Ένα παιδί που ζει για το ποδόσφαιρο. Ένα παιδί που «αναπνέει» για αυτό. Ο ορισμός του ποδοσφαιριστή που θες στην ομάδα σου. Πεισματάρης, «πέφτει» πάντα πρώτος στη μάχη, αγαπά αυτό που κάνει, έχει δώσει μία υπόσχεση στην κόρη του και την τηρεί. Και «σήμερα», μερικές ώρες πριν από το ματς με το Αιγάλεω, ο Γιώργος Βαλεριάνος, ο αρχηγός της Μαύρης Θύελλας, μιλά στο BN Sports. Σε μία αποκλειστική και… απολαυστική συνέντευξη με τον Δημήτρη Μανάκο, που ξεκινά από την Καλαμάτα και καταλήγει στην Εθνική, στον Ιμπαγάσα, στον Άμραμπατ και τον Ερέρα!
Συνέντευξη στον Δημήτρη Μανάκο από την Καλαμάτα
Πέντε ημέρες πριν. Απόγευμα Δευτέρας. Η Καλαμάτα υποδέχεται τον Παναργειακό για την 2η αγωνιστική της Super League 2 και γνωρίζει πως αν καταφέρει να επικρατήσει, θα ανέβει στην κορυφή της βαθμολογίας. Ξέρει πως θα είναι μόνη της, αλλά παράλληλα, γνωρίζει πως το παιχνίδι δεν αποτελεί απλή υπόθεση.
Παίζει με παίκτη παραπάνω στο φινάλε και κερδίζει – επί της ουσίας – στην τελευταία φάση του παιχνιδιού. Ο Μπαράλες βάζει «γκολάρα» και όλοι «ξεσπούν», τρέχοντας προς την εξέδρα. Εκτός από έναν. Ο Γιώργος Βαλεριάνος πέφτει κάτω στο γήπεδο, βάζει τα κλάματα, δεν το πιστεύει!
Μερικές ημέρες μετά, ο Δημήτρης Μανάκος έκανε το ταξίδι στην Καλαμάτα και συνάντησε τον αρχηγό της Μαύρης Θύελλας, για μία αποκλειστική συνέντευξη για το BN Sports. Και η αλήθεια είναι πως ο Γιώργος μας μίλησε για όλους και για όλα.
Για την πρόταση της Καλαμάτας, για τους στόχους της νέας σεζόν, για την πίεση του κόσμου της ίδιας της πόλης, για το περιβραχιόνιο, για τον Νίκο Αναστόπουλο. Και όχι μόνο…
Διότι στη συζήτηση συμπεριλαμβάνεται ο Ιμπαγάσα, ο Άμραμπατ, η Εθνική μας ομάδα, ο Ερέρα και ένα μήνυμα προς τον κοινό της ομάδας του, που «προειδοποιεί» για το μέλλον!
Αναλυτικά, η απολαυστική συνέντευξη του Γιώργου Βαλεριάνου στο BN Sports:
Αρχικά Γιώργο, θα ήθελα να σε ρωτήσω για όσα συμβαίνουν «σήμερα» στην καριέρα σου. Πώς προέκυψε η πρόταση της Καλαμάτας; Αν δεν κάνω λάθος ήσουν ελεύθερος από τον Ιωνικό…
«Είχε τελειώσει η χρονιά με τον Ιωνικό. Εγώ ήμουν σε πολύ περίεργη φάση γιατί είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω ο υποβιβασμός εκείνος είναι μία από τις στιγμές που δύσκολα ξεπερνιέται. Είχα 2-3 προτάσεις ακόμη, αλλά ήταν τόσο έντονο το πρέσινγκ που μου έκανε ο κ. Πρασσάς και γενικώς η Καλαμάτα, που με έβαλαν να το σκεφτώ πάρα πολύ. Έτσι πήρα αυτή την απόφαση!»
Σε τι κατάσταση βρήκες τη Μαύρη Θύελλα όταν ήρθες εδώ;
«Πέρυσι υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός, γιατί κακά τα ψέματα, η Καλαμάτα διέθετε παίκτες μεγάλης χρηματιστηριακής αξίας για την κατηγορία. Στόχος ήταν ξεκάθαρα η άνοδος. Και μας άρεσε αυτό. Μπορεί η χρονιά να μην εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε, αλλά σαν project ήταν κάτι το οποίο σε ελκύει.»
