Ο Άρης Λυκογιάννης, ένας άνθρωπος που ξέρει όσο λίγοι τα ελληνικά παρκέ τέθηκε στην διάθεση του BN Sports για μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη. Ο νυν προπονητής του Πανιωνίου ανέτρεξε στους σημαντικότερους σταθμούς της καριέρας του, έκανε… αποκαλύψεις για τον ΠΑΟΚ και τον Φώτη Τακιανό, ενώ μοιράστηκε και πολύ ωραίες ιστορίες από τη συνεργασία του με τον Μάικ Τζέιμς!
Συνέντευξη στον Αντρέα Φούντα
Ο Άρης Λυκογιάννης αποτελεί έναν άνθρωπο με τεράστια εμπειρία στο ελληνικό μπάσκετ, έναν καταξιωμένο προπονητή και άξιο εκπρόσωπο της ελληνικής προπονητικής σχολής.
Η καριέρα του ως πρώτος προπονητής, κλείνει… εικοσαετία, καθώς ξεκίνησε το 2004 από τον αγαπημένο του Σπόρτινγκ. Παγκράτι, Ίκαρος Καλλιθέας, Κολοσσός Ρόδου, Χολαργός και ΠΑΟΚ αποτέλεσαν τους σημαντικότερους σταθμούς του μέχρι σήμερα, ενώ έχει σημειώσει πέρασμα τόσο από τον Παναθηναϊκό, ως βοηθός προπονητή, όσο και από την σουηδική Σόλνα Βίκινγκς!
Από το Νοέμβριο του 2023, βρίσκεται στο τιμόνι του ιστορικού Πανιωνίου, τον οποίο φιλοδοξεί να επαναφέρει στα μεγάλα σαλόνια.
Η θητεία του Άρη Λυκογιάννη στον Πανιώνιο ξεκίνησε εντυπωσιακά, με ένα μεγάλο σερί 11 νικών σε όλες τις διοργανώσεις. Από τα μέσα Ιανουαρίου, η ομάδα έχασε τη σταθερότητά της, και έκανε αρκετές ήττες, ειδικά εκτός έδρας, ενώ δεν κατάφερε να είναι ανταγωνιστική στον προημιτελικό του Κυπέλλου με τον Προμηθέα, όπου ηττήθηκε με 88-48. Με αφετηρία την εμφατική νίκη επί του Μίλωνα (09/03, 100-84), την οποία διαδέχθηκαν αυτές με Χαρίλαο Τρικούπη (16/03, 64-59) και Αία Ευόσμου (22/03, 78-46), ο Πανιώνιος φαίνεται να ξαναβρίσκει ρυθμό και να εδραιώνεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας της Elite League. Ο κόουτς εξήγησε τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η ομάδα στη διάρκεια της χρονιάς, αλλά και τους λόγους που οδήγησαν στη νίκη-δήλωση και την εξαιρετική εμφάνιση απέναντι στον Μίλωνα, που φαίνεται πως αποτέλεσε το εφαλτήριο ενός καλού σερί για τους «κυανέρυθρους»:
«Εδώ και σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, αντιμετωπίζουμε αρκετά προβλήματα τραυματισμών, οι οποίοι έχουν θέσει παίκτες εκτός για όλη τη σεζόν. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από το λειτουργικό πρόβλημα, όσον αφορά την προπόνηση, και το πρόβλημα της απουσίας του εκάστοτε παίκτη, έχει να κάνει και με την ποσότητα. Αρχικά, είχαμε το κάταγμα του Μπέρικ, που μας έβαλε στη διαδικασία, να αλλάξουμε ξένο, που σημαίνει ότι σχεδόν για ένα μήνα παίζαμε με έναν μόνο ξένο. Είχαμε το κάταγμα κόπωσης του Δημητρακόπουλου, το κάταγμα στο δάχτυλο του Αντωνάκη, και το κάταγμα στην κλείδα του Βεργίνη, ο οποίος ήταν πολύ βασικός παίκτης για μας. Συνεπώς, η κατάσταση, και αγωνιστικά και ποσοτικά αλλά και ψυχολογικά, η κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Προερχόμασταν από μια κακή ήττα στο Σχηματάρι. Το παιχνίδι με τον Μίλωνα ήταν κομβικό, γιατί έχει ίδιους στόχους με μας, προερχόταν από αλλαγή προπονητή και την σημαντική προσθήκη του Μπράιαντ. Είχαμε εξαιρετική συγκέντρωση, βγάλαμε πολύ μεγάλη ενέργεια, ο κόσμος δημιούργησε μια εξαιρετική ατμόσφαιρα, βάλαμε πάρα πολύ μεγάλα σουτ και κερδίσαμε εύκολα στην τελική».
