Γράφει ο Δημήτρης Σπηλιόπουλος
Για όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα, η ρεβάνς με την Σλόβαν Μπρατισλάβας είχε χαρακτήρα τελικού για τον Ολυμπιακό. Εναν τελικό τον οποίο καλούνταν να παίξει κάτω από πολύ ειδικές συνθήκες. Με την ψυχολογία στο ναδίρ, με τεράστια πίεση, με έναν προπονητή που δεν έχει συμπληρώσει δύο εβδομάδες στον Ρέντη, με προβλήματα τραυματισμών σημαντικών παικτών να… ξεφυτρώνουν καθημερινά, με τον Κορμπεράν να αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ποδοσφαιριστές που δεν ήταν στο 100% και να χάνει άλλους τέσσερις (!) μέσα στο παιχνίδι.
Καθόλου τυχαία ο Ισπανός τεχνικός είχε θέσει από πριν ακόμα ξεκινήσει το παιχνίδι ως το πρωτεύων για την επίτευξη του στόχου την πνευματική ετοιμότητα της ομάδας του. Ως προς αυτό ο Κορμπεράν και το επιτελείο πήραν πολύ καλό βαθμό, ενώ φαίνεται πως είχαν ετοιμάσει και ένα καλό αγωνιστικό σχέδιο. Οι Πειραιώτες μέχρι να ανοίξουν το σκορ είχαν καλή, τηρουμένων των αναλογιών, εικόνα. Δεν απειλούνταν ιδιαίτερα, είχαν τις καλύτερες ευκαιρίες, δημιουργούσαν προυποθέσεις και γενικώς φαινόταν να ελέγχουν το πράγμα. Τα λάθη δεν έλειπαν, αλλά το πάθος που έβγαζαν όσοι αγωνίζονταν με την ερυθρόλευκη υπερκάλυπταν όλα τα υπόλοιπα. Τα πόδια έμπαιναν στη… φωτιά σε κάθε ευκαιρία, δε “μάσησαν” ούτε μια στιγμή στους «τσαμπουκάδες» των Σλοβάκων και έδωσαν ότι είχαν.
Ωστόσο,η οπισθοχώρηση και στο 1-0 και στο 2-1, ανάγκασε τους παίκτες του Ολυμπιακού να βρουν ακόμα περισσότερα ψυχικά αποθέματα και μπορεί ο Εμβιλά ποδοσφαιρικά να ήταν ο κορυφαίος, αλλά πνευματικά ο Μασούρας απέδειξε για ακόμα μια φορά από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος. Ο 28χρονος εξτρέμ αγωνίστηκε χωρίς να είναι στο 100%, όπως έχει κάνει πολλές φορές, έπαιξε 120 λεπτά, τρέχοντας ασταμάτητα και κυνηγώντας κάθε μπάλα. Είχε το καθαρό μυαλό να δώσει τη μπάλα στον ελεύθερο Ζίνκερνάγκελ για το πρώτο γκολ, ενώ έφτιαξε και το δεύτερο συνδυάζοντας ικανότητα και οξυδέρκεια.
Αυτά όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά στην απόφαση του να εκτελέσει ένα από τα πιο κρίσιμα πέναλτι. «Δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί αν είχαμε αποκλειστεί» , δήλωσε λίγη ώρα μετά το ματς. Δεν ξέρω τι θα άκουγε σήμερα ο Μασούρας αν είχε αστοχήσει λέω εγώ. Πόσα… κότσια πρέπει να έχεις για να πάρεις αυτή την εκτέλεση, έχοντας ακούσει να σε αποδοκιμάζουν οπαδοί της ομάδας σου πριν από λίγες μέρες; Δεν έχει την παραμικρή σημασία αν το έβαζε η το έχανε. Οι περισσότεροι δεν θα έπαιρναν ποτέ την ευθύνη, αλλά ο Μασούρας δεν είναι οι περισσότεροι. Για την ακρίβεια είναι πολύ ξεχωριστός και απολύτως απαραίτητος για τον Ολυμπιακό. Όπως κάθε παίκτης που αντιλαμβάνεται σε ποια ομάδα παίζει και δίνει σε κάθε ματς ότι έχει και δεν έχει. Όπως ο Μπουχαλάκης που επίσης δε δίστασε στιγμή μπροστά στη πίεση, όπως ο Βαλμπουενά που όντας μοιραίος πέρσι με τη Λουντογκόρετς, ανέλαβε το τελευταίο πέναλτι. Όπως ο Σισέ που έμοιαζε με θηρίο στο κλουβί σε όλη τη διάρκεια του ματς.
Η χθεσινή κατάθεση ψυχής και προσωπικότητας του Μασούρα αποτελεί παράδειγμα και οδηγό για την επόμενη μέρα. Αν όσοι βρίσκονται στον Ολυμπιακό να έχουν την ίδια νοοτροπία και την ίδια αγάπη για την ομάδα τότε είναι βέβαιο τα καλύτερα θα έρθουν.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως η ομάδα δεν έχει ένα σωρό προβλήματα. Είναι σαφές πως χρειάζεται πολύ δουλειά και επιπλέον ποιοτικά χαρακτηριστικά σε ποδοσφαιριστές. Ο Κόνραντ Ντε Λα Φουέντε είναι η πρώτη από τις προσθήκες που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός και θα ακολουθήσουν κι άλλες. Η πρόκριση στη Μπρατισλάβα προσφέρει την ηρεμία για να γίνουν οι απαιτούμενες κινήσεις με καθαρό μυαλό.
www.bnsports.gr
