Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της σεζόν με τον Πανιώνιο, που έδωσε ξανά «πνοή» στη σπουδαία καριέρα του, ο Ίαν Βουγιούκας μοιράστηκε τα συναισθήματά του στο BN Sports. Ταυτόχρονα, μίλησε για το μέλλον του και για σημαντικούς σταθμούς της πορείας του, ενώ φυσικά, αποτελεί έναν από τους πιο κατάλληλους ανθρώπους για να σχολιάσει το «ελληνικό» Final 4 της EuroLeague, τόσο λόγω της δικής του εμπειρίας, όσο και λόγω της «μάχης» Γιασικεβίτσιους-Αταμάν, τους οποίους γνωρίζει όσο λίγοι!
Συνέντευξη στον Αντρέα Φούντα
Ο Ίαν Βουγιούκας διαθέτει αδιαμφισβήτητα μια καριέρα που πολλοί θα ζήλευαν, με διάρκεια και συνέπεια στο κορυφαίο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Παναθηναϊκό, κι όμως, η πρώτη του ομάδα μετά τα κολλεγιακά χρόνια στις ΗΠΑ, ήταν ο Ολυμπιακός. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί έναν παίκτη που χαίρει καθολικής αναγνώρισης και σεβασμού στη χώρα μας, καθώς φρόντισε να απασχολεί πάντα μόνο με όσα έκανε εντός παρκέ, τα οποία, φυσικά, αρκούσαν και με το παραπάνω για να ασχοληθεί κανείς μαζί του.
Μία EuroLeague, 5 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας, και τίτλοι σε Λιθουανία και Ρωσία συνθέτουν την πλούσια τροπαιοθήκη του.
Το 2021, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Ακόμα κι αν… άντεξε αρκετό καιρό εκτός, η απόφαση αυτή αποδείχθηκε προσωρινή.
Η ξαφνική επιστροφή του στα παρκέ τη φετινή σεζόν, που όπως μας εξήγησε, ξεκίνησε από μια πλάκα, αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη για κάθε φίλο του μπάσκετ στην Ελλάδα.
Στον Πανιώνιο βίωσε μια σεζόν, με χαρακτηριστικά που είχαν οι περισσότερες της καριέρας του. Πρωταθλητισμός, φιλοδοξίες, ποιοτικοί συμπαίκτες και αντίπαλοι, συνέθεσαν το παζλ μιας συναρπαστικής και περιπετειώδους χρονιάς.
Ο Πανιώνιος πανηγύρισε μια σπουδαία επιτυχία με την επιστροφή στην Basket League. Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο αυτή ήρθε, δεν ήταν καθόλου απλός. Λίγο έλειψε, το Final 4 της Elite League να γκρεμίσει όσα έχτιζε όλη τη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας ήταν η καλύτερη ομάδα της κατηγορίας.
Η ήττα από τον Μίλωνα έφερε στεναχώρια και πίεση, η οποία ήταν έκδηλη και στον απόλυτο τελικό απέναντι στον Ηρακλή. Ο Βουγιούκας, ως ο πιο έμπειρος παίκτης αυτής της ομάδας, μας εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν όλοι, στον ψυχολογικό και πνευματικό τομέα, αυτό το τριήμερο.
«Και τα δύο παιχνίδια ήταν πολύ οριακά, τόσο από άποψη εικόνας, όσο και στο σκορ. Όταν είσαι πρώτος σχεδόν όλη τη χρονιά, έχεις τη θέληση και την πίεση να πάρεις το πρωτάθλημα. Όταν αυτό δεν ήρθε εξαρχής, μας ήταν δύσκολο να το διαχειριστούμε.
Υπήρχε απογοήτευση, σωματική και ψυχολογική κούραση, και ξέραμε πως ο Ηρακλής είναι μια πολύ δύσκολη ομάδα, που είχε και καλύτερη ψυχολογία λόγω της νίκης του με τον Ερμή. Είχαμε όμως τη θέληση και την εμπειρία να συσπειρωθούμε και να δείξουμε ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο. Στο τέλος ήμασταν και λίγο πιο τυχεροί, στις φάσεις που κρίθηκε το παιχνίδι, και πετύχαμε το στόχο μας».
