Ο Λιονέλ Μέσι ετοιμάζεται για τα προκριματικά του Μουντιάλ με την εθνική Αργεντινής ελπίζοντας να βρει κίνητρο, αλλά κυρίως την χαρά του παιχνιδιού μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το Νοέμβριο.
Σχετικά Άρθρα
Ντάνι Άλβες: «Χαμένος στην Παρί ο Μέσι, ελπίζω να επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα!»
Τζιμπρίλ Σισέ για Μέσι: «Σεβασμό σε αυτόν το σπουδαίο ποδοσφαιριστή»!
Τσάβι: «Επικοινώνησα με τον Μέσι, μετά τον αποκλεισμό της Παρί Σεν Ζερμέν!»
Λιονέλ Μέσι: Επτά χρόνια «φαγούρας» στο Champions League
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Η κατάρρευση της Παρί Σεν Ζερμέν στην Μαδρίτη κόντρα στην Ρεάλ με αποτέλεσμα την ήττα της και τον αποκλεισμό της από την φάση των «16» του Champions League προκάλεσε ανησυχία στην Αργεντινή. Όχι γιατί ξαφνικά έγιναν όλοι οπαδοί της Παρί, αλλά επειδή η χειρότερη σεζόν της καριέρας του Μέσι μπορεί να επηρεάσει και την ίδια την εθνική ομάδα. Μια Αργεντινή η οποία μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες κατάφερε να κατακτήσει έναν τίτλο, να διώξει από πάνω της την μιζέρια που δεν την άφηνε τόσα χρόνια να εκφραστεί μέσα στο γήπεδο κι έδειχνε να βάζει βάσεις ακόμα και για τον τίτλο σε λίγους μήνες στο Κατάρ. Και όλα αυτά έχοντας καταφέρει να μην είναι πλέον αποκλειστικά εξαρτώμενη από τον Μέσι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει μια μικρή ανησυχία. Καλώς ή κακώς ο Μέσι ακόμα και στην δύση της καριέρας του αποτελεί το σημείο αναφοράς γι αυτή την ομάδα και αυτός που μπορεί να οδηγήσει την «αλμπιτσελέστε» στην Γη της Επαγγελίας.
Μόλις δύο σε 17 αγώνες στην Ligue 1, η δεύτερη χειρότερη σεζόν του, μετά από εκείνη όταν ήταν μόλις 17 ετών όταν και είχε ένα γκολ σε επτά παιχνίδια. Η απώλεια του πέναλτι κόντρα στον Κουρτουά στο πρώτο ματς κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης και η κάκιστη εικόνα του στον επαναληπτικό (στο δεύτερο ημίχρονο) στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» ήρθε να αναδείξει την απογοήτευση που έχει κυριεύσει τον Μέσι. Πλέον δεν είναι παιδί και μετράει την απογοήτευση με άλλο τρόπο: πιο ώριμο, πιο ευαίσθητο (ας θυμηθεί κανείς τα δάκρυα του με την εθνική Αργεντινής στο πρώτο εντός έδρας ματς μετά την κατάκτηση του Copa America). Νικητής τεσσάρων Champions League μεταξύ 2006 και 2015, πλέον μετράει την μία αποτυχία πίσω από την άλλη με εκκωφαντικές ήττες κόντρα σε Ρόμα, Λίβερπουλ και Μπάγερν Μονάχου. Και το πρωτάθλημα Γαλλίας δεν αρκεί για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες.
Τον Ιούνιο ο Μέσι κλείνει τα 35 και οδεύει στο τέλος της καριέρας του. Από την ημέρα του αποκλεισμού της Παρί μέχρι την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου στις 21 Νοεμβρίου υπολείπονται 255 ημέρες. Μέχρι εκείνη την ημέρα ο Μέσι πρέπει να βρει κίνητρο. Αρχικά να διαχειριστεί την χειρότερη - ατομικά – σεζόν της καριέρας του και το γεγονός πως δεν έχει ούτε έναν αγωνιστικό κίνητρο στην Παρί (αποκλεισμός σε Champions League και Κύπελλο, ενώ το πρωτάθλημα το έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει). Κυρίως όμως να βρει την χαρά του παιχνιδιού την οποία φαίνεται να την έχει χάσει στην γαλλική πρωτεύουσα. Αν παρατηρήσει κανείς ακόμα και οι φωτογραφίες από το Παρίσι μόνο χαρούμενες δεν είναι. Αντίθετα, μέρα με την ημέρα η μία απογοήτευση διαδέχεται την άλλη. Κριτική από τον γαλλικό Τύπο, από τους οπαδούς, από παλιούς ποδοσφαιριστές την ώρα που η ίδια η Παρί δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να τον κάνει να νιώσει σαν το σπίτι του.
