Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Μία εβδομάδα μετά την δεύτερη ήττα – σοκ μέσα στο ΟΑΚΑ και η ΑΕΚ μπορεί να καυχιέται ότι σε πρώτη φάση βρήκε τον εαυτό της. Δεν ήταν εύκολο να ξεπεράσει η ομάδα και την ήττα από τον Παναιτωλικό, μετά από εκείνη με τον ΟΦΗ. Εδειξε όμως αν μη τι άλλο χαρακτήρα. Πήγε στην Τούμπα με καταρρακωμένη ψυχολογία και πολλά αγωνιστικά προβλήματα και έφυγε αδικημένη από το τελικό σκορ, ούσα καλύτερη. Πήγε λίγες ημέρες και στο Περιστέρι και πήρε ένα άνετο διπλό, απέναντι σε μία ομάδα που παλεύει για τη σωτηρία της, που πάντα παίζει στο 100% απέναντι στην ΑΕΚ και σε μία έδρα «καταραμένη» για την ομάδα.
Είναι σημαντικό λοιπόν, για την ΑΕΚ που ενώ μόλις πριν εβδομάδα είχαμε… δράματα, τώρα να σκάει λίγο το χαμόγελο. Δείχνει ότι κάτι καλό υπάρχει από… κάτω και παλεύουμε να βγει.
Αυτό που έδωσε τη νίκη στο Περιστέρι ήταν ξεκάθαρα η άμυνα. Ολη η τετράδα της άμυνας ήταν εξαιρετική. Αμυντικά βοήθησαν, επίσης, πάρα πολύ τόσο ο Λε Ταλέκ, όσο και ο Σιμάνσκι. Γενικά, τακτικά, αμυντικά η ΑΕΚ στάθηκε άψογα κόντρα στον Ατρόμητο. Σοβαρή, πειθαρχημένη, με λάθη μόνο κάποιες στιγμές που ενώ έπαιζαν σωστή επιθετική άμυνα, δεν έβγαινε σωστά μπροστά η πρώτη πάσα μπροστά.
Το προβληματάκι…
Και τώρα πάμε και στο βασικό πρόβλημα της ΑΕΚ που φάνηκε και στο Περιστέρι. Είναι η δημιουργία φάσεων. Μπήκαν δυο γκολ. Όμως η ομάδα ήταν περισσότερο κυνική στο παιχνίδι της, παρά επιβλητική. Στο πρώτο ημίχρονο εκτός από το γκολ που ήρθε από στημένο (και μπράβο που έρχονται γκολ από στημένα, ενώ υπάρχει εμπλοκή στη ροή του αγώνα), όμως σε σετ παιχνίδι καλή ευκαιρία δεν είδαμε για ένα ολόκληρο 45λεπτο! Στην επανάληψη η μπάλα πήγε δεξιά περισσότερο στον Λιβάι Γκαρσία, ο οποίος έφτιαξε το δεύτερο γρήγορο γκολ στον Τσούμπερ, άλλες δυο καλές σέντρες και ένα σουτ, μέχρι να γίνει αλλαγή στο 63’. Από το 59’ το επόμενο καλό σουτ το είδαμε στο 89’ από τον Αραούχο και μετά με τον Γέβτιτς στις καθυστερήσεις. Λίγες φάσεις.
Βέβαια, για να τα λέμε όπως είναι: Η αμυντική δουλειά που κάνει ο Γιαννίκης αρχίζει και… αχνοφαίνεται. Μακάρι να συνεχιστεί. Το «κρατάω το μηδέν πίσω και ένα γκολ μπροστά θα το βρω» ναι στην ΑΕΚ μπορεί να στηριχθεί αυτή τη χρονική περίοδο. Γι’ αυτό και οι κυνικές νίκες που έρχονται είναι πολύ σημαντικές. Όμως τους επόμενους μήνες επιβάλλεται να αρχίσουμε να βλέπουμε και πιο ωραίο δημιουργικό ποδόσφαιρο. Ειδικά από τη στιγμή που έρθει επιτέλους και ο κεντρικός χαφ που τόσο λαχταράει η ομάδα.
Το πέναλτι στον Μάνταλο είναι πρόκληση
Και κλείνουμε το χειρότερο κομμάτι και του χθεσινού αγώνα και γενικά του πρωταθλήματος: τη διαιτησία. Ειλικρινά σιχαίνομαι να μιλάω για τους διαιτητές. Μία, δυο, τρεις, τέσσερις όμως πάει πολύ. Το πέναλτι που δεν δίνεται στον Μάνταλο στο Περιστέρι και η αποβολή που χαρίζεται στον Κουλούρη όχι μία αλλά δύο φορές (κάνει και χέρι εσκεμμένο στο τέλος του αγώνα προσπαθώντας να βάλει γκολ με… καρφί) είναι πραγματικά ντροπή. Ντροπή για τον ρέφερι, ντροπή για το VAR, ντροπή γενικώς. Εχουν αποδείξει πολλά πράγματα με τις θλιβερές διαιτησίες τους έως τώρα, τόσο στα παιχνίδια της ΑΕΚ, όσο και σε πολλά ακόμα γενικώς. Ήρθε η ώρα να σταματήσουν και να συμμορφωθούν όλοι τους. Κρίμα είναι…
Για τη ρεβάνς της Τετάρτης με τον ΠΑΟΚ, εφόσον γίνει φυσικά το παιχνίδι με τόσο χιόνι που πέφτει στην Αθήνα, θα τα πούμε τις επόμενες ώρες. Μέχρι τότε προσοχή στους δρόμους, απολαύστε το χιόνι όσο μπορείτε, όμως ανοίξτε την αγκαλιά σας ή βάλτε μία κουβέρτα έξω για κάποιο αδέσποτο ζωάκι.
www.bnsports.gr
