Μόλις 20 ετών, μα γαλουχημένος με τέτοιο τρόπο, ώστε να φορά με άνεση τη φανέλα με το νούμερο «10»! Ο Χρήστος Ζαφείρης διαπρέπει στη Σλάβια Πράγας και μιλώντας στο BN Sports, εμφανίζεται «διψασμένος» για τίτλους! Γεννήθηκε στην Ελλάδα, όμως στα εννέα του χρόνια μετακόμισε, μαζί με την οικογένειά του, στη Νορβηγία. Εκεί μεγάλωσε, «ανδρώθηκε» ποδοσφαιρικά και φόρεσε -και φορά- τη φανέλα με το εθνόσημο. Πλέον, είναι στην Τσεχία, διατηρώντας τον ίδιο κοινό παρονομαστή. Την αγάπη του για το ποδόσφαιρο!
Συνέντευξη στον Τάσο Φαραό
Από τη Νορβηγία, στη Σλάβια Πράγας για να ζήσει το όνειρό του. Να πρωταγωνιστήσει, απολαμβάνοντας πάνω απ’ όλα, το ποδόσφαιρο! Ο Χρήστος Ζαφείρης γεννήθηκε στην Ελλάδα, αγωνίστηκε για λίγο στα τμήματα υποδομών του Παναθηναϊκού, αλλά ήδη από μικρή ηλικία, έφυγε από τη χώρα μας.
Η οικογένειά του πήγε προς τα βόρεια, για βιοποριστικούς λόγους. Στη Νορβηγία, ο νεαρός Ζαφείρης, στα εννέα του χρόνια, είχε γνωρίσει τη «στρογγυλή θεά» και την είχε αγαπήσει. Το ποδόσφαιρο αποτελούσε μέρος της καθημερινότητάς του και ήταν εκείνο που τον βοήθησε αρκετά, ώστε να προσαρμοστεί στη χώρα, όπου πλέον κατοικούσε.
«Ήμουν αρκετά μικρός όταν έφυγα από την Ελλάδα για τη Νορβηγία, οπότε στην αρχή η προσαρμογή ήταν δύσκολη σίγουρα. Στην πρόσφατη μετακίνησή μου στην Τσεχία, νομίζω ότι τα πράγματα ήταν ευκολότερα, παρά το γεγονός ότι δεν ήξερα τη γλώσσα και την κουλτούρα της χώρας.
Παρ’ όλα αυτά, το ποδόσφαιρο με βοήθησε αρκετά ώστε να “εγκλιματιστώ” στη Νορβηγία.»
Εντάχθηκε σχεδόν αμέσως στις ακαδημίες της νορβηγικής Φόρνεμπου. Ξεχώρισε από πολύ νωρίς λόγω των ικανοτήτων του, «τραβώντας» τα βλέμματα των μεγάλων ομάδων της χώρας. Αφού είχε ένα σύντομο πέρασμα και από τμήματα υποδομών κάποιων άλλων συλλόγων (Λίλεστρεμ, Φιέλαμαρ), η Βαλερένγκα κινήθηκε άμεσα για την απόκτησή του.
Έμαθε πολλά, προσέθεσε σημαντικά στοιχεία στο παιχνίδι του, όμως ήθελε να παίζει. Έτσι, δε δίστασε να μετακομίσει στη Γκρόρουντ της δεύτερης κατηγορίας. Δεν το μετάνιωσε ούτε στο ελάχιστο. Εξελίχθηκε σε έναν εκ των πρωταγωνιστών και απέκτησε την πρώτη του επαγγελματική «τριβή».
Κάπως έτσι, ο δρόμος του τον οδήγησε για πρώτη φορά στην πρώτη κατηγορία της χώρας. Η Χάουγκεσουντ τον έκανε δικό της το 2021 και ο Ζαφείρης για άλλη μια φορά, φρόντισε ώστε να δικαιώσει την επιλογή της ομάδας του. Αναδείχθηκε σε παίκτη-κλειδί και συνεισέφερε τα μέγιστα, ώστε ο σύλλογος να συνεχίζει να βρίσκεται σταθερά στα μεγάλα «σαλόνια» της Νορβηγίας.
Για τον 20χρονο μέσο, που έχει αποκτήσει τη νορβηγική υπηκοότητα και πλέον αγωνίζεται με τις μικρές εθνικές της χώρας, η Σλάβια αποτελεί το μεγάλο «βήμα» στην καριέρα του.
Κάτι απολύτως λογικό. Η τσέχικη ομάδα, άλλωστε, πρωταγωνιστεί στο εγχώριο πρωτάθλημα, διεκδικεί τίτλους και διατηρεί σταθερή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τα τελευταία χρόνια.
«Η Σλάβια είναι κάτι πολύ μεγάλο για εμένα προσωπικά. Πρόκειται για ένα σπουδαίο κλαμπ στην Τσεχία και είναι πραγματικά πολύ σημαντικό που έχω την ευκαιρία να αγωνιστώ στις διασυλλογικές διοργανώσεις. Είμαι πολύ χαρούμενος και νιώθω καλά.
