Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Καταρχάς, ακόμα προσπαθούμε να συνέλθουμε. Προσπαθούμε να βάλουμε σε μία τάξη τα συναισθήματά μας, απ’ όσα ζήσαμε την Παρασκευή και τρεις ημέρες μετά έρχεται η ευλογημένη Δευτέρα να βιώσουμε στο… κολαστήριο της Φιλαδέλφειας αυτή τη συγκλονιστική ατμόσφαιρα και την υπέροχη ομάδα του Αλμέιδα. Ναι, πλέον μπορούμε να το πούμε: η ΑΕΚ γύρισε! Εκεί που την πρωτογνωρίσαμε, εκεί που την ερωτευτήκαμε, εκεί στη Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ επέστρεψε! Δεν είναι νωρίς. Δεν βιαζόμαστε. Δεν μας έχει παρασύρει το συναίσθημα. Η ΑΕΚ είναι ξανά εδώ και ο κόσμος της την ερωτεύτηκε πάλι…
Μία ομάδα που αμέσως, με την πρώτη σέντρα στο παιχνίδι, σε αυτό το γήπεδο, θύμισε ΑΕΚ της δεκαετίας του ’90. Μία ΑΕΚ ισοπεδωτική, μία ΑΕΚ καταιγιστική, μία ΑΕΚ που μπήκε μέσα και «είπε» στην πράξη στο αντίπαλο ότι «από εδώ μέσα δεν φεύγεις χωρίς να χάσεις». Το μόνο άγχος που υπήρχε πριν το παιχνίδι ήταν πως θα πάρουν οι παίκτες όλο αυτό το πρωτόγνωρο και γι’ αυτούς σκηνικό. Δεν είναι εύκολο. Η πίεση σε όλους ήταν τεράστια. Ο Αλμέιδα και οι παίκτες του όμως έκαναν καλή δουλειά. Έφεραν σε σωστή βάση τα συναισθήματά τους, δεν τους παρέσυραν αρνητικά και όλος αυτός ο ενθουσιασμός της εξέδρας τους έσπρωξε μπροστά. Περίμενα ένα γρήγορο γκολ να πω την αλήθεια. Δεν περίμενα όμως αυτή τη διάρκεια που είχε η ομάδα στο παιχνίδι της. Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο κάτι… πεντάλεπτα ο Ιωνικός προσπάθησε να βγει μπροστά, έχοντας την πρώτη του τελική στο 55’. Και μετά ξανά η ΑΕΚ μπροστά.
Με πόση ευκολία έφτανε στην περιοχή, με πόσο όμορφο τρόπο έβγαζε τη μπάλα μπροστά και δημιουργούσε. Με πόσο οργανωμένο πλάνο οι παίκτες μόλις έχαναν την κατοχή, την ανακτούσαν αμέσως. Η ΑΕΚ ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 25 τελικές, έχοντας τις 12 εξ αυτών μέσα στη μεγάλη περιοχή του Ιωνικού. Είχε την ολοκληρωτική κατοχή, είχε 11 κόρνερ, πέτυχε 4 γκολ, είχε δοκάρι και ανάγκασε τον Χουτεσιώτη σε άλλες τέσσερις, τουλάχιστον, τεράστιες επεμβάσεις.
Ε, αυτή η ΑΕΚ, σε πρώτη φάση, κόντρα σε τέτοιους αντιπάλους, με το γήπεδο να «βράζει» είχαμε να τη δούμε από τη δεκαετία του ’90. Ο Ιωνικός και ο κάθε… Ιωνικός θα γνωρίζει πως μπαίνοντας σε αυτό το γήπεδο η ΑΕΚ αποκτά τέτοια δυναμική που θα πρέπει να ματώσει για να γνωρίσει μία… τιμητική ήττα και να… πεθάνει για να πάρει αποτέλεσμα.
Για να… πατήσουμε και λίγο στη γη, συμφωνούμε ότι ο Ιωνικός δεν είναι μία ομάδα φέτος ικανή για πολλά πράγματα – τουλάχιστον με όσα έχει δείξει έως τώρα στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Όμως πραγματικά η ΑΕΚ όποιον αντίπαλο κι αν είχε χθες θα τον «κατάπινε». Τέτοια ήταν η ώθηση που πήραν οι παίκτες του Αλμέιδα από την συγκλονιστική ατμόσφαιρα. Το πολύ – πολύ ο οποιοσδήποτε αντίπαλος κι αν ήταν να έκανε κάποιες φάσεις περισσότερες. Φυσικά, το ζητούμενο, για την ΑΕΚ, εννοείται είναι η διάρκεια. Για δεύτερο σερί παιχνίδι, μετά απ’ αυτό με τον Παναιτωλικό, η ομάδα έδειξε ότι προοδεύει. Με τον Σιμάνσκι «κόφτη», τον Πινέδα σε ρόλο οργανωτή, τον εξτρέμ Ελίασον να φτιάχνει ωραία πράγματα, τον παικταρά Γκατσίνοβιτς να κάνει όργια, τον Λιβάι μπροστά να ανοίγει δρόμους και να βρίσκει ξανά δίχτυα και τον Σέρχιο να μαθαίνει τακτικά να παίζει ως δεύτερος επιθετικός, η ΑΕΚ γίνεται όμορφη στα μάτια μας παίζοντας ολοκληρωτικά επιθετικό ποδόσφαιρο.
Και πόσο σημαντικό να έχεις πάγκο έτσι; Η ομάδα «πετούσε» και ήρθαν ως αλλαγή οι Τσούμπερ, Μάνταλος, Άμραμπατ, Γαλανόπουλος, οι οποίοι κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι στην 11άδα. Δεν έπαιξε ο Σιντιμπέ και εκτός αποστολής ήταν ο Γιόνσον και ο Τζαβέλλας. Επίσης, εν δυνάμει βασικοί. Και μιας και είπα τον Τζαβέλλα, θυμήθηκα τον Μουκουντί. Έκανε φανταστικό ματς (και) χθες. Σούπερ εμφάνιση με σωστές τοποθετήσεις και επεμβάσεις. Μπράβο στο παλικάρι.
Η στάση του κόσμου απέναντι στον Μάνταλο
Έγιναν πάλι τόσα πολλά χθες, όμως ένα συμβάν, μου έδειξε ότι τα πράγματα στην ΑΕΚ, ευτυχώς, άλλαξαν. Μπαίνει ο Μάνταλος αλλαγή. Ήταν αγχωμένος, η αλήθεια είναι. Κάνει ένα σουτ και στέλνει τη μπάλα στο… μάτριξ! Ο Αραούχο αμέσως γυρίζει στον κόσμο και ζητάει να χειροκροτήσουν τον Μάνταλο! Και ο κόσμος το κάνει. Τον χειροκροτεί και φωνάζει ρυθμικά το όνομά του. Αυτά στο ΟΑΚΑ δεν τα βλέπαμε και δεν θα τα βλέπαμε ποτέ… Μόνο έτσι θα πάει μπροστά η ομάδα: στις δύσκολες και στις περίεργες στιγμές, μικρές ή μεγάλες, ο κόσμος να έχει θετική διάθεση να στηρίζει τους παίκτες.
Και για την ατμόσφαιρα δυο λόγια – πραγματικά δυο λόγια, γιατί έχουν στερέψει: Ένα τεράστιο respectγι’ αυτό το κορεό της ORIGINAL! Τεράστιο respect! Δεν θα μπορούσε στο πρώτο παιχνίδι στο γήπεδό μας να μην είναι εκεί μαζί μας και όσοι έφυγαν…
