Με το παρελθόν των τριών (και μοναδικών) Αργεντινών προπονητών στον Άρη να είναι τα δύο άκρα, το μόνο ερώτημα που γεννιέται είναι ποια κατάληξη θα έχει η θητεία του Χερμάν Μπούργος.
Στο πρόσωπο του Χερμάν Μπούργος βρέθηκε ο αντικαταστάτης του Άκη Μάντζιου, με τον Άρη να ελπίζει στην λύτρωση της ομάδας και, γιατί όχι, σε ένα δυναμικό comeback της τελευταίας στιγμής στα play off του πρωταθλήματος. Δεν είναι κρυφό πως ο Αργεντινός κόουτς αγαπά και γνωρίζει το ποδόσφαιρο από την καλή και την ανάποδη καθώς δέκα χρόνια στο πλευρό του Ντιέγκο Σιμεόνε, έχει βιώσει κάθε πτυχή του αθλήματος σε κάθε γήπεδο που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Για τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης από την άλλη είναι κάπως πρωτόγνωρο το φαινόμενο του Αργεντινού καπετάνιου στο τιμόνι της ομάδας. Μάλιστα αυτή πρόκειται να είναι η τέταρτη φορά στην ιστορία κατά την οποία κάποιος Αργεντινός κόουτς αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στους άλλους τρεις συμπατριώτες του που πέρασαν από αυτό το πόστο, με τον τελευταίο να βρισκόταν σε αυτήν την θέση 11 χρόνια πριν.
Χουάν Ραμόν Ρότσα (Ιανουάριος 1997 – Απρίλιος 1997)
Έπειτα από μια επιτυχημένη διετία με δύο πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και ένα Super Cup στον πάγκο του Παναθηναϊκού ο Χουάν Ραμόν Ρότσα έφτασε στην Θεσσαλονίκη τον Ιανουάριο του 1997. Σε αντίθεση με το «τριφύλλι» η πορεία του στους «κίτρινους» ήταν σύντομη και όχι και τόσο… επιτυχημένη.
Η πρώτη του εμφάνιση στον πάγκο της ομάδας του συνδυάστηκε με την εκτός έδρας ήττα από τον Αθηναϊκό (2-0, 26/1/1997) και αυτό ήταν μόνο η αρχή του τέλους. Ένα σερί πέντε αγώνων δίχως νίκη ήρθε να διαδεχθεί το κακό αυτό ντεμπούτο, το οποίο σταμάτησε με την επικράτηση κόντρα στην Βέροια εκείνον τον Μάρτιο (2-0, 9/3/1997).
Συνολικά στο πέρασμά του έφτασε την ομάδα σε μόλις 2 επιτυχίες, την προαναφερθείσα και το 2-1 επί της Ξάνθης, με τις ήττες να υπερτερούν στις 6 και τις ισοπαλίες να είναι 5. Κάπως έτσι λοιπόν η ημερομηνία λήξης της συνεργασίας των δύο ήρθε εκείνον τον Απρίλιο κι έπειτα από το κατά του 3-1 στο ματς με την Καβάλα. Να σημειωθεί πως στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Άρης τερμάτισε 16ος, τρίτος απ’ το τέλος, και ήρθε συνεπώς αντιμέτωπος με τον υποβιβασμό στην Β’ κατηγορία.
Γκιγιέρμο Όγιος (Ιούνιος 2006 – Ιανουάριος 2007)
Τέλη Ιουνίου του 2006 και ο Άρης βρέθηκε στην αναζήτηση ενός προπονητή, με τον Γιγιέρμο Όγιος να αποτελεί τον εκλεκτό. Η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία στράφηκε παραπάνω στον λάτιν τρόπο παιξίματος ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν κάτι τόσο απλό για την ομάδα του.
Οι 10 ισοπαλίες και μόλις 3 νίκες, σε συνδυασμό με τον σκληρό αποκλεισμό από τη συνέχεια του Κυπέλλου Ελλάδας με την ήττα από την Νίκη Βόλου ήταν αρκετά για να οδηγήσουν τη διοίκηση να πάρει μία απόφαση. Αυτή φυσικά ήταν η απομάκρυνση του Αργεντινού τον Ιανουάριο του 2007, 7 μήνες και 17 ματς έπειτα από τν ανάληψη των καθηκόντων του.
Έκτορ Ραούλ Κούπερ (Οκτώβριος 2009 – Ιανουάριος 2011)
Αφού ο Άρης υπέγραψε την κοινή συναινέσει λήξη της συνεργασίας του με τον Ιομάρ Μαζίνιο, η θέση του Έκτορ Ραούλ Κούπερ για την τεχνική ηγεσία ήταν ήδη κλεισμένη. Αυτό φυσικά ήταν κάτι που ακούστηκε σαν ψέμα στα αυτιά των φιλάθλων, ωστόσο ήταν η ίδια η πραγματικότητα.
Τον Οκτώβριο του 2009 λοιπόν ο «Μίστερ» υπέγραψε το συμβόλαιό του με τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης και μαζί με αυτό, μια λαμπρή διετία! Μπορεί το ντεμπούτο του να συνοδεύτηκε με την συντριβή από τον ΠΑΟΚ με 4-1 και στην συνέχεια την ισοπαλία με 1-1 κόντρα στον Πανιώνιο, ωστόσο δεν πτοήθηκε. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς.
Ο ίδιος και η ομάδα πείσμωσαν παίρνοντας σημαντικά αποτελέσματα κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ενώ φυσικά κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου και ήρθαν αντιμέτωποι με την ήττα με 1-0 από τους «πράσινους». Στο τέλος της χρονιάς, ωστόσο, κατάφεραν να τερματίσουν στην τρίτη θέση της βαθμολογίας και η ομάδα έβαλε μπρος για Ευρώπη!
Αφού μπόρεσε να περάσει αήττητος την φάση των προκριματικών γύρων, έκανε τα αδύνατα – δυνατά στους ομίλους του Europa League. Οι υπερβάσεις με την Ατλέτικο Μαδρίτης αλλά και η συνολική παρουσία του κόντρα σε Ρόζενμποργκ και Μπάγερ Λεβερκούζεν, του χάρισαν τη δεύτερη θέση του Β’ ομίλου και τον έστειλαν στον επόμενο γύρο της διοργάνωσης, όπου η κληρωτίδα τον έφεραν αντιμέτωπο με την Μάντσεστερ Σίτι. Φυσικά σε εκείνα τα ματς ο Κούπερ δεν βρισκόταν στο πλευρό του Άρη, καθώς το διαζύγιό του με την ομάδα είχε ήδη βγει νωρίτερα.
Η δεύτερη θητεία του λοιπόν στους Θεσσαλονικείς μπορεί να ξεκίνησε με τον ιδανικό τρόπο, ωστόσο έληξε αρκετά άδοξα. Αποκορύφωμά της οι δύο διαδοχικές ήττες από Παναθηναϊκό και Πανιώνιο, οι οποίες έφεραν τη λήξη της συνεργασίας του με την ομάδα. Ο συνολικός υπολογισμός του Αργεντινού προπονητή ήταν 26 νίκες, 22 ήττες και 14 ισοπαλίες σε 62 ματς σε όλες τις διοργανώσεις, έχοντας την τρίτη θέση όσον αφορά στις καλύτερες αποδόσεις προπονητών που έχουν περάσει ποτέ από τον σύλλογο.
Πλέον μένει να φανεί ποιον από τους δύο δρόμους θα ακολουθήσει ο Χερμάν Μπούργος: εκείνον της επιτυχίας ή τον ακριβώς αντίθετο;
Ξανθίππη Δασκαλάκη