Το Final 4 της Elite League αποτέλεσε ένα ομολογουμένως απολαυστικό μπασκετικό θέαμα, με την ατμόσφαιρα που το υποστήριζε να είναι απολαυστική στο μεγαλύτερο διάστημα. Μετά το τέλος του αγώνα του Πανιωνίου με τον Ηρακλή, δυστυχώς, δεν έλειψαν τα επεισόδια. Ο Βουγιούκας έχει ζήσει, φυσικά, πολλές τέτοιες καταστάσεις.
«Όταν βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο οπαδοί και των δύο ομάδων, υπάρχει πάντα αυτός ο κίνδυνος, ειδικά όταν οι ομάδες έχουν οπαδούς που ζουν και πεθαίνουν για αυτές. Υπήρχε μια καθυστέρηση στην απονομή, εκεί χάθηκε κάποιος χρόνος, και δεν ήθελε πολύ να ανάψουν τα αίματα. Τουλάχιστον αυτό περιορίστηκε στο τέλος, γιατί κατά τη διάρκεια των αγώνων η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική. Επειδή έχω βρεθεί σε τελικούς Κυπέλλου με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, δεν υπήρχε καμία σχέση. Το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο, και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όλα κυλούσαν πολύ όμορφα. Στο τέλος χάλασε η εικόνα, αλλά αυτοί είμαστε, και πάνω στην ένταση ξεσπάμε με αυτόν τον τρόπο».
Η σεζόν ολοκληρώθηκε, και ο Έλληνας σέντερ, μπήκε στη διαδικασία να μας περιγράψει αναλυτικά, το πώς αποφάσισε να την περάσει στον Πανιώνιο, επιστρέφοντας στην ενεργό δράση, ενώ έκανε και έναν απολογισμό, σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο.
«Αρχικά, εγώ δεν είχα καμία βλέψη να παίξω μπάσκετ, έχοντας σταματήσει από το 2021. Δεν προετοιμαζόμουν για κάτι τέτοιο. Είπα στον μάνατζερ μου, περισσότερο για πλάκα, πως άνοιξε θέση για μένα, και αυτός το πήρε στα σοβαρά. Επικοινώνησε με τους ανθρώπους του Πανιωνίου, και μέσα σε 1-2 μέρες κάναμε ένα ραντεβού, και μου έγινε μια πρόταση. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Βέβαια, μου πήρε κάποιες μέρες να πω το ‘ναι’, γιατί πηγαίνοντας σε μια ομάδα με στόχους και φιλοδοξίες, θα υπήρχε πίεση και δέσμευση που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Ήθελα να είμαι σωστός απέναντί τους, και να τιμήσω το συμβόλαιο που μου έδωσαν και να φανώ ανταγωνιστικός. Πρώτα απ’ όλα, είμαι χαρούμενος που εκτός από μια τενοντίτιδα στην αρχή της σεζόν που με πήγε λίγο πίσω, δεν έβγαλα κάποιον τραυματισμό, τη στιγμή που έβλεπα και νεότερους συμπαίκτες μου να ταλαιπωρούνται από τέτοιου είδους προβλήματα. Οι τραυματισμοί που είχαμε μίκρυναν το rotation, πράγμα που έβαλε μια πίεση σε όσους απέμειναν. Σε αγωνιστικό επίπεδο, προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα, κάποιες φορές τα κατάφερα, και είμαι ευχαριστημένος τόσο από εμένα, όσο και από την ομάδα».
Όσον αφορά το άμεσο μέλλον του, ξεκαθάρισε πως δεν έχει κάποιο πλάνο ή κάποια ξεκάθαρη σχέση. Άφησε τα πάντα ανοιχτά, τονίζοντας πάντως πως τον ενδιαφέρει να παραμείνει κοντά στο μπάσκετ, ενδεχομένως και από διαφορετικό πόστο.
