Ο Χρήστος Σαλούστρος μιλά αποκλειστικά στο BN Sports για όσα είδε, για όσα έζησε, για όσα βιώνει στον Πανιώνιο, για ένα «ναι» που άργησε 365 ημέρες και τελικά… ήρθε! Για την Εθνική μας ομάδα, για τον Βασίλη Σπανούλη, για έναν δύσκολο τραυματισμό. Μία συνέντευξη «ζωής», που εν αντιθέσει με την επιστροφή του στη Νέα Σμύρνη, έγινε άμεσα! Και είναι απολαυστική…
Είναι η πρώτη συνέντευξή μου. Με συγχωρείτε που μιλάω σε πρώτο ενικό πρόσωπο. Αλλά νομίζω επιβάλλεται. Μόνο έτσι θα μπορούσα να αποτυπώσω πλήρως το άγχος που αισθανόμουν πριν από αυτήν.
Και όμως, όταν ο άνθρωπος που μπαίνεις στη διαδικασία να συζητήσεις, είναι πρόθυμος να μιλήσει και να βοηθήσει, όλα γίνονται ευκολότερα. Αυτό μου έμαθε ο Χρήστος Σαλούστρος, ο οποίος αποτελεί και τον πρώτο αθλητή με τον οποίο μιλάω, για λογαριασμό του BN Sports.
Ο Πανιώνιος μας έδωσε την σχετική άδεια και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο Χρήστος Σαλούστρος μας μίλησε για όλους και για όλα. Για την Εθνική μας ομάδα, για τον Βασίλη Σπανούλη, για τον Πανιώνιο και ένα «ναι» που άργησε έναν χρόνο.
Για τον πιο σοβαρό τραυματισμό του, για το πώς αντιμετωπίζει μία ήττα, για την κριτική και για το Eurobasket που έρχεται. Απάντησε σε κάθε λογής ερώτηση. Και η συνέντευξη που ακολουθεί, είναι πραγματικά απολαυστική!
Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Μπασλή
-Χρήστο καλησπέρα. Αρχικά, μιας και πρόκειται για ένα νέο ξεκίνημα με την ομάδα του Πανιωνίου, θα θέλαμε να μας πεις πώς αισθάνεσαι τη δεδομένη χρονική στιγμή εντός του συνόλου;
«Πάρα πολύ όμορφα, επιστρέφω στην ομάδα μετά από παραπάνω από μια δεκαετία, είμαι χαρούμενος, έχω μεγάλο κίνητρο. Η ομάδα απαρτίζεται από ανθρώπους, με τους οποίους ως επί το πλείστον έχω συνεργαστεί ή έχω παίξει ως αντίπαλος όλα αυτά τα χρόνια μου στην Basket League. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε τα επίσημα παιχνίδια, είμαστε ήδη στα μέσα της προετοιμασίας, έχουμε περίπου έναν μήνα ακόμα και έχουμε πράγματα να διορθώσουμε. Είμαστε σε καλό δρόμο και πιστεύω ότι στην αρχή του πρωταθλήματος θα είμαστε έτοιμοι.»
-Πώς προέκυψε η πρόταση να έρθεις στην ομάδα και ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις, μιας και την προηγούμενη χρονιά ήταν στην Α2 ο Πανιώνιος και φέτος ανέβηκε
«Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, είχα πρόταση από την ομάδα και πέρυσι. Γυρνώντας πίσω τον χρόνο, παρόλο που δεν μετανιώνω, δεν έχω μετανιώσει για κανένα πράγμα στην ζωή μου, θα σου πω με βεβαιότητα ότι θα έπρεπε να αποδεχθώ την πρόταση. Παρόλα αυτά, κάλλιο αργά παρά ποτέ, η πρόταση ήρθε. Με τον coach συγκεκριμένα, είναι η τρίτη διαφορετική ομάδα που συνεργάζομαι και η τέταρτη σεζόν σύνολο. Στον Πανιώνιο, όπως προ είπα, ήμουν και την σεζόν 2013-14, σε μια άκρως επιτυχημένη χρονιά για την ομάδα του Πανιωνίου και την τελευταία φορά που έπαιξε Ευρώπη. Δεν σκέφτηκα καθόλου, δεν σκέφτηκα τίποτα, μου άρεσε πάρα πολύ που ήρθε κάτι τόσο όμορφο και κάτι το οποίο θα ήταν και στην Αθήνα και θα μου έδινε επιπλέον κίνητρο στο να παίξω φέτος, οπότε δεν το σκέφτηκα σχεδόν καθόλου. Πήρα γρήγορα την απόφαση, συμφωνήσαμε και είμαστε εδώ τώρα.»
