Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Είμαστε μία εβδομάδα πριν τη σέντρα του πρωταθλήματος – δόξα τω Θεώ, δηλαδή. Την άλλη Κυριακή (12/9) η ΑΕΚ μπαίνει στη μάχη φιλοξενώντας τον Ιωνικό στο ΟΑΚΑ. Αρχίζει ο χορός και η ΑΕΚ μπαίνει για να χορέψει… καλοντυμένη. Μεταγραφές έγιναν. Το σύνολο 13! Και πέρυσι τόσες μεταγραφές είχε κάνει η ΑΕΚ, βέβαια! Τα αποτελέσματα (δυστυχώς) τα θυμόμαστε… Γι’ αυτό το «χαμηλά η μπάλα και δουλειά» πρέπει να γίνει μότο στα Σπάτα.
Αυτή τη φορά, θεωρητικά πάντα γιατί όλα θα φανούν στο χορτάρι, έχουν γίνει πιο σίγουρες κινήσεις. Πριν δούμε οποιαδήποτε μεταγραφή να παίζει μπάλα, μόνο αυτό ξέρουμε: το μειωμένο ρίσκο πιθανής αποτυχίας. Φέτος η ΑΕΚ μείωσε το ρίσκο της αποτυχία με τις κινήσεις που έκανε – με μοναδικό ερωτηματικό το αριστερό άκρο της άμυνας.
Πλέον από εδώ και στο εξής όλα είναι στα χέρια του Βλάνταν Μιλόγεβιτς και τα πόδια των παικτών του. Η ΑΕΚ θα χρειαστεί χρόνο. Αρκετό χρόνο. Θα χρειαστεί αποτελέσματα, ψυχολογία και στήριξη. Είναι στην κυριολεξία μία νέα ομάδα. Δεν ήρθαν απλά 12-13 παίκτες. Ολοι ήρθαν για βασικοί.
Χαρακτηριστικό είναι πως μπορεί να υπάρξει και αγώνας που να μη δούμε ούτε έναν παίκτη στο γήπεδο από το περσινό ρόστερ! Οι μόνοι που διεκδικούν θέση είναι ο Λιβάι Γκαρσία (ο οποίος πάει καλά στην αποθεραπεία του, αλλά δύσκολα θα παίξει στην πρεμιέρα με τον Ιωνικό), ο Γαλανόπουλος και ο Μάνταλος, άντε και ο Σιμάνσκι. Στην επίθεση ο Αραούχο λογικά έχει προβάδισμα, έναντι του Ανσαριφάρντ.
Για να δέσουν όλοι αυτοί οι νέοι παίκτες και να αποκτήσει η ΑΕΚ ομοιογένεια θέλει λοιπόν χρόνο. Δεν γράφονται όλα αυτά τυπικά. Δεν γράφονται για να πέσουν οι τόνοι. Γράφονται γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ΑΕΚ προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι από το μηδέν. Στην κυριολεξία από το μηδέν. Γι’ αυτό και το έργο του Μιλόγεβιτς είναι δύσκολο. Συνήθως όταν αναλαμβάνει ένας προπονητής μία ομάδα το πρώτο διάστημα «πατάει» πάνω στα θετικά στοιχεία που παρέλαβε και σιγά – σιγά βάζει τα δικά του. Ο Μιλόγεβιτς δεν παρέλαβε τίποτα θετικό! Φάνηκε και στα ματς με τη Βελέζ.
Αυτό φυσικά δείχνει και την πλήρη αποτυχία της διοίκησης στη στελέχωση της ομάδας την τελευταία τριετία, με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν. Το ότι έγιναν φέτος κάποια αυτονόητα πράγματα δεν είναι αιτία… πανηγυρισμού. Είναι αιτία να αποκτήσει ο ΑΕΚτζης μία ελπίδα ότι από εδώ και στο εξής το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας του θα αρχίζει να αλλάζει προς το καλύτερο.
Χρόνος, υπομονή και νίκες στα πρώτα ματς για να αρχίσει να πατάει η ΑΕΚ στα πόδια της, είναι το ζητούμενο του Σεπτεμβρίου. Από εκεί και πέρα θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε ποια είναι τα σχέδια του προπονητή για να χωρέσει στην ομάδα όλους αυτούς τους παίκτες μεσοεπιθετικά. Η ΑΕΚ πλέον έχει τη δυνατότητα να παίξει παραπάνω ένα σύστημα και ανάλογα τον αντίπαλο, να επιλέγει ο Μιλόγεβιτς τους καταλληλότερους να το υπηρετήσουν. Θαρρώ πως το 4-3-3 είναι το καλύτερο. Και το 4-1-4-1 επίσης, γιατί με την παραλλαγή του γίνεται και 4-3-3. Για το μέλλον και το 3-4-3 μπορεί να «κουμπώσει» άριστα. Η ΑΕΚ είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για το πώς θα παρουσιαστεί στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Δεν έχουμε δει τίποτα ως τώρα! Γι' αυτό και θέλει πίστη και υπομονή σε ό,τι δουλεύεται.
www.bnsports.gr