Κάνουμε πρωταθλητισμό, γενικά παίζουμε με στόχο να κατακτήσουμε τίτλους. Είναι κάτι πολύ όμορφο και με βοηθά να εξελιχθώ σαν παίκτης και να μάθω καινούργια πράγματα», παραδέχεται ο Ζαφείρης.
Δε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να αποφασίσει πως το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που ήθελε να κάνει επαγγελματικά στη ζωή του. Η αγάπη του για το άθλημα ξεκίνησε ήδη από την πρώτη του επαφή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
Βέβαια, σε αυτό συνεισέφεραν σημαντικά και τα σχολεία στη Νορβηγία. Καθώς όπως τονίζει ο νεαρός ποδοσφαιριστής, έδειχναν τρομερή κατανόηση στην ενασχόληση των μαθητών με τον αθλητισμό, φροντίζοντας ώστε η εκπαίδευση και η προπόνηση να συνδυάζονται ιδανικά.
«Νομίζω σχεδόν από την πρώτη στιγμή που άγγιξα την μπάλα και άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει, γνώριζα ότι με αυτό ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά.
Τα σχολεία στη Νορβηγία ήταν ιδιαιτέρως βοηθητικά και έδειχναν κατανόηση σε όσα παιδιά ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να είμαι καλά και να βελτιώνομαι συνεχώς.
Υπήρχαν μάλιστα ειδικές προπονήσεις στο σχολείο, με ανθρώπους από την ομάδα. Γενικότερα υπήρχε η θέληση για να συνδυάζεται τόσο η εκπαίδευση, όσο και ο αθλητισμός, με σκοπό να μην υστερούμε σε τίποτα από τα δύο.»
Ο Ζαφείρης έχει εμπειρία από τρεις διαφορετικές χώρες, όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Αν και όπως τονίζει, δεν έχει και τόσες αναμνήσεις από το βραχύ πέρασμά του από την Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά, σε Τσεχία και Νορβηγία, όπου το έχει ζήσει στο… πετσί του, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.
«Δεν θυμάμαι πολλά από το ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν το γνωρίζω τόσο, καθώς δεν το έχω ζήσει από κοντά, παρά μόνο στην παιδική ηλικία.
Το τσέχικο ποδόσφαιρο είναι αρκετά πιο physical και γρηγορότερο συγκριτικά με το νορβηγικό. Έχει αρκετά υψηλή ένταση. Στο νορβηγικό ωστόσο έχω την αίσθηση ότι βρίσκονται σε καλύτερο επίπεδο οι παίκτες ατομικά, όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι.»
Υπήρχε άραγε κάποιος δισταγμός από την πλευρά του Χρήστου Ζαφείρη, τη στιγμή που εμφανίστηκε η Σλάβια και του χτύπησε την «πόρτα», τον Ιανουάριο του 2023; Η απάντησή του είναι αφοπλιστική, ενώ φαίνεται ότι οι Τσέχοι είχαν έρθει αρκετά… διαβασμένοι!
Μάλιστα, προς έκπληξη ακόμα και του ίδιου του ποδοσφαιριστή, δε δίστασαν να του προσφέρουν τη φανέλα με τον αριθμό «10»!
«Δεν γνωρίζω εάν υπήρχαν άλλες προτάσεις εκείνη την περίοδο. Όταν όμως η Σλάβια έκανε γνωστό το ενδιαφέρον της για την απόκτησή μου, το πρότζεκτ φάνηκε εξ αρχής πολύ ενδιαφέρον. Έχοντας συζητήσει μάλιστα και με το τεχνικό επιτελείο, δε δυσκολεύτηκα να απαντήσω θετικά.
Ήταν αρκετά κολακευτικό το γεγονός ότι είχαν κάνει τόσο εκτεταμένο σκάουτινγκ. Έδειξαν πως ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν, αλλά και τι μπορώ εγώ να προσφέρω.
Η αλήθεια είναι πως μου έκανε εντύπωση που πήρα τη φανέλα με το νούμερο 10. Αν και δεν ήταν εντελώς αναπάντεχο, αφού γνώριζα ότι ήταν ελεύθερο. Οπότε είχα στην άκρη του μυαλού μου ότι τελικά ίσως και να μπορούσα να το πάρω.»
Πάντως, έχει αποδείξει πως μπορεί να «σηκώσει» με άνεση το… βάρος της. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, το υπέροχο τέρμα που σημείωσε με απευθείας εκτέλεση φάουλ, στην αναμέτρηση απέναντι στη Σέριφ Τιρασπόλ για την προτελευταία αγωνιστική των ομίλων του Europa League. Έκανε το 2-2, με την ομάδα του να παίρνει τελικά τη νίκη και να εξασφαλίζει στο φινάλε του γκρουπ την πρωτιά και την πρόκριση στη φάση των «16» της διοργάνωσης, αφήνοντας τη Ρόμα του Ζοσέ Μουρίνιο στη δεύτερη θέση!
