Ο ήδη «περασμένος» ΠΑΟΚ θα υποδεχθεί την Ελσίνκι στην Τούμπα, για την τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Europa Conference League. Ο Περπερίμ Χετεμάι, ως ενεργό μέλος του ρόστερ των Φινλανδών, μίλησε στο BN Sports για τη «μάχη» που θα δώσουν οι δύο ομάδες, για τα χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ, αλλά και για το όνειρο του, που στην χώρα μας έγινε πραγματικότητα.
Συνέντευξη στον Άγγελο Κρεμαστό
Με το ΠΑΟΚ – Ελσίνκι πέφτει η… αυλαία του 7ου ομίλου του Europa Conference League. Σίγουρα το βαθμολογικό ενδιαφέρον της αναμέτρησης είναι μηδαμινό, το «περστίζ» όμως δεν θα επιτρέψει καμία από τις δύο ομάδες, να μην δώσουν μία κανονική «μάχη» στη Τούμπα.
Άλλωστε ένας ευρωπαϊκός αγώνας είναι μία γιορτή και ο Περπερίμ Χετεμάι, το αντιμετωπίζει με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.
Ο Φινλανδός επιστρέφει ξανά στην Ελλάδα μετά από 14 χρόνια και είναι σίγουρο, πως με το που πατήσει το πόδι του στη Θεσσαλονίκη, θα του… ξυπνήσουν πολλές αναμνήσεις. Ακόμη και αν τα χρόνια που πέρασε στη χώρα μας, ήταν με τη φανέλα άλλου «Δικεφάλου».
Ο Περπερίμ Χετεμάι μίλησε στο BN Sports, για την αναμέτρηση που θα δώσει η ομάδα του απέναντι στον ΠΑΟΚ, το όνειρο που πραγματοποίησε όταν αγωνιζόταν στην ΑΕΚ, ενώ επιπλέον ξεχώρισε και τον αγαπημένο του «κιτρινόμαυρο» προπονητή.
Πώς νιώθετε που γυρίσατε πίσω στην ομάδα που ξεκίνησαν όλα, την Ελσίνκι, για να τελειώσετε την καριέρα σας;
«Ναι είναι πολύ ωραία που γύρισα πίσω στη χώρα που ξεκίνησα την καριέρα μου. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα που γύρισα στην Ελσίνκι. Όλη μου την καριέρα την πέρασα στις ακαδημίες της ομάδας και το να τελειώσω εδώ που ξεκίνησα, νιώθω σαν να ολοκλήρωσα τους στόχους μου. Με την φανέλα της Ελσίνκι πέρσι είχα την τιμή να παίξω στο Ολίμπικο της Ρώμης και φέτος να στην Τούμπα. Θα ήθελα πολύ να ερχόμουν αντιμέτωπος με την ΑΕΚ. Θα ήταν πολύ ωραία, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν».
Θυμάστε κάποιο παιχνίδι σας στην Τούμπα, απέναντι στον ΠΑΟΚ;
«Θυμάμαι είχα αγωνιστεί στην Τούμπα το 2009 με την ΑΕΚ. Είχαμε κερδίσει 1-0 και εγώ είχα βγάλει την ασίστ στο νικητήριο γκολ, αν και στο τέλος βέβαια αποβλήθηκα, κάτι που δεν ήταν πολύ ωραίο (γέλια). Ελπίζω και την Πέμπτη (14/12) το παιχνίδι να καταλήξει με τον ίδιο τρόπο, για εμένα και την ομάδα μου, αν και ο ΠΑΟΚ είναι μία πολύ καλή ομάδα».
Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς σε ηλικία 20 ετών να αφήσετε την Ελσίνκι και τη Φινλανδία για πρώτη φορά και να έρθετε στην Ελλάδα για την ΑΕΚ;
«Ήταν πολύ δύσκολο. Ήμουν μικρός και το πρωτάθλημα της Φινλανδίας δεν ήταν όσο καλό είναι τώρα. Πλέον έχουν αλλάξει πολλά. Για εμένα ήταν πολύ καλό να παίξω για την ΑΕΚ. είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ στο Champions League, να παίξω με πολύ καλούς συμπαίκτες και να έχω ακόμη καλύτερους προπονητές».
Είχατε πει παλαιότερα πως θαυμάζατε τον Ριβάλντο, ότι στο δωμάτιο σας είχατε μέχρι και αφίσα του. Πώς ήταν να τον βλέπετε κάθε μέρα στην προπόνηση, ως συμπαίκτη σας;
«Μου άρεσε πάρα πολύ ο Ριβάλντο, ειδικά όταν έπαιζε στην Μπαρτσελόνα. Είχα βάλει μία αφίσα του στο δωμάτιο και προσπαθούσα να του μοιάσω. Στις προπονήσεις ήταν πάρα πολύ καλός και πολύ βοηθητικός επίσης. Αυτό που έπρεπε να κάνεις ήταν απλώς να του δώσεις την μπάλα. Ήταν φοβερός παίκτης και νιώθω τυχερός που μπόρεσα να προπονηθώ μαζί του».