«Δε γνωρίζω αν θα παίξω ξανά. Ο Πανιώνιος ήταν μια ειδική περίπτωση που με ιντρίγκαρε. Όσον αφορά κάτι διαφορετικό, πιθανώς θα ήθελα να γίνω παράγοντας στο μπάσκετ, διότι θεωρώ πως έχω την εμπειρία και την προσωπικότητα να το στηρίξω. Θα εξετάσω όλα τα ενδεχόμενα. Για την ώρα κρατάω ανοιχτές όλες τις επιλογές μου».
Σε λίγες μέρες έρχεται ένα από τα πιο «καυτά» Final 4 του αιώνα, όσον αφορά το ελληνικό μπάσκετ. Η εμπειρία του Βουγιούκα, και σε αυτό το κομμάτι είναι σημαντική. Το συγκεκριμένο Final 4 είναι γεμάτο με δικούς του παλιούς γνώριμους, από τον Νικ Καλάθη, στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και τον Εργκίν Αταμάν. Για όλα αυτά μας μίλησε, ξεκινώντας από ένα αγωνιστικό σχόλιο για τις δύο ελληνικές ομάδες, και για τις πιθανότητές τους.
«Οι δύο ομάδες μας παίζουν τελείως διαφορετικό μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός στηρίζεται πιο πολύ στις μονάδες και στο ταλέντο των παικτών, ενώ ο Ολυμπιακός στην ομαδική προσπάθεια και τη χημεία που έχουν όλοι μεταξύ τους. Επειδή το έχω ζήσει, στα Final 4 δεν υπάρχει φαβορί. Μπορεί η Ρεάλ να είναι η καλύτερη ομάδα της σεζόν, αλλά το Final 4 δεν ευνοεί πάντα τον καλύτερο. Είναι ένα παιχνίδι σε ουδέτερο γήπεδο, το οποίο μάλιστα γίνεται μετά από αρκετό χρονικό διάστημα».
Αντίπαλος του Παναθηναϊκού, η Φενέρ του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός, αποτελεί έναν άνθρωπο που αδιαμφισβήτητα γνωρίζουν καλά στο «πράσινο» στρατόπεδο. Έχει πολύ ιδιαίτερη σημασία, όμως, η γνώμη κάποιου που έχει συνεργαστεί με τον Γιασικεβίτσιους τόσο ως συμπαίκτης, όσο και ως παίκτης υπό τις οδηγίες του, όπως έκανε ο Βουγιούκας, σε Παναθηναϊκό και Ζαλγκίρις Κάουνας αντίστοιχα!
«Όσο ήμασταν συμπαίκτες, ουσιαστικά μπαίναμε μαζί στο παρκέ, ερχόμενοι από τον πάγκο. Μεγάλο κομμάτι των όσων έκανα στο παρκέ, το χρωστάω σε αυτόν, γιατί ήταν εκπληκτικός πασέρ. Είναι ένας πολύ έντονος και ιδιαίτερος άνθρωπος, και για αυτό έχει πετύχει ό,τι έχει πετύχει. Πέρα από το ταλέντο του, έχει τεράστια προσωπικότητα, την οποία έχει δείξει παντού, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής, ακόμη κι αν του λείπει μια Ευρωλίγκα ως τώρα. Στέκεται πολύ καλά στο κορυφαίο επίπεδο της προπονητικής. Πήγε στη Φενέρ και τη μετάλλαξε, και μάλιστα με παίκτες που δεν είχε διαλέξει. Βέβαια, βρήκε παίκτες που ήξερε και με τους οποίους είχε συνεργαστεί. Μάλιστα, έχει αλλάξει αρκετά το στυλ παιχνιδιού της ομάδας του, σε σχέση με τις θητείες του στην Μπαρτσελόνα και τη Ζαλγκίρις. Θύμιζε πάρα πολύ τον Ομπράντοβιτς, στο πειθαρχημένο προπονητικό του στυλ, αλλά όλοι αλλάζουν. Ακόμα κι ο Ομπράντοβιτς έχει αλλάξει. δεν έχει σχέση ο ο τρόπος που χειρίζεται πλέον τους παίκτες.
