«Λατρέψατε» το πρώτο μέρος, «αγκαλιάσατε» τον Σίμο Ρουμπουλάκου και το δεύτερο part είναι γεγονός. Ένα κομμάτι της συνέντευξης της καριέρας του τέως ποδοσφαιριστή, ο οποίος μιλά για την ΑΕΚ, για τον Κέβιν Μιραλάς, για την απόφασή του να σταματήσει στα 32 του και για τις ομάδες που προσπάθησαν να τον κάνουν δικό τους. Και μέσα σε όλα αυτά, ο Σίμος Ρουμπουλάκου αποκαλύπτει και τον δυσκολότερο αντίπαλο που συνάντησε ποτέ, σε ένα Ολυμπιακός – ΠΑΣ Γιάννινα!
Σίμος Ρουμπουλάκου, δεύτερο μέρος! Η αποκλειστική συνέντευξη… καριέρας του πρώην ποδοσφαιριστή στον Δημήτρη Μανάκο, λαμβάνει τέλος με το part two!
Μία πραγματική εξιστόρηση πραγμάτων, γεγονότων, προσώπων. Ένα εκπληκτικό παιδί, που ανοίγει την καρδιά του στο BN Sports και μιλά για όλους και για όλα. Για τον Κέβιν Μιραλάς, για το λάθος του να τον εμπιστευτεί, για τις ομάδες που ήθελαν να τον κάνουν δικό τους, για την απόφαση της απόσυρσής του.
Και δεν τελειώνουμε εδώ. Αναφέρει τις σκέψεις του, απαντά σε ένα δίλημμα που αφορά την Καλαμάτα και κάνει λόγο για… εκείνο το πέναλτι στον Τζοέλ Κάμπελ, που ήταν αδύνατο να αποφύγει!
Αναλυτικά, το δεύτερο μέρος της συνέντευξης… καριέρας του Σίμου Ρουμπουλάκου στον Δημήτρη Μανάκο:
Σίμο, είσαι 33 ετών. Γιατί πήρες την απόφαση να σταματήσεις από το ποδόσφαιρο;
«Η αλήθεια είναι ότι το είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Ήθελα να παίξω 3-4 χρόνια ακόμα, δηλαδή μέχρι τα 35-36, αλλά καμιά φορά δεν πρέπει να κάνουμε πλάνα και πρέπει να ζούμε την στιγμή. Το καλοκαίρι μετά τον Ιωνικό και τον υποβιβασμό μας, είχα ομάδες κυρίως από την Super League 2 στην Ελλάδα για να συνεχίσω την καριέρα μου.
Από τον Αιολικό, τον Μακεδονικό και το Αιγάλεω και από το αλβανικό και το πρωτάθλημα της Μάλτας. Όμως, από οικονομικής πλευράς έκρινα ότι σαν προτάσεις ήταν χαμηλές και τελικά αποφάσισα να περιμένω.
Αλλά τελικά μετά από μια επαφή μου με τον Κέβιν Μιραλάς, και με την βοήθεια ενός Ελληνογερμανού agent, δέχομαι μια πρόταση από την ομάδα που είχε αναλάβει ο Μιραλάς σαν τεχνικός διευθυντής, την Eendracht Aalst. Ομάδα που αγωνιζόταν στην National D2.
Όταν έρχεται σε επαφή μαζί σου ένα τέτοιο όνομα με το βιογραφικό του και τις παράστασης του, αυτόματα αυτό έχει κύρος και δεν το πολυσκέφτηκα. Είπα το «ναι», οικονομικά ήταν καλύτερη πρόταση από όλες της ομάδες της Super League 2 και γενικά, σαν επιλογή, είχε μέλλον για μένα και την οικογένεια μου.
Γιατί το Βέλγιο είναι μια ευρωπαϊκή χώρα με καλές συνθήκες ζωής. Την ομάδα αυτή, μόλις την είχαν αναλάβει Τούρκοι επενδυτές και είχαν παρουσιάσει ένα project τριετίας.
