Όταν μία ζωή είναι συνδεδεμένη με τους αγωνιστικούς χώρους, πώς να τους αποχωριστεί κανείς μετά το τέλος της καριέρας του;
Μάλλον, αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό των παρακάτω προσωπικοτήτων που «χάραξαν» τη δική τους ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και λίγο πριν ή ακριβώς μετά τα τελειώματα της καριέρας τους, αποφάσισαν να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο, έξω από τις τέσσερις γραμμές.
Ακριβώς, όπως έπραξε και ο Νούρι Σαχίν, που αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα, αποχωρώντας, ωστόσο, λίγες μέρες μετά την ανάληψη της Αντάλιασπορ, με κάθε επισημότητα από τους αγωνιστικούς χώρους.
Το BN Sports συγκέντρωσε τις δέκα πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έβγαλαν τη φανέλα του ποδοσφαιριστή και με το «καλημέρα» φόρεσαν τη φόρμα του προπονητή.
Από τον Κένι Νταλγκλίς και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, μέχρι τον Ντιέγκο Σιμεόνε, τον Τσάβι και τον Ρούνεϊ!
Σερ Κένι Νταλγκλίς
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 1990 - Ανέλαβε τον Ιούλιο του 1985 τη Λίβερπουλ
Πέραν της τεράστιας αγωνιστικής του προσφοράς, αποτελεί έναν από τους πιο πετυχημένους προπονητές που έκατσαν ποτέ στον πάγκο της Λίβερπουλ!
Επί πέντε χρόνια υπήρξε παίκτης-προπονητής του συλλόγου και κατάφερε να κατακτήσει τρία πρωταθλήματα (1986, 1988, 1990) και δύο Κύπελλα Αγγλίας (1986, 1989).
Μετά την οριστική του απόσυρση από τους αγωνιστικούς χώρους συνέχισε στον πάγκο της Λίβερπουλ έως το 1991.
Ακολούθησε ένα πέρασμα από την Μπλάκμπερν (1991-95) και ένα από τη Σέλτικ για έξι μήνες, πριν επιστρέψει στη μεγάλη του αγάπη, τη Λίβερπουλ, όπου και έκλεισε την προπονητική του καριέρα τον Μάιο του 2012.
Σερ Άλεξ Φέργκιουσον
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 1974 - Ανέλαβε το ίδιο καλοκαίρι την East Stirling
Ο απόλυτος αναμορφωτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πέρασε ολόκληρη την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ομάδες της Σκωτίας, μεταξύ αυτών και η Ρέιντζερς. Τελευταίος του σταθμός ήταν η Ayr United και δίχως να χάσει χρόνο, ανέλαβε τον πάγκο της East Stirling.
Ωστόσο, το όνομα του χτίστηκε στην Αμπερντίν, όπου έφτασε ως την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1983. Ποιος να περίμενε πως το απόγειο του αργούσε ακόμη;
Σαφώς, ήρθε το 1986, όταν μετακινήθηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεκατρία πρωταθλήματα, πέντε FA Cup, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων το 1991, αλλά και δύο Champions League, φανερώνουν το έμπρακτο μεγαλείο που άφησε.
Το γεγονός πως οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την αποχώρηση του, οι κόκκινοι διάβολοι ακόμη αναζητούν τα πατήματα του, δείχνουν πως η «αύρα» του δεν θα αντικατασταθεί εύκολα.
Ρουντ Γκούλιτ
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 1998 – Ανέλαβε τον Ιούλιο του 1996 την Τσέλσι
&
Τζιανλούκα Βιάλι
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 1999 – Ανέλαβε τον Φεβρουάριο του 1998 την Τσέλσι
Οι δυο τους ακολούθησαν βίους αντίθετους.
Ο Γκούλιτ το 1996, έναν χρόνο μετά τη μεταγραφή του στην Τσέλσι, αναλαμβάνει θέση παίκτη-προπονητή. Παραμένει στον πάγκο της μέχρι το 1998, όταν και τον αντικαθιστά ο πρώην συμπαίκτης του στην Σαμπντόρια και πρώην… παίκτης του στην Τσέλσι, Τζιανλούκα Βιαλι.
