Σχετικά Άρθρα
Η φιέστα της Μίλαν για το πρωτάθλημα Ιταλίας! (video)
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Όταν 16.000 οπαδοί της Μίλαν ταξίδεψαν για τη Ρέτζιο Εμίλια ήξεραν ότι δεν υπήρχε επιστροφή. Έντεκα χρόνια απουσίας από τα scudetto ήταν πολλά. Από το 2011 και το τέλος της εποχής του Σίλβιο Μπερλουσκόνι οι «ροσονέρι» ζούσαν τον δικό τους Μεσαίωνα. Ένα «μεσαίωνα» που είχε φέρει το σύλλογο στα πρόθυρα της κατάρρευσης όπως η Πάρμα και η Φιορεντίνα παλιότερα. Όταν το hedge fund Elliott αγόρασε την ομάδα το καλοκαίρι του 2018 η Μίλαν είχε τιμωρηθεί με ένα χρόνο αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω του financial fair play. Με μισθούς υπέρογκους και δυσανάλογα μεγάλοι σε σχέση με την πραγματική τους αξία όλα έδειχναν ότι η κατάρρευση ήταν προ των πυλών. Τέσσερα χρόνια μετά η ομάδα αυτή ανέβηκε στο Έβερεστ του calcio σε μία από τις πιο όμορφες ιστορίες του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Από την κόλαση στην αναγέννηση
Η αλήθεια είναι ότι λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν πως η Μίλαν του Στέφανο Πιόλι θα μπορούσε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια, ακόμα και όταν τα δύο τελευταία χρόνια μόνο βήματα προς τα μπρος έκανε. Ακόμα και το γεγονός πως για δύο σερί σεζόν κέρδιζε τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα δεν θεωρήθηκε ως κάτι το σημαντικό για όλους τους ειδικούς. Ακόμα και στο τέλος του πρωταθλήματος κανείς δεν πίστευε ότι η Μίλαν είχε κατακτήσει το τρόπαιο. «Κανείς στην Ιταλία δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε το Scudetto, και όμως συνεχίζετε να με ρωτάτε αν πιστεύω ότι μπορούμε», ανέφερε ο Πιόλι μετά το τέλος του αγώνα με την Σασουόλο. Κανείς δεν το πίστευε με εξαίρεση τους ίδιους τους ανθρώπους του συλλόγου. Και ας μην γινόταν κουβέντα προς τα έξω. Άλλωστε αυτό που μετράει είναι τι κάνεις και όχι τι δηλώνεις. «Στην αρχή της χρονιάς, μερικοί άνθρωποι δεν πίστευαν ότι θα τερματίζαμε τόσο ψηλά, κι εμείς αυτό το χρησιμοποιήσαμε ως κίνητρο», ανέφερε ένας από τους πρωτεργάτες του τίτλου, ο Πάολο Μαλντίνι.
Το περασμένο καλοκαίρι όλοι οι ειδικοί θεωρούσαν την Γιουβέντους ως το μεγάλο φαβορί ελέω και της επιστροφής του Αλέγκρι στον πάγκο της ομάδας με την Ίντερ δεύτερο φαβορί λόγω της αποχώρησης των Λουκάκου, Χακίμι αλλά και του ίδιου του Αντόνιο Κόντε. Μάλιστα, ως η ομάδα που θα μπορούσε να μπει σφήνα οι ειδικοί δεν έδιναν την Μίλαν, αλλά τη Νάπολι, η οποία είχε κάνει κι ένα τρομερό ξεκίνημα με ένα αήττητο σερί που έφτασε μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Ο αγωνιστικός χώρος όμως είναι η καλύτερη απάντηση. Η μέχρι τότε αήττητη Νάπολι άρχισε να χάνει βαθμούς, την ώρα που η Γιουβέντους έκανε το χειρότερο ξεκίνημα της σύγχρονης ιστορίας της δείχνοντας πως με την αποχώρηση του Κριστιάνο Ρονάλντο εμφανίστηκαν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που έκρυβε η λάμψη του Πορτογάλου σούπερ σταρ στο Τορίνο. Την ίδια ώρα η Ίντερ έψαχνε τα πατήματά της στην μετά-Κόντε εποχή με τον Σιμόνε Ιντζάγκι στον πάγκο.
