Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Περίεργα συναισθήματα! Μοναδικά συναισθήματα σε πλημμυρίζουν. Δεν είναι εύκολο να τα αποτυπώσεις σε λίγες γραμμές όλα όσα έχεις μέσα σου για την επιστροφή της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια! Θα προσπαθήσω, γιατί όταν «παντρεύονται» οι αναμνήσεις, με την προσμονή, δημιουργούν μία εκκωφαντική… σιωπή. Αλλά όμορφη σιωπή που λέει τόσα πολλά, με λόγια καρδιάς…
Η ΑΕΚ γυρίζει σπίτι της 19,5 χρόνια μετά. Η ΑΕΚ γυρίζει στη φυσική της έδρα! Η ΑΕΚ επέστρεψε στη Νέα Φιλαδέλφεια! Είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός. Το γράφω και το ξαναγράφω για να το πιστέψω. Γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι ακόμα δε το έχουμε πιστέψει 100%! Θα το νιώσουμε, πρώτα ο Θεός, όταν μπούμε μέσα το βράδυ και πάνω από 32.000 λαού και εκατομμύρια άλλος κόσμος σε… ουρανό και γη φωνάξουν ξανά «ΑΕΚ»! Θεέ μου! Ανατριχίλα! Θα το νιώσουμε καλύτερα όταν γίνει η σέντρα τη Δευτέρα, μπει το πρώτο γκολ και έρθει η πρώτη νίκη! Είναι το τέλος της ξενιτιάς. Το φινάλε δυο δεκαετιών ιδιαίτερων, δύσκολων και περίπλοκων. Λίγες οι χαρές, αλλά αξέχαστες: όλη η σεζόν του 2004-05 (εκτός από το ματς με τον Ιωνικό), το ματς με τη Μίλαν το ’06, το 4-0 με τον Ολυμπιακό το ’08, το πρωτάθλημα του ’18, οι τελευταίες προκρίσεις στο EuropaLeagueκαι μετά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ίσως ξεχνάω μία – δυο στιγμές. Οι δύσκολες στιγμές; Πολύ περισσότερες, με κορυφαία όλων την πτώση στο 2013. Και μετά η επιστροφή…
Ετσι είναι η ζωή. Με τα πάνω και τα κάτω της. Επιβάλλεται να ζήσεις και τα δύο για μένα, ώστε να μάθεις να εκτιμάς ό,τι έχεις. Αν τα βρίσκεις όλα έτοιμα και ουσία δεν έχει και αλαζόνας και μικρόψυχος γίνεται. Το ζούμε δυστυχώς και στις μέρες μας…
Το 2003 το σπίτι της ΑΕΚ γκρεμίστηκε. Ήταν η αρχή του κακού. Δυο δεκαετίες, σχεδόν, πίσω. Η ζωή άλλαξε… Η καθημερινότητα του καθένα μας δεν είναι πλέον ίδια με τότε. Ένα πράγμα έμεινε, ευτυχώς, ίδιο: η αγάπη για την ΑΕΚ! Αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Μα ποτέ! Η ΑΕΚ μόνο έχασε μένοντας μακριά από τη Φιλαδέλφεια. Εχασε την ψυχολογία της, έχασε μέρος του DNAτης. Έχασε κάτι από τη φρεσκάδα της, κάτι από λάμψη της. Μάγκες αντέξαμε!
Οσοι είχαμε την τύχη να ζήσουμε τη Φιλαδέλφεια τα χρόνια τα παλιά αντιλαμβάνονται τι λέω. Όσοι πάλι γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν βλέποντας και νιώθοντας την ΑΕΚ του ΟΑΚΑ, θα το αντιληφθούν από απόψε το βράδυ και μετά. Όλη αυτή η αύρα του δικού σου σπιτιού. Όλη αυτή η αύρα της Φιλαδέλφειας. Το να παίζει η ομάδα και οι γύρω δρόμοι να γεμίζουν από νωρίς. Ο ΑΕΚτζής να συναντιέται στα στέκια του με την οικογένεια και τα φιλαράκια του στα γύρω μαγαζιά να συζητούν, να γελάνε, να διαφωνούν για τα πάντα και μετά με το κασκόλ περασμένο στο λαιμό και στο χέρι να περπατούν λίγα μέτρα και να μπαίνουν στο σπίτι!
