Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Τόσα χρόνια στην ξενιτιά. Από το 2003 κι έχουμε 2022. Τόσα χρόνια στο ΟΑΚΑ και λίγο μετά την πτώση, έδρες όπως η Νέα Σμύρνη, τα Λιόσια, ακόμα και ο Ταύρος φιλοξένησαν την ΑΕΚ. Μπορεί να ξεχνάω και κάποιο άλλο γήπεδο. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα όμως. Η επιστροφή στη Φιλαδέλφεια πλησιάζει. Το παλάτι χτίστηκε και μένει να… επιπλωθεί. Λίγοι μήνες έμειναν ακόμη….
Κάναμε τόσα χρόνια υπομονή και κουράγιο, τώρα θα τρελαθούμε; Η ΑΕΚ όμως έχει ήδη γήπεδο. Έχει ξανά σπίτι. Κι ας μην έχει μπει το χορτάρι ακόμα. Κι ας μην έχουν μπει τα τέρματα. Κι ας μην έχει μπει η ομάδα να παλέψει για τη νίκη. Εχει ξανά το σπίτι της... Εκεί τιμήθηκε με μοναδικό, ΑΕΚτζήδικο, αγαπησιάρικο τρόπο ο Στέλιος Σεραφείδης από τα παιδιά της ORIGINAL… Eκεί, κάτω από τον δικό του πυλώνα. Εκεί, κάτω από τη φωτογραφία του που δεσπόζει, τοποθετήθηκαν εκατοντάδες κεράκια και έδειξαν μέσα στο σκοτάδι το φως του… Παραδείσου. Μόνο στο δικό σου σπίτι, οι δικοί σου άνθρωποι μπορούν να σε τιμούν όπως σου αξίζει και σου αρμόζει. Εκεί στη Φιλαδέλφεια, εκεί στη γωνιά του κυρ Στέλιου. Εκεί η ψυχή του θα είναι πάντα ήρεμη…
Πόσο όμορφο είναι να έχεις ξανά το δικό σου κεραμίδι… Και ο κυρ Στέλιος πάλεψε σε δρόμους και γραφεία μαζί με την υπόλοιπη μεγάλη ομάδα για να χτιστεί ξανά το σπίτι μας. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι δόθηκαν τεράστιες μάχες κόντρα στους ακατονόμαστους, που το μόνο που κατάφεραν ήταν απλά να το καθυστερήσουν. Γι’ όσους και όσες δεν πρόλαβαν τα εγκαίνια η κατάρα θα τους κυνηγάει πάντα. Όμως το σπίτι μας έγινε, κυρ Στέλιο. Και τα παιδιά σου σε τίμησαν και θα σε τιμούν πάντα εκεί στη γωνιά σου…
Λίγα λόγια και για μπάλα
Η ΑΕΚ έχει πένθος αυτές τις ημέρες. Θρηνεί και σωστά όπως είπε ο Μάνταλος δεν μπορεί κανείς να πανηγυρίσει αυτή τη νίκη στη Λαμία. Όμως η δουλειά έγινε και σίγουρα είναι σημαντική. Ας πούμε λοιπόν και δυο λόγια για τα αγωνιστικά. Η ΑΕΚ κέρδισε στη Λαμία. Ο Ολυμπιακός ήρθε ισοπαλία στη Ριζούπολη με τον μισό Απόλλωνα και το πρωτάθλημα συνεχίζεται… Μην παίρνουν φυσικά τα μυαλά μας… αέρα επειδή μειώθηκε λίγο η διαφορά. Ο Ολυμπιακός ήταν και παραμένει το φαβορί για το πρωτάθλημα. Πρέπει να γίνουν πάρα πολλά τέτοια ακόμα για να μπορούμε να μιλάμε τον… Μάρτη ή τον Απρίλη μέσα στα πλέι οφ, ότι μπορεί να ανατραπεί το σκηνικό. Κι αυτό με σύνεση. Στη Λαμία η ΑΕΚ είχε πολλές απουσίες. Δεν έπιασε κάποια σούπερ εμφάνιση, όμως ήταν ικανή για να έρθει η νίκη. Αρκετά τα προβλήματα, υπήρξε και η διακοπή, το θετικό είναι ότι η ομάδα δε δέχθηκε γκολ, το αρνητικό είναι ότι σε κάποια αμυντικά στημένα δεν μπορούσε να διώξει την πρώτη μπάλα.
Στην επίθεση για μένα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Σε σετ παιχνίδι, όχι σε άδειο γήπεδο εκεί που η ΑΕΚ μπορεί να… γκαζώσει με Λιβάι Γκαρσία και Άμραμπατ. Στο κέντρο η παρουσία ενός παίκτη μπαλαντέρ να ενώνει μεσαία γραμμή με επίθεση παίζοντας κάθετο παιχνίδι, δοκιμάζοντας σουτ και ανοίγοντας σε πλάτος δεν υπάρχει. Θέλει τέτοιο παίκτη η ΑΕΚ στον άξονα. Όπως θέλει και έναν πιο αθλητικό αμυντικό χαφ. Ο Λε Ταλέκ στις μονομαχίες και στις δεύτερες μπάλες δεν βγάζει αποφασιστικότητα και χάνει αρκετές. Έχει κλεψίματα γιατί είναι έξυπνος και παίρνει καλές θέσεις κόβοντας πάσες αντιπάλου, όμως σίγουρα θέλει έναν πιο αθλητικό «κόφτη» ο Γιαννίκης. Επί της ουσίας δυο κεντρικά χαφ θέλει η ΑΕΚ…Βέβαια ας πάρουμε έναν μέσα στον Γενάρη και το καλοκαίρι βλέπουμε.
Χάρηκα, στη Λαμία, με την ζωντάνια του Καρίμ μπροστά. Το παιχνίδι, την τρέλα και τις φυσικές δυνάμεις του Άμραμπατ (λίγο πιο απλός να γίνει μόνο). Την παρουσία του Λιβάι Γκαρσία από αριστερά, το πάθος και τη θέληση του Σβάρνα να προσφέρει ως δεξιός μπακ και το ματς του Μοχαμάντι. Σε γενικές γραμμές πάντως ξανά η ομάδα πήγε να πληρώσει το γεγονός ότι δεν τελείωσε τη νίκη το διάστημα που είναι καλή. Δεν το πλήρωσε στη Λαμία. Το είχε πληρώσει σε κάποια προηγούμενα ματς. Μακάρι να το αλλάξει στα επόμενα παιχνίδια. Γιατί έρχονται ντέρμπι…
