Ο Χορστ Χρούμπες στο BN Sports: «Πλατινί και Μπόνιεκ δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν πώς τους κερδίσαμε στο ΟΑΚΑ!» (video)

Συνέντευξη στον Δημήτρη Δημουλά

Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές ενσάρκωναν το δημοσιογραφικό στερεότυπο, «Πάντσερ», που συνόδευε τους παίκτες της εθνικής Γερμανίας στις δεκαετίες του 1980 και 1990, όσο ο Χορστ Χρούμπες.

Oγκώδης, ψηλός, δυνατός και με πενιχρά τεχνικά χαρίσματα, ήταν η επιτομή του σέντερ φορ που πονοκεφάλιαζε αμυντικούς και προπονητές, ενώ το κύριο γνώρισμα του ήταν η ακαταμάχητη έφεση στο ψηλό παιχνίδι, γεγονός που οδήγησε τους Γερμανούς δημοσιογράφους να του απονείμουν το προσωνύμιο του «Kopfballungeheuer» (θεριό της κεφαλιάς).

Με αυτά τα εφόδια, κατέγραψε στο παλμαρέ του 38 γκολ σε δύο αγωνιστικές περιόδους με τα χρώματα της Ροτ Βάις Έσεν (1975-1977), ενώ μετά τον υποβιβασμό του συλλόγου στην Zweite Bundesliga (σεζόν 1977/78), σημείωσε 41 τέρματα, αριθμό που αποτελεί μέχρι σήμερα, ακατάρριπτο ρεκόρ.

Αυτά τα στατιστικά οδήγησαν τον μεγάλο Γκίντερ Νέτσερ, ως μάνατζερ του Αμβούργου, να να τον φέρει στο λιμάνι της βόρειας θάλασσας. Μόλις, όμως, τον αντίκρισε στο πρώτο φιλικό της ομάδας, υπό τις οδηγίες του Μπράνκο Ζέμπετς, και διαπιστώνοντας την τεχνική του ανεπάρκεια, αναφώνησε αστειευόμενος: «Ήταν η πρώτη και τελευταία μεταγραφή που έκανα!»

O Χρούμπες, όμως, διέψευσε τις πάσης φύσεως «Κασσάνδρες» και οδήγησε με 13 τέρματα, στο πλευρό του Κέβιν Κίγκαν, το Αμβούργο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Την επόμενη χρονιά, έφτασε -μάλιστα- στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου όμως, οι «Χανσεάτες» ηττήθηκαν από τη Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ με 1-0.



Έναν μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 1980, στο Ολίμπικο της Ρώμης, ο Χρούμπες με δύο προσωπικά γκολ, οδήγησε τη Nationalmannschaft στην κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών, νυν EURO, ενώ δύο χρόνια αργότερα, στα γήπεδα της Ισπανίας, έφτασε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου τα «Πάντσερ» ηττήθηκαν από τη Σκουάντρα Ατζούρα του Έντσο Μπεαρζότ με 3-1. Μελανό σημείο εκείνου του τουρνουά ήταν η αναμέτρηση-παρωδία μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Αυστρίας (1-0), αποτέλεσμα που ευνοούσε στην έκταση του και τις δύο ομάδες για πρόκριση στην επόμενη φάση, και έχει μείνει στα ποδοσφαιρικά χρονικά ως η «ντροπή της Χιχόν».

Ο Χρούμπες, που παρεμπιπτόντως είχε χριστεί σκόρερ του μοναδικού τέρματος, αρνείται πεισματικά μέχρι σήμερα, ότι υπήρχε συνεννόηση μεταξύ των δύο γειτόνων. Με τον Αυστριακό Ερνστ Χάπελ στον πάγκο του Αμβούργου, μία ημέρα σαν και σήμερα (25/05), τον Μάη του 1983, κατέκτησε στο ΟΑΚΑ το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1-0 με γκολ του Μάγκατ) κόντρα στη μεγάλη Γιουβέντους των Πλατινί, Μπόνιεκ, Καμπρίνι και Τζοφ, που είχε έρθει στην Αθήνα, ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί.



