Η ΑΕΚ έχει χάσει κάτι από τη λάμψη της αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια – Μία λάμψη όμως που αρχίζει της την δίνει πάλι πίσω το νέο γήπεδο και όλα όσα γίνονται εκεί
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Από το 2018 μέχρι σήμερα. Από εκείνο το ματς με τη Βίντι και έπειτα... Αμέσως μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα η ΑΕΚ προκρίνεται στους ομίλους του Champions League μετά από πάρα πολλά χρόνια και όλοι μας είμαστε… σκασμένοι με την αποβολή του Λιβάγια. Σαν μια… κατάρα να «έδεσε» πάνω σε αυτή την ομάδα εκείνη η πρόκριση, τρία λεπτά μετά το σφύριγμα της λήξης του συγκεκριμένου αγώνα.
Από τότε μέχρι σήμερα μόνο το γκολ του Ανσαριφάρντ με την Βόλφσμπουργκ και την πρόκριση στους ομίλους του Europa League έχει να θυμάται ως μεγάλη χαρά ο ΑΕΚτζής. Τέσσερα χρόνια ένα ματς! Και να ξεχνάω άλλη μία… χαρά, συγχωρέστε με. Αλλά και για να την ξεχνάω δεν θα ήταν τόσο σημαντική όσο εκείνη στο ματς με τους Γερμανούς.
Όλα τα λάθη που έγιναν η ομάδα τα πλήρωσε! Όλα! Δεν θα βαρεθώ να το γράφω αυτό ως συμπέρασμα, γιατί κι άλλες ομάδες κάνουν λάθη που δεν τα πληρώνουν. Η ΑΕΚ όμως τα έχει πληρώσει σε σοκαριστικό βαθμό. Εφιάλτης… Κάποια στιγμή θα τελειώσει. Το πώς, θα το δείξει η ιστορία.
Η ΑΕΚ αυτά τα τέσσερα χρόνια, με αποκορύφωμα τα τελευταία δύο, έχασε κάτι από τη λάμψη της. Κάτι από το αγωνιστικό της μεγαλείο. Η αγωνιστική πίκρα σε συνδυασμό και με άλλα πράγματα οδήγησαν σε εσωστρέφεια, μιζέρια, κατάθλιψη! Όλα λογικά όπως ήρθαν! Ο κόσμος της ΑΕΚ σταμάτησε να είναι ερωτευμένος μαζί της! Η αγάπη δε σβήνει ποτέ, όμως ο έρωτας χάθηκε. Δεν είναι εύκολο να ερωτευτείς ξανά. Όμως αν αγαπάς κάτι προσπαθείς. Οσοι λοιπόν, από εσάς, νιώθετε ότι το… χάνετε λίγο με την ΑΕΚ της καρδιάς σας, κάντε μία βόλτα από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο,τι ώρα κι αν είναι. Είτε μόνοι σας, είτε με παρέα. Είτε με αυτοκίνητο, είτε με τρένο, είτε με μηχανάκι, είτε με τα πόδια, πηγαίνετε μέχρι τα μέρη μας. Θα την ερωτευτείτε πάλι… Δεδομένο. Μη μιλήσετε σε κανέναν. Μόνο στον εαυτό σας. Δείτε και συλλογιστείτε. Θα βοηθήσει και θα με θυμηθείτε.
Από επιλογή είχα να βρεθώ στο μέρη μας από πέρυσι το καλοκαίρι. Ηθελα να προχωρήσουν τα έργα για να πάω να δω ξανά το γήπεδο. Η δουλειά και φυσικά η περιέργεια για τον ατσάλινο αετό, με έσπρωξε προς τα εκεί και την περασμένη Πέμπτη και την Παρασκευή. Δυο ημέρες εκεί και αρκετές ώρες ήταν αρκετές. Πραγματικά ήταν ό,τι χρειαζόμουν.
Χωρίς να το ξέρω, βρισκόμενος εκεί και βλέποντας το γήπεδο και μέσα και έξω, ένιωσα πραγματικά ότι κάτι είχε φύγει μέσα μου για την ΑΕΚ. Ο έρωτας που λέγαμε. Όμως ως δια μαγείας τα συναισθήματα άρχισαν να γεννιούνται ξανά. Όπως παλιά… Εκεί το νιώθεις! Εκεί τα συναισθήματά σου παίζουν ωραία… μπάλα. Εκεί είναι τόσο αλλιώς. Εκεί ξυπνούν παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Εκεί θα δεις φίλους. Εκεί θα δεις ξανά τον εαυτό σου παιδί! Εκεί θα δεις ένα φανταστικό γήπεδο να ετοιμάζεται να μας υποδεχθεί σε λίγους μήνες, πρώτα ο Θεός!
Η τεράστια πλατεία, εκεί μπροστά από την παλιά Σκεπαστή, κερδίζει τους πάντες. Μόλις δε ετοιμαστεί με δέντρα, φωτισμό κι άλλα πολλά θα είναι ένα όνειρο! Και μετά η είσοδος στο σπίτι μας. ΔΕΟΣ! Πραγματικά σου κόβεται η ανάσα. Δεν μπορείς να μιλήσεις. Δύσκολα περιγράφεις τι νιώθεις.
