Το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο μπορεί να διαφημίζεται μέσω των ποδοσφαιριστών του, όμως η Παλμέιρας, είναι έτοιμη να το εκπροσωπήσει… συλλογικά σε όλο τον πλανήτη. Η «αρμάδα» του Αμπέλ Φερέιρα σαρώνει στο διάβα της και το BN Sports σας ξετυλίγει το κουβάρι της «χρυσής» διετίας.
Το ημερολόγιο έδειχνε 1914. Ιταλοί μετανάστες στη Βραζιλία, ιδρύουν την Παλμέιρας. Έναν σύλλογο που έμελλε να γίνει από τις κορυφαίες στην αναπαραγωγή ποδοσφαιριστών στην Ευρώπη και να κάνει την χώρα γνωστή σε όλο τον πλανήτη. Ωστόσο, την τελευταία διετία, ο Αμπέλ Φερέιρα την έχει μετατρέψει συλλογικά σε μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της χώρας και αυτό, αποτυπώνεται σε τίτλους.
Πρωταθλήτρια της Βραζιλίας και back to back κατάκτηση του Copa Libertadores. Ρεκόρ, κυριαρχία και μία ομάδα που σφύζει από ταλέντο και εμπειρία. Ο τελικός του Παγκοσμίου Συλλόγων απέναντι στην Τσέλσι, δεν θα αποτελέσει μία ακόμα μάχη τίτλου αλλά την επιβεβαίωση πως αυτή η ομάδα, είναι έτοιμη να γράψει ιστορία σε όλα τα επίπεδα και… ηπείρους.
Το αστέρι του Αμπέλ!
Ήταν Νοέμβρης του 2020. Ο ΠΑΟΚ έχει αφήσει τον Αμπέλ Φερέιρα να φύγει με την σφραγίδα της… αποτυχίας στην πλάτη. Η μη διατήρηση των σκήπτρων σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έφερε τριγμούς και εν τέλει, την απόλυσή του. Ο ίδιος, όμως, έψαχνε για την επόμενη πρόκληση της καριέρας του και την επαναφορά του στην ελίτ των προπονητών. Η Βραζιλία έμελλε να γίνει η «Ιθάκη» του.
Η Παλμέιρας τον πίστεψε και του χάρισε την ευκαιρία να δείξει την δουλειά του στη Λατινική Αμερική. Ένα ρόστερ γεμάτο ταλέντο, εμπειρία αλλά και μεγάλα… συμβόλαια. Η διαχείριση ταίριαξε με την τακτική επιτυχία. Μεταγραφές με χαμηλό κόστος και αποχωρήσεις με υπέρογκα ποσά, που ανέβαζαν σε υγεία τον σύλλογο. Την ίδια στιγμή, στον αγωνιστικό χώρο, η ομάδα σάρωνε.
Πρώτη επιτυχία είναι το Copa Libertadores. Μπορεί ο Φερέιρα να βρισκόταν για μικρό διάστημα στον σύλλογο όμως είχε προλάβει να περάσει την φιλοσοφία του νικητή. Απέναντι στη Σάντος, πανηγυρίζει τη νίκη με 1-0 χάρη στο buzzer beater του Μπρούνο Λόπες και σηκώνει στον ουρανό το τρόπαιο του Copa Libertadores. Στιγμή, που έκανε τους οπαδούς της ομάδας να λατρέψουν τον Πορτογάλο.
Και γιατί να μην το κάνουν. Το τελευταίος τίτλος σε αυτή τη διοργάνωση για την Παλμέιρας, ήταν το 1999 και μάλιστα, συνέβη απέναντι στον Κούκα που είχε τεράστια εμπειρίας από τον συγκεκριμένο θεσμό. Κύπελλο Βραζιλίας με διπλή νίκη απέναντι στη Γκρέμιο και πάλι από την αρχή. Ένα χρόνο μετά, το δεύτερο συνεχόμενο Copa Libertadores είναι γεγονός. Ο τελικός των «πλουσίων» ανάμεσα στους Πράσινους και τη Φλαμένγκο, με την ομάδα του Φερέιρα να επικρατεί με 2-1. Μόλις η 9η ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης που κάνει το back to back.
Ταλέντο, εμπειρία και… πρωταθλητισμό!