Την ίδια ώρα η Μίλαν αθόρυβα και σταθερά βρισκόταν εκεί. Δεν εντυπωσίαζε αλλά ούτε έχανε βαθμούς. Ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαιναν να στραβώσουν όπως έγινε στο ματς με την Σπέτσια όταν η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα, δεν πανικοβλήθηκε. Το καλό για τους «ροσονέρι» ήταν ότι διέθεταν στα αποδυτήρια ηγέτες, όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος μετά την ήττα-μαχαιριά από την Σπέτσια είχε ζητήσει από όλο τον οργανισμό να δείξουν πόσο δυνατοί είναι και να επανέλθουν. Κι επανήλθαν, παρά το γεγονός πως είχαν τεράστια θέματα να αντιμετωπίσουν, όπως οι τραυματισμοί του Κίερ και του Ζλάταν, η μη ανανέωση του συμβολαίου του Κεσιέ, αλλά και η μη ενίσχυση του ρόστερ όταν την ίδια ώρα Γιουβέντους και Ίντερ αποκτούσαν Βλάχοβιτς και Γκόσενς.
Παρόλα αυτά η Μίλαν έδειχνε τεράστια συνέπεια στο πλάνο της. Με τον Μενιάν να αποδεικνύεται λίρα εκατό (κράτησε ανέπαφη την εστία του στα 17 από τα 32 ματς που αγωνίστηκε), τον Τομόρι να αποτελεί την αποκάλυψη της σεζόν, αλλά και τον Τονάλι μετά την άγουρη πρώτη χρονιά να δείχνει την πραγματική του αξία η ομάδα έδειξε τρομερό χαρακτήρα. Και αυτό φάνηκε κυρίως στα εκτός έδρας παιχνίδια όπου με εξαίρεση την ήττα στην Φλωρεντία δεν έχασε πουθενά αλλού. Κι εκείνο το 3-2 στο Μπέργκαμο (με το σκορ στο 3-0 μέχρι το 86) σχεδόν δύο χρόνια μετά την συντριβή στο ίδιο γήπεδο με 5-0 από την ομάδα του Γκασπερίνι έστειλε το πρώτο μήνυμα για τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Και ο χαρακτήρας φάνηκε ξεκάθαρα κόντρα στους άμεσους αντιπάλους της. Έξι νίκες, τρεις ισοπαλίες και μόλις ήττα απέναντι στις έξι πρώτες ομάδες της βαθμολογίας, με αυτή της προτελευταίας αγωνιστικής κόντρα στην Αταλάντα αλλά αυτή την φορά στο Σαν Σίρο αποτέλεσε κάτι σαν κάθαρση για τα όσα είχε περάσει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την συντριβή από τους «μπεργκαμάσκι». Και όλα αυτά με την Μίλαν να έχει το νεότερο ρόστερ του πρωταθλήματος.
Πιόλι, ένας υπέροχος άνθρωπος
Για τον Πιόλι εκείνη η ήττα στις 22 Δεκεμβρίου του 2019 ήταν η ημέρα που η ομάδα ξαναγεννήθηκε. «Ακόμα θυμόμαστε αυτό το παιχνίδι. Εκείνη την ημέρα η Μίλαν έπιασε πάτο. Αλλά κι εκείνη την ημέρα αυτή η ομάδα ξαναγεννήθηκε. Από τότε ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε». Λίγες ημέρες μετά από την πεντάρα ο Ζλάταν επέστρεψε στο Μιλανέλο. Εκεί όπου ταίριαξε καλύτερα από όλους στην Ιταλία. Ο ερχομός του και η αύρα του άναψαν την φλόγα για την μεταμόρφωση. Η επίδραση του σε όλους ήταν φανταστική. Ως γεννημένος νικητής με την συμπεριφορά του μέσα στα αποδυτήρια έδωσε το κίνητρο σε όλους να γίνουν ακόμα καλύτεροι απορροφώντας όλη την πίεση που είχε το κλαμπ. Η ώρα της αναγέννησης είχε αρχίσει. Πλέον έμενε μόνο εμπόδιο που είχε το όνομα Ραλφ Ράνγκνικ. Ήταν κοινό μυστικό πως ο Γερμανός είχε συμφωνήσει σε όλα να αναλάβει τους Μιλανέζους σε ένα διευρυμένο ρόλο και όταν ο τότε διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας, ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, ουσιαστικά επιβεβαίωσε τα πλάνα της διοίκησης, ο Στέφανο Πιόλι βρέθηκε εκτεθειμένος.