Είναι στόχος της Καλαμάτας η άνοδος στη Stoiximan Super League; Υπάρχει γενικώς, πίεση στην ομάδα, από πλευράς κόσμου; Ακόμη και του δικού της κόσμου, αν θες…
«Σίγουρα υπάρχει πίεση, ναι. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, πάντα υπάρχει πίεση, άγχος, το… πρέπει να κερδίζω όλα τα ματς. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Υπάρχουν αξιόλογες ομάδες. Στη Super League 2 έχει αρχίσει και γίνεται σοβαρή δουλειά. Υπάρχει και το τηλεοπτικό φέτος, δίνει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο σε όλους αυτό. Νέα παιδιά που παίζουν στη Β’ Εθνική, δίνουν το 100% για να κάνουν το επόμενο βήμα της καριέρας τους!»
Πολλοί σας θεωρούν το βασικότερο φαβορί για την άνοδο στη Super League. Θεωρείς πως αυτό οφείλεται και στο μπάτζετ; Το ρωτάω διότι η Καλαμάτα είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ στην κατηγορία, πράγμα που ενδεχομένως αυξάνει και τις απαιτήσεις.
«Προφανώς! Γενικότερα, αν δεις τα παιδιά που έχουν έρθει στην ομάδα και τα παιδιά που έμειναν στην ομάδα, το καταλαβαίνεις. Γίνεται γενικώς μία πολύ μεγάλη προσπάθεια από τον μέτοχο, ο οποίος θέλει να την κάνει να πρωταγωνιστήσει. Το λένε οι πράξεις του.
Από εκεί και πέρα όμως, και εγώ και οι συμπαίκτες μου, έχουμε πει πως πρέπει να προχωράμε ταπεινά. Να μη λέμε τίποτα, να κοιτάμε μόνο το επόμενο παιχνίδι. Πιστεύω πως αυτός είναι ο τρόπος για να πετύχει κανείς κάτι σοβαρό.»
Ποια είναι η σχέση σου με τον Νίκο Αναστόπουλο;
«Εγώ γνώρισα τον κ. Αναστόπουλο όταν ήμουν 18 χρονών στον ΟΦΗ. Η πρώτη μας γνωριμία ήταν εκεί. Τον συνάντησα ξανά στα 32 μου πλέον. Προφανώς και δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα εγώ για τον coach.
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ζει για το ποδόσφαιρο. Όταν δεν θα μπορέσει πλέον να είναι στο ποδόσφαιρο, θα είναι πλήγμα για αυτόν! Έχει προσφέρει τόσα πολλά, είναι… αν θέλετε, το ίδιο το ποδόσφαιρο. Μία κουβέντα του μόνο, μπορεί να σου μεταφέρει εικόνες, μνήμες, ελπίδα. Πως μπορείς και εσύ να κάνεις κάτι από όσα έκανε…»
Ο κ. Αναστόπουλος έχει επισημάνει πολλάκις πως η διαφορά στην προσέγγιση της Καλαμάτας σε σχέση με πέρυσι, έγκειται στο ότι βλέπει το κάθε ματς ξεχωριστά, χωρίς μεγάλες δηλώσεις. Είναι κάτι το οποίο υιοθετείς και εσύ ο ίδιος;
«Εγώ όσες φορές έχω πρωταγωνιστήσει σε ομάδες που ανέβηκαν κατηγορία, βλέπαμε το κάθε ματς ξεχωριστά και δεν είχαμε στο μυαλό μας κάτι περισσότερο από αυτό. Κάθε παιχνίδι ήταν τελικός. Μόνο έτσι γίνεται, μόνο έτσι… θα γίνεται, και αυτό είναι το μυστικό!»
Είστε η μοναδική ομάδα της Super League 2 που έχει ξεκινήσει με 2Χ2. Έξι βαθμοί, πρώτη θέση, εξαιρετικό μομέντουμ. Πες μας τη δική σου οπτική για τα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν.
«Δύο στα δύο για αρχή. Έξι βαθμοί. Αυτό που θέλαμε. Αυτό που χρειαζόταν να κάνουμε, το κάναμε. Το πώς ήρθαν τα αποτελέσματα, με γκολ στο τέλος δηλαδή, έχει σημασία για εμάς και μόνο. Βαθμολογικά είναι το ίδιο. Ήρθαν δύσκολα, αλλά ήρθαν! Αυτό δείχνει πως είτε στο 80’, είτε στο 10’, είτε στο 95’, για αυτό παίζουμε μέχρι και το τέλος. Ο επιμένων νικά!»