Μάλιστα και ο Ιταλός ξεκίνησε προσφέροντας τις υπηρεσίες του, εντός και εκτός γηπέδου, οδηγώντας παράλληλα τους μπλε του Λονδίνου, έως το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1998, έπειτα από 28 χρόνια ανομβρίας, από πλευράς ευρωπαϊκών τίτλων.
Ντιντιέ Ντεσάν
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 2001 – Ανέλαβε το ίδιο καλοκαίρι τη Μονακό
Ο θρυλικός αμυντικός μέσος και αρχηγός των τρικολόρ, αποσύρθηκε από τους αγωνιστικούς χώρους το 2001 φορώντας τη φανέλα της Βαλένθια.
Αμέσως μετά, ανέλαβε τα ηνία της Μονακό, την οποία και οδήγησε έως την κατάκτηση ενός Κυπέλλου Γαλλίας το 2003 και τον τελικό του Champions League έναν χρόνο αργότερα. Έπειτα, μετακινήθηκε στη Γιουβέντους, την οποία βρήκε στη χειρότερη φάση της ιστορίας της, ούσα στη δεύτερη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Τα ομορφότερα χρόνια, ωστόσο, της προπονητικής του καριέρας, τα βίωσε στη Μαρσέιγ, με την κατάκτηση του νταμπλ του 2010 να ξεχωρίζει.
Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ίσης αξίας με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 με την Εθνική Γαλλίας, της οποίας είναι ομοσπονδιακός προπονητής από το 2012.
Ντιέγκο Σιμεόνε
Αποσύρθηκε τον Φεβρουάριο του 2006 – Ανέλαβε την ίδια ημέρα τη Ρασίνγκ
Την ίδια μέρα που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ανέλαβε την ομάδα που ήταν παίκτης της, μέχρι πρότινος: τη Ρασίνγκ!
Στη χώρα καταγωγής του, άφησε τα διαπιστευτήρια του σε διάφορες ιστορικές ομάδες, όπως η Εστουντιάδες, η Ρίβερ Πλέιτ, η Σαν Λορέντζο, αλλά με καμία το όνομα του δεν είναι τόσο στενά συνδεδεμένο, όσο με την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Από τον Δεκέμβριο του 2011 έως και σήμερα, έχει αλλάξει το στάτους των «ροχιμπλάνκος» και τους έχει τρέψει σε μια μηχανή τίτλων, αφού επί ημερών του έχουν κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Ισπανίας (2014, 2021), ένα Κύπελλο (2013) και δύο Europa League (2012, 2018).
Ωστόσο, το μεγάλο «παράπονό» του παραμένουν οι χαμένοι τελικοί του Champions League το 2014 και το 2016.
Τζόνι Ζάιλς
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 1983 – Ανέλαβε την Εθνική Ιρλανδίας το 1973 και τη Γουέστ Μπρομ το 1975
Αποτελεί την πιο ιδιαίτερη περίπτωση από αυτές που βρίσκονται στη λίστα! Γιατί; Γιατί επί δέκα συναπτά έτη, υπήρξε παίκτης και παράλληλα, προπονητής, ενώ είναι ο μόνος που κατείχε τα «ηνία» ενός συλλόγου (Γουέστ Μπρομ), μαζί με αυτά μίας εθνικής ομάδας (Ιρλανδία), ενώ ήταν ακόμη εν ενεργεία ποδοσφαιριστής!
Ο Τζόνι Ζάιλς υπήρξε επί δώδεκα χρόνια (1964 έως 1975) παίκτης της Λιντς και αρχικά, προοριζόταν ως διάδοχος του Μπράιν Κλαφ! Εν τέλει, όπως δήλωσε πριν λίγα χρόνια, παραλίγο να πιάσει από τον λαιμό τους διοικούντες της ομάδας, όταν του έκαναν μία εξευτελιστική πρόταση, η οποία, ουσιαστικά, τον πρόσβαλε!
Μετακινήθηκε στη Γουέστ Μπρομ, όπου και ξεκίνησε την πορεία του ως παίκτης και προπονητής, ολοκληρώνοντας μία συγκυρία που μοιάζει αδύνατο να επαναληφθεί, στη σημερινή εποχή.