Ο 73χρονος -πλέον- θρύλος, είναι υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής του Αμβούργου, ενώ απο τον περασμένο Οκτώβρη κλήθηκε από τη γερμανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, να κοουτσάρει παράλληλα και την εθνική ομάδα γυναικών, αφότου είχε παραιτηθεί για λόγους υγείας η προκάτοχος, Μαρτίνα Βος-Τέκλενμπουργκ.

Το σύνολο του Χρούμπες προκρίθηκε με τη νίκη της κόντρα στην Ολλανδία (2-0) για το ολυμπιακό τουρνουά του Παρισιού, όπου και θα ολοκληρωθεί η συνεργασία του χρυσού σκόρερ της Ρώμης, με τη γυναικεία ομάδα.

Συνομιλήσαμε λίγο μετά την εξαργύρωση του εισιτηρίου για το Παρίσι, κάνοντας παράλληλα, μια ιστορική αναδρομή στην πλούσια ποδοσφαιρική του διαδρομή.

Συγχαρητήρια για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου. Στην τελευταία σας συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Ρίο το 2016, στεφθήκατε αργυρός ολυμπιονίκης με την ομάδα των ανδρών. Ποιος είναι ο στόχος σας με την ομάδα γυναικών;

«Σίγουρα, δε θα αρκεστούμε απλά και μόνο στη συμμετοχή. Με την ποιότητα που διαθέτουμε, ευελπιστώ να παλέψουμε για ένα ολυμπιακό μετάλλιο».

Εκ μέρους της ομοσπονδίας, δεν επιχειρήθηκε να σας μεταπείσουν να συνεχίσετε το έργο σας και μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων ή ήταν εκ των προτέρων δεδομένο, ότι θα έληγε η συνεργασία;

«Όταν μου ζητήθηκε από την ομοσπονδία να αναλάβω την ομάδα, έπρεπε να πάρω άδεια από το Αμβούργο, ώστε να μπορώ να συνδυάσω τις δυο αποστολές, ήτοι την επίβλεψη των ακαδημιών και το κοουτσάρισμα της ομάδας των γυναικών. Αφότου λύθηκε το διαδικαστικό, αποσαφηνίστηκε, ότι η συνεργασία με την ομοσπονδία θα έληγε το αργότερο το καλοκαίρι ή, αν αποτυγχάναμε στο προολυμπιακό τουρνουά, αμέσως μετά. Ως εκ τούτου, ήταν σαφές το χρονοδιάγραμμα της συνεργασίας μας».

Επιτρέψτε μας στο σημείο αυτό, μια αναδρομή στη λαμπρή καριέρα σας. Το καλοκαίρι του 1978, όταν μεταγραφήκατε από τη Ροτ Βάις Έσεν στο Αμβούργο, ο τότε μάνατζερ της ομάδας, Γκίντερ Νέτσερ, παρακολουθώντας σας αγωνιζόμενο σε ένα φιλικό προετοιμασίας, αναφώνησε: «Ηταν η πρώτη και τελευταία μεταγραφή που έκανα!» Δεν είχε δει τι παίκτη είχε αποκτήσει;

«Θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν οτι και ο Νέτσερ, εκείνο το καλοκαίρι, έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός ως μάνατζερ της ομάδας. Σίγουρα γνώριζε ότι ως παίκτης της Ροτ Βάις Έσεν είχα σημειώσει στην πρώτη Bundesliga σε δύο αγωνιστικές περιόδους 38 γκολ, ενώ τη χρονιά πριν πάρω μεταγραφή για το Αμβούργο, στη Zweite Bundesliga, είχα πετύχει 41 τέρματα. Εκ των υστέρων θα έλεγα, ότι από τη μεταγραφή ευνοήθηκαν, σε βάθος χρόνου, και οι δύο πλευρές».
 