-Ποιοι είναι οι στόχοι του Πανιωνίου για τη νέα σεζόν και ποιες οι προσωπικές σου φιλοδοξίες;
«Όσον αφορά τους στόχους της ομάδας, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να σου τους παραθέσω, γιατί αυτά συνήθως είναι θέματα που έχουν να κάνουν με τον προπονητή και την διοίκηση. Παρόλα αυτά, η ομάδα έχει στελεχωθεί με παιδιά τα οποία είναι πάρα πολύ έμπειρα και θα έλεγε κανείς ότι ο Πανιώνιος είναι λίγο καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί σε όποια κατηγορία βρίσκεται. Πόσω μάλλον τώρα που επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία. Οι φιλοδοξίες μου και οι προσωπικοί μου στόχοι, πάντα, όσα χρόνια και αν παίζω, συμβάδιζαν με την ομάδα. Το μόνο που με νοιάζει και με την εμπειρία μου πλέον είναι να βοηθάω την ομάδα να κερδίζει όσα περισσότερα παιχνίδια γίνεται και μέσα από αυτό έρχεται και η προσωπική διάκριση καθενός. Όμως θεωρώ ότι είναι συλλογικό το επίτευγμα στο τέλος της ημέρας.»
-Θέλω να μου πεις μερικά πράγματα για την Εθνική μας ομάδα και για την άφιξη του Βασίλη Σπανούλη στην τεχνική της ηγεσία.
«Θα σου πω ότι με την δικιά μου παρουσία, στα πέντε περίπου χρόνια που ήμουν στην Εθνική, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και υπερηφάνεια από το να φορέσεις το εθνόσημο. Ειδικά την φανέλα της Εθνικής ομάδας, την οποία την έχουν φορέσει μεγαθήρια.
Ο coach… Τι να πω τώρα, η αξία του είναι δεδομένη, ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα έχει δείξει ότι παίζει, από την μέρα που έχει αναλάβει, δείχνει το ‘’ποιόν’’ του και δείχνει το πώς ο ίδιος προσεγγίζει το μπάσκετ. Αυτό μπορεί να το δώσει και στα παιδιά να το καταλάβουν και πιστεύω ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που έχει καταφέρει ως τώρα. Συν όντας ένα μεγαθήριο και όντας ένας θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, δίνει κίνητρο και στα παιδιά αλλά και σε πολλούς εκεί έξω να κάτσουν πλέον να παρακολουθήσουν την ομάδα και να έρθουν πιο κοντά, όπως τα πιο παλιά χρόνια. Ο κόσμος να έρθει πιο κοντά στην Εθνική ομάδα, που είναι το πιο όμορφο. Θεωρώ ότι έχουμε ακόμα μέλλον και υπάρχει ένα EuroBasket μπροστά μας, στο οποίο είμαι αισιόδοξος για μια επιτυχία της Εθνικής.»
-Μιας και λέμε τώρα για την Εθνική υπάρχει πάντα μια μεγάλη συζήτηση για το αν έχει έρθει ή έχει αργήσει η στιγμή να επιστρέψει στην ζώνη μεταλλίων. Θεωρείς άδικη την κριτική γενικώς; Είχαμε… αρκετή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποια είναι η άποψή σου;
«Καταρχάς, όποιος πηγαίνει στην Εθνική ομάδα, αυτό είναι ευρέως γνωστό ότι είναι αφιλοκερδώς και γενικότερα πολύς κόσμος θεωρώ ότι το έχει παρεξηγήσει λίγο αυτό το κομμάτι.
