Σε ρυθμούς προκριματικών μπαίνουν σιγά σιγά όλο και περισσότερες ομάδες με τρεις εκ των τεσσάρων ελληνικών να ρίχνονται στη μάχη από αυτή τη βδομάδα. Τι κάνουν όμως Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Άρης όταν «φορούν το ευρωπαϊκό τους κοστούμι» Ιούλιο και Αύγουστο; Το BN Sports σας βάζει στο κλίμα, παραθέτοντας τα πεπραγμένα τους.
Οι «χαμηλές συνολικά πτήσεις» των εγχώριων συλλόγων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια, λιγοστεύουν τα δοθέντα εισιτήρια (4 από 5) και ως εκ τούτου η εκκίνηση δίνεται σε πρώιμο στάδιο. Πρώτος στη «γραμμή της αφετηρίας» τοποθετείται ο Ολυμπιακός (20/7), ο οποίος για μια ακόμα χρονιά αποτελεί τον μοναδικό εκπρόσωπο της χώρας μας στο Champions League. Τη σκυτάλη παίρνουν την επομένη (21/7) οι Θεσσαλονικείς, ΠΑΟΚ και Άρης, στοχεύοντας στους ομίλους του Conference League. To BN Sports γυρίζει την «κλεψύδρα» ανάποδα και υπενθυμίζει την πορεία τους στα προκριματικά την τελευταία δεκαετία.
Ολυμπιακός: Η εμπειρία του επιτάσσει το πάθημα να γίνει μάθημα!
Ο πιο πιστός πρεσβευτής της «γαλανόλευκης» εκτός των συνόρων. Έπρεπε να περάσουν έξι χρόνια από τον οδυνηρό αποκλεισμό στο Τελ Αβίβ (2010) και την τοπική Μακάμπι, για να παίξουν οι «ερυθρόλευκοι» σε προκριματική φάση και να μην βρίδκονται εξ' αρχής στους 32 κορυφαίους. Και όταν χρειάστηκε να το κάνουν, την πάτησαν ξανά από Ισραηλίτες. Θύτης τη σεζόν 2016-17 ήταν η Χαποέλ Μπερ Σεβά, με τους «καλομαθημένους» Πειραιώτες να παίζουν το ευρωπαϊκό τους γίγνεσθαι με την Αρούκα από την Πορτογαλία. Έστω και δύσκολα (στην παράταση), βρήκαν τον τρόπο όταν βρέθηκαν με την «πλάτη στον τοίχο» και πέρασαν στους ομίλους του Europa League.
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός έχτισε μια ευρωπαϊκή «ταυτότητα» με τον Πέδρο Μάρτινς και κατάφερνε, χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα μάλιστα, να προκριθεί στο «κυρίως ταμπλό» του εκάστοτε θεσμού. Δεν βρέθηκε καμία ομάδα να του βάλει φρένο, μέχρι που εμφανίστηκε η Λουντογκόρετς στο δρόμο του, πέρυσι τέτοια εποχή. Οι πρωταθλητές Βουλγαρίας, έδειξαν στους «ερυθρολεύκους» ότι το know how δεν αρκεί. Στη συνέχεια, η διαφορά ποιότητας με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας ήταν τέτοια που δεν ανησύχησε την αρμάδα του Πορτογάλου, η οποία έμεινε «πιστή στο ραντεβού» του Σεπτέμβρη για 11η συνεχή χρονιά.
ΠΑΟΚ: Οφείλει να βαδίσει στα χνάρια που ο ίδιος χάραξε!
Η αλήθεια είναι πως ο «Δικέφαλος» του Βορρά έχει ανεβάσει κατακόρυφα τον πήχη την τελευταία διετία, συνεπώς οι προσδοκίες είναι αυξημένες. Οι Θεσσαλονικείς έχουν ανέβει επίπεδο, έχουν μεγαλώσει το όνομα του συλλόγου ωστόσο η απόσταση από την επιτυχία στην αποτυχία απέχει ελάχιστο και «μάρτυρας» είναι η ίδια η ιστορία.
Είτε είχε να διανύσει ένα μίνι μαραθώνιο με αρκετούς γύρους (2015-16) είτε βρισκόταν εξ΄αρχής ένα βήμα μακριά από τους «χρυσοφόρους» ομίλους (2014-15, 16-17), ο ΠΑΟΚ έβρισκε τη λύση. Ομάδες όπως η Ζίμπρου Κισινάου και η Ντιναμό Τιφλίδας δεν μπορούσαν να του δημιουργήσουν πρόβλημα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από το 2013-14 έως το 16-17, έβρισκε τον τρόπο να προκριθεί.
