Με τον ΠΑΟΚ να φιλοξενείται στο «Νησί» από την Αμπερντίν, είναι μία καλή ευκαιρία να θυμηθούμε τον κορυφαίο Σκωτσέζο ποδοσφαιριστή που πέρασε ποτέ από την χώρα μας. Ο Κρεγκ Μπρούστερ μίλησε στο BN Sports για την απαιτητική αυτή αναμέτρηση, τα αξέχαστα χρόνια του στην Ελλάδα, ενώ εκμυστηρεύτηκε και ένα παράπονο του…
Συνέντευξη στον Άγγελο Κρεμαστό
Όταν κάποιος φέρνει στο μυαλό του τον Ιωνικό της προηγούμενης χιλιετίας, είναι δύσκολο, έως και αδύνατο, να μην θυμηθεί και τον μεγάλο Κρεγκ Μπρούστερ.
Ο Σκωτσέζος ήρθε στην χώρα μας το 1996 και πέρασε μία μαγική, όπως ο ίδιος την χαρακτηρίζει, 5ετία με την φανέλα του Ιωνικού.
Με τον Μπρούστερ στην κορυφή της επίθεσης, η ομάδα της Νίκαιας έζησε μεγάλες στιγμές, παίζοντας για πρώτη φορά στην Ευρώπη, ενώ έφτασε έως και τον τελικό του Κυπέλλου του 2000.
Ο Κρεγκ Μπρούστερ έχει αγωνιστεί απέναντι στον ΠΑΟΚ πολυάριθμες φορές, ενώ ένα… φεγγάρι πέρασε και από την Αμπερντίν. Ο Σκωτσέζος μίλησε το BN Sports για την σπουδαία αυτή αναμέτρηση, θυμήθηκε τις στιγμές δόξας που έζησε στην Ελλάδα, ενώ ανέφερε και στην «ονειρική» του μεταγραφή στην ΑΕΚ, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Οι ικανότητες του ΠΑΟΚ και η δυναμική της Τούμπας
Στην Σκωτία οι οπαδοί της Αμπερντίν πώς βλέπουν την αναμέτρηση αυτή με τον ΠΑΟΚ;
«Με την άκρως πειστική νίκη απέναντι στην Χαρτς, ο ΠΑΟΚ έχει δείξει ότι είναι ικανός για μεγάλα πράγματα. Η Χαρτς μοιάζει αρκετά με την Αμπερντίν, έχει καλούς παίκτες αλλά δυσκολεύεται να βάλει γκολ. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη πλευρά στα τελευταία παιχνίδια βρίσκει πιο εύκολα τον δρόμο προς τα δίχτυα κάτι που θα δημιουργήσει σίγουρα προβλήματα στην Αμπερντίν.
Θα υπάρχει μία τρομερή ατμόσφαιρα την Πέμπτη (26/10) στην Σκωτία από τους οπαδούς της Αμπερντίν, ο ΠΑΟΚ όμως ξέρει πως να κρατήσει την μπάλα και να σβήσει όμως την ένταση του κόσμου επηρεάζοντας και την ομάδα».
Πιστεύετε πως οι οπαδοί των δύο ομάδων θα παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτές τις αναμετρήσεις που έρχονται;
«Σίγουρα, το γήπεδο της Αμπερντίν θα είναι γεμάτο αλλά και στην Τούμπα η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά μαγική. Έχω παίξει στην Θεσσαλονίκη αρκετές φορές και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μπαίνει κάποιος στην κατάμεστη Τούμπα. Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα να παίζεις σε αυτό το γήπεδο, με τους οπαδούς να δημιουργούν αυτή την ξεχωριστή ατμόσφαιρα».
Μ’ ένα παράπονο πικρό...
Σας λείπει η Ελλάδα;
«Μου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα, έχω έρθει αρκετές φορές στην Αθήνα και σε νησιά για διακοπές, αλλά μου λείπει ο ελληνικός τρόπος ζωής και οι Έλληνες. Πέρασα πέντε υπέροχα χρόνια στο Ιωνικό και καταφέραμε να πάμε στον τελικό του Κυπέλλου, να παίξουμε στην Ευρώπη και να τερματίσουμε 5η στο πρωτάθλημα δύο φορές. Βλέπω την κατάσταση του Ιωνικού πλέον και στεναχωριέμαι πολύ».
Πώς ένας Σκωτσέζος που δεν είχε φύγει ποτέ από την χώρα του, επέλεξε να έρθει στην Ελλάδα και τον Ιωνικό;
«Το συμβόλαιο μου είχε λήξη στην Ντάντι Γιουνάιτεντ και ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Ο μάνατζερ μου εμφανίστηκε με μία πρόταση από τον Ιωνικό και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία. Υπέγραψα για έναν χρόνο, μετά για άλλον έναν και τέλος για μία τριετία, συμπληρώνοντας συνολικά πέντε χρόνια στην ομάδα».
Γιατί φύγατε από τον Ιωνικό εφόσον αγαπούσατε τόσο πολύ την ζωή στην Ελλάδα;
«Ο λόγος που έφυγα ήταν επειδή στα 4,5 χρόνια που ήμουν στην ομάδα, τον Ιανουάριο με ζήτησε η ΑΕΚ. Προσέφεραν στον Ιωνικό 100 χιλιάδες αλλά ο τότε πρόεδρος της ομάδας, ζήτησε 200 χιλιάδες. Η ΑΕΚ αρνήθηκε να δώσει αυτά τα λεφτά και έτσι εγώ έχασα μία μοναδική ευκαιρία για να αγωνιστώ σε μία τεράστια ομάδα.