Ο αθλητής είναι άνθρωπος. Υπάρχουν οι πόνοι, υπάρχουν τα προσωπικά προβλήματα, θέλω να πω ότι το πιο σωστό για μένα είναι να βρίσκονται οι εκάστοτε 12 καλύτεροι τη δεδομένη χρονική περίοδο, όποτε και αν είναι αυτή. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι το να κατακρίνουμε μια προσπάθεια χρόνων από κάποια παιδιά, τα οποία έχουν «σπαταλήσει» όλα τους τα καλοκαίρια και γενικότερα έχουν μηδαμινή προσωπική ζωή, αλλά παράλληλα… ματώνουν την φανέλα, είναι λίγο άτοπο και θα το έλεγα λίγο στην νοοτροπία του Έλληνα.
Δεν θεωρώ ότι βοηθάει κανέναν πραγματικά – ειδικά για την Εθνική ομάδα- τώρα δεν θα μιλήσω για «πράσινους», «κόκκινους», «κίτρινους» «μπλε», μιλάω καθαρά μόνο για την Εθνική ομάδα. Δεν βοηθάει κανέναν η ρήξη, δεν βοηθάει κανέναν να είμαστε διαλυμένοι εσωτερικά, δεν βοηθάει τίποτα σε όλο αυτό. Η στήριξη και μόνο η στήριξη θεωρώ ότι μπορεί να φέρει και ένα μετάλλιο στο προσεχές μέλλον, γιατί και τα παιδιά έχουν ανάγκη από στήριξη και ο αθλητής ο ίδιος έχει ανάγκη από αυτήν. Πιστέψτε με, επειδή και με τα social media έχει ανέβει πολύ το κομμάτι ότι ποιος σχολιάζει ποιος μιλάει, θεωρώ ότι είναι λίγο άτοπο και δεν υποστηρίζει στο τέλος της ημέρας και την ίδια την Εθνική ομάδα.»
-Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην καριέρα ενός αθλητή; Εξαιρώντας τις πολύωρες προπονήσεις και το κομμάτι των γυμναστηρίων…
«Το κομμάτι των τραυματισμών πραγματικά είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και κυρίως για την ψυχολογία ενός παίκτη. Δεν είναι απλά κάποια πράγματα… Το να επιστρέψει κάποιος υγιής μετά από ένα τραυματισμό, είναι το πιο σημαντικό. Όλοι μας, μεταξύ μας, παίκτες – προπονητές, όταν φτάνει η ώρα να ξεκινήσει το πρωτάθλημα λέμε καλή σεζόν με υγεία, το οποίο είναι πραγματικά το πιο πολύτιμο αγαθό και τις πιο πολλές φορές το ξεχνάμε και στην έξω ζωή, αλλά είναι απαραίτητο.
Γιατί αν δεν υπάρχει υγεία, δεν μπορεί να υπάρχει συνέχεια, δεν μπορεί να υπάρχει ευημερία και αν δεν έχεις και την προσωπική σου υγεία, αν δεν νιώθεις καλά μέσα στο παιχνίδι και πονάς, μετά «τραυματίζεται» και η ψυχική σου υγεία, που θεωρώ για έναν αθλητή, πολλές φορές δεν ξέρει κανείς πέρα από τον ίδιο τι βιώνει. Το κομμάτι ψυχική υγεία πλέον έχει ευαισθητοποιηθεί αρκετά, αλλά από την άλλη οι χαρές και οι νίκες είναι για όλους και σε αυτές όλοι είναι κοντά σου, αλλά σε πάρα πολλές ατυχίες, σε πάρα πολλά άσχημα αποτελέσματα είναι λίγοι αυτοί που μπορεί να είναι κοντά σου. Θέλει μεγάλο ψυχικό σθένος για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά και σίγουρα πόσο μάλλον να ανταπεξέλθεις σε ένα τραυματισμό, ο οποίος μπορεί να σου στιγματίσει – όχι μόνο τη καριέρα- αλλά και την ζωή.»