Στην πρώτη σας σεζόν στο Αμβούργο, κατακτήσατε το πρωτάθλημα στην Bundesliga. Πώς σας φάνηκε η μετακόμιση από τη μάλλον επαρχιακή Έσεν, στο κοσμοπολίτικο Αμβούργο;

«Η αγωνιστική προσαρμογή ήταν σχετικά ομαλή, καθώς η ομάδα έπαιζε πολύ από τα πλάγια και εκμεταλλευόμουν τις σέντρες του Μάνφρεντ Κάλτς. Αρχικά, βέβαια, χρειάστηκε το πρώτο μισό της σεζόν για να ευθυγραμμιστώ με τις απαιτήσεις της ομάδας, που ήταν άλλου επιπέδου, σε σύγκριση με την ομάδα που έπαιζα πριν. Επιπλέον, είχα την τύχη στην Ροτ Βάις Έσεν να συνεργαστώ με τον προπονητή Ίβιτσα Χόρβατ, που ήταν συμπαίκτης με τον Μπράνκο Ζέμπετς και ως εκ τούτου, ήξερα περίπου πώς σκέφτονται και δουλεύουν οι Γιουγκοσλάβοι προπονητές. Σίγουρα, όμως, το Αμβούργο εκείνης της περιόδου ήταν μία ομάδα με διεθνές εκτόπισμα, κάτι που φανερώνει και η παρουσία του Κέβιν Κίγκαν στις τάξεις της, όπως και των διάφορων Γερμανών διεθνών. Αλλά με τη μεταγραφή μου, πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο ζωής, καθώς το μεγάλο μου ίνδαλμα ήταν ο θρύλος της ομάδας, Ούβε Ζέλερ. Και όπως βλέπετε, από τότε έδεσα στο λιμάνι!»

Η συνεργασία σας με τον Μπράνκο Ζέμπετς πώς ήταν;

«Απλή δε θα την έλεγες πάντως. Ήταν απαιτητικός και λάτρευε τη σκληρή δουλειά, αλλά δε ζητούσε πράγματα πρωτόγνωρα. Και πάνω απ' όλα, ήταν ακριβοδίκαιος με όλους τους παίκτες».  

Το 1980 σηματοδοτεί την παρουσία σας σε δύο τελικούς, το φινάλε του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στη Νότιγχαμ Φόρεστ στο Μπερναμπέου και τον τελικό του Κυπέλλου Εθνών, εναντίον του Βελγίου στη Ρώμη. Πώς θυμάστε το χαμένο ματς, κόντρα στην ομάδα του Μπράιαν Κλαφ;

«Το μόνο που δεν κάναμε σωστά εκείνο το βράδυ, ήταν να σημειώσουμε ένα γκολ. Κατά τα άλλα, νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα. Ατυχήσαμε ακόμη, να πέσουμε πάνω στον εκπληκτικό Πίτερ Σίλτον, που κυριολεκτικά, είχε κατεβάσει ρολά. Την άλλη μέρα στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης, ανταμώσαμε τους Άγγλους με το Κύπελλο στις αποσκευές τους. Αυτή η εικόνα μας πείσμωσε ακόμη περισσότερο! «Μια μέρα θα το πάρουμε κι εμείς!», σκέφτηκα».

Αντ΄ αυτού κατακτήσατε έναν μήνα αργότερα στη Ρώμη, το Κύπελλο Εθνών νικώντας στον τελικό το Βελγιο (2-1) με δύο προσωπικά σας γκολ. Αληθεύει οτι ο προπονητής σας, Γιουπ Ντέρβαλ, αντιμετώπιζε πριν το ματς ένα δίλημμα σχετικά με τη χρησιμοποίησή σας, καθότι στα πρώτα τρία ματς του τουρνουά, δεν είχατε σημειώσει γκολ;

«Νομίζω ότι ήταν δικαιολογημένες οι επιφυλάξεις του προπονητή, δεδομένου ότι μέχρι τότε, δεν είχα σημειώσει γκολ με την εθνική ομάδα. Και συν τοις άλλοις, απουσίαζε ο Κλάους Φίσερ λόγω τραυματισμού, οπότε τα φώτα της δημοσιότητας είχαν επικεντρωθεί πάνω μου. Κάναμε πριν τον τελικό μια κουβέντα με τον κ. Ντέρβαλ, όπου του ανέφερα ότι κατανοώ τη θέση του και πως εγώ εκ μέρους μου, σε περίπτωση που θα αγωνιστώ, θα δώσω τα πάντα. Όπερ και εγένετο».



