Η τύχη «γύρισε» την πλάτη στον Λιονέλ Μέσι αρκετές φορές. Η κατάκτηση ενός τροπαίου με την εθνική Αργεντινής ήταν και είναι το κομμάτι του «παζλ» που λείπει από την πλούσια τροπαιοθήκη του. Ο χρόνος, όμως, «κυλά» εναντίον του.
Το φετινό Copa America θα βρει τον σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα να κλείνει τα 34 του χρόνια. Αυτήν τη φορά, αν θέλει να «σπάσει» την κακή παράδοση της «αλμπισελέστε» στο τουρνουά, δεν μπορεί να επιτρέψει νέα λάθη, όπως συνέβη στις 14 Ιουλίου του 2014.
Στον τελικό του «Μαρακανά», στο 113ο λεπτό, ο Μάριο Γκέτσε «σκοτώνει» τις ελπίδες της Αργεντινής για επιστροφή στην κορυφή του κόσμου μετά το 1986. Ωστόσο, η ευκαιρία του Γκονζάλο Ιγκουαΐν στο 21ο λεπτό, ίσως αποτελεί τη βασικότερη αιτία που η πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων, θυμάται τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο «ναό» του ποδοσφαίρου.
Ημιτελείς πορείες και η «κατάρα» των πέναλτι
Στα πέντε Copa America που λαμβάνει μέρος ο Λιονέλ Μέσι, μπορεί να αποδίδει τα μέγιστα σε ατομικό επίπεδο, αλλά η προσπάθεια της Αργεντινής, κάπου χάνει τον «δρόμο» και δυστυχώς, αυτό το «κάπου», συνήθως είναι στα τελευταία στάδια της διοργάνωσης.
Σε 27 παιχνίδια βρίσκει δίχτυα 9 φορές και μοιράζει 13 ασίστ. Πλούσια συνεισφορά, αλλά στο «πηλίκο» δεν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα.
To 2007 σκοράρει τόσο στα προημιτελικά όσο και στα ημιτελικά, αλλά στον τελικό βλέπει την ομάδα του να παραδίνεται στη Βραζιλία «άνευ όρων», χάνοντας με 3-0. Τέσσερα χρόνια μετά, η Αργεντινή μένει εκτός συνέχειας στα προημιτελικά από την μετέπειτα νικήτρια του τίτλου, Ουρουγουάη, καθώς ηττήθηκε στα πέναλτι με 5-4 (κανονική διάρκεια 1-1).
Η τρίτη απόπειρα της «αλμπισελέστε» με τον Μέσι ως ηγέτη, αποτελεί και την πιο επίπονη. Φτάνει στον τελικό του 2015, ο Ιγκουαΐν σπαταλά σπουδαία ευκαιρία στις καθυστερήσεις της κανονικής διάρκειας για να ανοίξει το σκορ και εν τέλει τα πέναλτι τον «τιμωρούν», δίνοντας το τρόπαιο στη Χιλή.
The Higuain miss, no more a world class striker. #ARG #CHI #CA2015Final
— AFC4LYF (@mrj_gooner) July 4, 2015
pic.twitter.com/mfg94S69X7
Η επετειακή διοργάνωση για τα εκατό χρόνια ζωής του Copa America έναν χρόνο αργότερα, τον κάνει θεατή στο ίδιο έργο. Η Χιλή επικρατεί ξανά στα πέναλτι με 4-2 (κανονική διάρκεια 0-0) και η «άσπρη βούλα» τρέπεται σε μια άτυπη «κατάρα» για την Αργεντινή.
Το ψυχολογικό βάρος δείχνει να τον λυγίζει. Μετά το τέλος του παιχνιδιού ξεσπά σε κλάματα, επαναφέροντας εικόνες από τους εμετούς του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για το Μουντιάλ του 2014 και εγείρει ερωτηματικά για το κατά πόσο είναι έτοιμος να αντέξει τη «βαρύτητα» της συγκεκριμένης φανέλας.
Στην τελευταία διοργάνωση, αυτή του 2019, μένει εκτός συνέχειας από το αντίπαλο δέος στη Νότια Αμερική. Η Βραζιλία επικρατεί με 2-0 στα ημιτελικά, στον μικρό τελικό κερδίζει με 2-1 τον κακό της «δαίμονα», τη Χιλή, αλλά παραμένει ανοιχτή η «πληγή» που δεν λέει να κλείσει για την Αργεντινή από το 1993.
Κάτι «μεγαλύτερο» από ένα τρόπαιο
Στην άτυπη συζήτηση για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, ο Λιονέλ Μέσι πάντα θα έχει θέση. Ωστόσο, όσο δεν έρχεται ένα τρόπαιο με το εθνόσημο, θα τον ακολουθεί το μόνιμο ερώτημα: τι έχει καταφέρει με την εθνική Αργεντινής για να ξεπεράσει τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα;
Η αλήθεια είναι πως το σπουδαιότερο κομμάτι του «παζλ», το Μουντιάλ, απουσιάζει από το παλμαρέ του. Όσες φορές προσπάθησε να το πλησιάσει, υψώθηκε «τείχος» μπροστά του είτε από συμπαίκτες (βλ. Ιγκουαΐν) είτε από υπερηχητικούς αντιπάλους (βλ. Γαλλία το 2018).
Ακόμα κι αν ο σπουδαιότερος στόχος ήταν και θα είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Copa America θα μπορούσε να αποτελέσει μια παρηγοριά ή ορθότερα, την «τροφή» που θα ανοίξει την «όρεξη» εν όψει του Μουντιάλ στο Κατάρ το 2022.
Η πλειοψηφία μπορεί να επικεντρώνεται στο γεγονός πως μια κατάκτηση, θα εξασφαλίσει την αποδοχή και των πιο δύσπιστων. Πως θα αποβάλλει -όσο είναι δυνατόν- τη «βαριά σκιά» του Μαραντόνα.
Ωστόσο, το φετινό Copa America είναι κάτι σπουδαιότερο από μια απλή κατάκτηση, από μια ανούσια σε μεγάλο βαθμό αποδοχή.
Ο Λιονέλ Μέσι δεν οφείλει να αποδείξει κάτι, αλλά έχει ίσως την τελευταία ευκαιρία να «ξορκίσει» τους δικούς του «δαίμονες» και της χώρας του που κυνηγά το τρόπαιο εδώ και 28 χρόνια. Ίσως είναι μια μοναδική ευκαιρία να μετατρέψει τον τελευταίο του «χορό» στην κορυφαία διοργάνωση της Λατινικής Αμερικής, σε ένα «παραμύθι» με χαρούμενο τέλος, αντάξιο της καριέρας του.
Φάνης Τσοκανάς
