Η θέση του βασικού τερματοφύλακα «ορφάνεψε» στον ΠΑΟΚ μετά τη φυγή του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, με τους «ασπρόμαυρους» να βρίσκουν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Ντόμινικ Κοτάρσκι. Όλα αυτά όμως σε θεωρητικό επίπεδο μιας και η ιστορία έχει δείξει ότι γκολκίπερ και μόνιμος, δεν πάνε μαζί στην Τούμπα.
Έπειτα από πέντε χρόνια ανιδιοτελούς προσφοράς, με καλές και κακές στιγμές, ο «σούπερμαν» Αλέξανδρος Πασχαλάκης, έμεινε ελεύθερος από τον ΠΑΟΚ, ψάχνοντας μια νέα πρόκληση στη καριέρα του. Για πολλές ομάδες, θα ήταν πρόβλημα να αποχωρίζονταν τον τερματοφύλακα που υπερασπίστηκε την εστία στα περισσότερα παιχνίδια της σεζόν και μάλιστα χωρίς να επωφεληθούν οικονομικά από αυτό. Για τους Θεσσαλονικιούς όμως όχι.
⚫️⚪️ Describe Alexandros Paschalakis' double save in 1 word ??@PAOK_FC | #UECL pic.twitter.com/3KIvI2X5VX
— UEFA Europa Conference League (@europacnfleague) April 13, 2022
Ανέκαθεν στο «ασπρόμαυρο» στρατόπεδο την τελευταία δεκαετία είχαν ως προτεραιότητα να γεμίζουν τη θέση του γκολκίπερ με αρκετές, ποιοτικές επιλογές. Τερματοφύλακες που θα μπορούσαν ανά πάσα ώρα και στιγμή να αποτελέσουν το λεγόμενο βασικό, για ένα διάστημα μέσα στη σεζόν. Το BN Sports παρουσιάζει τα δεδομένα μιας θεμιτής επιλογής δίνοντας βάση σε δυο βασικούς άξονες.
Εποχή Γλύκου (2011-2017)
Η πλούσια καριέρα του Κώστα Χαλκιά έφτανε προς τη δύση της και ως εκ τούτου, ο «Δικέφαλος του Βορρά» όφειλε να κοιτάξει την επόμενη μέρα. Ο Ντάριο Κρέσιτς, εκ Πανιωνίου ορμώμενος, αποτέλεσε τον γκολκίπερ που μοιράστηκε τη θέση. Ο ΠΑΟΚ επένδυσε τότε μεταξύ άλλων και σε κάποιους νεαρούς που θα μπορούσαν μελλοντικά να συνεισφέρουν. Και με έναν εξ’ αυτών, έπιασε το «λαχείο».
Ο Βολιώτης Παναγιώτης Γλύκος έκανε το «αγροτικό» του στην ομώνυμη ομάδα του Ευόσμου και γύρισε το 2011 στην Τούμπα για να πάρει χρόνο συμμετοχής και μία πρώτη «γεύση» από όσα θα ακολουθούσαν. Η εκκίνηση αποτέλεσε περίοδο προσαρμογής, κάνοντας δειλά-δειλά έξι συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Κρέσιτς και Χαλκιάς προηγούνταν στην ιεραρχία αλλά όχι για πολύ.
Το καλοκαίρι του 2012, οι Θεσσαλονικείς έφεραν στην πόλη τους Σαρλ Ιτάνζ και Σανθ Χακόμπο. Και οι δυο τους είχαν εμπειρίες από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης (Λίβερπουλ ο μεν, Χετάφε και Βιγιαδολίδ ο δε), έχοντας γνώση μεταξύ άλλων και της ελληνικής πραγματικότητας (Ατρόμητος και Αστέρας Τρίπολης οι σύλλογοι που τους έφεραν Ελλάδα). Οι τρεις τους συντέλεσαν την πιο πλήρη ομάδα τερματοφυλάκων της Superleague. Εγγυημένη θέση δεν είχε κανένας τους. Ωστόσο δεν ήταν και εύκολο να συμφιλιωθούν με την ιδέα του πάγκου, πόσο δε μάλλον της κερκίδας. Για το λόγο αυτό, συνυπήρχαν μόνο εκείνη τη σεζόν (2012-13).