Ο Πανιώνιος αποτελεί μια ομάδα άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κόσμο της. Μετά το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι με τον Μίλωνα, οπαδοί και μέλη της ομάδας μοιράστηκαν έντονες στιγμές χαράς, και ίσως ανακούφισης. Η επιρροή του κόσμου του Πανιωνίου φαίνεται και από το πόσο καλύτερα αποδίδει η ομάδα στα εντός έδρας παιχνίδια, σε σχέση με τα εκτός. Ο κόουτς Λυκογιάννης επεσήμανε πως οι σχέσεις αυτές βρίσκονται σε καλό σημείο, με άξονα τον κοινό στόχο για το καλό της ομάδας:
«Σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, άπαντες είναι στην ίδια σελίδα, από τη στιγμή που έχει καθοριστεί ένας στόχος, που είναι να κάνει πρωταθλητισμό η ομάδα. Είναι φυσιολογικό, στη διάρκεια μιας χρονιάς με πολλά σκαμπανεβάσματα και πολλές αλλαγές, κάποιοι να αποπροσανατολίζονται και να απογοητεύονται. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανένα θέμα όσον αφορά τις προσδοκίες και την προσμονή που έχουν όλοι. Όλοι όσοι βρίσκονται στον Πανιώνιο, φίλαθλοι, διοίκηση, παίκτες και προπονητές, έχουν μόνο έναν κοινό στόχο, να μπορέσει η ομάδα να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής».
Όσο κι αν βελτιώνεται η εικόνα του Πανιωνίου, όμως, και όσο κι αν υπάρχει ένας κορμός Ελλήνων παικτών με σπουδαία μπασκετική παιδεία και εμπειρία (Βουγιούκας, Γκίκας, Μιλεντίγιεβιτς, Κακλαμανάκης, Βεργίνης), ο κόουτς ξεκαθάρισε πως απέχει από το επίπεδο μιας ομάδας της Basket League. Για να φτάσει εκεί, απαιτείται συντονισμένη και σοβαρή προσπάθεια από όλους, σε περίπτωση, πάντα, που έρθει η πολυπόθητη άνοδος:
«Το επόμενο επίπεδο δεν έχει καμία σχέση, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα πράγματα. Είναι μια τελείως διαφορετική κατηγορία, με εντελώς διαφορετικούς κανόνες, υπάρχει πολύ μεγαλύτερος αριθμός ξένων παικτών οι οποίοι συμμετέχουν. Εάν με το καλό έρθει εκείνη η στιγμή και η ομάδα έχει καταφέρει τον στόχο της, η ομάδα θα πρέπει να στελεχωθεί και να οργανωθεί κατάλληλα, τόσο αγωνιστικά, όσο και εξωαγωνιστικά. Αυτό όμως είναι κάτι μακρινό, δεν πρέπει να μας απασχολεί».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα είχε να πει ο Άρης Λυκογιάννης για την αποχώρηση του από τον ΠΑΟΚ, αλλά και για όσα ακούστηκαν στη συνέχεια. Πράγματα για τα οποία μίλησε για πρώτη φορά. Ο ΠΑΟΚ απέλυσε πριν λίγο καιρό τον Φώτη Τακιανό μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο, όπως είχε συμβεί και με τον κόουτς Λυκογιάννη, ο οποίος όμως, τονίζει πως οι δύο περιπτώσεις ήταν εκ διαμέτρου διαφορετικές:
«Οι δύο περιπτώσεις δεν έχουν καμία ομοιότητα μεταξύ τους. Εγώ ήμουν τρία χρόνια στην ομάδα, έχω τεράστιο σεβασμό για τον οργανισμό του ΠΑΟΚ. Είχα πολύ καλή συνεργασία με την πλειονότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν τη συγκεκριμένη ομάδα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η στιγμή που πάρθηκε η απόφαση για να φύγω από εκεί ήταν τελείως λάθος. Επειδή έχει ειπωθεί εσφαλμένα πολλές φορές από τον αντικαταστάτη μου, τον κύριο Τακιανό, η ομάδα τη στιγμή που έφυγα εγώ ήταν στην τρίτη θέση και όχι στην όγδοη, όπως πολύ λανθασμένα και για δικούς του λάθος λόγους αναφέρει. Η ομάδα ήταν στην τρίτη θέση, ισόβαθμη, μόνο με το Περιστέρι δεν είχε την ισοβαθμία. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις, και βάση του εναπομείναντος προγράμματος, η ομάδα να τερμάτιζε στην πρώτη τετράδα. Δεν παρέλαβε κανείς μια ομάδα στην όγδοη θέση και την έβγαλε τέταρτη, την παρέλαβε στην τρίτη θέση. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα τεράστιο σωματείο. Σαφέστατα υπάρχει πίεση, όπως υπάρχει σε όλες τις ομάδες, οι οποίες έχουν κόσμο και απαιτήσεις. Ήταν μια δύσκολη χρονική στιγμή, εκείνη την περίοδο που παίξαμε με το Περιστέρι η ομάδα δεν ήταν πολύ καλά αγωνιστικά, είχαμε και οικονομικό θέμα, όντας για μεγάλο χρονικό διάστημα «μέσα» στις πληρωμές. Πιστεύω ότι ήταν μια απόφαση όχι και πολύ σωστή. Οι συνθήκες αποχώρησης του κου Τακιανού ήταν διαφορετικές. Η ομάδα έχει κάνει πολλές αλλαγές, δεν έπαιξε καλό μπάσκετ, τουλάχιστον από αυτό που βλέπω, έχει αλλάξει όλους τους ξένους πολλές φορές. Άλλο πράγμα, άλλες συνθήκες, καμία ομοιότητα το ένα με το άλλο».
Ένας από τους συλλόγους με τους οποίους έχει συνδέσει έντονα το όνομα του, είναι ο Κολοσσός Ρόδου, στον οποίο έχει εργαστεί συνολικά για σχεδόν πέντε σεζόν. Εκεί παρουσίασε ομάδες με μεγάλο μπασκετικό ενδιαφέρον, και συνεργάστηκε με παίκτες που στη συνέχεια έκαναν το βήμα παραπάνω στο ευρωπαϊκό μπάσκετ:
«Ο Κολοσσός είναι ένα εξαιρετικό σωματείο, ιδανικό για να δουλέψει ένας προπονητής, και από τα πιο ασφαλή, χωρίς μεγάλη πίεση. Έχει σοβαρούς ανθρώπους του μπάσκετ. Έχει δυο βασικούς χρηματοδότες, τον Χατζηλαζάρου και τον Κουγιό, οι οποίοι στηρίζουν συνεχώς την ομάδα. Είναι ευλογία για έναν προπονητή να δουλεύει εκεί. Είχα την τύχη να περάσουν σπουδαίοι παίκτες από τον Κολοσσό κατά τη διάρκεια της θητείας μου, όπως ο Χολ, ο Μπρέι, ο Γουότερς, που έφτασαν μέχρι το επίπεδο της EuroLeague, πράγμα πολύ σημαντικό τόσο για την ομάδα, όσο και για μένα». ο 
Φυσικά, ο κόουτς ήταν ένας από τους ανθρώπους που μας μίλησαν για τον Μάικ Τζέιμς, μετά το μεγάλο ρεκόρ του Αμερικανού, που έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της EuroLeague, και μοιράστηκε μαζί μας κάποιες πολύ ιδιαίτερες ιστορίες από τα τελευταία παιχνίδια του Τζέιμς στον Κολοσσό:
«Η συνεργασία μου με τον Μάικ ήταν εξαιρετική. Φαινόταν σε όλους ότι ήταν ένας παίκτης ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε τα επόμενα χρόνια. Είχε παίξει εκπληκτικά με τις μεγάλες ομάδες. Φαίνονταν ξεκάθαρα και τα αθλητικά προσόντα, αλλά και η δίψα την οποία είχε και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Ήταν ξεκάθαρο ότι είναι παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας. Το που θα φτάσει βέβαια κάποιος δεν μπορείς να το ξέρεις, είναι θέμα δουλειάς τύχης και συγκυριών».
