Η βραδιά της 14ης Απριλίου θα μείνει αναμφίβολα χαραγμένη στη μνήμη των οπαδών της Άιντραχτ. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο άλλωστε από το να παίρνει η ομάδα σου μία πρόκριση μέσα στην έδρα ενός τεράστιου συλλόγου και μάλιστα να μετατρέπεις το γήπεδο σε δική σου έδρα! Ναι κι όμως! Το «Καμπ Νου» βάφτηκε στα χρώματα της Άιντραχτ με τους οπαδούς της να είναι φανερά περισσότεροι από τους Καταλανούς. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουν κάτι τέτοιο βέβαια οι φίλοι της γερμανικής ομάδας αλλά η παρουσία τους στην Ισπανία ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.
Η απόβαση των 30.000 φίλων της Άιντραχτ Φρανκφούρτης στη Βαρκελώνη ήταν ένα πραγματικά εκπληκτικό γεγονός που είχαμε καιρό να δούμε στα ευρωπαϊκά γήπεδα ελέω και της πανδημίας. Οι φοβεροί οπαδοί των «αετών» δημιούργησαν μία καυτή ατμόσφαιρα στο «Καμπ Νου» και μας θύμισαν άλλες αντίστοιχες αποβάσεις στο παρελθόν, μερικές από τις οποίες φυσικά είχαν και ελληνικό χρώμα. Τι και αν τα χιλιόμετρα είναι πολλά; Η αγάπη για την ομάδα είναι μεγάλη και χάρη σε αυτή έχουν δημιουργηθεί τόσες πολλές όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες στο πέρασμα του χρόνου..
Γιουβέντους – Ολυμπιακός (1999)
Η εκδρομή για την οποία βγήκε ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα των οπαδών των «ερυθρολεύκων». «Στο Ντέλε Άλπι πήγαμε χιλιάδες και ζήσαμε στιγμές μοναδικές…» τραγουδούν στους αγώνες του Ολυμπιακού οι οπαδοί του και λένε την αλήθεια. Πάνω από 10.000 ερυθρόλευκοι έκαναν πραγματική απόβαση στο Τορίνο το 1999 για τον πρώτο αγώνα της φάσης των «8» του Champions League και έστησαν το δικό τους πάρτι σε μία από τις πιο δυνατές παρουσίες Ελλήνων φιλάθλων σε ευρωπαϊκό γήπεδο.
Άγιαξ – Παναθηναϊκός (1971)
Είναι η μεγαλύτερη παρουσία Ελλήνων σε αγώνα του εξωτερικού και δικαιολογημένα καθώς μιλάμε για ένα «έπος», την μοναδική συμμετοχή ελληνικής ομάδας σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. «Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά» λέει το τραγούδι που γράφτηκε λίγο καιρό πριν το μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άγιαξ στο «Γουέμπλεϊ» τον Ιούνιο του 1971. Πράγματι, στο Λονδίνο είχαν δουλειά πάνω από 22.000 Έλληνες όχι μόνο οπαδοί του Παναθηναϊκού, δημιουργώντας μία αξιομνημόνευτη ατμόσφαιρα παρά την ήττα του «τριφυλλιού».
Γκλάντμπαχ – Λίβερπουλ (1977)
Πάμε 45 χρόνια πριν… Ρώμη, τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ανάμεσα στη γερμανική Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ και τη Λίβερπουλ. Μία σχέση μίσους ξεκίνησε εκείνη τη μέρα ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων που μετατράπηκε στη συνέχεια σε μια δυνατή «φιλία». Στον τελικό της ιταλικής πρωτεύουσας ταξίδεψαν πάνω από 20.000 οπαδοί των «reds», σε μία εποχή όπου το ταξίδι με αεροπλάνο ήταν ιδιαιτέρως ακριβό, γι’ αυτό και οι περισσότεροι χρησιμοποιήσαν τρένο ή πλοίο! Φυσικά άξιζε τον κόπο καθώς είδαν την αγαπημένη τους ομάδα να κατακτά το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών, στήνοντας πάρτι στο «Ολύμπικο». Αργότερα, οι οπαδοί της Λίβερπουλ θα κάνουν και άλλες αντίστοιχες αποβάσεις, όπως αυτή στην Κωνσταντινούπολη το 2005 ωστόσο η μετακίνηση στη Ρώμη έχει τη δική της ξεχωριστή αξία σε μία πολύ διαφορετική εποχή από τη σημερινή.
