«Θα τον θυμούνται όλοι σαν έναν φιλόσοφο της ζωής και του ποδοσφαίρου». Μία μεγάλη προσωπικότητα, ο Σέσαρ Λουίς Μενότι, άφησε την τελευταία του πνοή στα 85 του χρόνια. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, μας δίνει τη δική του οπτική για τον Αργεντίνο θρύλο, ενώ αποκαλύπτει στο BN Sports και τη μεγάλη… στεναχώρια που του προκάλεσε!
Σχετικά Άρθρα
Ο Ουμπάλδο Φιγιόλ στο BN Sports: «Όταν κατακτάς το Παγκόσμιο Κύπελλο, αγγίζεις τον ουρανό με τα χέρια σου!» (video)
Συνέντευξη στον Τάσο Φαραό
Ο «αρχιτέκτονας» της πρώτης μεγάλης επιτυχίας για την Εθνική Αργεντινής, «έσβησε» στα 85 του χρόνια. Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι, άφησε την τελευταία του πνοή (05/05), όμως θα είναι πάντοτε εκείνος, που χάρισε στην «Αλμπισελέστε», ως ο ομοσπονδιακός της τεχνικός, το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο. Πριν από τον Ντιέγκο Μαραντόνα, πριν από τον Λιονέλ Μέσι.
#ProfundoDolor La Asociación del Fútbol Argentino lamenta informar con enorme tristeza el fallecimiento de César Luis Menotti, actual Director de Selecciones Nacionales y ex técnico Campeón del Mundo de @Argentina.
— AFA (@afa) May 5, 2024
¡Hasta siempre, Flaco querido! pic.twitter.com/mKEPPUzo2l
Έστω κι αν αυτό το τρόπαιο, μέχρι και σήμερα, συνοδεύεται από αρκετές… σκιές.
Κανείς ωστόσο, δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως επρόκειτο για έναν άνθρωπο ξεχωριστό, που αγαπούσε το ποδόσφαιρο. Έναν ρομαντικό του αθλήματος, που πήγαινε με σταθερά βήματα, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.
Από την Αργεντινή, βρέθηκε για έναν χρόνο και κάτι στην Μπαρτσελόνα (1983-84), όπου κατέκτησε το ισπανικό κύπελλο και το Σούπερ Καπ. Έκτοτε, άλλαξε αρκετούς πάγκους, μα το αποκορύφωμα της καριέρας του ήταν με διαφορά ένα. Ο θρόνος του παγκόσμιου πρωταθλητή, το 1978!
Άλλωστε, όπως είχε δηλώσει και ο Ουμπάλδο Φιγιόλ στο BN Sports «όταν κατακτάς το Παγκόσμιο Κύπελλο, αγγίζεις τον ουρανό με τα χέρια σου»!
Πάντως, τον Μενότι, έστω και για λίγο, τον είχε ζήσει και ένας «Έλληνας»! Πρόκειται φυσικά, για τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, που για λίγες ημέρες, είχε τεθεί υπό τις οδηγίες του θρυλικού Αργεντίνου τεχνικού, όταν κλήθηκε στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα, κάποιους μήνες πριν το Μουντιάλ του 1978.
«Ήταν ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και ήδη από την αρχή της προπονητικής του καριέρας, στην Ουρακάν, έδειξε πως μπορούν οι ομάδες του να παίζουν πολύ ωραίο ποδόσφαιρο.
Θα τον θυμούνται όλοι σαν έναν φιλόσοφο της ζωής και του αθλήματος, με λόγο πάρα πολύ όμορφο. Θα μείνει χαραγμένος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ως πραγματικά μία μεγάλη προσωπικότητα», αναφέρει χαρακτηριστικά για τον Μενότι ο Ρότσα, μιλώντας στο BN Sports.
Δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κάθε άλλο. Ήταν από τους πρώτους που απολάμβανε το… τσιγάρο στον πάγκο του και ήθελε η ζωή του, να μην είναι μονότονη.
Αυτό το καταλάβαινε κανείς εύκολα, κάθε φορά που τον άκουγε να μιλάει, σύμφωνα με τον άλλοτε παίκτη και προπονητή του Παναθηναϊκού.
«Του άρεσε πολύ η μποέμ ζωή, να υπάρχει λίγο μυστήριο. Και πάντα με το… τσιγάρο του στον πάγκο!
Ήταν πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος, άλλωστε φαινόταν και από τον εμπλουτισμένο λόγο του.»
Η επιρροή του Μενότι σε άλλους προπονητές, ιδίως σε συμπατριώτες του, ήταν σημαντική. Πώς θα γινόταν διαφορετικά άλλωστε; Ανάμεσα σε εκείνους, βρίσκεται και ο Μαρσέλο Μπιέλσα!
Συγκεκριμένα, είναι μία φράση που ο Μενότι χρησιμοποιούσε συχνά, την οποία ενστερνίζεται και ο Μπιέλσα, όπως ομολογεί ο Ρότσα.
«Ο Μενότι έλεγε μια φράση στα ισπανικά, που εάν θέλαμε να την φέρουμε όσο καλύτερα γίνεται στην ελληνική της εκδοχή, θα ήταν πως ο πιο κοντινός δρόμος, δεν είναι πάντα και ο καλύτερος. Αυτό είναι και το αγαπημένο μότο του Μπιέλσα, το χρησιμοποιεί πολύ και ο ίδιος.
Τι ήθελε να πει με αυτό ο Μενότι; Ότι πρέπει να πηγαίνεις αργά και σταθερά, με υπομονή, για να φτάσεις με επιτυχία στον προορισμό σου. Να μην βιάζεσαι.
Αυτό σίγουρα, ισχύει και για το ποδόσφαιρο της Ελλάδας, που δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που γίνονται βιαστικά βήματα, χωρίς όμως αποτέλεσμα».
Κλείνοντας, όσον αφορά τη μεταξύ τους συνύπαρξη, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, είχε «δύο τεράστιες χαρές, αλλά μία πολύ μεγαλύτερη στεναχώρια».
Τα χαμόγελα ήταν για τις κλήσεις του στην Εθνική, ενώ η «πίκρα» αφορούσε επίσης το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα.
Και αυτό, διότι δεν ήταν ανάμεσα στους «εκλεκτούς» του Σέσαρ Λουίς Μενότι, για τα παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1978, στα γήπεδα της Αργεντινής.
«Είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ, σε μερικά παιχνίδια, στην Εθνική Αργεντινής, κάτω από τις οδηγίες του. Μου χάρισε δύο τεράστιες χαρές, καλώντας με στην Εθνική, αλλά και μία “πίκρα”, που με στεναχώρησε πολύ περισσότερο. Τότε βρισκόμουν στο καλύτερό μου επίπεδο, αλλά με άφησε εκτός από το Μουντιάλ του 1978.
Παρ’ όλα αυτά, εν τέλει εμένα μου βγήκε σε καλό, αφού πήγα στην Κολομβία και από εκεί έπειτα στην Μπόκα Τζούνιορς. Έκανα μία από τις καλύτερες χρονιές μου, συνέχισα να βρίσκομαι στο κορυφαίο επίπεδο, πηγαίνοντας και στον Παναθηναϊκό μετά, όμως και πάλι δεν κλήθηκα, ούτε για το Μουντιάλ του 1982».
