. Το θέμα είναι όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνονται να αποκτήσουν σωστή κρίση και να καταλάβουν τι παίζει… Ο σωστός με κρίση οπαδός του Ολυμπιακού, σήμερα πρέπει να είναι στεναχωρημένος που η ομάδα του από εκεί που ήταν εξαιρετική τα τρία τελευταία χρόνια, εμφανίζεται τέτοια κακή εικόνα. Και ταυτόχρονα ανακουφισμένος και τυχερός που η ΑΕΚ δεν έκανε γκολ τις μισές ευκαιρίες που είχε στο ματς, φεύγοντας από εκεί με ένα όμορφο… 1-3 (το τέρμα του Ολυμπιακού… πιστώνεται στον Σωκράτη Παπασταθόπουλο λόγω της ευκαιρίας που είχε και για να μην αδικηθεί η προσπάθειά που έκανε στις δηλώσεις του να «γλυκάνει» το σκηνικό).
Η μεγάλη εικόνα
Η ΑΕΚ λοιπόν, ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο ούσα 2η στη βαθμολογία, οκτώ βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό και τέσσερις μπροστά από τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Το πρωτάθλημα εννοείται έχει πάρα πολύ δρόμο και επιμένω πως όλα είναι ανοιχτά. Ο Ματίας Αλμέιδα, το τιμ του και οι παίκτες κατάφεραν σε χρόνο ρεκόρ από τη στιγμή που ανέλαβαν να δημιουργήσουν ένα σύνολο που το καμαρώνεις και το χαίρεσαι στο γήπεδο. Θα μάθει η ΑΕΚ να κερδίζει πιο άνετα και με περισσότερα γκολ όλους τους αντιπάλους της, γιατί απλά είναι η καλύτερη! Είναι πάρα πολύ καλό που η ομάδα παρουσιάζει τόσο καλό αγωνιστικό πρόσωπο και ταυτόχρονα έχει κι άλλα περιθώρια βελτίωσης! Με τη δουλειά του προπονητή να αποδίδει καρπούς το μέλλον της ανήκει. Η ΑΕΚ πάντα είναι και θα είναι περήφανη ομάδα για όλα όσα πρεσβεύει. Δέχεται και τις άσχημες περιόδους της (χωρίς να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της), δέχεται και τις καλές. Μερικές φορές μάλιστα φτάνει στο… αυτομαστίγωμα, αλλά δεν είναι της παρούσης. Πλέον, κι αυτό είναι το σημαντικό, μετά από καιρό ο κόσμος της είναι περήφανος και στο αγωνιστικό κομμάτι! Ματίας, συνέχισε αυτό που κάνεις… Φτιάχνεις κάτι πολύ μεγάλο!