Είχα φτάσει την ηλικία των 34ων και ήξερα πως δεν θα ερχόταν ξανά μία τέτοια πρόταση. Το καλοκαίρι το συμβόλαιο μου έληξε και ο πρόεδρος μου προσέφερε λιγότερα λεφτά. Του είπα ‘μου έκοψες την μοναδική ευκαιρία που είχα για να παίξω σε μία τόσο μεγάλη ομάδα και τώρα μου προσφέρεις λιγότερα λεφτά; Έτσι αποφάσισα να φύγω.
Ποιος ξέρει αν πήγαινα στην ΑΕΚ μπορεί ακόμα να ήμουν στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να του αλλάξω την γνώμη. Ήταν τρομερός πρόεδρος και έχτισε μία φοβερή ομάδα στον Ιωνικό, αλλά εκείνη την στιγμή εγώ ήθελα να πάω στην ΑΕΚ».
Αφού φύγατε από την Ελλάδα επικοινώνησε κάποια άλλη ομάδα με εσάς;
«Μετά τον Ιωνικό υπέγραψα στην Χιμπέρνιαν και πετύχαμε την ΑΕΚ στην Ευρώπη. Μετά την κλήρωση κάναμε με την ομάδα μία γρήγορη προπόνηση και όταν επέστρεψα είχα 110 ανταπάντησες κλήσεις από Έλληνες δημοσιογράφους (γέλια). Μέχρι εκεί όμως δεν με πλησίασε άλλη ελληνική ομάδα».
Ένας Σκωτσέζος 3824 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι
Ήταν εύκολη η προσαρμογή σας σε μία καινούργια χώρα με διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού;
«Δυσκολεύτηκα να συνηθίσω τον διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού. Στη Ελλάδα υπήρχε μεγάλη έμφαση στην κατοχή μπάλας και εγώ ως επιθετικός ήθελα να βάζω γκολ. Ήταν κάπως εκνευριστικό στην αρχή αλλά μετά από μερικούς μήνες βρήκα τα πατήματα μου. Οι συμπαίκτες μου είχαν καταλάβει πως ήμουν 100% εκεί για να βοηθήσω την ομάδα και αυτό είχε τεράστια σημασία για αυτούς».
Όταν υπογράψατε στον Ιωνικό, πιστεύατε πως μπορούσατε να τον οδηγήσετε στην Ευρώπη;
«Ήταν εντυπωσιακό αυτό που καταφέραμε. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και είχαμε μάθει ο ένας τον άλλον, με πολύ σκληρή δουλειά κάθε εβδομάδα μπορέσαμε να οδηγήσουμε τον Ιωνικό στην Ευρώπη. Ήταν πραγματική ευτυχία να είσαι μέλος σε μία τέτοια ομάδα».
Ποια ήττα σας «πόνεσε» πιο πολύ, απέναντι στη Ναντ στην Ευρώπη ή στην ΑΕΚ στον τελικό κυπέλλου;
«Σίγουρα η ήττα στον τελικό Κυπέλλου. Τα παιχνίδια απέναντι στη Ναντ ήταν απλώς μπόνους. Παίξαμε εξαιρετικά στην Γαλλία και θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει. Βέβαια ήταν μία ομάδα που την επόμενη σεζόν κατέκτησαν το πρωτάθλημα στην Γαλλία, ήταν ένα τόσο καλό και νεανικό σύνολο. Το παιχνίδι με την ΑΕΚ όμως ήταν πιο επώδυνο, χάσαμε με 3-0 και ξέρεις, όταν είσαι σε έναν τελικό είναι πάντα μεγάλη η απογοήτευση αν τελικά δεν κατακτάς το τρόπαιο».
Ο έρως χρόνια δεν κοιτά, ούτε καταλαβαίνει και από τραυματισμούς
Τι σας έκανε και συνεχίσατε να αγωνίζεστε και μετά την ηλικία των 40, παρά τον βαρύ τραυματισμό που περάσατε στην Αμπερνίν;
«Είχα το πάθος για να συνεχίσω να παίζω. Αγαπούσα αυτό που έκανα και δεν ήθελα να σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο. Μπορεί να ήμουν 40, αλλά είχα καλή φυσική κατάσταση και γι’ αυτό η Αμπερντίν με ήθελε στη ομάδα. Υπέγραψα για 6 μήνες και μετά για άλλους 6 καθώς έκανα μία καλή πορεία. Συνέχεια να παίζω μέχρι και τα 42 μου.
Μέχρι τα 26 ήμουν ημιεπαγγελματίας και έκανα μία κανονική δουλειά. Μετά κατάφερα να αφοσιωθώ πλήρως στο ποδόσφαιρο. Έπρεπε να περάσουν οκτώ χρόνια για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ήμουν απελπισμένος να το συνεχίσω όσο μπορούσα, ήταν μία υπέροχη ζωή και δεν ήθελα να σταματήσει. Ήθελα να πάρω πίσω τα χρόνια που είχα χάσει».
Σας στεναχώρησε ότι στην Αμπερντίν αγωνιστήκατε μόλις για 12 παιχνίδια;
«Δεν με ενόχλησε καθόλου. Έπαιξα στην Αμπερντίν για το δεύτερο μισό εκείνης της σεζόν και τους βοήθησα να πάρουν ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αν δεν είχα αυτόν το τραυματισμό λογικά θα έπαιζα περισσότερο και θα με κρατούσαν».