Και εγώ η αλήθεια είναι ότι έψαξα λίγο, ρώτησα πρώην Βέλγους συμπαίκτες μου, μου είπαν τα καλύτερα και είδα ότι ήταν μια ιστορική ομάδα, με κόσμο.
Απλώς, τα τελευταία χρόνια είχε προβλήματα οικονομικών και τώρα με τους νέους ιδιοκτήτες τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα και θα ανέβαιναν κατηγορίες. Συζητάω με την οικογένεια μου και υπογράφω για τρία χρόνια. Τελικά όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως μου τα παρουσίασαν και πραγματικά απογοητεύτηκα!
Κακές συνθήκες, πληρωμές χωρίς στάνταρ ημερομηνία και με καθυστέρηση, ενοίκια απλήρωτα, αμάξι που είχα στο συμβόλαιο και δεν πήρα ποτέ και γενικά μια κατάσταση πραγματικά τραγική. Δεν μου είχε συμβεί πουθενά, σε καμία ομάδα μέχρι τώρα στην καριέρα μου! Έμεινα στην ομάδα μέχρι τον Γενάρη και τελικά αποφάσισα να πάρω την οικογένεια μου και φύγω από την ομάδα και το Βέλγιο γιατί τα πράγματα ήταν χάλια και όσο καθόμουν απογοητευόμουν περισσότερο.
Μέχρι την στιγμή που ήμουν, εκεί έπαιξα 13 ματς του πρώτου γύρου, αυτά που πρόλαβα δηλαδή. Η ομάδα ήταν πρώτη φυσικά, είχαμε καλούς παίκτες και ήμασταν σίγουροι για την άνοδο, αλλά το λειτουργικό κομμάτι ήταν απαράδεκτο για μια ομάδα με νέους ιδιοκτήτες και καλά συμβόλαια. Ήταν μια εμπειρία που προσπαθώ να ξεχάσω προσωπικά εγώ, αλλά και η οικογένεια μου, γιατί περάσαμε δύσκολα αυτούς τους τέσσερις μήνες στο Βέλγιο.
Εγώ αποφάσισα να πάω εκεί με γνώμονα το καλό μας, εμπιστεύτηκα τον Κέβιν Μιραλάς, έχει μεγάλο όνομα στο βέλγικο ποδόσφαιρο και για αυτό και πήγα, αλλά τελικά, αποδείχθηκε ότι έκανα μεγάλο λάθος. Έτσι είναι αυτά, δεν μπορείς να ξέρεις τι θα επακολουθήσει για κάθε επιλογή που κάνουμε. Έμεινα χωρίς ομάδα από τέλος Ιανουαρίου μέχρι τέλος καλοκαιριού, μίλησα με ομάδες, με ανθρώπους, αλλά δεν βρήκα κάτι αξιόλογο. Συν ότι υπήρχε η δικαιολογία ότι είμαι μεγάλος. Στα 33 μου δηλαδή και έχω απραξία 6-7 μήνες. Και αυτό με έκανε να αποφασίσω μετά το τέλος της μεταγραφικής περιόδου να σταματήσω και να κοιτάξω την επόμενη μέρα. Δυστυχώς, αυτή η ημέρα θα έρχονταν κάποια στιγμή, γιατί δεν μπορούμε να παίζουμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο για πάντα. Απλά, το είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Να σταμάταγα στο γήπεδο μετά από ένα ματς. Τελικά, αυτό δεν συνέβη, όμως προχωράει η ζωή και δεν αλλάζει κάτι.»