Μάλιστα ο Άρης Λυκογιάννης δεν έχασε την ευκαιρία να εξιστορήσει στο BN Sports το προτελευταίο παιχνίδι του Μάικ Τζέιμς στον Κολοσσό, αλλά και τον ρόλο που διαδραμάτισαν μετά την αποχώρησή του ο Βασίλης Τολιόπουλος και ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης.
«Το τελευταίο παιχνίδι του Τζέιμς συνδυάζεται πολύ με τον Τολιόπουλο και τον Λαρεντζάκη. Ας πιάσουμε την ιστορία λίγο πιο πριν. Εκείνη τη χρονιά, τον Μαικ Τζέιμς στην ομάδα τον έφερε ο GM (Γιώργος Γκοτσογιάννης) με προπονητή τον Κουταλιανό. Εγώ ήμουν χωρίς ομάδα. Είχα πάει σε ένα σεμινάριο στην Ουγγαρία, το οποίο οργάνωνε ο Χάνγκα. Εκεί γνωρίστηκα με τον Άιμπον Ναβάρο, βοηθό προπονητή στην Μπασκόνια τότε και νυν προπονητή της Μάλαγα. Εκείνες τις μέρες κάναμε πολλή παρέα. Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε, όταν πήγα στον Κολοσσό και βρήκα τον Τζέιμς, ο Άιμπον έγινε πρώτος προπονητής στην Μπασκόνια. Ο Μάικ, πριν το τελευταίο παιχνίδι με την ΑΕΚ, έπαιξε κόντρα στον Άρη τον οποίο κερδίζαμε με προπονητή τον Πρίφτη μέσα στο Αλεξάνδρειο σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο Άρης μειώνει στους 6 πόντους και του λέω “we need a big three”. Κατεβάζει την μπάλα, σταματάει στα 7 μέτρα, βάζει τρίποντο, με κοιτάει και μου λέει ‘are we good now?”. Μετά είχαμε ένα άλλο παιχνίδι, αν δεν κάνω λάθος εκτός έδρας με την ΑΕΚ και τότε ήρθε η πρόταση. Μετά ακολουθούσε ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι για μας, με τα Τρίκαλα μέσα. Πήρα τηλέφωνο τον Άιμπον για να καθυστερήσει η μετακίνηση, πράγμα που τελικά δε γινόταν. Παρ’ όλα αυτά, σε εκείνο το παιχνίδι, βγήκαν μπροστά οι νεαροί Τολιόπουλος και Λαρεντζάκης, έκαναν ένα καταπληκτικό παιχνίδι και κερδίσαμε τα Τρίκαλα χωρίς τον Μάικ Τζέιμς».
