Το έργο ενός «τρελού» είναι έτοιμο να κάνει μία ολόκληρη χώρα να… λυτρωθεί ποδοσφαιρικά. Η Σενεγάλη είναι στον μεγάλο τελικό του Copa Africa και ετοιμάζεται να προσθέσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, ολοκληρώνοντας αυτό που άρχισε η «χρυσή» γενιά του 2002.
Βράδυ της δεύτερης μέρας του Φλεβάρη. Το Copa Africa φτάνει στο φινάλε του και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα σε δύο πρωταγωνιστές. Από τη μία ο Σαντιό Μανέ και από την άλλη ο Μοχάμεντ Σάλαχ. Αμφότεροι, είναι έτοιμοι να κάνουν ένα βήμα παρακάτω και να κατακτήσουν έναν τίτλο με την εθνική χώρα τους. Η Σενεγάλη του πρώτου, έχει κλείσει ήδη μία θέση στον μεγάλο τελικό.
Αυτό, βέβαια, μόνο τυχαίο δεν είναι. Μία διαδρομή που ξεκίνησε από το 2002, χάρη στη «χρυσή» φουρνιά, είδε την σπίθα να σβήνει αλλά πλέον, μέσω του Αλιού Σισέ, να γίνεται… φωτιά. Η Σενεγάλη έχει μία μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της και ο Παπέ Αμπού Σισέ του Ολυμπιακού, να γίνει μέλος της σύγχρονης «χρυσής» εποχής.
Το «μπαμ» του 2002 που αποδείχθηκε… μοναδικό!
Η Σενεγάλη μπορεί να έβγαζε πολύ αθλητικούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όμως η εθνική της ομάδας δεν ήταν ποτέ ανταγωνιστική (είχε κάποιες εξαιρέσεις ανά διαστήματα). Ούτε στο Copa Africa αλλά ούτε και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ενδεικτικό πως αγωνίστηκε σε τελική φάση για πρώτη φορά το 2002 σε όλη την ιστορία της. Βέβαια, δεν ήταν τυχαία η συμμετοχής, βάση του ρόστερ που είχε τότε.
Μία ομάδα γεμάτη ταλέντο και όρεξη, έκανε την αρχή με το «μπαμ» στο Copa Africa. Η ομάδα έκανε την μεγάλη διαφορά στην διοργάνωση, καθώς κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της μέχρι και τον μεγάλο τελικό, όπου το Καμερούν κατάφερε να τη «λυγίσει» στην διαδικασία των πέναλτι. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη αλλά και μία αρχή για να ανέβει στην κορυφή του αφρικανικού ποδοσφαίρου. Λίγους μήνες μετά, το Μουντιάλ αποτέλεσε την ευκαιρία για αυτή την ομάδα, να φανεί σε όλο τον πλανήτη.
Με την ίδια συνταγή, το «μπαμ» ήρθε από την πρώτη αγωνιστική των ομίλων. Ο αείμνηστος Πάπα Μπούπα Ντιόπ (που μετέπειτα αγωνίστηκε στην ΑΕΚ), πρόσφερε με το γκολ του μία ιστορική νίκη στη Σενεγάλη, καθώς χάρη στο τέρμα του, επικράτησε της Γαλλίας με 1-0. Τρίποντο- «χρυσάφι» και οι δύο ισοπαλίες με Δανία και Ουρουγουάη, της πρόσφεραν την πρόκριση στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Το ταξίδι δεν σταμάτησε εκεί, όταν κόντρα στην Σουηδία, η αφρικανική ομάδα μπόρεσε να πάρει την πολυπόθητη νίκη με 2-1 στην παράταση και να γίνει μία από τις οκτώ κορυφαίες ομάδες του κόσμου για το 2002. Με τον ίδιο δύσκολο τρόπο, η Τουρκία ήταν η ομάδα που με 1-0, σταμάτησε το όνειρο της παρέας του Ντιόπ, όμως η ιστορία είχε γραφτεί.
Η αναγέννηση ήρθε από ένα μέλος του 2002…
Το 2015, η ομοσπονδία της Σενεγάλης κάνει γνωστό πως τα ηνία της Εθνικής ομάδας αναλαμβάνει ο Αλιού Σισέ. Σε ηλικία 38 ετών, ο άλλοτε άσος των Παρί Σεν Ζερμέν και Μπέρμιγχαμ παίρνει για πρώτη φορά ρόλο πρώτου προπονητή, αφού μέχρι τότε ήταν βοηθός των προπονητών που προσπάθησαν να επαναφέρουν τη Σενεγάλη στις υψηλές θέσεις.