Υπήρχε η πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα, που δεν έχεις αναφέρει, ή δεν συνέβη ποτέ;
«Είχα μιλήσει με αρκετές ομάδες όλο το καλοκαίρι, αλλά δεν βγήκε αυτό που είχα στο μυαλό μου, γιατί κάποιες προτάσεις οικονομικά ήταν πολύ χαμηλές οι προτάσεις τους, και σας είπα κάποιες άλλες με απέρριψαν για την ηλικία μου. Ότι είμαι μεγάλος και επειδή είχα να παίξω από τον Γενάρη επίσημο ματς. Είναι απολύτως σεβαστές οι απόψεις των ομάδων, οι ποδοσφαιριστές είναι αναλώσιμοι, σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε.
Έτσι είναι από τη φύση της αυτή η εξέλιξη. Μετά, προς τέλος των μεταγραφών είχα συμφωνήσει με τον Ιωνικό να συνεχίσω στη Super League 2 με χαμηλό μισθό, αφού η αλήθεια είναι ότι η διάθεση μου ήταν να παίξω και να βοηθήσω την προσπάθεια της οικογένειας Τσιριγώτη, που ήθελε να κάνει/
Τελικά, ο Ιωνικός δεν πήρε μέρος στο πρωτάθλημα, οπότε και η συμφωνία μου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ! Παράλληλα, είχα ομάδες από την Γ’ Εθνική, ιστορικές, που θα παλέψουν για την άνοδο στη Super League 2, αλλά η επιθυμία μου ήταν να αγωνιστώ σε επίπεδο Β’ Εθνικής!
Οπότε, στις 15 Σεπτεμβρίου μετά το πέρας των μεταγραφών, αποφάσισα να σταματήσω το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μίλησα με τη γυναίκα μου και την οικογένεια μου και αποφασίσαμε να κοιτάξω παρακάτω.»
Αισθάνεσαι γεμάτος από όσα έζησες ή όσα κατάφερες στον χώρο του ποδοσφαίρου; Υπάρχει κάτι που ήθελες πολύ να κάνεις και δεν μπόρεσες;
«Είμαι ευγνώμων πραγματικά για όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίστηκα σε επαγγελματικό επίπεδο, με τις καλές μου και τις κακές μου στιγμές. Πραγματικά, έκανα φίλους, πήρα πολύτιμες εμπειρίες και φυσικά, μέσω του αθλητισμού μπορείς να χτίσεις έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, γιατί σε κάνουν οι καταστάσεις έτσι, και πρέπει να είσαι δυνατός για πετύχεις έστω κάτι μικρό.
Όταν πρώτο ξεκίνησα, στόχος μου ήταν να παίξω σε επίπεδο Super League. Κατά τη διάρκεια, έβαλα και έναν ακόμα στόχο να φτάσω κάποια στιγμή να αγωνιστώ σε επίπεδο εθνικής ομάδας, που είναι τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή. Δεν τον κατάφερα, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να βάζουμε συνέχεια καινούργιους στόχους και να δίνουμε κίνητρα στον εαυτό μας.»
Υπάρχει κάποια επιλογή, για την οποία μετάνιωσες και το συνειδητοποιείς πλέον, που πέρασαν τα χρόνια;
«Κάποια στιγμή μου είχε προταθεί να αλλάξω ατζέντη, γιατί μια ομάδα όπου αγωνιζόμουν ήδη, δούλευε με συγκεκριμένο agent, οποίος έφερνε ομάδες από το εξωτερικό με σκοπό την πώληση των νεαρών παιχτών και έχω είχα υπογράψει στη συγκεκριμένη ομάδα με κάποιον άλλον.
Αλλά αποφάσισα να μην τον αλλάξω ποτέ για προσωπικούς λόγους και λόγους ηθικής, γιατί έχω μάθει από την οικογένεια ότι όταν κάποιος μας βοηθάει στα δύσκολα, τότε να συνεχίζουμε να τον στηρίζουμε και μετέπειτα. Αυτό έκανα και έχω καθαρή τη συνείδηση μου, γιατί ο άνθρωπος αυτός με είχε βοηθήσει όταν έπαιζα ακόμα πολύ ποιο χαμηλά, πριν καν φτάσω σε επίπεδο Super League.