Μετά το γκολ του Χερόνιμο Μπαράλες με τον Παναργειακό, σε έχει πιάσει η κάμερα να δακρύζεις, πέφτοντας κάτω. Πολλοί αναρωτήθηκαν τον λόγο, μιας και είναι μόλις 2η αγωνιστική. Αισθάνεσαι πως έχεις δεθεί με την Καλαμάτα; Τι ακριβώς συνέβη εκεί;
«Όποιος έχει παίξει ποδόσφαιρο και γνωρίζει πως έστω και στην αλάνα, όταν πας, θα θέλεις να κερδίσεις, μπορεί να με καταλάβει. Είχαμε κάνει τόσες ευκαιρίες, πολεμάμε σε κάθε ματς για το απόλυτο, κάθε ματς είναι τελικός. Για εμένα εκείνη την στιγμή, δεν υπήρχε κάτι άλλο.
Ήταν το μοναδικό ματς που έβλεπα μπροστά μου. Έπρεπε να κερδίσουμε, προσπαθήσαμε πολύ και το κάναμε με… γκολάρα. Μου βγήκε όλη η ένταση, μετά από 10 χιλιόμετρα, μετά από τόση προσπάθεια, μετά από 95 λεπτά. Δεν το σκέφτηκα, γενικά είμαι αυθόρμητος στη ζωή μου. Αυτό μου βγήκε. Μπορεί στην επόμενη αγωνιστική να το κάνει ένας άλλος συμπαίκτης μου και να αρχίσω να γελάω (σ.σ γελάει).»
Έρχεται ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, στο Αιγάλεω, σε ένα γήπεδο που η Καλαμάτα δεν έχει ηττηθεί στις τρεις τελευταίες επισκέψεις της, μετρώντας δύο ισοπαλίες και μία νίκη. Επηρεάζει η παράδοση, τα πρόσφατα αποτελέσματα; Δημιουργούν όλα αυτά μία διαφορετική αίσθηση, πριν από το ματς;
«Θα σου πω. Με την παράδοση τα διαβάζουμε όλοι, τα ακούμε όλοι. Λέμε όλοι πως δεν μας ενδιαφέρει, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μας, κάτι παίζει… Ξέρουμε πως το Αιγάλεω έχει δυναμώσει και πως πατάει καλά φέτος. Έχει προχωρήσει στο Κύπελλο, στέκονται καλά τα παιδιά.
Σίγουρα θα μας περιμένουν. Θα πάμε όμως αποφασισμένοι, αλλά με χαμηλά το κεφάλι, να πολεμήσουμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε και αυτό που μας αξίζει.»
Πώς αισθάνεσαι που είσαι αρχηγός της Καλαμάτας; Είσαι ένας εκ των πιο έμπειρων, φοράς το περιβραχιόνιο παρότι δεν είσαι ο πιο «παλιός».
«Νομίζω πως αυτό δείχνει ότι υπάρχει μία εμπιστοσύνη. Από εκεί και πέρα, εγώ θα πρέπει να είμαι το παράδειγμα για όλους. Εντός και εκτός γηπέδου. Εκπροσωπείς μία πόλη ολόκληρη, είναι Η ομάδα της πόλης. Θα πρέπει λοιπόν και εγώ να είμαι αντάξιος σε αυτό!»
Το ρεκόρ εμφανίσεων στην καριέρα σου με μία ομάδα είναι τα 59 ματς με τον Ιωνικό. Μετράς ήδη 32 με την Καλαμάτα. Θεωρείς πως μπορείς να τα ξεπεράσεις; Το ρωτάω διότι το συμβόλαιό σου ολοκληρώνεται το καλοκαίρι του 2025.
«Θέλω να είμαι υγιής. Θέλω να πετύχουμε αυτό που έχουμε θέσει ως ομάδα. Από εκεί και πέρα, ο Θεός θα ξέρει τι θα κάνει και πόσες συμμετοχές θα κάνω. Σίγουρα όμως, οι πρωτιές είναι για να σπάνε!»
