Σχετικά Άρθρα
Μαρσέλο Μπιέλσα: Ο προπονητής με τα πιο πολλά ματς στον πάγκο της Λιντς τα τελευταία 20 χρόνια, είπε… adiós!
Επίσημο το «διαζύγιο» Λιντς και Μπιέλσα
Οριστικά παρελθόν από τη Λιντς ο Μπιέλσα
Πρώτη επιλογή της Λιντς ο Τζέσι Μαρτς αν αποχωρήσει ο Μαρσέλο Μπιέλσα!
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
«A man with new ideas is a madman until his ideas triumph». Μαρσέλο Μπιέλσα.
Όταν το καλοκαίρι του 2018 η Λιντς ανακοίνωνε την πρόσληψη του Μαρσέλο Μπιέλσα κανείς δεν πίστευε ότι η σχέση του «El Loco» με τον αγγλικό σύλλογο θα ήταν μία από τις πιο όμορφες ιστορίες που έχει να διηγείται το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Το 2018 η Λιντς Γιουνάιτεντ – η τρεις φορές πρωταθλήτρια Αγγλίας, η ομάδα του Μπρέμνερ του Τσάρλτον και του Στράχαν, η ομάδα που κυριαρχούσε την δεκαετία του 70’ κι έγραψε χρυσές στιγμές την δεκαετία του 90’, συμπλήρωνε 14 ολόκληρα χρόνια μακριά από την Premier League. 14 χρόνια ψεύτικων υποσχέσεων και στασιμότητας.
Δεν φοράνε όλοι οι ήρωες κάπες. Υπάρχουν και κάποιοι που εμφανίζονται με μια αθλητική φόρμα και στην περίπτωση της Λιντς ένας τέτοιος ήρωας θα εμφανιζόταν εκείνο το καλοκαίρι. Ο ερχομός του Μαρσέλο Μπιέλσα στο «Έλαντ Ρόουντ» άφησε όλους με ανοικτό το στόμα. Τι δουλειά είχε σε μια ομάδα ιστορική αλλά σε καθίζηση, ένας από τους πιο επιδραστικούς προπονητές που έχει γνωρίσει το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα;
Για έναν προπονητή ο οποίος κάποτε είχε δηλώσει πως το πρωταρχικό του καθήκον είναι να προσφέρει μια δυνατή συναισθηματική εμπειρία στους οπαδούς, η αναζήτηση του πάθους και της δόξας υπερτερούσαν τα όποια ασφαλή όρια του πραγματισμού. Άλλωστε μιλάμε για έναν άνθρωπο που με τη Νιούελς Ολντ Μπόις έσπασε το κατεστημένο των μεγάλων του Μπουένος Άιρες, που ανάγκασε την Μαρσέιγ να ονειρευτεί ότι θα μπορούσε να μπει σφήνα στο μεγαθήριο που λέγεται Παρί, κι έφερε την επανάσταση στο ποδόσφαιρο της Χιλής. Ως ο τελευταίος των ρομαντικών ο οποίος αναζητά την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου ο Μπιέλσα είδε στην Λιντς την ευκαιρία να ξυπνήσει έναν κοιμώμενο γίγαντα. Και όταν στις 15 Ιουνίου του 2018 η διοίκηση τον παρουσίαζε με κάθε επισημότητα αμέσως οι ποδοσφαιρικοί ειδήμονες στην Αγγλία άρχισαν να αμφισβητούν την καριέρα του.
