Η Μίντιλαντ επικράτησε του ΠΑΟΚ με το όχι απαγορευτικό για τη ρεβάνς της Τούμπας 1-0 (17/02), αλλά γέννησε πολλά ερωτηματικά για τους λόγους που οι Θεσσαλονικείς παρουσιάστηκαν τόσο νευρικοί και άτολμοι, στη νοκ-άουτ φάση του Europa Conference League.
Ήττα για τον ΠΑΟΚ στη Δανία και ευρωπαϊκοί «μπελάδες» που καλείται να αντιμετωπίσει -και να λύσει- στην Τούμπα. Τσάμπα ήττα για την ακρίβεια. Αμαχητί. Στην έδρα της Μίντιλαντ εμφανίστηκε ένα σύνολο που δεν φάνηκε να πιστεύει πως μπορεί να πάρει αποτέλεσμα, κάτι που είναι απορίας άξιο.
Δεν επιδέχεται αμφισβήτησης πως ο ΠΑΟΚ εντυπωσιάζει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Το ντεμαράζ που έχει πραγματοποιήσει, η «επιστροφή» του κόντρα στην ΑΕΚ, παρά το γκολ που δέχθηκε στο 85’, το αήττητο σερί που μετρά από τις αρχές του Δεκεμβρίου. Με πολύ κόπο κατάφερε να χτίσει έναν μέσο όρο 5.2 σουτ στον στόχο ανά ματς. Απέναντι στη Μίντιλαντ, τον πέταξε στα «σκουπίδια».
Προφανώς, η απουσία του Κούρτιτς -και των 11 γκολ ανεξαρτήτως διοργάνωσης που μετρά τους τελευταίους τρεις μήνες- έπαιξε σημαίνοντα ρόλο, αλλά δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την άτολμη εικόνα του «Δικεφάλου του Βορρά». Ο Όλαφσον αναγκάστηκε να επέμβει μόλις μία φορά κι αυτή, στο 18ο λεπτό. Έκτοτε, είτε όσοι έχτιζαν την επίθεση, είτε αυτός που καλούνταν να την ολοκληρώσει, δεν ενέπνεε καμία σιγουριά για τον ΠΑΟΚ και καμία ανησυχία από την άλλη, για τη Μίντιλαντ. Μία νευρικότητα, ένα έλλειμμα καθαρού μυαλού, που έγινε ολοφάνερο δύο λεπτά μετά την προαναφερθείσα φάση του Ζίβκοβιτς.
Παρά τα τρία χαφ που έχει τοποθετήσει στον άξονα ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ο πιο δημιουργικός παίκτης της Μίντιλαντ όχι μόνο βρίσκεται ελεύθερος και γίνεται αποδέκτης της μπάλας, αλλά την κουβαλά για τρία δευτερόλεπτα ανενόχλητος. Ο Σίντκλεϊ έχει ξεμείνει από επιλογές, καθώς αν κινηθεί προς τον Εβάντερ θα αφήσει ακόμα μεγαλύτερο κενό στην πλάτη του, ενώ αν κυνηγήσει τον Άντερσον θα «σπάσει» την αμυντική ισορροπία, και μένει απλώς θεατής μίας μπαλιάς που ήταν άλλη μία μέρα στη δουλειά για τον Βραζιλιάνο μεσοεπιθετικό. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη; Έμεινε μόνος και υποδέχθηκε την μπάλα. Δεκτό. Αλλά να διασχίσει τόσα μέτρα στον άξονα, δίχως την παραμικρή πίεση από τρία χαφ;
Εν ολίγοις, ο Λουτσέσκου προδόθηκε σε μία φάση από την τριάδα στα χαφ, και παρότι διάβασε σωστά το παιχνίδι, το έχασε. Αν ήταν αναγκαία η τριάδα φάνηκε ειδικά από το 50ο λεπτό κι έπειτα, όταν ο ΠΑΟΚ εξισορρόπησε το παιχνίδι, πήρε αυτό που ήθελε από τον άξονα, κερδίζοντας συνεχώς μπάλες και βγάζοντας υπεραριθμίες στην αντίπαλη περιοχή. Τι κι αν έφτανε ως εκεί, όμως, με χαρακτηριστική άνεση; Οι εμπλεκόμενοι σε κάθε φάση έδειχναν να μην πιστεύουν πως μπορούν να την ολοκληρώσουν. Σκεφτείτε μόνο το βιαστικό σουτ του Τσιγγάρα στο 54’, τον Άκπομ στο 67’ που αντί να επιτεθεί στην μπάλα, μένει πίσω από τον κεντρικό αμυντικό και περιμένει κάποιο λάθος.
Δεδομένα, ο ΠΑΟΚ έβαλε δύσκολα στον εαυτό του, αλλά στην Τούμπα όλα μένουν ανοιχτά. Έχει μία εβδομάδα να ανασυνταχθεί, να βρει τι τον οδήγησε στο να χάσει τη ψυχολογία του νικητή που κουβαλά εδώ και τρεις μήνες και να επιστρέψει στην επιθετική ανασφάλεια. Αγωνιστικά, φάνηκε πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Εφόσον η μπάλα του έκανε το χατίρι στο 90’ και σταμάτησε στο δοκάρι, παραμένει κάτι περισσότερο από ζωντανός.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