Ο τρόπος που ο Αμπέλ Φερέιρα χειρίζεται τη φιλοσοφία της ομάδας, είναι παραπάνω από μοναδικός. Το σύνολό του έχει «αποθηκεύσει» τα στοιχεία που ζητάει η ομάδα και το αποτυπώνει στον αγωνιστικό χώρο. Το μείγμα του ταλέντου με την εμπειρία, δίνει την ευκαιρία στον Πορτογάλο προπονητή να κάνει όσα δεν μπόρεσε στην Ευρώπη. Να κατακτάει τίτλους ως… κυρίαρχος. Από την άλλη, ο βραζιλιάνικος σύλλογος έχει τον «πλούτο» της χώρας στα σπλάχνα του.
Ο Ρενάν θεωρείται από τα πιο εξελίξιμα στόπερ της Λατινικής Αμερικής παρότι είναι μόλις 19 ετών, ενώ, ο κατά ένας χρόνος μεγαλύτερός του, Ντανίλο, αποτελεί τον άρχοντα της μεσαίας γραμμής και το κόστος του αγγίζει ήδη τα 18 εκατ. ευρώ. Και φτάνουμε στην αξιοζήλευτη επιθετική γραμμή. Ο Γκαμπριέλ Βερόν του… 2002 είναι ο ακριβότερος νέος της ομάδας με 19 εκατ. ευρώ, ενώ πολλά υποσχόμενος, είναι και ο Τζιοβάνι που είναι μόλις 18 ετών και κοστίζει έξι εκατ. ευρώ. Από την άλλη, μπορεί τα ταλέντα να ανανεώνουν αλλά οι «πυλώνες», πρέπει να έχουν εμπειρία. Και αυτοί της Παλμέιρας, παραέχουν.
Ο Βέβερτον μπορεί να βαδίζει στα 34 του χρόνια αλλά κάνει την απόλυτη διαφορά στα καρέ. Στην άμυνα δεσπόζει ο 28χρονος στόπερ Γκόμεζ που αποτελεί και τον αρχηγό του συλλόγου. Πολλοί τον λένε και ως τον «ποδοσφαιρικό πατέρα» του Ρενάν. Τέλος, ο Ντουντού, μετά το αγροτικό στην Ευρώπη, βρήκε τον εαυτό του στην Παλμέιρας. Ο 30χρονος εξτρέμ αποτελεί έναν από τους ακριβότερους του ρόστερ και φυσικά, είναι η ποιότητα που παίρνει και το μεγαλύτερο βάρος από τον Φερέιρα.
Δεν γράφει απλά ιστορία, την ξεπερνάει!
Και φτάνει ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Μεγάλος αντίπαλος η Τσέλσι που κατέκτησε το Champions League πέρσι. Αυτή τη στιγμή, η Κορίνθιανς, η Σάο Πάολο και η Ιντερνασιονάλ είναι οι μοναδικές βραζιλιάνικες ομάδες που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο. Η Παλμέιρας, λοιπόν, έχει τη μεγάλη ευκαιρία να προστεθεί σε αυτό. Δεν το κατάφερε πέρσι, όταν αποκλείστηκε από την Τίγκρες στα ημιτελικά αλλά ούτε το 1999, όταν έχασε στο Διηπειρωτικό απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 1-0.
Κάτι, που έχει καταφέρει ήδη στην Λατινική Αμερική, μετά το back to back τρόπαιο του Copa Libertadores. Δεν είναι πως ο σύλλογος κατέκτησε το τρόπαιο περισσότερες φορές από όσες σε όλη την ιστορία του μέσα σε δύο χρόνια. Μάλιστα, είναι η τρίτη βραζιλιάνικη ομάδα που το καταφέρνει, καθώς η Σάντος αλλά και η Σάο Πάολο, έχουν επαναλάβει το επίτευγμα. Από αυτό και μόνο, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της επιτυχίας.
Στον ΠΑΟΚ, βλέποντας τον Αμπέλ σε αυτό το επίπεδο, ίσως μετανιώνουν. Ο χρόνος όμως δεν γυρνάει. Ο Πορτογάλος προπονητής βρήκε τον «Ιθάκη» του εκεί. Το χαίρεται και φαίνεται κάθε φορά που η έκφραση του προσώπου του, έχουν το χαρακτηριστικό βλέμμα της τρέλας.
Νότης Χάλαρης
