Σχετικά Άρθρα
Παναθηναϊκός: Απαραίτητες οι νίκες στη Λεωφόρο, αλλά χωρίς «διπλό» δεν πάει... πουθενά!
Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος δεν είναι σαν τα παιδιά της ηλικίας του και δείχνει έτοιμος να ηγηθεί τον Παναθηναϊκό!
Παναθηναϊκός: Η Λεωφόρος μετατρέπεται ξανά στο κάστρο του!
Αναλυτικά η συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:
- Κατ’ αρχάς, ποια είναι η εικόνα που έχεις σχηματίσει από τον φετινό Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς;
«Ο Παναθηναϊκός φέτος δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό και ειδικά με αυτόν του Λάζλο Μπόλονι, όπου στόχος ήταν αποκλειστικά η άμυνα και δεν έβλεπες τίποτα άλλο. Φέτος είναι άλλα τα δεδομένα, είναι εντελώς διαφορετικά σε όλα τα επίπεδα. Η ομάδα έχει αποκτήσει ποιοτικούς παίκτες ειδικά από τη μέση και μπροστά και κυρίως εντός έδρας αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.
Θέλω να δω τον Παναθηναϊκό να παίζει ανάλογα και στα εκτός έδρας ματς. Εάν θέλει να έχει βλέψεις για να πρωταγωνιστήσει, επιβάλλεται να αποκτήσει ισορροπία στην εικόνα και στα αποτελέσματά του. Νομίζω όμως ότι είναι στον σωστό δρόμο φέτος και επίσης ο νέος προπονητής έχει την κατάλληλη φιλοσοφία και προσπαθεί να χρίσει μία ομάδα που να είναι κυρίαρχη στο γήπεδο και να επιβάλει το ρυθμό της, κάτι που πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός και γενικά κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση».
- Θεωρείς ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να μπουν οι βάσεις προκειμένου να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στη διεκδίκηση τίτλων;
«Το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνέχεια. Είτε ο Παναθηναϊκός παίζει με τους έφηβους είτε με φτασμένους παίκτες, πρέπει να έχει στόχο και να κάνει πρωταθλητισμό. Πρέπει να ξαναμπεί στο DNA της ομάδας ο πρωταθλητισμός. Στο μυαλό όλων, των παικτών, της διοίκησης, των φιλάθλων, παντού. Οχι να αρκείται στην τρίτη ή την τέταρτη θέση και στο να βγαίνει στην Ευρώπη. Τέτοιου είδους στόχοι δεν πρέπει να υφίστανται, ανεξαρτήτως του ρόστερ και ασχέτως αν θα τα καταφέρνει στο τέλος.
Δεν πρέπει να επαναπαύεται κανείς ούτε να μπαίνει χαμηλά ο πήχης. Εγώ έτσι έχω μάθει τον Παναθηναϊκό, αυτή τη νοοτροπία θέλω. Να στοχεύει και να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Με τις προσθήκες που έχουν γίνει είναι ήδη έτοιμος ο Παναθηναϊκός για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και πρέπει να το κάνει και φέτος!»
- Οι φίλοι του Παναθηναϊκού βλέπουν στο πρόσωπο του Βιτάλ έναν ποδοσφαιριστή ατραξιόν, που είναι από μόνος του πόλος έλξης. Θα πήγαινες στη Λεωφόρο για να δεις τον Βραζιλιάνο;
«Ο Βιτάλ είναι ένας παίκτης που έχει δείξει ότι διαθέτει εξαιρετικά στοιχεία, τα οποία δικαιολογημένα ξεσηκώνουν τον κόσμο. Εγώ θέλω να τον δω και στα εκτός έδρας παιχνίδια να έχει ανάλογη απόδοση. Ενας παίκτης πρέπει και εκτός έδρας να έχει την ίδια συνεισφορά, όχι μόνο όταν αποκτά ψυχολογική ώθηση από τον κόσμο. Ο Βιτάλ είναι πράγματι σημείο αναφοράς και πόλος έλξης. Αλλά, ξαναλέω, θέλω να τον δω και μακριά από τη Λεωφόρο, παρότι πρέπει να πούμε ότι δεν τον βοήθησε και η ομάδα στα εκτός έδρας ματς και σίγουρα επηρεάστηκε και αυτός».
