Η πίστη σε έναν μόνο σύλλογο μπορεί να έχει εκλείψει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά υπήρξαν ποδοσφαιριστές στην πρόσφατη ιστορία του, που απέδειξαν τον «έρωτά» τους για μία ομάδα, χαρίζοντάς της την καριέρα τους.
Στο γνωστό κλισέ πως οι μεγάλοι έρωτες δεν κρατούν πολύ, υπάρχουν ποδοσφαιριστές που φρόντισαν να δώσουν τη δική τους απάντηση.
Τότι, Μαλντίνι, Σκόουλς, είναι μόνο μερικοί από αυτούς που χάρισαν ένα μεγάλος μέρος της ζωής τους σε μία μόνο ομάδα, αποκτώντας το δικαίωμα να γιορτάζουν την ημέρα των ερωτευμένων, κάθε έτους της καριέρας τους, μαζί της.
Το BN Sports κάνει μία αναδρομή στις 5+1 πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που οι ποδοσφαιριστές αγάπησαν μία ομάδα, φορώντας μόνο τη φανέλα της.
Πάολο Μαλντίνι – Μίλαν
Σημαία των «ροσονέρι» κι ένα από τα μεγαλύτερα αριστερά μπακ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Βαδίζοντας στα χνάρια του Φράνκο Μπαρέζι, κατέγραψε μία καριέρα 25 ετών στις τάξεις της Μίλαν και 647 εμφανίσεις, τις οποίες φρόντισε να συνδυάσει με τίτλους εντός κι εκτός συνόρων. Πέραν του έρωτα του για την ομάδα, πάντοτε ξεχώριζε για το ήθος του. Η μεγαλύτερη απόδειξη ήρθε στο τελευταίο του ντέρμπι απέναντι στην Ίντερ, όταν ένα τεράστιο πανό τον αποχαιρέτησε.
Φραντσέσκο Τότι – Ρόμα
Μία απλή βόλτα στο κέντρο της Ρώμης, απαιτούσε τη λήψη μέτρων για να γίνει. Μετά από 24 χρόνια στην οικογένεια της Ρόμα, 474 εμφανίσεις στη Serie A και 207 γκολ, πώς να μην χρειάζεται; Αρχηγός των «τζιαλορόσι» από το 1997, ένας από τους ταλαντούχους παίκτες της γενιάς, πάντα πιστός παρά τις προτάσεις που είχε από άλλα κλαμπ, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης.
Πολ Σκόουλς – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Ο Ζινεντίν Ζιντάν τον είχε χαρακτηρίσει ως τον καλύτερο μέσο της γενιάς του. Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερη τιμή; Είτε είναι έτσι, είτε όχι, δεν αμφισβητείται το γεγονός πως υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές του 21ου αιώνα, τόσο στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όσο και σε αυτήν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ολόκληρη η καριέρα του χαρίστηκε σε έναν σύλλογο, συνοδεύτηκε από πλήθος τίτλων και κατέληξε να θεωρείται ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Όπως είχε πει κάποτε: «Ξεχάσατε τον Πολ Σκόουλς από τη λίστα σας. Είναι ο αγαπημένος μου παίκτης!»
Κάρλες Πουγιόλ – Μπαρτσελόνα
Το ξεκίνημα της καριέρας του τον βρήκε στο δεξί άκρο των «μπλαουγκράνα», θέση από την οποία διέπρεψε και αναδείχθηκε ως το καλύτερο δεξί μπακ της Ευρώπης το 2002. Από την ημέρα που ήρθε στο κέντρο της άμυνας, ωστόσο, έζησε τις μεγαλύτερες ημέρες του. Σκληρός, άψογος στα αμυντικά του καθήκοντα, παρά το ύψος του (μόλις 1.78) και δικαιολογημένα αρχηγός της Μπαρτσελόνα σε μία από τις πιο πετυχημένες περιόδους της ιστορίας της, πέρασε περίπου είκοσι χρόνια στις τάξεις του συλλόγου, μιας και το να αποχωρήσει δεν φάνηκε ποτέ να αποτελεί επιλογή.
Ράιαν Γκιγκς – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Η προσαρμοστικότητά του τον έκανε να προσφέρει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τρεις διαφορετικές θέσεις στα περισσότερα από 20 χρόνια που πέρασε στον σύλλογο. Είτε ως ταχύτατος εξτρέμ ή δεύτερος επιθετικός, είτε ως οργανωτής από τον άξονα, ο Ράιαν Γκιγκς έγραψε με «χρυσά» γράμματα το όνομά του στην ιστορία των «κόκκινων διαβόλων», τους οποίους δεν… πρόδωσε ποτέ!
Τόνι Άνταμς – Άρσεναλ
Γνωστός ως «Mr Arsenal». Λογικό αν αναλογιστεί κανείς πως είχε 672 εμφανίσεις με τους «κανονιέρηδες» και πέρασε 19 χρόνια της ζωής του στο Χάιμπουρι. Ο Αρσέν Βενγκέρ τον αποκαλούσε «δάσκαλο της άμυνας», παρατσούκλι που το κέρδισε, οδηγώντας επί 14 σεζόν τα μετόπισθεν της ομάδας του Αλσατού, ως αρχηγός. Άλλωστε, η σχέση των δύο ήταν εξαιρετική, όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους, αφού ο αναμορφωτής της Άρσεναλ τον βοήθησε πάρα πολύ και στην εξωγηπεδική του ζωή, βοηθώντας τον να ξεπεράσει το πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