-Πόσο εύκολα διαχειρίζεσαι εσύ πλέον, με την εμπειρία που έχεις, στα 34 σου, έναν τραυματισμό, μία νίκη ή μία ήττα αντίστοιχα;
«Κοίτα, από προσωπική εμπειρία θα σου πω το γεγονός ότι, έχοντας υποφέρει από δύσκολο τραυματισμό και από ένα πάρα πολύ κακό χειρουργείο, δεν ήταν εύκολο.
Δεν ήταν εύκολο γιατί όταν επιστρέφεις ποτέ δεν είσαι ίδιος μετά από ένα χειρουργείο. Το κομμάτι του σώματος σου, το οποίο προσπαθείς να φτιάξεις και να διορθώσεις, δεν επιστρέφει ποτέ στο 100%. Θα σου πω ότι τότε, όταν ήμουν στον Κολοσσό Ρόδου θυμάμαι, μαζί με τον coach Λυκογιάννη, ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος για μένα. Είχα σκεφτεί και το γεγονός ότι ίσως και με παρέμβαση γιατρού να μην μπορώ να ξανά αγωνιστώ, τουλάχιστον στο ανώτατο επίπεδο, κάτι το οποίο με είχε πεισμώσει πολύ, μου είχε ρίξει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογία. Παρ’ όλα αυτά, και με τον γιατρό μου, τον Διονύση Χίσσα, καταφέραμε και το λύσαμε, με βοήθησε πάρα πολύ και ήμουν πολύ τυχερός γιατί είχα και έχω μέχρι και σήμερα ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν και με αγαπάνε και είναι και που σημαντικό την στήριξη να την λαμβάνεις και να είναι ουσιαστικά ανιδιοτελής έτσι ώστε να μπορείς σε άσχημες στιγμές δικές σου να ανταπεξέλθεις σε ό,τι άσχημο σου έρχεται μπροστά σου.»
-Για να κλείσω μου κάνεις και μια πολύ καλή πάσα, εσύ αυτή την στιγμή, αρχικά πώς αισθάνεσαι σωματικά και αν σε λίγα χρόνια θα σε δούμε και εκτός γηπέδου σε ένα διαφορετικό πόστο;
«Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, έχω σκεφτεί ότι μετά το μπάσκετ, δεν θα ήθελα να υπάρχει μπάσκετ για μένα.
Δεν μου δίνει κίνητρο. Γενικότερα είμαι άνθρωπος που δουλεύω και ζω με κίνητρο. Άμα έχω κίνητρο για κάτι μπορώ να το κάνω πάρα πολύ καλά. Αν δεν με κινητοποιεί κάτι, αν δεν μου δίνει ώθηση ή ζωντάνια ή ενέργεια δεν το θέλω. Μου αρέσει να παίζω, αυτό έκανα μια ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο έφτασα να παίζω και στην Εθνική ομάδα και στην Α1 είναι απίστευτος.
Δηλαδή εγώ να έγραφα το βιβλίο της ζωής μου πριν από λίγα χρόνια, δεν θα το έγραφα έτσι. Είμαι χαρούμενος, είμαι ευλογημένος που αυτή τη στιγμή είμαι εδώ. Για μετά το μπάσκετ ό,τι κι αν σου πω είναι ουτοπικό, σίγουρα δεν θα ήθελα να ασχοληθώ σε πόστο προπονητή ή να είμαι σε οποιοδήποτε πόστο που αφορά το μπάσκετ, αλλά αυτό το λέω τώρα. Ίσως θα ήθελα και μέσα από την σχολή που έχω τελειώσει και μέσα από τα πλάνα που έχω, να βοηθήσω παιδιά, μέσα στον αθλητισμό κυρίως, να βοηθήσω να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και σε κάποιες μορφές εκφοβισμού και σε κομμάτια τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με την ψυχολογία του παιδιού και την ψυχολογία του αθλητή, στο οποίο είμαστε πάρα πολύ πίσω στον τομέα αυτό στην Ελλάδα και μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσουν και οι επαγγελματικές ομάδες να έχουν έναν άνθρωπο, -κυρίως οι παίκτες- να μπορούν να λένε τα προβλήματα τους!»
