Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
«Ο γιος μου με πήρε τηλέφωνο στις 4:30 το πρωί και μου είπε ότι οι Ρώσοι μας επιτέθηκαν. Τότε ήξερα ότι θα επέστρεφα στην Ουκρανία για να πολεμήσω. Έφυγα για την Ουκρανία τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου. Εφτασα την Κυριακή. Μου πήρε 11 ώρες από την Τίρασπολ για να φτάσω στο σπίτι μου στην Ουκρανία.
Όταν επέστρεψα σπίτι, είδα πολλούς άντρες να φεύγουν από τη χώρα. Αν επιστρέψουν, θα χαρώ. Καταλαβαίνω όμως ότι έφυγαν με τις οικογένειές τους σε άλλες χώρες. Στην περιοχή μου πολλοί άνδρες έφυγαν. Κατάλαβα τότε ότι δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο. Είπα στον εαυτό μου ότι μόλις επέστρεφα σπίτι, θα ενταχθώ στον στρατό. Οι αγαπημένοι μου προσπάθησαν να με σταματήσουν. Ευχαριστώ τη γυναίκα μου που με στήριξε. Γνωρίζει τον χαρακτήρα μου. Αν πάρω μια απόφαση, δεν θα την αλλάξω.
Δεν φοβάμαι κανέναν. Για δύο χρόνια διδασκόμασταν τη θεωρία και μετά μάθαμε να χειριζόμαστε ένα όπλο. Αλλά αυτό ήταν πολύ καιρό πριν. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύομαι να χρησιμοποιήσω τα όπλα, ξέρω πώς να τα χρησιμοποιώ.
Δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλύψω ποιος είναι ο ρόλος μου στο στρατό. Τώρα, είμαστε έτοιμοι να πάμε όπου μας πουν. Δεν έχω χρησιμοποιήσει το όπλο μου ακόμα, αλλά είμαι πάντα έτοιμος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ουκρανία θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Αυτή η τραγωδία μας ενώνει ως έθνος.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν καταλαβαίνω τους Ρώσους που δεν είναι απέναντι στον Πούτιν. Λέει συνεχώς ψέματα. Νομίζω ότι οι απαιτήσεις της Ρωσίας είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν».
Κλείνοντας, εξομολογήθηκε πως σκέφτεται συνεχώς το ποδόσφαιρο και ευχαρίστησε την υπόλοιπη Ευρώπη για τη στήριξη προς τη χώρα του.
«Τις τελευταίες εβδομάδες, οι παίκτες με ρωτούσαν γιατί ήμουν λυπημένος όλη την ώρα. Έλεγα ότι όλα ήταν καλά, αλλά σύντομα κάτι θα συνέβαινε. Το ένιωθα. Η σκέψη για το ποδόσφαιρο με παρακινεί. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Ελπίζω ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα κρατήσει πολύ. Θα κερδίσουμε και θα επιστρέψω στην αγαπημένη μου δουλειά».