Ειδικά για τον Πιόλι φαινόταν πως για άλλη μια φορά θα ζούσε την ημέρα της μαρμότας έχοντας δει την πόρτα της εξόδου τόσο από την Ίντερ όσο και από την Φιορεντίνα. Κάτι άδικο για έναν άνθρωπο που ειδικά στην Φλωρεντία μνημονεύεται ακόμα και τώρα για τον χαρακτήρα του. Μην ξεχνάμε ο Πιόλι ήταν ο προπονητής της Φιορεντίνα όταν οι «βιόλα» βιώσαν την μεγαλύτερη τραγωδία της ιστορίας τους με τον αδόκητο χαμό του αρχηγού τους, Ντάβιντε Αστόρι. Ο 56χρονος τεχνικός ήταν αυτός που τον είχε βρει νεκρό στο δωμάτιο του και όλο εκείνο το διάστημα με την γενναιοδωρία του και την μεγαλοψυχία του αποτέλεσε κάτι σαν πατέρας για την Φιορεντίνα για να μην καταρρεύσει αλλά και για όλη την πόλη της Φλωρεντίας που θρηνούσε. Ένας σπουδαίος άνθρωπος και η μοίρα του το χρωστούσε.
Κόντρα στην Σασουόλο το 2020 ο Ιβάν Γαζίδης διέψευσε τις φήμες αυτές υπογράφοντας νέο συμβόλαιο με τον Πιόλι και η μοίρα το έφερε έτσι και κόντρα στην ίδια ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα. Το ότι οι παίκτες του τον λατρεύουν δεν είναι τυχαίο όπως και το σύνθημα «Πιολι on fire» που του τραγουδούσαν μετά από κάθε μεγάλη νίκη. Η πρώτη επιβράβευση ήρθε πέρυσι με την πρόκριση στο Champions League μετά από απουσία επτά χρόνων και τώρα το πρωτάθλημα.
On Sunday we wrote a new beginning. But there's something that has no end: our passion for our colours ?⚫
— AC Milan (@acmilan) May 24, 2022
Domenica abbiamo scritto un nuovo inizio. Ma una cosa non avrà mai fine: la nostra passione per questi colori ?⚫
Raccontato da @Fabiovoloo #AlwaysWithYou pic.twitter.com/gaBjDkeN5u
Αυτό ήταν ένα από τα πολλά που δημιούργησαν την πιο ωραία ιστορία των τελευταίων ετών στον ιταλικό ποδόσφαιρο. Ο Ζλάταν ήταν άλλο ένα. Γιατί ο Σουηδός αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του πρωταθλήματος του 2011 και του 2022. Και τις δύο φορές έριξε στο καναβάτσο την αιώνια Ίντερ έχοντας υποσχεθεί στην επιστροφή του στο Μιλάνο την επαναφορά της Μίλαν εκεί που της αρμόζει. Και τα ωραία δεν σταματάνε εδώ. Το πρωτάθλημα αυτό αποτέλεσε κι ένας προσωπικός θρίαμβος για τον τεράστιο Πάολο Μαλντίνι ο οποίος κατέκτησε τον τίτλο και από άλλη θέση αυτή του αθλητικού διευθυντή του συλλόγου με τον γιο του Ντάνιελ αυτή την φορά να συνεχίζει την παράδοση ως ποδοσφαιριστής μετά τον παππού Τσέζαρε και τον μπαμπά Πάολο να αποτελεί μέλος μιας πρωταθληματικής ομάδας.
Σε μια εποχή που το χρήμα διαφεντεύει τα πάντα, το γεγονός πως μια ομάδα όπως η Μίλαν δεν στηρίχθηκε στα λεφτά για να φτάσει στην κορυφή δείχνει τι υπέροχη ιστορία είχαν την τύχη να ζήσουν όλοι στην φετινή Serie A. Την ώρα που η Ίντερ ψάχνει τρόπο να εξισορροπήσει τα οικονομικά της πουλώντας ότι καλύτερο διαθέτει και η Γιουβέντους αναγκάζεται να κάνει αυξήσεις κεφαλαίου και να σκέφτεται διοργανώσεις όπως η European Super League για να αυξήσει τα έσοδα της, η Μίλαν έδειξε πως δεν χρειάζεται κόπο αλλά τρόπο.
Και η ιστορία της από την πεντάρα στο Μπέργκαμο το 2019 στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Ρέτζιο Εμίλια μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις ομορφότερες ιστορίες του κόσμου. Και αν δεν μπορεί να συγκριθεί το σίγουρο είναι ότι μπορούμε να την θεωρήσουμε ως την ομορφότερη στο ιταλικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια.