Το ίδιο το μπάσκετ έχει μεταβληθεί. Με τόσα πολλά παιχνίδια μέσα στη σεζόν, τα αποτελέσματα τα κρίνουν οι παίκτες. Ό,τι δουλειά είναι να γίνει, γίνεται στην προετοιμασία, γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος να αλλάξουν τα πράγματα. Οι παίκτες λαμβάνουν πλέον μεγαλύτερη ευθύνη στην έκβαση των αγώνων, ίσως, σε ένα βαθμό, όπως γίνεται στο NBA».
Ο Βουγιούκας έχει δηλώσει στο παρελθόν, πως υπάρχει μια επιλογή την οποία μετάνιωσε στην καριέρα του, ή τουλάχιστον, δε θα την έκανε ξανά αν γύριζε πίσω τον χρόνο. Αυτή είναι η μετακίνησή του στη Γαλατασαράι. Υπό τις οδηγίες ποιου προπονητή αγωνίστηκε εκείνη τη μισή χρονιά στην Τουρκία; Φυσικά, του Εργκίν Αταμάν! Αρχικά, μας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο έφυγε από την Ούνικς,το 2014, σε μια αποχώρηση που σηματοδότησε την αρχή μιας ταραχώδους τριετίας στην καριέρα του (2014-2017), πριν επιστρέψει εκ νέου στην πατρίδα μας για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
«Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με την Ούνικς, περίμενα να ανανεωθεί, με την άφιξη και του Πεδουλάκη στην ομάδα. Αυτό ήθελα εγώ να συμβεί, αυτό μου είχε πει και ο ίδιος. Παρ’ όλα αυτά δεν ανανέωσα.
Αργότερα, παίξαμε κάποια φιλικά με την Εθνική Ομάδα εναντίον της Εθνικής Τουρκίας, που είχε προπονητή τον Αταμάν. Σε εκείνα τα φιλικά είχα παίξει καλά, με είδε ο Αταμάν, που πιθανότατα θα με ήξερε και από πριν, και με πήρε στη Γαλατασαράι. Το πρόβλημα ήταν πως η Γαλατά είχε πάρα πολλούς ξένους, εκ των οποίων στην Τουρκία μπορούσαν να παίξουν μόνο οι 5. Οπότε, έπαιζα μόνο στην Ευρωλίγκα, και ούτε 10 λεπτά. Μαζί με τα οικονομικά προβλήματα που είχε τότε η ομάδα, που φάνηκε και στη συνέχεια, αφού δε γινόταν σωστή διαχείριση, αποφάσισα τα Χριστούγεννα να φύγω. Έφυγαν κι άλλοι παίκτες μαζί μου, και όσοι έμειναν δυσανασχέτησαν, ήταν πολύ δύσκολη η χρονιά.
Έκατσα έξω δύο μήνες, και υπέγραψα στην Ουλμ, με τη λογική να μπω στην αγορά μέσω του γερμανικού πρωταθλήματος, και να πάω μετά για παράδειγμα, στην Μπάμπεργκ, την Μπάγερν ή την Άλμπα. Στην τα πράγματα πήγαν καλά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Δεν ήθελα όμως να μείνω, έψαχνα κάτι καλύτερο. Βρήκα μια πρόταση από τη Ζαλγκίρις, έπαιξα εκεί, αλλά δεν ανανέωσα, γιατί προτίμησα να αποδεχθώ μια καλή οικονομική πρόταση από τη Ρωσία και τη Λοκομοτίβ Κουμπάν. Αυτή ήταν η πορεία εκείνης της τριετίας, πριν ο Παναθηναϊκός με επαναφέρει στην Ελλάδα, πράγμα που επιθυμούσα και εγώ».