Το 1982 κατακτήσατε το δεύτερο πρωτάθλημα με το Αμβούργο, υπό τις οδηγίες του Ερνστ Χάπελ. Τι έκανε ξεχωριστό, αυτόν τον προπονητή;

«Ο Ζέμπετς έδινε, πρωτίστως, μεγάλη βαρύτητα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, ενώ με τον Χάπελ, άλλαξαν οι προσανατολισμοί. Είχαμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων, ασκούσαμε pressing, ενώ ήμασταν οι πρώτοι που καθιερώσαμε την άμυνα ζώνης στην Bundesliga. Η μετάβαση από τον Ζέμπετς στον Χάπελ, κυριολεκτικά μας απογείωσε. Το αντίστροφο, νομίζω, δε θα ευδοκιμούσε. Ο Χάπελ μας εμφύσησε τη νοοτροπία πως ο καθένας είναι σημαντικός μόνο ως μέρος του συνόλου, κάτι που δεν είναι αυτονόητο σε όλες τις ομάδες. Και το ευτύχημα ήταν, ότι η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Χάπελ συμβάδιζε με αυτή του Γκίντερ Νέτσερ. Αυτό ήταν κι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας, χάρη στα οποία το Αμβούργο μεσουρανούσε τότε στην Bundesliga και στην Ευρώπη».

Πριν απο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, ηττηθήκατε με το Αμβούργο στους διπλούς τελικούς του Κυπέλλου UEFA από την Γκέτεμποργκ. Πώς έγινε αυτό δεδομένου ότι οι Σουηδοί, θεωρητικά, υστερούσαν έναντι της ομάδας σας;

«Σας παρακαλώ! Κοιτάξτε μόνο πού πήραν μετά μεταγραφή μερικοί παίκτες των Σουηδών, την επόμενη κιόλας σεζόν και ποιον είχαν στον πάγκο τότε (σημ. Σβεν Γκόραν Έρικσον). Το μεγάλο τους πλεονέκτημα ήταν ότι παρουσιάστηκαν πιο φρέσκοι απο μας, που κυριολεκτικά, ήμασταν ξεζουμισμένοι στο τέλος της σεζόν, ενώ αυτοί, χάρη στη μακρά χειμερινή διακοπή του πρωταθλήματος, ήταν πιο fit. Ήταν, βέβαια, πικρό για μας να ηττηθούμε στην έδρα μας (σημ. 0-3) και να απογοητεύσουμε τους φιλάθλους μας. Εκ των υστέρων, όμως, οφείλω να παραδεχτώ ότι η Γκέτεμποργκ δίκαια κατέκτησε το κύπελλο, αφού ήταν στις δύο αναμετρήσεις, σαφώς η καλύτερη ομάδα».

Το Μουντιάλ του 1982, στο οποίο κατακτήσατε τη δεύτερη θέση (1-3 κόντρα στην Ιταλία), επισκιάστηκε από τον αγώνα-παρωδία (1-0) εναντίον της Αυστρίας. Εσείς, πολλάκις, έχετε επαναλάβει ότι δεν υπήρξε συνεννόηση μεταξύ των δύο ομάδων. Ακόμη έτσι το θεωρείτε;

«Είμαι φιλαλήθης και πιστέψτε με, ακόμη και σήμερα, 42 χρόνια μετά, δεν γνωρίζω κανέναν, Γερμανό ή Αυστριακό παίκτη από τότε, που θα σας πεί οτι το ματς ήταν... μιλημένο».