Ακόμα και ορισμένοι οπαδοί οι οποίοι έκαναν συνέχεια την ίδια ερώτηση. Ποιος είναι αλήθεια ο Μαρσέλο Μπιέλσα; Ιδιοφυΐας ή ένας τρελός; Τελειομανής ή ένας άνθρωπος με τα κουσούρια του; Ο άνθρωπος που κέρδισε τίτλους στο Ροσάριο, που κέρδισε την αγάπη όλων των Μαρσεγιέζων, κι έγινε εθνικός ήρωας στην Χιλή ή ο El Loco ο ιδιόρρυθμος τεχνικός που μήνυσε τους ιδιοκτήτες της Λιλ, που τσακώθηκε στο Μπιλμπάο και αποχώρησε από την Λάτσιο μία ημέρα μετά τις υπογραφές των συμβολαίων;
Ο Μπιέλσα ήταν όλα αυτά σε ένα. Και αμέσως στην Λιντς το κατάλαβαν. Ένας προπονητής του οποίου οι μέθοδοι βασίστηκαν σε τέτοια ακραία επίπεδα αρχής αφοσίωσης και πάθους και στο «Ελαντ Ρόουντ» θα έβρισκε έναν οργανισμό που θα τον στήριζε μέχρι θανάτου. Και το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει, αλλά κυρίως να φέρει την επανάσταση στο Γιορκσαϊρ. Ο κοιμώμενος γίγαντας άρχισε να ξυοπνάει. Ο κόσμος δεν πίστευε στα μάτια του αυτό που έβλεπε. Ο τρελός από το Ροσάριο είχε καταφέρει να γίνει ένα μαζί τους.
Άλλωστε, ο άνθρωπος αυτός είναι από τις ξεχωριστές φιγούρες ανθρώπων που θα είχαν δράσει εξαιρετικά σε δεκάδες διαφορετικούς τομείς στην ζωή τους αν δεν τους κέρδιζε το ποδόσφαιρο.
Εξαλείφοντας τον ατομικισμό και προβάλλοντας την ανάπτυξη μιας ομαδικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας οι ομάδες αναγκάζονται να βασίζονται σε ένα ποδοσφαιρικό σύστημα το οποίο θα εκφράζει την κάθε ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το Τotaalvoetbal αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο ενός τέτοιου συνεχώς μεταβαλλόμενου στυλ και ο
Μπιέλσα αποτελεί έναν από τους απόλυτους υποστηρικτές αυτής της ιδέας, προσπαθώντας διαρκώς να το εξελίξει.
Εάν τα τρόπαια είναι η αντιπαραβολή στο ποδόσφαιρο που εκφράζει ο σπουδαίος Αργεντινός θεωρητικός του ποδοσφαίρου τότε ποια είναι η κληρονομιά που αφήνει πίσω; Αρχικά αυτό που έχει καταφέρει είναι κάτι σπάνιο. Κυρίως δεν έχει επιτρέψει σε άλλους να του υπαγορεύσουν ποιος θα πρέπει να είναι ο απόλυτος σκοπός, αλλά να ορίσει ο ίδιος αυτό που θεωρεί την απόλυτη επιτυχία. Για τον Μπιέλσα, το πιο σημαντικό είναι η διαδικασία. Η νίκη πράγματι είναι υψίστης σημασίας, αλλά με τα δικά του πρότυπα, με την πειθαρχία, την αυστηρότητα αλλά πρωτίστως με τον ενθουσιασμό. Είναι σαν πρωταγωνιστής σε νουβέλα, κάποιος που βλέπει τον κόσμο από την οπτική πλευρά του παιχνιδιού και ζει με την ψύχωση να πετύχει την τελειότητα.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο άνθρωπος αυτός θα είχε κατακτήσει τα πάντα. «Αν οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν άνθρωποι, δεν θα έχανα ποτέ», είχε δηλώσει κάποτε όταν βρισκόταν στον πάγκο της Βέλεζ Σάρσφιλντ. Αυτό το χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, ότι οι αθλητές είναι ατελείς, αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο για να θεωρείσαι Bielsista. Όσον αφορά τον ίδιο, η επιτυχία έχει λιγότερη σημασία από τη μέθοδο.
Η κληρονομιά του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο έγκειται στην επιτυχία εκείνων που έχουν εμπνευστεί από αυτόν και αυτή αποτελεί την μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του Μαρσέλο Μπιέλσα και των υπόλοιπων.