Ερχόταν και με έβλεπε μέσα στα κρύα και στις κακουχίες και πίστεψε σε εμένα πριν καν φτάσω να παίξω υψηλότερα. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η τύχη μου εάν είχα αλλάξει ατζέντη, αυτό δεν το ξέρει κανείς. Έχω όμως καθαρή συνείδηση ότι δεν φέρθηκα άσχημα σε έναν άνθρωπο που πίστεψε σε εμένα στα δύσκολα και από την αρχή.»
Τι σκοπεύεις να κάνεις από εδώ και πέρα; Θα μπορούσαμε να σε δούμε σε ρόλο προπονητή μελλοντικά; Ή σε κάποιο τεχνικό τιμ; Το έχεις σκεφτεί;
«Προς το παρόν, χαίρομαι την οικογένεια μου και τα παιδιά μου παραπάνω από ό,τι πριν όταν έπαιζα και ήμουν ενεργός. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να σκεφτώ το μέλλον μου εκτός ποδοσφαίρου, αλλά σε άλλον ρόλο πλέον, όχι του ποδοσφαιριστή. Η προπονητική με ενδιαφέρει, είναι στα άμεσα μου πλάνα, αλλά έχει μια διαδικασία σιγά-σιγά. Πρώτα από όλα είναι η σχολή προπονητών, τα διπλώματα της UEFA και γενικά, μετά είναι ένας ρόλος απαιτητικός, ο δρόμος είναι δύσβατος και θέλει πολλή υπομονή και τεράστια θέληση.
Το ιδανικό θα ήταν ένα προπονητικό team που να έχει χημεία και καλή επικοινωνία και φυσικά πολλή όρεξη για δουλειά, για να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και να βελτιώνει τους παίκτες που έχει καθημερινώς.»
Επειδή είσαι μόνο 32 ετών. Αν παρουσιαζόταν μία ευκαιρία… Ερχόταν η Καλαμάτα, στην οποία έζησες, και σε ζητούσε για να πετύχει τον στόχο της ανόδου στη Stoiximan Super League. Θα το έκανες; Θα επέστρεφες στην ενεργό δράση ή είναι οριστικό; Σε ρωτάω γιατί αρκετοί παίκτες, ο Τότι προσφάτως, σκέφτεται να γυρίσει…
«Θα ήταν τεράστια τιμή για μένα να ξανά αγωνιστώ με τη φανέλα της Καλαμάτας, αλλά πλέον είναι αργά. Έχω ήδη αποφασίσει και το έχω ανακοινώσει και επίσημα ότι σταμάτησα την επαγγελματική μου καριέρα και αυτό δεν αλλάζει για μένα.
Ήδη κοιτάω την επόμενη μέρα., Εάν στο μέλλον, υπήρχε κάποια πρόταση προς το πρόσωπο μου όσον αφορά το προπονητικό team φυσικά και θα την αποδεχόμουν, εάν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Είναι χαρά και τεράστια ευθύνη να δουλεύεις σε μια ομάδα σαν την Καλαμάτα, με πρωταγωνιστικούς στόχους και συνθήκες καθαρά ποδοσφαιρικές!»
Ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο δούλεψες ποτέ και γιατί;
«Έχω δουλέψει με αρκετούς προπονητές όλα αυτά τα χρόνια και τους ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία μας. Ο κάθε ένας έχει τον τρόπο του και τη μεθοδολογία του, δεν είμαι ο κατάλληλος να κρίνω την δουλειά τους. Με κάποιους είχα δεθεί περισσότερο, γιατί ήταν πιο ζεστοί σαν χαρακτήρες, άλλοι πιο απόμακροι.