Πάντως δεν ήταν ωραία η εικόνα με τους Ισπανούς θεατές να κουνάνε περιφρονητικά τα λευκά μαντηλάκια.

«Ασφαλώς και όχι! Ήταν μια αλλόκοτη συγκυρία, που επέτρεπε και στις δύο ομάδες με το συγκεκριμένο σκορ να προκριθούν στον επόμενο γύρο. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να αγωνιστώ ξανά σε έναν τέτοιου είδους αγώνα. Αλλά επαναλαμβάνω, πως δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου, κάποια συνεννόηση!»



Η Ιταλία κατέκτησε δίκαια το Παγκόσμιο Κύπελλο τότε;

«Ήταν σαφέστατα η καλύτερη ομάδα! Επαιξαν ένα καταπληκτικό τουρνουά και επικράτησαν δίκαια. Στον τελικό είχαν προηγηθεί νωρίς, σημείωσαν μετά και το δεύτερο γκολ, και αν και μειώσαμε, δεχτήκαμε αμέσως το τρίτο γκολ. Εκεί μετά, είχαν τελειώσει τα πάντα για μας».

Μια χρονιά αργότερα, το Μάη του 1983, πήρατε στην Αθήνα μια άτυπη ρεβάνς, καθώς επικρατήσατε με 1-0 της Γιουβέντους στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αν και ήσασταν το αουτσάιντερ της αναμέτρησης. Ή δεν ήταν έτσι;

«Για σας τους δημοσιογράφους, μπορεί να ήταν έτσι. Εμείς πιστεύαμε ακράδαντα, ότι μπορούμε να νικήσουμε τους Ιταλούς, που είχαν έρθει στην Αθήνα με 40.000 οπαδούς! Μάλιστα, πριν τον τελικό είχα ανέβει στην εξέδρα επισήμων και είχα κάνει πρόβα απονομής του κυπέλλου. Κι όποιος έχει δει το ματς, θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι δίκαια επικρατήσαμε. Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να είχαμε σημειώσει κι άλλα γκολ εκείνο το βράδυ. Οταν συναντώ τους φίλους μου, Μισέλ Πλατινί και Μπόνιεκ, δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν πώς έχασαν το ματς, αλλά παραδέχονται ότι ήμασταν καλύτεροι. Τους είχαμε πάρει τον αέρα, από νωρίς στην αναμέτρηση».

Η προετοιμασία ενόψει του αγώνα με τη Γιουβέντους ήταν από πλευράς Χάπελ διαφορετική σε σχέση με άλλα παιχνίδια;

«Θυμάμαι ότι είχαμε πάει το πρωί του αγώνα για ξεμούδιασμα στο γκολφ της Γλυφάδας και σε μια κουβέντα που είχε με τον Χάπελ το συμβούλιο των παικτών (σημ. Μάγκατ, Χρούμπες, Καλτς), ετέθη εκ μέρους του το ζήτημα, αν θα έπρεπε να παίξουμε τον Πλατινί man to man, αλλά έληξε εν τη γενέσει του, και μείναμε πιστοί στο μοτίβο μας, δηλαδή στη ζώνη. Γιατί να αλλάζαμε το πλάνο μας, εξαιτίας του Πλατινί; Δε θα ήταν συνεπές εκ μέρους μας».

Ο Ντίνο Τζοφ έχει δηλώσει επανειλημμένα σε συνεντεύξεις, οτι οι Ιταλοί ήταν ξαφνιασμένοι από τη φρεσκάδα και το pressing των Γερμανών.

«Μα το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά: για να κατακτήσεις τίτλους στο ποδόσφαιρο, θα πρέπει η ομάδα να λειτουργεί συλλογικά και ο κάθε παίκτης να είναι έτοιμος να υπηρετεί το σύνολο, ανεξάρτητα από το αν μια ομάδα αγωνίζεται σε τοπ επίπεδο ή στο ερασιτεχνικό».