Κοινός παρονομαστής καθόλη τη διάρκεια παραμονής τους στην Τούμπα, ήταν ο Γλύκος. Παρόλα αυτά, ο Έλληνας πορτιέρο ποτέ δεν πήρε τη φανέλα βασικού στο σπίτι του. Μοιραζόταν το χρόνο συμμετοχής κάτω από τα δοκάρια, πότε με τον Χακόμπο, πότε με τον Ιτάνζ και πότε με τον Όλσεν (2015-2016). Φιλοσοφία και τακτική του ΠΑΟΚ που τους κρατούσε σε μόνιμη εγρήγορση. Μέχρι το καλοκαίρι του 2017 που ήρθε η «αλλαγή σκυτάλης» και βοήθησε ακόμα περισσότερο το σύλλογο να μεγαλώσει και να κατακτήσει τίτλους.
Εποχή Πασχαλάκη (2017-2022)
Τα πρόσωπα μπορεί να άλλαξαν, η στρατηγική των «ασπρόμαυρων» όμως όχι. Ο Ροντρίγκο Ρέι άφησε για πρώτη φορά την πατρίδα του (Αργεντινή), έχοντας ως συναγωνιστή τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Ο υψηλόσωμος γκολκίπερ, είχε κάνει μια πολύ καλή χρονιά στον ΠΑΣ Γιάννενα όμως οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις πλέον ήταν τελείως διαφορετικές.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, στην πρώτη του θητεία στον πάγκο της ομάδας, έδωσε εξίσου τη δυνατότητα να προστατεύσουν τα καρέ. Παρά ταύτα, ο Αργεντινός δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Συνεπώς την αμέσως επόμενη χρονιά (2018-19), όταν και στέφθηκε πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ, ήταν η μοναδική φορά που δεν υπήρχε ανταγωνισμός για την εδραίωση στο «1». Ο «σούπερμαν» έπαιξε όλα τα παιχνίδια και βοήθησε τα μέγιστα στην κατάκτηση της κορυφής.
Επιστρέφοντας όμως στην πάγια τακτική του, ο «Δικέφαλος» πρόσθεσε τον Ζίβκο Ζίβκοβιτς στη «φαρέτρα» του, ο οποίος είχε δείξει τα διαπιστευτήρια του στους «Ακρίτες». Ο Σέρβος είχε πραγματοποιήσει κάποιες εξαιρετικές σεζόν στην Ξάνθη, ήταν έμπειρος και δεν γινόταν να βρίσκεται μόνιμα στον πάγκο. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με κάποιες περιόδους αστάθειας του Πασχαλάκη, ήταν αρκετό για να μοιραστούν τη θέση για δυο χρόνια (2019-21).
Ίδιο ήταν το σκεπτικό και για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, με τον Ζίβκοβιτς μάλιστα να ξεκινά βασικός στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Ωστόσο το ολέθριο λάθος, που έφερε και το διπλό του ΠΑΣ μέσα στην Τούμπα, το πλήρωσε ακριβά. Από την αμέσως επόμενη αγωνιστική, ο Λουτσέσκου τον αντικατέστησε με τον Έλληνα και εκείνος «άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά». Πραγματοποίησε μια εξαιρετική σεζόν, την καλύτερη ίσως με τα «ασπρόμαυρα» και ανάγκασε τον προπονητή του να μην τον ξαναβγάλει (παρά μόνο σε λιγοστά παιχνίδια μικρής σημασίας).
Πλέον όμως Πασχαλάκης δεν υπάρχει. Ο ΠΑΟΚ διατήρησε στο ρόστερ του τον Σέρβο, πιστεύοντας στην εμπειρία του και θέλοντας να πλαισιώσει τον Ντομινίκ Κοτάρσκι. Έναν ικανό νέο, ο οποίος όμως μετράει όλη και όλη μια σεζόν σε επίπεδο αντρών, και αυτή στο κροατικό πρωτάθλημα. Για να ήταν μέλος της περίφημης ακαδημίας του Άγιαξ σημαίνει ότι το ταλέντο υπάρχει. Αυτό που μένει να φανεί, είναι αν ο συναγωνισμός του με τον Ζίβκοβιτς θα τον βοηθήσει να εξελιχθεί περισσότερο και φυσικά αν ο σύλλογος θα κερδίσει ένα ακόμα «στοίχημα».
Μάνος Φυρογένης
www.bnsports.gr