Ας πάμε τώρα λίγο πίσω στην καριέρα σου, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έχεις καταγράψει δύο συμμετοχές με τον Ολυμπιακό απέναντι σε Πανθρακικό και Θρασύβουλο. Ήταν ένα όνειρο αυτό που έγινε πραγματικότητα, διότι ήσουν μόλις 18 χρονών;
«Θα σε μεταφέρω στο σήμερα και θα σου απαντήσω… Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο χαρούμενος είμαι που είδα τον πιτσιρικά να παίζει πριν από 3-4 μέρες. Χάρηκα πάρα πολύ, γιατί το έζησε. Σε εμάς, αυτό το πράγμα, ήταν πολύ δύσκολο να γίνει.
Βλέπω πως προχωρούν όμως, σιγά – σιγά νέα παιδιά, ανεξαρτήτου ομάδας. Ο Κωνσταντέλιας, ο Κουλιεράκης, ο Ιωαννίδης, που έκανε το βήμα μεγαλύτερος. Υπάρχουν Έλληνες που ηγούνται. Εύχομαι να κάνουν αυτό που δεν κάναμε εμείς, που δεν ήμασταν σωστά πειθαρχημένοι να κάνουμε. Να το κάνουν αυτοί λοιπόν, γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο. Να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα δηλαδή και παράλληλα, όσο πιο νωρίς γίνεται. Θέλει και τύχη, περιλαμβάνει το ποδόσφαιρο τύχη, αλλά τους εύχομαι τα καλύτερα!»
Ποιος ήταν ο κορυφαίος συμπαίκτης που είχες στον Ολυμπιακό και γιατί;
«Πάντα ο Ολυμπιακός είχε μεγάλους παίκτες. Σχολείο μεγάλο για εμένα ήταν ο Αριέλ Ιμπαγάσα. Με είχε και από πολύ κοντά. Δεν ήταν όμως μόνο αυτός. Ήταν ο Ριέρα, ο Μέλμπεργκ, ο Αβραάμ, ο Τοροσίδης, ο Νικοπολίδης. Τι να σου πω… Δεν μπορώ να συγκρίνω κάποιον με κάποιον άλλον. Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα ο Ολυμπιακός, ακόμη και αν δεν πέτυχα αυτό που ήθελα, έμαθα πάρα, πάρα, πάρα πολλά!»
Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία με τον Ιμπαγάσα, που είπες πως σε είχε και από πολύ κοντά;
«Θυμάμαι πως όσο μικρός και να ήμουν, πάντα με είχε στο λεωφορείο δίπλα του. Καθόμασταν στη γαλαρία, πίσω – πίσω, και πάντα μου μιλούσε σαν να ήμασταν φίλοι για πολλά χρόνια. Με έκανε να αισθανθώ άνετα. Όταν έχεις τόσα… τέρατα δίπλα σου και είσαι τόσο μικρός, δεν είναι εύκολο. Αυτό που θυμάμαι πάντως και μπορώ να σου πω, είναι πως δεν ένιωθα ποτέ… μαγκωμένος. Ήμουν ελεύθερος, έτσι με έκαναν να νιώθω τα παιδιά.
Και με τη σειρά μου, εγώ θα κάνω το ίδιο, όσο μπορώ, να μεταφέρω σε νέα παιδιά να βγάλουν αυτό που είναι. Για να τους ανέβασαν στην πρώτη ομάδα, έχουν δει κάτι ξεχωριστό. Πρέπει να είναι ελεύθεροι, να νιώσουν άνετα, να δείξουν τον χαρακτήρα τους. Ώστε μετά να βγάλουν και τον ποδοσφαιρικό τους χαρακτήρα!»
Έχεις κατακτήσεις τρεις τίτλους στην καριέρα σου. Το Κύπελλο Ελλάδος με τον Ολυμπιακό, το πρωτάθλημα με τον Απόλλωνα Σμύρνης, το 2018 στη δεύτερη κατηγορία και το πρωτάθλημα Λετονίας με τη Ρίγα. Μήπως ήρθε η ώρα να κατακτήσεις και το πρωτάθλημα Ελλάδος με την Καλαμάτα;
«Ναι! Έχουμε στόχους, έχουμε προσδοκίες, θέλουμε να πετύχουμε κάτι μεγάλο. Έχουμε όνειρα!»
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθούμε στο «κομμάτι» της Εθνικής ομάδας. Έχεις καταγράψει συμμετοχή, προ πενταετίας, σε φιλικό απέναντι στην Τουρκία. Ποια ήταν η αντίδρασή σου μετά την κλήση; Είναι αυτή η μεγαλύτερη δικαίωση;
«Θα σου πω… Εγώ στον Άρη, εκείνη την χρονιά, έχω κάνει μία μαγική σεζόν, πράγμα περίεργο για εμένα. Θα σου εξηγήσω γιατί. Έρχεται ένας Ισπανός προπονητής, ο Ερέρα, και εγώ έχω μείνει από τη Β΄ Εθνική στη Super League. Από τους λίγους που παρέμειναν.
