Στιγμές που η χώρα καμαρώνει για το πρωτάθλημα της και το Champions League γίνεται εγχώρια… υπόθεση!
Ήταν 24 Μαΐου του 2000. Ο πρώτος τελικός του Champions League στον 21ο αιώνα, επιφύλασσε κάτι πρωτόγνωρο για τα χρονικά της διοργάνωσης. Έναν «εμφύλιο». Η Ρεάλ Μαδρίτης φτάνει μέχρι το Stade de France και εκεί, την περιμένει η Βαλένθια. 21 χρόνια αργότερα, αυτή η ξεχωριστή αναμέτρηση, έχει μετατραπεί σε κάτι… συνηθισμένο.
Η Τσέλσι, κατάφερε με το γκολ του Κάι Χάβερτς να κατακτήσει για δεύτερη φορά στην ιστορία της το Champions League, κόντρα στη συμπατριώτισσα Μάντσεστερ Σίτι. Ο 3ος αγγλικός εμφύλιος που έβγαλε νικήτρια την ομάδα του Λονδίνου και το «BN Sports» θυμάται τις οκτώ φορές, που δύο σύλλογοι από την ίδια χώρα, βρέθηκαν μέχρι το τέλος.
Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια (2000)
Η πρώτη μία χώρα κόπηκε στη… μέση για το τρόπαιο του Champions League, ήταν η Ισπανία. Ρεάλ Μαδρίτης και Βαλένθια ξεπέρασαν οτιδήποτε εμπόδιο βρέθηκε στον δρόμο τους και έφτασαν μέχρι το τέλος της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Οι «μερένχες» είχαν σαφώς, μεγαλύτερη εμπειρία από την πρωτάρα Βαλένθια, κάτι που φάνηκε και στον αγωνιστικό χώρο. Το τελικό 3-0 καθρεφτίζει την διαφορά των δύο ομάδων και η Ρεάλ κερδίζει τον εμφύλιο.
Μίλαν-Γιουβέντους (2003)
Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια για να επαναληφθεί ένας «εμφύλιο» στον τελικό του Champions League. Αυτή τη φορά, η Ιταλία περίμενε να υποδεχτεί το βαρύτιμο τρόπαιο αφού Γιουβέντους και Μίλαν, συναντήθηκαν στο Old Trafford του Μάντσεστερ. Μπορεί τα δύο ρόστερ να ήταν πλούσια σε ποιότητα, όμως το παιχνίδι έληξε με το φτωχό 0-0. Αμφότεροι, έλυσαν τις διαφορές τους, στην διαδικασία των πέναλτι. Εκεί ανέλαβαν δράση οι Μπουφόν και Ντίντα, με τον δεύτερο να προσφέρει στην ομάδα του Μιλάνο τη νίκη και την κατάκτηση του τροπαίου.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι (2008)
Με το πρωτάθλημα της Αγγλίας να βρίσκεται σε ανοδική πορεία, οι ομάδες του Νησιού, είχαν όλο και πιο συχνές παρουσίες σε τελικούς του Champions League. Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να έρθει και η στιγμή να βρεθούν αντιμέτωπες δύο ομάδες. Αυτές ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι. Το παιχνίδι της Μόσχας έμεινε στο 1-1 και στα 120 λεπτά και τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλτι. Το τελικό 6-5, έδωσε τον τίτλο στους «κόκκινους διαβόλους», οι οποίοι πρόσθεσαν την τροπαιοθήκη τους, τον τρίτο τους τίτλο από τη συγκεκριμένη διοργάνωση.
Μπάγερν Μονάχου-Μπορούσια Ντόρτμουντ (2013)
Μετά από έναν ισπανικό, έναν ιταλικό και έναν αγγλικό, ήρθε η σειρά του γερμανικού εμφυλίου. Η Μπάγερν Μονάχου, ένα χρόνο μετά τον χαμένο τελικό στην έδρα της, κόντρα στην Τσέλσι, αντιμετώπισε τη Μπορούσια Ντόρτμουντ στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Το «χρυσό» γκολ του Άριεν Ρόμπεν στο 89ο λεπτό, χάρισε τη νίκη στους Βαυαρούς με 2-1 και το 5ο τίτλο Champions League στην ιστορία τους.
Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης (2014)
Αυτή τη φορά, δεν χωρίστηκε απλά μία χώρα στη μέση αλλά μία… πόλη. Το ντέρμπι της Μαδρίτης κατάφερε να βγει και εκτός… συνόρων, αφού Ρεάλ Μαδρίτης και Ατλέτικο Μαδρίτης, συναντήθηκαν στον τελικό της Λισαβόνας. Εκεί όπου η Εθνική Ελλάδος πανηγύρισε την κατάκτηση του EURO πριν δέκα χρόνια. Οι «ροχιμπλάνκος» έφτασαν μία ανάσα από το πρώτο τρόπαιο με τα «μεγάλα» αυτιά, όμως το γκολ του Σέρχιο Ράμος στο 93ο λεπτό, πήγε το ματς στη παράταση. Εκεί, με ένα ξέσπασμα… εμπειρίας, η Ρεάλ πήρε τη νίκη με 4-1 και έγινε η πρώτη ομάδα που έφτασε τα 10 κύπελλα Champions League στην ιστορία.
Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης (2016)
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ζευγάρι της Ρεάλ με την Ατλέτικο, δεν έγινε απλώς το πρώτο που χώρισε μία πόλη αλλά και ο μοναδικός εμφύλιος που έχει επαναληφθεί. Αυτή τη φορά, στο γήπεδο του San Siro στο Μιλάνο της Ιταλίας, οι «μερένχες» ήταν εκείνοι που μπήκαν μπροστά στο σκορ (σκόραρε ξανά ο Σέρχιο Ράμος) αλλά η Ατλέτικο ισοφάρισε σε 1-1, το οποίο παρέμεινε και στην παράταση. Στη διαδικασία των πέναλτι, με πέντε στις πέντε εύστοχες εκτελέσεις, η Ρεάλ πανηγύρισε το τρόπαιο με το τελικό 5-3.
Λίβερπουλ-Τότεναμ (2019)
Έπειτα από 11 χρόνια, η Αγγλία θαύμασε ξανά έναν τελικό με δύο δικές της ομάδες, στο Metropolitano της Μαδρίτης. Από τη μία η Λίβερπουλ και από την άλλη, η πρωτάρα Τότεναμ. Με ένα γκολ στην αρχή (Σαλάχ) και ένα στο τέλος (Οριζί), η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ επιστρέφει στην κορυφή της Ευρώπης έπειτα από 14 χρόνια. Αξιοσημείωτο δε, πως εκείνη τη χρονιά, αγγλικός εμφύλιος υπήρξε και στο Europa League ανάμεσα στη Τσέλσι και την Άρσεναλ (του Σωκράτη Παπασταθόπουλου), κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στα χρονικά.
Μάντσεστερ Σίτι-Τσέλσι (2021)
Και φτάνουμε στον φετινό "εμφύλιο". Η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα κόντρα στην Τσέλσι του Τόμας Τούχελ. Μία πραγματική "τιτανομαχία" που στο τέλος βάφτηκε... μπλε. Οι Λονδρέζοι, χάρη σε τέρμα του Κάι Χάβερτς αλλά και με πρωταγωνιστή τον Ενγκολό Καντέ, κατάφερε να κερδίσουν τους "πολίτες" με 1-0 και να σηκώσουν το βαρύτιμο τρόπαιο για δεύτερη φορά στην ιστορία τους. Μάλιστα, η Τσέλσι ήταν και στον πρώτο αγγλικό "εμφύλιο", απέναντι στην άλλη ομάδα του Μάντσεστερ, τη Γιουνάιτεντ. Τότε, ωστόσο, είχε ηττήθεί στα πέναλτι.
Το κοινό (ιδιαίτερο) σημείο…
Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατόν, μέσα σε αυτούς τους επτά τελικούς, να μην υπάρχει μία κοινή συνισταμένη. Μπορεί να μην έχουμε απολαύσει γαλλικό εμφύλιο, έχουμε θαυμάσει, όμως Γάλλους ποδοσφαιριστές (!). Συγκεκριμένα, σε όλα αυτά τα ματς, αυτό που τα συνδέει είναι η παρουσία ενός Γάλλου άσου στο βασικό σχήμα. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, μία ματιά στις βασικές εντεκάδες στη κάθε σεζόν, υπάρχει ένα γαλλικό στοιχείο στις βασικές επιλογές ενός προπονητή.
Πιο αναλυτικά, αυτοί ήταν οι: Νικολά Ανελκά (Ρεάλ Μαδρίτης 2000), Λίλιαν Τουράμ και Νταβίντ Τρεζεγκέ (Γιουβέντους 2003), Πατρίς Εβρά (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2008), Κλοντ Μακελελέ (Τσέλσι 2008), Φρανκ Ριμπερί (Μπάγερν Μονάχου 2013), Ραφαέλ Βαράν (Ρεάλ Μαδρίτης 2014 και 2016), Καρίμ Μπενζεμά (Ρεάλ Μαδρίτης 2014 και 2016), Ουγκό Λιορίς με Μουσά Σισοκό (Τότεναμ 2019) και Ενγκολό Καντέ (Τσέλσι 2021). Τέλος, από τις οκτώ αναμετρήσεις, οι Γάλλοι πρωταγωνίστησαν και κατέκτησαν το κύπελλο σε έξι από αυτές.
Νότης Χάλαρης