Φαντάζομαι ότι από εκείνο το βράδυ, η Αθήνα έχει μια ιδιαίτερη θέση στο βιβλίο των αναμνήσεών σας;

«Πράγματι, έχω την Αθήνα στην καρδιά μου και την επισκέφτηκα οικογενειακώς από τότε, δυο τρεις φορές ακόμα, για να δείχνω και στα παιδιά και στα εγγόνια μου, τον «τόπο του εγκλήματος!»



Το Euro βρίσκεται προ των πυλών. Πώς αξιολογείτε αλήθεια, τις δυνατότητες της γερμανικής ομάδας;

«Η Γερμανία διαθέτει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και ως εκ τούτου, είναι ικανοί -εν δυνάμει- για τα πάντα, αρκεί να εμφανιστούν και να λειτουργήσουν στο γήπεδο ως σύνολο. Και εννοώ άπαντες: από τους παίκτες, το προπονητικό team, μέχρι και το τελευταίο μέλος της αποστολής. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ομάδες, που θα ήθελαν να μας αντιμετωπίσουν!»

Η Nationalmannschaft ήταν παλαιότερα η επιτομή της ομάδας που ήταν φτιαγμένη για τα μεγάλα τουρνουά. Πού χάθηκαν αυτές οι αρετές της στις τελευταίες διοργανώσεις;

«Δε χάθηκαν, απλώς τέθηκαν σε αχρηστία. Θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε και πάλι αυτά τα στοιχεία που μας χαρακτήριζαν παλαιότερα, και προσέδιδαν στην ομάδα μια ιδιαίτερη νοοτροπία, που την έκανε δύσκολη αντίπαλο. Ποτέ δεν ήμασταν Βραζιλιάνοι, αλλά είχαμε τον τρόπο να κάμπτουμε την αντίσταση των αντιπάλων μας και κατακτήσαμε ευρωπαϊκά και παγκόσμια κύπελλα. Αν ξαφνικά, θέλεις κι εσύ να παίζεις μόνο ωραία και παραγκωνίσεις κάποιο ή κάποια από τα στοιχεία που σε χαρακτήριζαν για πολύ καιρό, τότε είναι σίγουρο ότι θα αποτύχεις. Η λέξη κλειδί για μένα, είναι η ειλικρίνεια. Είναι ο κάθε παίκτης ειλικρινής και διατεθειμένος να δώσει τα πάντα για το καλό της ομάδας; Να πασχίζει καθημερινά στις προπονήσεις, να βελτιώνει το ταλέντο του; Αν ναι, τότε είμαι βέβαιος πως αργά ή γρήγορα, θα έρθει η επιτυχία».

H Γερμανία, εδώ και πολλά χρόνια, πάσχει από την έλλειψη σέντερ φορ της κοπής σας. Πού οφείλεται αυτή η λειψανδρία;

«Όλοι ήθελαν να παίξουν tiki taka, με το ψευτο-εννιάρι και έτσι, την πληρώνουν οι επιθετικοί με 1.90 ύψος. Κατ’ εμέ, κάθε προπονητής στον κόσμο πρέπει να λογίζεται τυχερός αν έχει δύο επιθετικούς: έναν βραχύσωμο κι έναν ψηλό, όπως το δίδυμο Κίγκαν - Χρούμπες, που έκανε καλούτσικα τη δουλειά του. Έτσι, το παιχνίδι σου γίνεται λιγότερο προβλέψιμο και έχεις περισσότερες εναλλακτικές λύσεις. Σιγά σιγά, αρχίζει όμως η αλλαγή θεώρησης των πραγμάτων, κι ολοένα περισσότεροι προπονητές στις ακαδημίες, προτιμούν τους υψηλόσωμους επιθετικούς. Σε βαθμό, μάλιστα, που πολλοί προπονητές να σκέφτονται, αν μερικοί βραχύσωμοι επιθετικοί είναι αρκετά ψηλοί, για το επίπεδο της Bundesliga!»

www.bnsports.gr