«Σκέψου τι θα γίνεται εδώ μέσα με γεμάτο κόσμο»! Σκέψου ότι πρέπει να ερωτευτείς ξανά την ομάδα σου… Σκέψου και κάνε μία βόλτα στις Φιλαδέλφειας τα μέρη… Εκεί είναι η ελπίδα! Και είναι πάντα καλό να την αναζητάμε σε δύσκολους καιρούς…
www.bnsports.gr
Από το 2018 μέχρι σήμερα. Από εκείνο το ματς με τη Βίντι και έπειτα... Αμέσως μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα η ΑΕΚ προκρίνεται στους ομίλους του Champions League μετά από πάρα πολλά χρόνια και όλοι μας είμαστε… σκασμένοι με την αποβολή του Λιβάγια. Σαν μια… κατάρα να «έδεσε» πάνω σε αυτή την ομάδα εκείνη η πρόκριση, τρία λεπτά μετά το σφύριγμα της λήξης του συγκεκριμένου αγώνα.
Από τότε μέχρι σήμερα μόνο το γκολ του Ανσαριφάρντ με την Βόλφσμπουργκ και την πρόκριση στους ομίλους του Europa League έχει να θυμάται ως μεγάλη χαρά ο ΑΕΚτζής. Τέσσερα χρόνια ένα ματς! Και να ξεχνάω άλλη μία… χαρά, συγχωρέστε με. Αλλά και για να την ξεχνάω δεν θα ήταν τόσο σημαντική όσο εκείνη στο ματς με τους Γερμανούς.
Όλα τα λάθη που έγιναν η ομάδα τα πλήρωσε! Όλα! Δεν θα βαρεθώ να το γράφω αυτό ως συμπέρασμα, γιατί κι άλλες ομάδες κάνουν λάθη που δεν τα πληρώνουν. Η ΑΕΚ όμως τα έχει πληρώσει σε σοκαριστικό βαθμό. Εφιάλτης… Κάποια στιγμή θα τελειώσει. Το πώς, θα το δείξει η ιστορία.
Η ΑΕΚ αυτά τα τέσσερα χρόνια, με αποκορύφωμα τα τελευταία δύο, έχασε κάτι από τη λάμψη της. Κάτι από το αγωνιστικό της μεγαλείο. Η αγωνιστική πίκρα σε συνδυασμό και με άλλα πράγματα οδήγησαν σε εσωστρέφεια, μιζέρια, κατάθλιψη! Όλα λογικά όπως ήρθαν! Ο κόσμος της ΑΕΚ σταμάτησε να είναι ερωτευμένος μαζί της! Η αγάπη δε σβήνει ποτέ, όμως ο έρωτας χάθηκε. Δεν είναι εύκολο να ερωτευτείς ξανά. Όμως αν αγαπάς κάτι προσπαθείς. Οσοι λοιπόν, από εσάς, νιώθετε ότι το… χάνετε λίγο με την ΑΕΚ της καρδιάς σας, κάντε μία βόλτα από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο,τι ώρα κι αν είναι. Είτε μόνοι σας, είτε με παρέα. Είτε με αυτοκίνητο, είτε με τρένο, είτε με μηχανάκι, είτε με τα πόδια, πηγαίνετε μέχρι τα μέρη μας. Θα την ερωτευτείτε πάλι… Δεδομένο. Μη μιλήσετε σε κανέναν. Μόνο στον εαυτό σας. Δείτε και συλλογιστείτε. Θα βοηθήσει και θα με θυμηθείτε.
Από επιλογή είχα να βρεθώ στο μέρη μας από πέρυσι το καλοκαίρι. Ηθελα να προχωρήσουν τα έργα για να πάω να δω ξανά το γήπεδο. Η δουλειά και φυσικά η περιέργεια για τον ατσάλινο αετό, με έσπρωξε προς τα εκεί και την περασμένη Πέμπτη και την Παρασκευή. Δυο ημέρες εκεί και αρκετές ώρες ήταν αρκετές. Πραγματικά ήταν ό,τι χρειαζόμουν.
Χωρίς να το ξέρω, βρισκόμενος εκεί και βλέποντας το γήπεδο και μέσα και έξω, ένιωσα πραγματικά ότι κάτι είχε φύγει μέσα μου για την ΑΕΚ. Ο έρωτας που λέγαμε. Όμως ως δια μαγείας τα συναισθήματα άρχισαν να γεννιούνται ξανά. Όπως παλιά… Εκεί το νιώθεις! Εκεί τα συναισθήματά σου παίζουν ωραία… μπάλα. Εκεί είναι τόσο αλλιώς. Εκεί ξυπνούν παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Εκεί θα δεις φίλους. Εκεί θα δεις ξανά τον εαυτό σου παιδί! Εκεί θα δεις ένα φανταστικό γήπεδο να ετοιμάζεται να μας υποδεχθεί σε λίγους μήνες, πρώτα ο Θεός!
Η τεράστια πλατεία, εκεί μπροστά από την παλιά Σκεπαστή, κερδίζει τους πάντες. Μόλις δε ετοιμαστεί με δέντρα, φωτισμό κι άλλα πολλά θα είναι ένα όνειρο! Και μετά η είσοδος στο σπίτι μας. ΔΕΟΣ! Πραγματικά σου κόβεται η ανάσα. Δεν μπορείς να μιλήσεις. Δύσκολα περιγράφεις τι νιώθεις.
«Σκέψου τι θα γίνεται εδώ μέσα με γεμάτο κόσμο»! Σκέψου ότι πρέπει να ερωτευτείς ξανά την ομάδα σου… Σκέψου και κάνε μία βόλτα στις Φιλαδέλφειας τα μέρη… Εκεί είναι η ελπίδα! Και είναι πάντα καλό να την αναζητάμε σε δύσκολους καιρούς…
www.bnsports.gr