- Στη θέση του στόπερ που αγωνιζόσουν, υπήρξαν αρκετά προβλήματα απουσιών στην αρχή της σεζόν. Αποκτήθηκε ο Σάρλια που δεν ξεκίνησε καλά, αλλά ήταν από τους καλύτερους στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Πώς βλέπεις το κέντρο της άμυνας;
«Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν απουσίες και ειδικά ο Σένκεφελντ ήταν σημαντική απώλεια γιατί είναι πολύ καλός παίκτης. Σίγουρα αλλιώς το είχε στο μυαλό του ο Γιοβάνοβιτς και αλλιώς κατέληξε στην αρχή της σεζόν το πράγμα. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό η ομάδα πήγε με άμυνα ανάγκης, αλλά ανταποκρίθηκαν τα παιδιά που έπαιξαν. Σιγά σιγά θα δένει η άμυνα. Είναι σίγουρο, επίσης, ότι από τη στιγμή που πιέζεις ψηλά ως ομάδα θα έχεις κενά πίσω. Αλλά γενικά είναι θέμα ισορροπίας η άμυνα και αρμοδιότητα όλης της ομάδας, όχι μόνο των στόπερ».
- Πόσο δύσκολη είναι η προσαρμογή ενός παίκτη που έρχεται από το εξωτερικό; Σε ρωτάω με αφορμή τον Σάρλια που είναι 25 χρόνων, τον Λούντκβιστ που είναι 24, αλλά κυρίως τον Παλάσιος που προέρχεται από την Αργεντινή. Εχεις ζήσει και την περίπτωση του Μπορέλι…
«Φυσικά και έχω ζήσει τον Μπορέλι και την πρώτη μου χρονιά στην πρώτη ομάδα ήταν αυτός που με έπαιρνε με το αυτοκίνητό του από την Αγία Παρασκευή για να πάμε στην προπόνηση. Για τον Μπορέλι τον πρώτο χρόνο έλεγες «Τι παίκτης είναι αυτός που πήραμε…» και τον δεύτερο είχε στηθεί όλη η ομάδα πάνω του και την κουβάλησε. Χρειάστηκε χρόνο μέχρι να γίνει κι αυτός «Ελληνας» (γέλια). Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση του κάθε παίκτη, τα βιώματα και την προσωπικότητά του. Είναι φυσιολογικό να χρειάζεται χρόνος προσαρμογής».
- Σε προσωπικό επίπεδο, ποια είναι τα πλάνα σου για το μέλλον; Τι θα γέμιζε αυτή τη στιγμή τον Γιάννη Γκούμα;
«Εχω αφοσιωθεί στην προπονητική. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, βρέθηκα επτά χρόνια στις εθνικές ομάδες, στην Κ19 και μετά στην Ελπίδων, αλλά αποχώρησα γιατί δεν υπήρχε η καθημερινή τριβή και ήταν κάτι που ήθελα να αλλάξω. Είμαι 46 ετών, το… αίμα μου βράζει και θέλω μια ομάδα στην οποία θα δουλεύω σε καθημερινή βάση. Εχω κάποιες επαφές και σύντομα θα βρεθώ σε κάποιο πάγκο».
- Στον Παναθηναϊκό θα ήθελες να βρεθείς μελλοντικά σε κάποιο πόστο;
«Μόνο ως προπονητής θα ήθελα. Από τη μέρα που πήρα το δίπλωμα και από τη στιγμή που βρέθηκα 15 χρόνια στον Παναθηναϊκό, εκεί άρχισα και εκεί τελείωσα την καριέρα μου κι έχω δώσει και την ψυχή μου για το σύλλογο, δεν μπορώ να κρύψω ότι στο πίσω μέρος του μυαλό μου είχα το ενδεχόμενο, η μοίρα να τα φέρει έτσι ώστε να καθίσω και στον πάγκο του. Θέλω να πάω βήμα βήμα την καριέρα μου και θα δούμε τι θα συμβεί».
www.bnsports.gr
