Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που οι «δεινόσαυροι» έχουν χάσει το προσωνύμιό τους. Και όσο και αν πλησιάζουν κοντά στον στόχο, εν τέλει αποτυγχάνουν να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν.
Μέχρι και τη σεζόν 2017-18, η ομάδα του Αμβούργου καταλάμβανε σταθερά μια θέση στην Bundesliga. Από την πρώτη μέρα διεξαγωγής του Ομοσπονδιακού πρωταθλήματος (1963), ο σύλλογος του μεγάλου λιμανιού ήταν ένα υπολογίσιμο μέγεθος. Μάλιστα, από τα μέσα των 70ς και επί μια δεκαετία, πρωταγωνιστούσε τόσο στις εγχώριες όσο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σε ένα χρονικό διάστημα που η ομάδα βίωσε τη μεγαλύτερη ακμή της. Αποκορύφωμα, η κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων και φυσικά η πρωτιά στο Κυπέλλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1982-83.
Οι διακρίσεις αυτές όμως ανήκουν στο παρελθόν. Την τελευταία δεκαετία, το Αμβούργο βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία με τον υποβιβασμό να «χτυπούσε την πόρτα» ακόμα και αν η μοίρα υπέκφευγε, τουλάχιστον για λίγο. Η κάμψη όμως ήταν εμφανής και ο αποχωρισμός της πρώτης κατηγορίας φαινόταν ένα προαναγγελθέν γεγονός.Η ιστορία και το βάρος της φανέλας απλά έδιναν μια «τεχνητή αναπνοή», η οποία όμως δεν έφτασε τη χρονιά 2017-18. Τότε που το ρολόι σταμάτησε να μετράει, περιμένοντας να ξαναρχίσει. Και όσο κοντά και αν έχουν φτάσει οι δείκτες του ρολογιού για να κινηθούν αυτά τα τέσσερα χρόνια, παραμένουν σταθεροί.
Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά
Το Αμβούργο ξεκίνησε την «Οδύσσεια» του στη Zweite Liga στοχεύοντας μονάχα στην επάνοδο. Το βάρος της ιστορίας άλλωστε δεν επέτρεπε κάτι διαφορετικό. Και ενώ μέχρι τα μέσα του Μάρτη φαινόταν πως το πέρασμα από τη δεύτερη κατηγορία θα ήταν προσωρινό, οι «δεινόσαυροι» κατέρρευσαν. Στις τελευταίες εννιά αγωνιστικές υπέστησαν πέντε ήττες και παραχώρησαν άλλες τρεις ισοπαλίες. Η μοναδική νίκη ήρθε την 34η και τελευταία στροφή, όταν όμως όλα είχαν κριθεί. Με το photo finish αυτό ουσιαστικά αδίκησαν τους εαυτούς τους και κατέστρεψαν όλες τις βάσεις που είχαν θέσει καθόλη τη διάρκεια της σεζόν.
Παρόμοια η εξέλιξη και τις επόμενες χρονιές που ακολούθησαν. Η δεύτερη τη τάξει κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαία Λίγκα. Το επίπεδο είναι άκρως ανταγωνιστικό και οι συμμετέχοντες έχουν γράψει εν πολλοίς τη δική τους πορεία στο ποδόσφαιρο της χώρας. Αυτό όμως δεν αναιρεί την «αυτοκτονία» του Αμβούργου. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, τα πόδια βάραιναν, το άγχος ήταν πολύ μεγαλύτερο από όσο χρειάζεται για να δημιουργήσει την αίσθηση του κινήτρου και ο σύλλογος τερμάτιζε τέταρτος, σε απόσταση βολής από την τρίτη θέση που θα έδινε την ευκαιρία συμμετοχής στα μπαράζ ανόδου.
Η Zweite Liga της σεζόν που ολοκληρώθηκε (2021-22) φαινόταν εξ’ αρχής ιδιαίτερα απαιτητική λόγω και της συμμετοχής της Σάλκε και της Βέρντερ Βρέμης. Οι «Die Rothesen» δεν ήταν αυτή τη φορά το μεγάλο και μοναδικό φαβορί με τέτοια μεγέθη γύρω τους και αυτό ίσως απέβαλε μέρος της επιτακτικής ανάγκης που τυχόν ένιωθαν για να πετύχουν.
Και ενώ φαινόταν πως η «χρυσοφόρα» δεύτερη θέση που οδηγούσε στον απευθείας προβιβασμό θα παιζόταν ανάμεσα στη Ντάρμσταντ και την ομάδα της Βρέμης, τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν στο φινάλε για μια ακόμα φορά. Το Αμβούργο, με όπλο την άμυνά του (με διαφορά η καλύτερη του πρωταθλήματος), ακολουθούσε «κατά πόδας» και στο τέλος ήταν εκείνο που προσπέρασε και τερμάτισε τρίτο. Μάλιστα το γεγονός αυτό, έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να ανέλθει στη Bundesliga, μέσω των μπαράζ.
Τελευταίο εμπόδιο, η Χέρτα Βερολίνου του ανθρώπου των ειδικών αποστολών, Φέλιξ Μάγκατ. Το διπλό στην πρωτεύουσα (1-0) αύξησε σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες να αγωνίζεται το Αμβούργο στα «σαλόνια» από την ερχόμενη σεζόν, όμως το φινάλε ήταν και πάλι επίπονο. Η Χέρτα χάλασε τη γιορτή στους Βόρειους, οι οποίοι έμειναν και πάλι με άδεια τα χέρια. Παρόλο που έκαναν ένα ακόμα βήμα προς την επιστροφή, το πρόσημο παρέμεινε αρνητικό, αποδεικνύοντας πως ενώ η μεγάλη ώρα πλησιάζει, εντούτοις δεν έχει φτάσει ακόμα.
Μάνος Φυρογένης
www.bnsports.gr