Όμως, στο τέλος εγώ πάντα κρατάω τις καλές στιγμές και με αυτές πορεύομαι. Δεν θέλω να αναφέρω ονομαστικά κάποιον, προσπαθώ να κρατάω για μένα τις απόψεις μου, αλλά είμαι τυχερός, γιατί βρήκα στον δρόμο μου καλούς προπονητές, έμπειρους, με συνέπεια να έχω πάρει κάτι από όλους και να το έχω κρατήσει για το μέλλον.»
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος, συμπαίκτης ή πρώην προπονητής σου, που σου έδωσε μία συμβουλή, που θυμάσαι μέχρι και σήμερα;
«Η αλήθεια είναι ότι είχα πάρα πολλούς συμπαίκτες, όλα αυτά τα χρόνια, και μεγάλα ονόματα, με σημαντικές καριέρες και έχω βγάλει ένα συμπέρασμα: ότι κάποιοι πρώην συμπαίκτες μου που είχαν καταφέρει πράγματα στην καριέρα τους και στη ζωή τους, ήταν πολύ ταπεινοί και ταυτοχρόνως, σοβαροί και πειθαρχημένοι.
Και ήταν αρκετά πεινασμένοι για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Οι συμβουλές ήταν πάρα πολλές, αλλά η πιο σημαντική πιστεύω ότι είναι να είσαι ταπεινός και να μην εφησυχάζεσαι ποτέ, ούτε να ενθουσιάζεσαι εύκολα, αλλά ούτε και να απογοητεύεσαι εύκολα.
Καθημερινά να προσπαθείς να φτάσεις τον στόχο σου, όποιος και εάν είναι αυτός.»
Πες μας για τον πιο δύσκολο αντίπαλο που συνάντησες ποτέ και γιατί;
«Έχω αντιμετωπίσει πολλούς επιθετικογενείς παίκτες, αλλά ένας παίχτης με είχε αναστατώσει για 20 λεπτά που έπαιξε σε ένα ματς στο Καραϊσκάκη, Ολυμπιακός – ΠΑΣ.
Για 50 λεπτά, έκανα ένα εξαιρετικό παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό και η ομάδα σαν σύνολο λειτουργούσε τέλεια. Μόλις μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ο δεξιός εξτρέμ, πρώην του Ολυμπιακού, Τζοέλ Κάμπελ, πραγματικά άλλαξε όλο το ματς!
Μας έκανε άνω - κάτω με την ταχύτητα του και την ενέργεια του. Ήταν πολύ διεισδυτικός παίκτης, απίστευτος στο ένας εναντίον ενός. Του είχα κάνει και πέναλτι, από την απίστευτη τεχνική κατάρτιση που τον διακατείχε!
Από εκείνη τη σεζόν και μετά, είχε κάνει τρομερό Μουντιάλ με την Κόστα Ρίκα και βέβαια έκανε και καλή καριέρα, παίζοντας στην Αγγλία, την Ιταλία και την Ισπανία!»
Υπήρχε ποτέ το ενδεχόμενο να αγωνιστείς σε μία από τις λεγόμενες «μεγάλες»;
«Την χρονιά που έφυγα από την Καλαμάτα, μετά από μία μια γεμάτη σεζόν, για να πάω στον ΠΑΣ, πριν υπογράψω στα Γιάννενα, ο μάνατζέρ μου τότε, Χρήστος Γάτσης, είχε κάνει κάποιες συζητήσεις με την ΑΕΚ, της οποίας πρόεδρος ήταν ο κ. Ντέμης Νικολαΐδης.
Την χρονιά που η ΑΕΚ δεν είχε αδειοδότηση και μπορούσε να κάνει μεταγραφές, μόνο παίχτες Κ24. Υπήρχαν και αρκετά δημοσιεύματα τότε στον Τύπο για αυτό το θέμα, αλλά τελικά, δεν ξέρω τι έγινε, δεν προχώρησε και αποφασίσαμε να πάω στον ΠΑΣ!»
