Γράφει ο Δημήτρης Σπηλιόπουλος
1-1 με τον Βόλο στο “Γεώργιος Καραισκάκης”, δεύτερη απώλεια βαθμών σε τέσσερίς αγωνιστικές και πλέον ο Ολυμπιακός σε 11 επίσημα ματς την φετινή σεζόν μετράει μόλις δύο νίκες και αυτές με… αίμα και ιδρώτα.
Υπάρχουν διαστήματα που σε μια ομάδα τίποτα δε πηγαίνει καλά. Που πληρώνει κάθε λάθος που έγινε στον σχεδιασμό, που πληρώνει κάθε λάθος που κάνουν στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες ή στον πάγκο ο προπονητής. Όταν συμβαίνει αυτό, φυσικά, έρχεται να προστεθεί και η γκίνια και όταν δεν έρχονται τα αποτελέσματα, ειδικά σε ομάδες σαν τον Ολυμπιακό, η πίεση γίνεται αφόρητη προς όλους και δύσκολα διαχειρίσιμη για τον καθένα.
Ένα ντόμινο λαθών κυνηγάει τον Ολυμπιακό και τον τιμωρεί σκληρά για κάθε μια περίπτωση ξεχωριστά που το κλαμπ αγνόησε βασικούς κανόνες του ποδοσφαίρου. Ένα ντόμινο που ξεκίνησε με την παραμονή του Μαρτίνς το καλοκαίρι, γεγονός που καθυστέρησε όλες τις εξελίξεις. Σε μια σεζόν που ξεκίνησε με το πρώτο επίσημο ματς στις 20 Ιουλίου και σχεδόν δύο μήνες μετά το ρόστερ ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Προφανώς και οι Πειραιώτες χρειάζονται χρόνο, αλλά ο χρόνος κερδίζεται με νίκες και βελτίωση της ομάδας. Επίσης ο χρόνος μπορεί να χαθεί και μαζί και όλη η χρονιά αν δεν υπάρχει ένα ορθολογικό πλάνο. Θυμίζω την πρώτη χρονιά του Μαρτίνς όπου ο Ολυμπιακός δεν πήρε τίποτα, αλλά άπαντες στήριξαν γιατί έβλεπαν πλάνο, λογική και ωραίο ποδόσφαιρο. Πράγματα μάλλον δυσδιάκριτα για την ώρα.
Την τωρινή ιδιαίτερη συνθήκη είναι αμφίβολο ακόμα αν μπορεί να διαχειριστεί ο Κάρλος Κορμπεράν. Εξάλλου πρόκειται για έναν 39χρονο άπειρο προπονητή που μαθαίνει ακόμα την ομάδα του, αλλά κάποιες επιλογές μοιάζουν ακατανόητες, όπως η επιμονή στον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Ο Μολδαβός βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, είναι εξουθενωμένος έχοντας παίξει 85 ματς σε ενάμιση χρόνο και ίσως επηρεασμένος από τη μεταγραφή Μαρσέλο καθώς καταλαβαίνει πως χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα. Κάθε αντίπαλος προπονητής τον σημαδεύει και δημιουργεί πολλά προβλήματα στον Ολυμπιακό. Την Πέμπτη ο Κομπουαρέ και την χτες ο Μπράτσος έδωσαν εντολή στον καλύτερο παίκτη των ομάδων τους να επιτίθενται συνεχώς στον Ρέαμπτσιουκ και οι δύο δικαιώθηκαν. Η Ναντ πήρε ένα πολύτιμο τρίποντο στο φινάλε και ο Βόλος έναν βαθμό που πανηγύρισε έξαλλα στο Φάληρο.
Την ίδια ώρα ο προπονητής επιμένει στον Χουάνγκ Ουί - Τζο, ο οποίος προφανώς είναι καλός παίκτης αλλά επίσης προφανώς χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί γνωρίζει καλύτερα την ομάδα από τον Νοτιοκορεάτη, είναι από τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του κλαμπ και δείχνεί αυτή τη στιγμή να μπορεί να προσφέρει περισσότερα. Παράλληλα, μοιάζει επίσης εντελώς παράλογο σε αυτό το διάστημα της σεζόν, μέσα σε αυτές τις συνθήκες και απαιτήσεις να αλλάζει τόσο πολύ η ενδεκάδα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Το μόνο που καταφέρνει με αυτό ο Κορμπεράν είναι να καθυστερεί ακόμα περισσότερο το δέσιμο της ομάδας του και ίσως αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που οι ερυθρόλευκοι πετούν επανειλημμένως τα πρώτα ημίχρονα των αγώνων τους.
Αν μπορεί να κρατήσει κάτι ο Ολυμπιακός από το ματς με τον Βόλο, είναι η προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου. Μάλιστα όσο ο χρόνος κυλούσε οι Πειραιώτες γίνονταν όλο και πιο πιεστικοί, έβαλαν στην περιοχή τους τους Θεσσαλούς, δημιούργησαν ευκαιρίες κι αν ήταν στοιχειωδώς εύστοχοι θα το είχαν πάρει το τρίποντο, ενώ αξίζει να σταθεί κανείς και στη συγκλονιστική συμπαράσταση του κόσμου που σε όλο το δεύτερο ημίχρονο δεν σταμάτησε στιγμή να τραγουδάει και να σπρώχνει την ομάδα.
Η νίκη, ωστόσο, δεν ήρθε, η διαφορά με τον πρωτοπόρο Παναθηναικό πήγε στους τέσσερις βαθμούς και μπροστά του ο Ολυμπιακός έχει δύο πολύ δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια. Την Πέμπτη (15/9) υποδέχεται την δεύτερη της Bundesliga Φραιμπουργκ και αν δεν κερδίσει θα πρέπει μάλλον να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του στον όμιλο, ενώ την Κυριακή πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για να παίξει με τον Άρη με κίνδυνο η διαφορά από την κορυφή να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Όπως και να χει τα επόμενα δύο παιχνίδια θα κρίνουν πολλά.
www.bnsports.gr