Στο παιχνίδι με την Άντερλεχτ το 2006 κάνατε την πρώτη σας συμμετοχή στο Champions League και μάλιστα ως βασικός. Πώς ήταν να ακούτε τον ύμνο του Champions League και μαζί να τον τραγουδούν χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ;
«Ήμουν έκπληκτος όταν έμαθα πως θα παίξω βασικός. Όταν ο προπονητής μου είπε ότι με επέλεξε στην βασική 11αδα ήταν κάπως σοκαριστικό. Περίμενα πάντα αυτή τη στιγμή και όταν ήρθε ήταν κάτι το μοναδικό. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική και θυμάμαι μίλαγα με την οικογένεια μου και τους ρώταγα ‘πείτε μου, ονειρεύομαι; Δεν γίνεται να ξεκινάω σε αυτό το παιχνίδι βασικός’. Ήταν μία αξέχαστη στιγμή για εμένα».
Το 2008 είχατε αγωνιστεί με τον Απόλλων Καλαμαριάς απέναντι στον Ολυμπιακό και κερδίσατε με 1-0. Εν τέλει τη νίκη την πήρε ο Ολυμπιακός με την υπόθεση Βάλνερ και η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα. Πιστεύατε μετά τη λήξη της αναμέτρησης πως αυτό το παιχνίδι, θα μπορούσε να κρίνει τον πρωταθλητή για εκείνη τη σεζόν;
«Ακόμα μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω πως η ομοσπονδία έδωσε στον Βάλνερ την άδεια να παίξει και μετά είπε ότι δεν επιτρεπόταν. Ήταν κάτι πολύ περίεργο, ακόμη δεν έχω αντιληφθεί τι συνέβη ακριβώς. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να πιστέψω πως χάσαμε εν τέλει αυτούς τους τρεις βαθμούς. Είχαμε παίξει πολύ καλά θυμάμαι και εν τέλει, με την απόφαση αυτή ο Ολυμπιακός πήρε και το πρωτάθλημα. Ήταν πολύ περίεργο».
Πόσο δύσκολη απόφαση ήταν για εσάς να ζητήσετε από τον προπονητή της Φινλανδίας να μην αγωνιστείτε απέναντι στο Κόσοβο για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2018;
«Δεν ήθελα να παίξω απέναντι στο Κόσοβο. Όποτε έπαιζα με τη φανέλα της Φινλανδίας ήθελα να δίνω πάντα το 100% των δυνατοτήτων μου. Ήξερα όμως πως απέναντι στην χώρα από την οποία έχω τις ρίζες μου, δεν θα μπορούσα να αποδώσω αυτό που θα ήθελα. Το ίδιο θα έκανα και αν αγωνιζόμουν με το Κόσοβο, δεν θα έπαιζα απέναντι στη Φινλανδία».
Στα χρόνια που περάσατε στην ΑΕΚ η ομάδα άλλαξε τρεις προπονητές (Μπάγεβιτς, Δώνης και Σέρα Φερέρ). Με ποιον από αυτούς είχατε την καλύτερη συνεργασία και γιατί;
«Πρώτα απ’ όλα, όλοι αυτοί προπονητές ήταν φοβεροί. Ο Σέρα Φερέρ είναι ακόμη και σήμερα ένας από τους καλύτερους προπονητές που είχα ποτέ. Αν και ήταν πολύ αυστηρός, ήταν όμως ταυτόχρονα και πάρα πολύ καλός. Δυστυχώς τραυματίστηκα και χρειάστηκε να απουσιάσω για καιρό. Όταν γύρισα δεν μου έδωσε πολλές ευκαιρίες και μου ζήτησε να πάω κάπου δανεικός για να παίζω.
Ο Δώνης ήταν επίσης εξαιρετικός. Στην προετοιμασία του, έπαιζα συνέχεια και πήγαινα αρκετά καλά. Μετά όμως, όταν πήγα στην Εθνική τραυματίστηκα ξανά και έμεινα εκτός πάλι για πολλούς μήνες. Δεν μπόρεσα να επανέλθω εύκολα από τον τραυματισμό, η ομάδα δυσκολευόταν και έτσι δεν πήρα μετά αρκετές ευκαιρίες. Μου άρεσε όμως πάρα πολύ σαν προπονητής.
Με τον Μπάγεβιτς στην αρχή δεν έπαιζα, αλλά στην συνέχεια ξεκίνησε να με εμπιστεύεται, ήταν κάπως old-school αλλά ήξερε τι έκανε. Σαφώς υπήρχαν δυσκολίες, ήμουν νέος είχα και αρκετούς τραυματισμούς, έπρεπε συνεχώς να παλεύω για την θέση μου. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις και από τους τρεις. Αν έπρεπε να διαλέξω σίγουρα θα έλεγα τον Σέρα Φερέρ. Ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί».