Αισθανόμουν πως με πίστευε στην προετοιμασία, έως ότου κάποια στιγμή, ήρθε και μου είπε πως αν δεν παίξω με την Εθνική μας ομάδα, θα είμαι… εντελώς βλάκας. Δεν το πίστευα, τον κοιτούσα, σκεφτόμουν πως δεν γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Μετά από λίγο καιρό, έρχεται η κλήση μου!
Και προφανώς, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρα τηλέφωνο. Δεν ήταν κανείς άλλος. Ήταν αυτός! Είχε φύγει από την ομάδα, αλλά εγώ τον κάλεσα για να του πω πως δικαιώθηκε. Δικαιώθηκα και εγώ φυσικά. Γιατί δεν τα παράτησα ποτέ.
Μετά από 12 συμμετοχές στη Super League, διότι δεν είχα ουσιαστικά, ήρθε αυτή η κλήση. Και το πιο όμορφο είναι πως συνέχιζε και με έπαιρνε ο κ. Αναστασιάδης σε όλα τα προκριματικά.
Τεράστιο σχολείο για εμένα η Εθνική, αλλά και για την κόρη μου, αναφορικά με το πώς έχει δει τον μπαμπά της να ζει. Εγώ πριν λίγα χρόνια δεν ήμουν κάπου και ξαφνικά, κατάφερα να φτάσω σε κάτι ονειρικό για εμένα!»
Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι με την Τουρκία; Έχεις αγωνιστεί για 55 λεπτά…
«Ήταν τεράστια τιμή. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνομαι, ακόμη και σήμερα. Αν μου έλεγαν να παίξω τερματοφύλακας, θα το έκανα. Δεν με ενδιέφερε η θέση, τίποτα άλλο.
Με έβαλε στόπερ, που δεν είχα παίξει ποτέ. Εγώ δεν είχα να ζητήσω τίποτα πραγματικά. Ήταν στο χέρι μου να βγάλω ασπροπρόσωπο τον coach για την επιλογή του. Νομίζω πως τα κατάφερα. Τον ευχαριστώ ακόμη πάρα πολύ, τον κ. Μπασινά, όλους, όλους. Με βοήθησαν αφάνταστα.
Με έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν να συνεχίσω και τελικά, είχαν πράγματι δίκιο!»
Αντίπαλός μας σε εκείνο το παιχνίδι ήταν ο Γιαζίτσι, που έχει πάρει τώρα ο Ολυμπιακός. Θυμάσαι κάτι από αυτόν;
«Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο από αυτόν, να πω την αλήθεια. Θυμάμαι όμως έναν άλλον. Τον Γιλμάζ. Δεν μπορείς να καταλάβεις. Ήταν θηρίο, μου έχει μείνει αυτός (σ.σ γελάει).»
Ποια είναι η άποψή σου για την Εθνική μας ομάδα «σήμερα»; Θεωρείς πως έχει έρθει η ώρα για την επιστροφή στις κορυφαίες διοργανώσεις;
«Όσο έχεις νέα παιδιά μέσα, όπως λέγαμε νωρίτερα, και πραγματικά ηγούνται, βλέπεις πως η Εθνική σιγά – σιγά βγάζει μία υγεία. Ένα πάθος, ένα… θέλω. Φαίνεται πως τα παιδιά είναι όλοι μαζί και θέλουν να καταφέρουν κάτι πολύ μεγάλο, μετά από τόσα χρόνια.
Μόνο μέσω της σκληρής δουλειάς μπορούν να τα καταφέρουν. Το έχασαν στο νήμα, αλλά θα έρθει η στιγμή μας!»
Μας είπες πώς ακριβώς αντέδρασες στην κλήση τότε. Πώς θα αντιδρούσες τώρα σε ένα ενδεχόμενο τηλεφώνημα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Όσο δύσκολο και αν ακούγεται, και λόγω θέσης που παίζεις, και λόγω κατηγορίας…
«Είμαι 32 χρονών. Μου έχω υποσχεθεί κάτι, και σε εμένα, και στην κόρη μου. Όσο με κρατάνε τα γόνατά μου, θα δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό. Θα είμαι όπως… είμαι τώρα. Αυτό είναι που λένε «ό,τι μπορώ θα κάνω». Αν αρκεί, είναι καλό. Αν όχι, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Δίνω όμως τα πάντα. Θα δούμε… Θέλω να είμαι γεμάτος μέσα μου!»