Ο Ζαφείρης είχε προλάβει να αγωνιστεί για λίγο και με τις μικρές εθνικές της Ελλάδας. Όμως, η Νορβηγία αντιλήφθηκε άμεσα το αστείρευτο ταλέντο του και έσπευσε να τον καλέσει για να την εκπροσωπεί.
«Είχα παίξει τρία ματς με την Κ16 της Εθνικής Ελλάδας, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Η Εθνική Νορβηγίας είναι εκείνη που έχει επιλέξει να με καλεί, οπότε κι εγώ πηγαίνω.
Σίγουρα στην Ελλάδα γεννήθηκα και μεγάλωσα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, αλλά και η Νορβηγία έχει κάνει πάρα πολλά για εμένα και την οικογένειά μου. Εκείνη συνεχίζει να με καλεί και να μου δείχνει εμπιστοσύνη. Οπότε προς το παρόν, το μυαλό μου είναι στη Νορβηγία.
Φυσικά, τα πάντα μπορούν να συμβούν στο μέλλον.»
Ένα ξεχωριστό πρόσωπο στην ποδοσφαιρική ανάπτυξη του Χρήστου Ζαφείρη, αποτελεί ο Μίλτος Καρατζάς. Ο 20χρονος μέσος δεν μπορεί να ξεχάσει όσα του έχει προσφέρει ο προπονητής του. Από τη βελτίωση της τεχνικής του κατάρτισης, μέχρι και τα υπέροχα καλοκαίρια που έζησε.
Σε αυτά άλλωστε, πραγματοποιεί ειδική μνεία, αναπολώντας τις θερινές περιόδους που πέρασε στο camp που έχει ο Έλληνας κόουτς στην Αγία Άννα!
«Ο Μίλτος Καρατζάς είναι από τους καλύτερους προπονητές που είχα. Τότε είχα και τον Τάκη και τον Γιώργο Κατσούλη, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι που πήγαινα κάθε καλοκαίρι στο camp που είχε ο Μίλτος Καρατζάς στην Αγία Άννα.
Ήταν πραγματικά υπέροχο, προπονούμασταν μαζί, μου μάθαινε τεχνική κατάρτιση. Ήταν ωραίο το γεγονός ότι ήμουν μαζί με τους φίλους μου σχεδόν όλη μέρα. Ήταν σαν προπόνηση, αλλά και διακοπές μαζί.
Ήταν φανταστικός και μου έμαθε ήδη από πολύ μικρή ηλικία πράγματα, τα οποία μου χρησιμεύουν αρκετά ακόμα και σήμερα.»
Οι ποδοσφαιρικές του υποχρεώσεις, τον έφεραν μακριά από την οικογένειά του, πηγαίνοντας σε μία άλλη χώρα. Ο συγκεκριμένος παράγοντας ίσως δυσκόλευε την προσαρμογή του, όμως το «ζεστό» κλίμα που συνάντησε στην Πράγα, αποδείχθηκε ιδιαιτέρως βοηθητικό.
«Η αλήθεια είναι πως αυτή δεν αποτελεί την πρώτη φορά που μένω μόνος μου, μακριά από την οικογένειά μου. Είχε χρειαστεί να φύγω και όταν πήρα τη μεταγραφή στη Χάουγκεσουντ, στην πρώτη κατηγορία της χώρας, έστω κι αν ήταν εντός της Νορβηγίας.
Όταν ήρθα στην Τσεχία, όπως είπα, ήμουν καλύτερα προετοιμασμένος, αφού ήμουν και σε μεγαλύτερη ηλικία, αλλά κυρίως συνάντησα ένα ιδιαίτερα φιλικό κλίμα στα αποδυτήρια της Σλάβια. Κάτι το οποίο με βοήθησε πολύ, ώστε να μάθω την ομάδα και να αισθάνομαι από την αρχή άνετα.»
Τέλος, δεν θα μπορούσε παρά να αναφερθεί σε όλα εκείνα που έχει ξεχωρίσει έως τώρα, κατά την παρουσία του στη Σλάβια και στο τσέχικο ποδόσφαιρο. Αλλά και να επισημάνει τα πρωταθλήματα που θα ήθελε να αγωνιστεί κάποια στιγμή στην καριέρα του μελλοντικά.
«Μου αρέσει πολύ που στη Σλάβια κάνουμε πρωταθλητισμό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής που θέλει να τερματίζει η ομάδα του στη μέση της βαθμολογίας. Παίζεις γιατί επιθυμείς να κερδίζεις τίτλους. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ. Να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο κορυφαίο επίπεδο.
Στο τσέχικο πρωτάθλημα οι ποδοσφαιριστές τρέχουν πάρα πολύ. Έχω την αίσθηση πως αποτελεί το πρωτάθλημα με το μεγαλύτερο high intensity, μετά από την Premier League. Υπάρχουν πολλές μονομαχίες, αρκετά man-to-man και γενικότερα το παιχνίδι κυμαίνεται σε πολύ υψηλό τέμπο.
Θα μου άρεσε να αγωνιστώ κάποια στιγμή στην καριέρα μου στην Ισπανία. Ο τρόπος παιχνιδιού μου όμως, πιστεύω ότι ταιριάζει περισσότερο στην Bundesliga».