Το πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είναι ο Αργεντινός τεχνικός φαίνεται και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο ίδιος το ποδόσφαιρο. Με μια καθαρά γκαλεανική προσέγγιση. «Το ποδόσφαιρο είναι το πρώτο θέμα συζήτησης στον κόσμο. Κι έχει μια ιδιαιτερότητα: δεν κερδίζει πάντα το φαβορί. Γι΄αυτό και τα πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα αναπτύσσουν τόσο δυνατή σχέση με την μπάλα. Για μένα, ο οπαδός είναι αναντικατάστατος, προσφέρει συναίσθημα. Η νίκη ή η ήττα τού αφήνουν σημάδια. Τη Δευτέρα οι οπαδοί έχουν ακόμη τα στίγματα όσων έζησαν τη Κυριακή. Κάποτε στο Μεξικό, γνώρισα έναν εξόριστο Βάσκο. Η εξορία σε απομακρύνει από τον τόπο σου, είναι πολύ επώδυνη, εν ολίγοις ο Βάσκος ήταν ειδικός στον πόνο. Μια μέρα, τον ρώτησα τι ήταν κατά τη γνώμη του το πιο σημαντικό για έναν άνθρωπο. Μου απάντησε: «Να αγαπηθεί χωρίς όρους». Ο οπαδός είναι ακριβώς έτσι: σε αγαπάει χωρίς ανταλλάγματα. Είχα ακούσει μια φράση στη Σεβίλλη και στην αρχή δυσκολεύτηκα να την καταλάβω: «Σε αγαπώ ακόμη κι αν κερδίζεις». Είναι η άρνηση της ανταμοιβής, της νίκης, ώστε το συναισθηματικό δέσιμο να γίνει ισχυρότερο. Ούτε η νίκη δεν μετράει, σε αγαπάω χωρίς να κερδίζω τίποτε».
Μια από τις βασικότερες κριτικές που δέχεται το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό φαινόμενο είναι ότι δεν μπόρεσε να προσελκύσει ως συντελεστές του πολύπλευρες προσωπικότητες που με το γενικότερο μπακγκράουντ τους θα μπορούσαν κάλλιστα να δράσουν καταλυτικά και να διακριθούν εξ ίσου σε περισσότερους τομείς στη δημόσια και κοινωνική ζωή. Παντού όμως υπάρχουν εξαιρέσεις και ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι ένας από αυτούς και τα όσα έχει καταφέρει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, να ξεφύγει από τα στεγανά του και να επαναφέρει αυτή ακριβώς την τρέλα, που κάνει τον άντρα να γίνεται ξανά παιδί.
Το πλήρωμα του χρόνου όμως είχε έρθει. Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια ήρθε η ώρα για το τέλος της σχέσης της Λιντς με τον Μπιέλσα. Μια σχέση που χτίστηκε στην ποιότητα του ποδοσφαίρου του, αλλά ήταν κάτι πολύ παραπάνω από το ποδόσφαιρο και μόνο. Και αν δεν το πιστεύει κάποιος μπορεί να ρωτήσει τους ανθρώπους που το έζησαν. Αν περπατήσει κανείς στο Ληντς θα δει ξεκάθαρα το αποτύπωμά του.
Ο Μπιέλσα και η Λιντς ήταν σχεδόν ο ορισμός της θεωρίας του χάους. Ενας προπονητής που κάποιοι θεωρούσαν ότι δεν ήταν διαχειρίσιμος, συγκρούστηκε με έναν σύλλογο που πολλοί θεωρούσαν επίσης μη διαχειρίσιμο και το τέλος τους βρίσκει με μια αιώνια αγάπη ο ένας για τον άλλον. Και μπορεί το τέλος να μην ήταν αυτό που ονειρεύονταν, αλλά όπως θα έλεγε και ο Μπιέλσα, η τελειότητα προορίζεται για τον Θεό.
www.bnsports.gr