Πόσο μας έλειψε όλο αυτό, Χριστέ μου! Πόσο; Τα χρόνια τα περίεργα όπου η ΑΕΚ έπαιζε στο ΟΑΚΑ και από το 2005 έως το 2013 δε υπήρχε καν σε σκέψη πλέον η επιστροφή της ομάδας στη Φιλαδέλφεια, ήταν απίστευτα δύσκολο να περνάς από εκεί και να βλέπεις τα αγριόχορτα να γεμίζουν το οικόπεδο και αυτή την ερημιά να σε κυριεύει! Προσωπικά απόφευγα για χρόνια να περνάω από εκεί. Δεν άντεχα! Τις λίγες στιγμές που με έβγαλε ο δρόμος προς τα μέρη μας, αυτόματα οι θύμησες με κυρίευαν: Να θυμάσαι παιδί να στρίβεις τη γωνία ερχόμενος από τον σταθμό του Περισσού και μπροστά να υψώνεται η Σκεπαστή εξέδρα. Και μετά για χρόνια πολλά το μάτι να μην βρίσκει… τοίχο! Μόνο η φαντασία με τις αναμνήσεις να ενώνονται και να δημιουργούν ξανά τη… Σκεπαστή!
Το όραμα που έδωσε ο Μελισσανίδης
Και από το 2013 και μετά η επιστροφή του Δημήτρη Μελισσανίδη και το όραμα που έδωσε ξανά. Μόνο αυτός μπορούσε να το κάνει… Μόνο αυτός μπορούσε να δώσει το σύνθημα, να το προχωρήσει, να το τρέξει και εν τέλει να το δημιουργήσει! Με τον Μελισσανίδη μπροστάρη και όλους δίπλα του το γήπεδο έγινε ξανά! «Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια». Πόσα πανό σήκωσε ο λαός της ΑΕΚ σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο με αυτό το σύνθημα; Πόσες και πόσες φορές ακούστηκε αυτή η πρόταση – απαίτηση στα γήπεδα, στους δρόμους και τις πολιτικές συγκεντρώσει. Πόσα και πόσα συλλαλητήρια, για να επιστρέψει η ΑΕΚ στο οικόπεδό ΤΗΣ! Πόσες μάχες σε δρόμους και δικαστήρια; Πόσα εμπόδια ακόμα και από «ΑΕΚτζήδες»; Πόσες κόντρες; Πόσες θλιβερές καρικατούρες που για να αποκτήσουν… ανάστημα πήγαν κόντρα στην επιστροφή της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ακόμα και λίγες ώρες πριν τα εγκαίνια, υπάρχουν τύποι που προσπαθούν να «χτυπήσουν» την ΑΕΚ. Μικρότητες…
Στη γιορτή μας δε θέλουμε θλιμμένους. Στη ζωή μας δε θέλουμε μίζερους. Στο Ναό της ΑΕΚ θα υπάρχουν μόνο χαμόγελα. Θα υπάρχει μόνο ζωή… Και στα δύσκολα που θα βρούμε ξανά στο δρόμο μας, με όπλο το σπίτι μας θα σηκωθούμε πιο γρήγορα!
Γι’ αυτούς που έφυγαν…
Στο Ναό της ΑΕΚ θα είναι κι όλοι αυτοί που έφυγαν… Εκεί πάνω θα είναι «αγκαλιά» και θα μας ρίχνουν μία ματιά… Πολύς κόσμος δεν πρόλαβε αυτή την ιστορική στιγμή που τόσο ήθελε να βιώσει. Η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Δεν θα ξεχαστούν ποτέ όμως. Εκεί θα είναι απόψε… Το βιντεάκι θα παίξει, οι πυρσοί θα ανάψουν στη μνήμη τους, όλοι θα κοιτάξουμε τον ουρανό και ένα δάκρυ (εντάξει, ξέρω – ξέρω περισσότερα από ένα…) θα φύγει!
Το βραδάκι γυρίζουμε σπίτι μετά από 19,5 χρόνια. Το βραδάκι θα χαρούμε, θα συγκινηθούμε, θα γίνουμε πάλι παιδιά. Πόσο ανάγκη έχουμε να ξαναβρούμε την ΑΕΚ που ζήσαμε παλιά. Ας δείξουμε κατανόηση για τυχών ελλείψεις που υπάρξουν απόψε και τη Δευτέρα. Ας μην ζήσουμε «αποδοκιμασίες». Θα μου λείψει ο Τόνι και ο Στέλιος. Θα είναι κι αυτοί… εκεί. Θα συγκινηθώ που θα δω τον Νεστορίδη. Μακάρι να τα καταφέρει ο Μίμης Παπαϊώαννου και να κλάψω. Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε… Κύριες και κύριοι επιστρέψαμε σπίτι! ΑΕΚ απόψε είναι η βραδιά σου… Ευχαριστούμε όλους όσοι έβαλαν έστω ένα λιθαράκι να χτιστεί ξανά εκεί… Πάμε να θυμηθούμε τα παλιά, να γίνουμε πάλι παιδιά και να γραφτεί ξανά Ιστορία! Η ΑΕΚ γύρισε στη Νέα Φιλαδέλφεια… Η ΑΕΚ γύρισε σπίτι. Από απόψε και για πάντα θα είμαστε εκεί… Σπίτι!