Μάλιστα, έναν χρόνο μετά την απόσυρσή του από τους αγωνιστικούς χώρους, σε ηλικία 43ων ετών, ανέλαβε και πάλι τα «ηνία» της Γουέστ Μπρομ, στην οποία και έκλεισε την προπονητική του καριέρα τον Σεπτέμβριο του 1985.
Κλάρενς Ζέεντορφ
Αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 2014 – Ανέλαβε δύο μέρες μετά τη Μίλαν
Πάντοτε αναφερόταν ως ένας παίκτης που ήταν προπονητής εντός γηπέδου, ωστόσο στην από τους πάγκους πορεία του, δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες προς το πρόσωπό του.
Ο Κλάρενς Ζέεντορφ, στις 14 Ιανουαρίου του 2014, αγωνιζόταν στην Μποταφόγκο και μόλις δύο μέρες αργότερα, βρισκόταν στον πάγκο της Μίλαν! Η θητεία του διήρκεσε μόλις έξι μήνες, χωρίς καμία επιτυχία, όπως συνέβη και στο πέρασμά του από την Ντεπορτίβο λα Κορούνια, τέσσερα χρόνια αργότερα.
Μάλλον η προπονητική δεν ήταν το πεπρωμένο του, αφού η μόνη φορά που έκατσε σε κάποιον πάγκο για περισσότερο από 6 μήνες, ήταν σε αυτόν του Καμερούν, από τον Αύγουστο του 2018, μέχρι τον Ιούλιο του επόμενου χρόνου.
Τσάβι
Αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 2019 – Ανέλαβε το ίδιο καλοκαίρι την Αλ Σαντ
Παιδί της Μασία και του Πεπ Γκουαρδιόλα δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα. Αφού πέρασε μία ολόκληρη ζωή στην Μπαρτσελόνα, αφού πρωτοπέρασε το προπονητικό της κέντρο ως παιδί είκοσι χρόνια πριν το αποχωριστεί, μετακινήθηκε στο Κατάρ για λογαριασμό της Αλ Σαντ.
Σε αυτήν αγωνίστηκε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέχρι τον Ιούλιο του 2019, όταν και πήρε την απόφαση να αλλάξει καριέρα και να ακολουθήσει την προπονητική.
Μετά από δύο χρόνια προσπάθειας, κατάφερε να ανακηρυχθεί τόσο πρωταθλητής, όσο και κυπελλούχος στο Κατάρ, αφήνοντας τα διαπιστευτήριά του στη χώρα της Μέσης Ανατολής, τα οποία δεν αποκλείεται να αποτελέσουν τα εχέγγυα για να αναλάβει σύντομα τον πάγκο της αγαπημένης του Μπαρτσελόνα.
Βινσέντ Κομπανί
Αποσύρθηκε τον Αύγουστο του 2020 – Ανέλαβε το καλοκαίρι του Άντερλεχτ
Έπειτα από ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο πέρασμα από τη Μάντσεστερ Σίτι, όπου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές των χρυσών σύγχρονων ημερών της, επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε.
Ήταν Ιούλιος του 2019, όταν ο Κομπανί επέστρεψε στο Βέλγιο για λογαριασμό της Άντερλεχτ, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο παίκτη-προπονητή.
Μετά από έναν χρόνο αποφάσισε να αποσυρθεί και επίσημα από τους αγωνιστικούς χώρους και να παραμείνει έξω από τις τέσσερις γραμμές, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει να κερδίσει κάποιον τίτλο, σε αυτή την διετία στον πάγκο της βελγικής ομάδας.
Γουέιν Ρούνεϊ
Αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 2021 – Ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2020 τη Ντέρμπι
Ο θρυλικός φορ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τις ΗΠΑ, για λογαριασμό της DC United, αποφάσισε να επιστρέψει στο «Νησί», για λογαριασμό της Ντέρμπι.
Μόλις δέκα μήνες μετά τη μετακίνησή του, τον Νοέμβριο του 2020, ανέλαβε χρέη υπηρεσιακού προπονητή, με τη μονιμότητα του να έρχεται δύο μήνες αργότερα.
Στις 15 Ιανουαρίου του 2021 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγωνιστικούς χώρους με κάθε επισημότητα, ώστε να αναλάβει το δύσκολο έργο να επιστρέψει την Ντέρμπι στις δόξες του παρελθόντος.
Φάνης Τσοκανάς