Και πως να νιώσει έτσι όταν στην γαλλική ομάδα λειτουργούν περισσότερο για το φαίνεσθαι, για το θεαθήναι. Ο Λέο έχει τρία παιδιά, τον Τιάγκο, τον Ματέο και τον Τσίρο, μια οικογένεια με έδρα την Βαρκελώνη. Εκεί σχολείο, εκεί οι φίλοι, εκεί όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις. Εκεί ουσιαστικά όλη του η ζωή. Και η παύση από όλες αυτές τις σχέσεις, τον ιστό φαίνεται πως περισσότερο κακό παρά καλό έχει κάνει στον ίδιο. Ο ίδιος φάνηκε πως δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένος για την αλλαγή αυτή, άλλωστε δεν ήταν ποτέ σαν την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που κάθε δύο χρόνια άλλαζαν ομάδα και περιβάλλον. Αυτό που δεν κατάλαβε είναι ότι στην Παρί Σεν Ζερμέν δεν θα είχε ποτέ την αγάπη και την λατρεία της Μπαρτσελόνα και της Βαρκελώνης.
Κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει πως πλέον το σώμα του δεν είναι το ίδιο. Οι διαστημικές σεζόν που έκανε προ δεκαετίας δύσκολα μπορούν να επαναληφθούν. Ειδικά κιόλας σε ένα περιβάλλον που δείχνει άρρωστο όπως είναι αυτό του Παρισιού. Και στην Αργεντινή μπορεί να μην το λένε αλλά μια μικρή ανησυχία υπάρχει. Θα αντέξει την κριτική η οποία κάποιες φορές φτάνει στα όρια της υπερβολής;
Η αλήθεια είναι ότι στην άκρη του μυαλού του το γνώριζε όταν το καλοκαίρι αποφάσισε να μετακομίσει στην Γαλλία. Πέρα από το οικονομικό τα πραγματικά κέρδη θα ήταν λιγότερα από αυτά που θα έχανε. Και η πραγματικότητα αποτελεί αδιάψευστος παράγοντας. Και οι επιπτώσεις φαίνονται σε όλα τα επίπεδα, επαγγελματικό, προσωπικό και οικογενειακό.
Ο Λέο είδε ένα όνειρο όταν εμφανίστηκε στην Μασία, σε ηλικία 13 ετών. Για 21 χρόνια η Βαρκελώνη ήταν το βασίλειό του. Εκεί έφτασε να λατρεύεται ως θεός να σπάει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο και να γίνει ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ την φανέλα των Καταλανών. Οι εποχές αυτές δείχνουν όμως να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Στην Παρί δείχνει χαμένος στην μετριότητα σε ένα πρωτάθλημα που δεν χρειάζεται καν να πατήσεις το πόδι στο γκάζι. Και η Αργεντινή δείχνει αυτή την στιγμή το αποκούμπι του, το γιατρικό που μπορεί να επουλώσει τις πληγές του. Εκεί είναι που θα ζήσει ξανά την ζεστασιά του κόσμου στο «Μπομπονέρα» και θα αισθανθεί έστω και για λίγο πως είναι ξανά ο Μέσι της προηγούμενης δεκαετίας.
Η Αργεντινή είναι από αυτές τις ομάδες που είναι κάτι παραπάνω από ομάδα. Είναι μια ταυτότητα, μια μετωνυμία όλης της μιζέριας και της ομορφιάς, της κακομοιριάς και της προσδοκίας, της καγκουριάς και του στυλ αυτής της χώρας. Και ο Μέσι το εκφράζει απόλυτα.
«Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι το μόνο όνειρο που έχω να εκπληρώσω», δηλώνει πλέον και στο Μπουένος Άιρες γνωρίζουν καλά πως αν καταφέρουν να διώξουν την λύπη από μέσα του, τότε το τέλος του 2022 μπορεί να γραφτεί ιστορία και το φάντασμα του Μαραντόνα να αποτελέσει οριστικά παρελθόν.
www.bnsports.gr