Το μεγαλύτερο κάζο της δεκαετίας ήρθε το 2017-18. O Ραζβάν Λουτσέσκου ανέλαβε μια ομάδα με την οποία δεν είχε κάνει καν προετοιμασία και στα play off της δεύτερης τη τάξει διασυλλογικής διοργάνωσης, η Έστερσουντ, η οποία τώρα αγωνίζεται στη Β’ Σουηδίας, χάρη στο εκτός έδρας γκολ στην Τούμπα, τον σόκαρε. Η κακή «παρένθεση» όμως δεν είχε κλείσει. Δυο χρόνια αργότερα (2019-20), βρέθηκε από τον παράδεισο στην κόλαση. Κοίταξε στα ίσια τον Άγιαξ για τά «αστέρια» και ο οριακός αποκλεισμός έφερε ψυχρολουσία. Οι Θεσσαλονικείς δεν μπόρεσαν να κάνουν το αυτονόητο με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας και το ευρωπαϊκό τους ταξίδι ήταν σύντομο.
Οι «ασπρόμαυροι» έχουν καταβάλει τεράστιες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για να πάρουν την πολυπόθητη πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champiosn League, για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Παρά ταύτα, αυτή στο τέλος δεν έρχεται. Το 2013-14 ήταν η Σάλκε, το 18-19 η Μπενφίκα, το 20-21 η Κράσνονταρ. Ο ΠΑΟΚ έφτασε τρεις φορές στην «πηγή» αλλά νερό δεν ήπιε. Με συνέπεια και σοβαρότητα βέβαια σαν και αυτή που έδειξε πέρυσι (έφτασε μέχρι τους «8» του Conference), το μέλλον του ανήκει.
Άρης: «Πληρώνει» την επιπολαιότητα και την απειρία του!
Οι «κίτρινοι» έπειτα από την περιπέτεια με τον υποβιβασμό τους, επέστρεψαν τη σεζόν 2018-19 στη μεγάλη κατηγορία και από τότε «φιγουράρουν» σταθερά στο top-5 της Super League. Παρόλα αυτά, οι μνήμες από σπουδαίες ευρωπαϊκές βραδιές έχουν περάσει στη λήθη και ο Άρης οφείλει να θυμηθεί κάτι από την αίγλη τους, ούτως ώστε να μεγαλώσει ξανά.
Ήταν 1η Αυγούστου του 2019, όταν οι παίκτες του Σάββα Παντελίδη πανηγύριζαν ένα σπουδαίο διπλό στη Λεμεσσό επί της τοπικής ΑΕΛ και έδιναν συνέχεια στο όνειρο. Ξύπνησαν απότομα όμως, όταν υπέστησαν τη συντριβή (3-0) από τη Μόλντε στη Νορβηγία. Στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ο Άρης ανέτρεψε το σκορ του πρώτου αγώνα, έστειλε το ματς στην παράταση, εκεί που ένα γκολ του Μπολί, έσβησε τις όποιες ελπίδες.
Δυο χρόνια πίσω, οι Θεσσαλονικείς έπεσαν θύμα τεράστιας έκπληξης αφού η άσημη Κόλος Κοβαλίβκα υποχρέωσε τους «κίτρινους» στην πρώτη εντός έδρας ήττα από το 1968 (αήττητο 28 αγώνων!). Ούτε πέρυσι κατάφερε ο Άρης να κάμψει την αντίσταση της Αστάνα παρά την υπερπροσπάθεια που έκανε, πληρώνοντας το 2-0 στο Καζακστάν. Το γκολ-«μαχαιριά» των φιλοξενούμενων στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης, έσβησε τις όποιες βλέψεις του Άκη Μάντζιου και των αθλητών του, για κάτι μεγαλύτερο.
Έχοντας μείνει πίσω στη βαθμολογία συλλόγων της UEFA, η αρμάδα του Χερμάν Μπούργος πρέπει να παρουσιαστεί σοβαρή και υποψιασμένη αν θέλει να κυνηγήσει τη διάκριση που θα την επαναφέρει στον ευρωπαϊκό χάρτη. Τότε που κέρδιζε μέσα-έξω την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Μάνος Φυρογένης