Τόνισε, μάλιστα, πως ο Αμερικανός «θρύλος» της EuroLeague είναι ένας πολύ… κουλ τύπος, με τον οποίο διατηρούν επαφές μέχρι και σήμερα:
«Έχουμε επαφές συνέχεια. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό στο Final 4 του Βερολίνου, το οποίο κέρδισε η ΤΣΣΚΑ. Κάνω σχολιασμό για τη Νόβα και πριν τον δεύτερο ημιτελικό της Μπασκόνια, είμαι στον περίγυρο του γηπέδου με το καρτελάκι του σχολιαστή. Η Μπασκόνια κάνει ζέσταμα και ο Τζέιμς πηδάει τα διαχωριστικά και έρχεται να αγκαλιάσει εμένα και τον Γκοτσογιάννη, που μας είδε απ’ έξω, και μετά μας κάλεσε στο ξενοδοχείο. Έχω επαφές μαζί του, όπως και με τους περισσότερους Αμερικανούς. Μετά ξαναπαίξαμε αντίπαλοι όταν ήρθε στον ΠΑΟ, έχει καλή επαφή με την Ελλάδα και είναι πολύ κουλ τύπος».
Σε τρεις διαφορετικές στιγμές της καριέρας του, μία εκ των οποίων στον Κολοσσό, συνεργάστηκε και με ένα από τα πιο… hot ονόματα του ελληνικού μπάσκετ αυτήν την περίοδο, τον Βασίλη Τολιόπουλο, τονίζοντας πως δεν εκπλήσσεται από την εξέλιξη του 27χρονου γκαρντ.
«Με τον Τολιόπουλο συνεργαστήκαμε τρεις διαφορετικές χρονιές, από όταν ήταν πολύ μικρός στον Ίκαρο, μέχρι τον Κολοσσό και τον ΠΑΟΚ. Έχει μεγάλο θράσος και παίζει πλέον με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Έχει βελτιωθεί πολύ στο αμυντικό κομμάτι, στην επίθεση ήταν πάντα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Παίζει σε ένα περιβάλλον που αισθάνεται ασφάλεια και ελευθερία να παίρνει τις προσπάθειες, και αυτός είναι και ο λόγος που ξεχωρίζει τη φετινή σεζόν».
Το 2015, ο κόουτς Λυκογιάννης είχε βρεθεί στο τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού, ως βοηθός του Σωτήρη Μανωλοπούλου, σε μια περίοδο πολύ δύσκολη για τους «πράσινους». Ο ίδιος βέβαια αναγνωρίζει τα οφέλη αυτής της εμπειρίας:
«Στον Παναθηναϊκό, το τάιμινγκ ήταν λάθος. Εκείνη την περίοδο, η ομάδα είχε προβλήματα με ελλείψεις παικτών. Εγώ ήμουν στις σειρές των ημιτελικών και των τελικών. Πήγαμε να παίξουμε τελικούς με δύο μόνο ψηλούς, τον Φώτση και τον Μαυροκεφαλίδη. Δεν υπήρχε ο Μπατίστα υγιής, Χαραλαμπόπουλος και Παπαγιάννης ήταν πολύ μικροί, πήραμε τον Μόργκαν, ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν ήταν έτοιμος για μια τόσο απαιτητική σειρά. Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε το πρωτάθλημα, χάνοντας μάλιστα με 3-0 τη σειρά, δεν έδινε τη δυνατότητα για περαιτέρω συνεργασία. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν έμεινε κανείς, εκτός από τον Διαμαντίδη. Ήταν μια σημαντική εμπειρία, βλέπεις πως λειτουργεί μια μεγάλη ομάδα, συνεργάζεσαι με κορυφαίους παίκτες, όπως ο Διαμαντίδης, ο Φώτσης και ο Μαυροκεφαλίδης. Παρά το γεγονός ότι πήγα στον Παναθηναϊκό σε μια δύσκολη περίοδο, είναι πάντα εμπειρία ζωής».