Το έργο του ήταν δύσκολο αλλά ήξερε πως η γενιά που είχε στα χέρια του, θα μπορούσε να επαναλάβει τον άθλο του 2002. Η πρώτη του διοργάνωση, ήταν το Copa Africa του 2017, στο οποίο η Σενεγάλη έδειξε ανταγωνιστικό πρόσωπο έπειτα από περίπου 11 χρόνια. Κατάφερε να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά, όπου την απέκλεισε το Καμερούν στην διαδικασία το πέναλτι.
Η ειρωνεία; Πως το τελευταίο, το έχασε ο Σαντιό Μανέ. Ο άνθρωπος που λίγα χρόνια αργότερα, θα αποτελούσε τον μεγάλο της ηγέτη. Ο νυν άσος της Λίβερπουλ είδε άσχημες κριτικές από τους συμπατριώτες του, όμως ο Αλιού Σισέ πίστευε στην ποιότητα αλλά και την εξέλιξη που θα είχε. Επόμενη πρόκληση, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Η Σενεγάλη καταφέρνει να περάσει στα τελικά έπειτα από 16 χρόνια, κάνοντας εκπληκτική διαδρομή στα προκριματικά.
Η εξέλιξη δεν ήταν η αναμενόμενη, καθώς το όνειρο «έσβησε» στη φάση των ομίλων, όταν η ομάδα αποκλείστηκε από τις Κολομβία, Νότια Κορέα και Πολωνία. Η αποτυχία δεν έριξε το ηθικό. Αντίθετα, το έκανε πιο δυνατό για όλη την ομάδα. Λίγους μήνες μετά, στο Copa Africa του 2019, η Σενεγάλη κάνει τη μεγάλη έκπληξη και φτάνει μέχρι τον μεγάλο τελικό. Η Αλγερία του Μαχρέζ της «κόβει» τα φτερά, καθώς την κερδίζει με το φτωχό 1-0, και δεν την αφήνει να πιει το… νερό της επιτυχίας.
Το τρομακτικό σερί, η «τρίτη και φαρμακερή» και ο Μανέ…
Η ήττα από την Αλγερία, ξύπνησε μνήμες του 2002. Όταν η ομάδα είχε χάσει τον τίτλο στον μεγάλο τελικό και στη συνέχεια είχε φτάσει στα προημιτελικά του Μουντιάλ. Αυτή τη φορά, δεν ήταν έτσι. Η Σενεγάλη, όχι απλώς διατήρησε την ποιότητά της αλλά έκανε την ήττα από την Αλγερία να αποτελεί την τελευταία σε επίσημο ματς μέχρι και σήμερα (!). Συγκεκριμένα, στις 9 Οκτωβρίου του 2020, ηττήθηκε από το Μαρόκο σε φιλική αναμέτρηση και από τότε, μετράει 18 σερί παιχνίδια δίχως ήττα.
Το σύνολο του Σισέ τρομάζει στην Αφρική και προετοιμάζει το έδαφος για το ερχόμενο Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ. Από την άλλη, ο λαός λέει «τρίτη και φαρμακερή». Μία φράση που κολλάει άριστα δίπλα στο παράδειγμα της Σενεγάλης. Το 2002 το Καμερούν την σταμάτησε, το 2019 η Αλγερία τη «λύγισε» και τώρα, έχει την ευκαιρία να λυτρωθεί ποδοσφαιρικά.
Όχι μόνο εκείνη αλλά και ο Σαντιό Μανέ. Για το χαμένο πέναλτι στα προημιτελικά του 2017 και η αποτυχία στο τελευταίο Copa Africa. Ο άσος της Λίβερπουλ είναι από τους ήρωες, που τους βλέπεις να παλεύουν να σηκώσουν μία χώρα μόνοι τους. Εκπροσωπεί παίκτες όπως τον Ομπαμεγιάνγκ, τον Σαλάχ, τον Λεβαντόφσκι και άλλους που η χώρα τους δεν διαθέτει παίκτες υψηλού επίπεδου. Η ενδεχόμενη κατάκτηση του Copa Africa δεν είναι απλά ο πρώτος τίτλος της Σενεγάλης στην ιστορία της αλλά και η επικύρωση του Μανέ, στο «βιβλίο» των θρύλων του ποδοσφαίρου.
Φυσικά, ο Αλιού Σισέ δεν ξεχνάει. Η ξαφνική απώλεια του Πάπα Μπούμα Ντιόπ, είναι και η μοναδική από το ρόστερ του 2002. Η επιτυχία είναι και για εκείνον. Για αυτό που δεν κατάφερε ο άλλοτε άσος της ΑΕΚ, κόντρα στο Καμερούν.
Νότης Χάλαρης