Ο Εργκίν Αταμάν, αποτελούσε πάντα έναν προπονητή αναγνωρισμένο και επιτυχημένο και με το παραπάνω στη χώρα του. Ταυτόχρονα, όμως λίγοι μπορούσαν να φανταστούν τον τρόπο με τον οποίο θα κυριαρχούσε, με τον απόλυτο τρόπο που το έκανε, σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ, όπως έγινε με την Εφές. Ο Βουγιούκας μας ανέλυσε τα κυριότερα προσόντα του Τούρκου «θρύλου», πλέον της EuroLeague, τα οποία τον βοήθησαν να πετύχει όλες αυτές τις υπερβάσεις.
«Και πριν τη θητεία του στην Εφές, ο Αταμάν είχε κερδίσει πράγματα, είχε σημαντική πορεία στο τουρκικό μπάσκετ. Δεν ήταν κάποιος τυχαίος προπονητής. Είναι άνθρωπος που ξέρει να διαλέγει παίκτες και να τους χρησιμοποιεί. Μπορεί στο τακτικό κομμάτι να μην είναι ο καλύτερος προπονητής, αλλά έχει το χάρισμα να διαχειρίζεται καταστάσεις και να ανεβάζει την ψυχολογία των παικτών του. Και στον Παναθηναικό, άλλωστε, άλλαξε εντελώς το πρόσωπο της ομάδας, σε συνδυασμό βέβαια και με τις σπουδαίες προσθήκες που έκανε. Και πάλι, όμως, ένα τέτοιο ρόστερ, χρειάζεται έναν προπονητή με την προσωπικότητα να το διαχειριστεί».
Το 2011, ο Βουγιούκας, ως παίκτης του Παναθηναϊκού, έφτασε στη σημαντικότερη κορυφή που μπορεί να φτάσει ένας παίκτης στην Ευρώπη (σε ομαδικό επίπεδο), με την κατάκτηση της EuroLeague. Μια στιγμή αξέχαστη για τον ίδιο, που του έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις.
Σπάνια στεκόμαστε, όμως, σε ένα παιχνίδι που έγινε ένα χρόνο αργότερα, και το οποίο έμελλε να αποδειχθεί σταθμός για τη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού.
Στις 11 Μαΐου του 2012, οι... υπερομάδες του Παναθηναϊκού και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας παρατάχθηκαν στο «Σινάν Ερντέμ» για μια «τιτανομαχία». Το παιχνίδι εξελίχθηκε σε μια απόλυτα οριακή μάχη, μέχρι τελικής πτώσεως. Τελικά, η ΤΣΣΚΑ υπερίσχυσε, σε ένα παιχνίδι που για διάφορους λόγους, έχει μείνει στη συνείδηση των φίλων του Παναθηναϊκού, ως μια σπουδαία χαμένη ευκαιρία, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός, δύο μέρες αργότερα, πέτυχε το δικό του «θαύμα» και άλλαξε για τα καλά τη μοίρα του. Ταυτόχρονα, αυτό αποτελεί μέχρι και σήμερα, και για πολύ λίγο ακόμη, το τελευταίο παιχνίδι που έχει δώσει σε Final 4 ο Παναθηναϊκός.
«Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο είχαμε αποκτήσει ένα μεγάλο προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, και πιστέψαμε πως ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να πάμε στον τελικό, αλλά κάποιες αποφάσεις δικές μας, ή κάποια ανάποδα σφυρίγματα, μας στέρησαν αυτήν τη δυνατότητα. Έχει μείνει, τόσο στη συνείδηση του κόσμου, όσο και στη δική μας, ως ένα κρίμα που χάσαμε εκείνο το ματς.
Όλοι είχαμε την ευθύνη που μας αναλογεί για εκείνη την ήττα. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία. Και μάλιστα, σε συνδυασμό με το ότι πέρασε ο Ολυμπιακός, ήταν δύσκολο να το διαχειριστούμε».
www.bnsports.gr