Ταυτόχρονα, εξέφρασε την πίστη του, πώς το νέο πρότζεκτ του Παναθηναϊκού θα φέρει επιτυχίες:
«Ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Έχει γίνει μια τεράστια επένδυση, που ξεκίνησε από το γήπεδο. Οι στόχοι είναι πολύ υψηλοί, μακάρι να φτάσει στο τέλος του δρόμου και να εκπληρωθούν οι επιθυμίες του κόσμου και της διοίκησης. Έχει πάρα πολύ ταλέντο, αλλά και τεράστιο ανταγωνισμό στην EuroLeague. Χρειάζεται υπομονή και τύχη. Πάντως είναι μια ομάδα με πιθανότητες να φτάσει στο τέλος της διαδρομής. Όπως και να ‘χει, όμως, αν συνεχιστεί η επένδυση αυτή με τον ίδιο τρόπο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έρθει η επιτυχία».
Στα 54 του έτη πλέον, ο Άρης Λυκογιάννης έχει διαγράψει μια πολύ σημαντική διαδρομή στους ελληνικό μπάσκετ η οποία είναι μεγάλη τόσο από χρονικής άποψης, αλλά και λόγω της πορείας που έχει διανύσει για να φτάσει ως εδώ, η οποία ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο κοουτς «Λύκο» χρειάστηκε να κάνει δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Σταθήκαμε, λοιπόν, στα στοιχεία (τόσο του χαρακτήρα του, όσο και των συγκυριών, όπως λέει) που τον βοήθησαν να διαγράψει αυτήν την πορεία:
«Είμαι πάρα πολλά χρόνια σε αυτήν τη δουλειά, νομίζω πάνω από 30. Στη δική μου περίπτωση, πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε η αγάπη για το παιχνίδι. Έχω περάσει από όλα τα στάδια. Επειδή δεν υπήρξα σπουδαίος παίκτης, ήμουν υποχρεωμένος να ξεκινήσω από πολύ χαμηλά. Ξεκίνησα ως υπεύθυνος ακαδημιών, δούλεψα σε εφηβικά, σε τοπικά και σε όλες τις εθνικές κατηγορίες. Υπήρξε μια πολύ μακριά διαδρομή, μέχρι να βρεθώ στην Α1. Τα συστατικά είναι η σκληρή δουλειά, η αγάπη για το παιχνίδι, αλλά και οι συγκυρίες, η τύχη και οι επιλογές μου. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή, το μεγαλύτερο μου επίτευγμα, θεωρώ πως είναι το ότι παρέμεινα πολλά χρόνια σε όλες τις ομάδες που πήγα, και αυτό κάτι δείχνει».
Γυρνώντας πίσω σε μια τόσο μακροχρόνια πορεία, ποιοι είναι οι άνθρωποι που έχει να θυμάται ο κόουτς Λυκογιάννης, και ποιες οι καθοριστικότερες στιγμές;
«Πολλές τέτοιες στιγμές υπάρχουν. Πάρα πολλά πράγματα γύρω από την αντίληψή μου για το παιχνίδι και τους ανθρώπους που πρέπει να έχει μια ομάδα για να λειτουργεί, τα πήρα από τα πέντε μου χρόνια στο Σπόρτινγκ. Είναι η ομάδα μου, η ομάδα που αγαπάω, η ομάδα της περιοχής μου. Εκεί βρέθηκα δίπλα σε έναν πολύ σημαντικό μπασκετάνθωπο, τον Βασίλη Σακόπουλο, ο οποίος μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα, και από τη θετική πλευρά, και από την αρνητική. Από κει και πέρα, διάφοροι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί με έχουν βοηθήσει, ακόμα κι αν η συνεργασία δεν ήταν καλή. Τα τέσσερα χρόνια μου στον Ίκαρο ήταν σημαντικά, γιατί είχαμε συνεχείς επιτυχίες. Εξαιρετική χρονιά είχαμε στον Χολαργό, με σπουδαία αγωνιστική επιτυχία παρά τα πολλά οικονομικά προβλήματα Μπήκαμε στα playoff την πρώτη χρονιά της ομάδας στην Α1, όπου γίναμε η πρώτη ομάδα που κερδίζει τον πρώτο ως όγδοοι. Η εμπειρία στον ΠΑΟΚ, όπου παίζαμε ταυτόχρονα σε Ελλάδα και Ευρώπη, ήταν σημαντική».
www.bnsports.gr