Σέλτικ – Λίντς (1970)
Ήταν 15 Απριλίου 1970, όταν η Σέλτικ αντιμετώπισε τη Λιντς Γιουνάιτεντ στη Γλασκώβη για τον δεύτερο αγώνα του ημιτελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μέχρι και σήμερα, παραμένει ο αγώνας με την μεγαλύτερη προσέλευση θεατών σε ευρωπαϊκό αγώνα, καθώς συνολικά 136.505 φίλαθλοι, εκ των οποίων περίπου 27.000 οπαδοί της Λίντς, βρέθηκαν στις κερκίδες του «Hampden Park». Η Σέλτικ προκειμένου να καλύψει την τεράστια ζήτηση που υπήρχε για τον αγώνα, πήρε την απόφαση να μεταφέρει εκεί την διεξαγωγή του όπου υπήρχε μεγαλύτερη χωρητικότητα σε σχέση με την παραδοσιακή της έδρα, το «Celtic Park». Οι φίλαθλοι της αγγλικής ομάδας ήταν πολλοί ωστόσο τα βρήκαν λιγάκι σκούρα με τους Σκωτσέζους που ήταν πραγματικά υπεράριθμοι, ωστόσο παραμένει μία από τις πιο ηχηρές αποβάσεις οπαδών σε ξένο έδαφος!
Σέλτικ – Πόρτο (2003)
Ο τελικός του Κυπέλλου UEFA ανάμεσα στη Σέλτικ και την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο που έγινε στη Σεβίλλη αναμφίβολα είχε απίστευτο θέαμα κάτι που φαίνεται και από το τελικό σκορ (2-3) ωστόσο έμεινε στην ιστορία για άλλο λόγο. Για τον τελικό της 21ης Μαΐου 2003, πραγματοποιήθηκε «η μεγαλύτερη οπαδική μετακίνηση που είχε γίνει για ένα μόνο παιχνίδι», σύμφωνα με την UEFA και τη FIFA, με τους φίλους της Σέλτικ να κερδίζουν το βραβείο FIFA Fair Play καθώς πάνω από 80.000 οπαδοί των Σκωτσέζων ταξίδεψαν στην ισπανική πόλη για να υποστηρίξουν την ομάδας τους, με τους μισούς ωστόσο να καταφέρουν να μπουν στο γήπεδο. Το παρατσούκλι «The Bhoys from Seville», εμπνευσμένο από την ταινία «The Boys from Brazil», έμεινε να συντροφεύει την ομάδα της Γλασκώβης και τους οπαδούς της μια για πάντα.
Ζενίτ – Ρέιντζερς (2008)
Οι Σκωτσέζοι φίλαθλοι αν και φασαριόζοι, είναι πραγματικά «τρελοί» για το ποδόσφαιρο και τις ομάδες τους και το 2008 ήταν η σειρά των φίλων της Ρέιντζερς να κάνουν μία τρελή εκδρομή αν και όχι μακρινή. Στην 37η έκδοση του Κυπέλλου UEFA, Ζενίτ και Ρέιντζερς αναμετρήθηκαν στο «City of Manchester», με τους Ρώσους να παίρνουν το τρόπαιο δίκαια επικρατώντας με 2-0. Υπολογίζεται ότι 200.000 Σκωτσέζοι κατευθύνθηκαν προς την αγγλική πόλη για να υποστηρίξουν την ομάδα τους με τις εικόνες να είναι συγκλονιστικές ωστόσο δυστυχώς αμαυρώθηκαν από τα μεγάλης έκτασης επεισόδια που έγιναν μεταξύ των οπαδών και της Αστυνομίας. Φυσικά, η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της Ρέιντζερς παρακολούθησε τον τελικό έξω από το γήπεδο, παρόλα αυτά περίπου 37.000 από αυτούς κατάφεραν να βρεθούν μέσα δημιουργώντας μοναδική ατμόσφαιρα.
Αντώνης Κεφαλωνίτης
www.bnsports.gr