Τέλος, έχω μερικές γρήγορες ερωτήσεις… Πρωτάθλημα με την Καλαμάτα και άνοδος ή μία τεράστια πορεία στο Κύπελλο;
«Πρωτάθλημα!»
Δυσκολότερος αντίπαλος στο γήπεδο, σε φάση μονομαχίας, και γιατί;
«Άμραμπατ. Όποιος ξέρει, ξέρει…»
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ποδοσφαιρικά, με τρεις λέξεις;
«Πεισματάρης σίγουρα. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Νομίζω γενικά πως είμαι ένα πολύ καλό εργαλείο για την ομάδα. Πως δίνω τα πάντα, πως για οτιδήποτε χρειάζεται η ομάδα του, πέφτω πρώτος. Το κάνω. Δεν με ένοιαζε ποτέ για εμένα. Πάντα έβαζα μπροστά την ομάδα μου!»
Έχεις σκοράρει δύο φορές στην καριέρα σου, αν δεν κάνω φοβερό λάθος. Θα «τριτώσει»;
«Τι να σου πω, δεν ξέρω. Πέρυσι και πρόπερσι δεν είχα ευκαιρία… (σ.σ γελάει). Το γκολ με τη Λαμία τότε, μπήκε. Όλοι ήθελαν να μου πουν πως το ήθελα, εγώ είπα ξεκάθαρα πως δεν ισχύει. Μακάρι να έρθει και εδώ ένα, και ας έρθει έτσι!»
Γκολ στο 90ο λεπτό με την Καλαμάτα και άνοδος στο τελευταίο ματς, ή τάκλιν και διώξιμο πάνω στην γραμμή για να μείνει το 1-0;
«Τάκλιν! Δεν το συζητάω…»
Πού φαντάζεται ο Γιώργος Βαλεριάνος το ποδοσφαιρικό του μέλλον, σε μία διετία από σήμερα;
«Θέλω να είμαι χαρούμενος. Θέλω να είμαι υγιής. Να είναι η οικογένειά μου χαρούμενη. Και παίζει ρόλο αυτό που σου βγάζει η ομάδα, γιατί περνάς πολλές ώρες εκεί. Αν είσαι καλά μαζί της, θα το βγάζεις και μέσα στο σπίτι. Θέλω λοιπόν να είμαι κάπου που θα είναι χαρούμενος. Να με γεμίζει!
Υπάρχει… κατάλληλη ηλικία για να σταματήσει κάποιος την καριέρα του και πώς νιώθεις εσύ αυτή την στιγμή;
«Η ιδανική ηλικία για να αφήσει κανείς το ποδόσφαιρο είναι όταν το μυαλό έχει αρχίσει να… σβήνει. Ακόμη και αν το σώμα μπορεί να συνεχίσει. Εκεί λοιπόν, είσαι… δύσκολα, πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Δεν θέλω να το σκέφτομαι ακόμη. Ψυχικά όσο το θες πραγματικά, και αν προσέχεις, μπορείς να συνεχίζεις. Έτσι το βλέπω!»
Θα ασχοληθείς, όταν έρθει αυτή η ώρα, περαιτέρω με το ποδόσφαιρο;
«Ναι, είμαι τρελός εγώ με το ποδόσφαιρο. Θα ήθελα να ασχοληθώ με μικρές ηλικίες, με τα μωρά που ξεκινούν. Είναι τρομερό συναίσθημα να έχει κάποιος ελπίδα και φλόγα μέσα του, όταν ξεκινάει. Αυτό συμβαίνει με τα παιδιά. Νομίζω αν ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, κάπου εκεί θα φανταζόμουν τον εαυτό μου!»
Θα ήθελες να απευθύνεις ένα μήνυμα προς τον κόσμο της Καλαμάτας…
«Ναι, εννοείται. Πως όσο θα βλέπουν εμάς να παλεύουμε για την ομάδα, τόσο θα πρέπει να πιστέψουν περισσότερο στην ομάδα. Αν δεν είμαστε όλοι μαζί για την Καλαμάτα, δεν θα γίνει τίποτα!»
