Το «αντίο» του Τζιανλουίτζι Μπουφόν ήταν απλώς η αφορμή. Άλλωστε, ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι θα μπορούσε να γράψει βιβλίο, αν ήθελε, και στη συνέντευξή του στο BN Sports και τον Φάνη Τσοκανά, μοιράζεται μερικές σελίδες από δύο μεγάλα «κεφάλαιά» του: της Πάρμα και του Παναθηναϊκού.
Σχετικά Άρθρα
Ο Ζαγαρίτης στο BN Sports για τον Μπουφόν: «Ο Τζίτζι που γνώρισα και αυτό που πάντοτε μου έλεγε…»
Τζιανλουίτζι Μπουφόν: Ένας ήρωας με όπλο τα… γάντια, αλλά με το δικό του «κρυπτονίτη»! (video)
Ο Ερνάν Κρέσπο στο BN Sports: «Γιατί να πω 'όχι' στην Ελλάδα; Εξαιρετική δουλειά από τον Αλμέιδα στην ΑΕΚ!» (video)
Με 114 ματς, είναι το Νο.3 στη λίστα των προπονητών που συνεργάστηκαν περισσότερο με τον θρυλικό Ιταλό γκολκίπερ. Από τις ημέρες που λογιζόταν ως φέρελπις του ιταλικού ποδοσφαίρου, έως τις τελευταίες ημέρες της καριέρας 28 (!) ετών που κατέγραψε.
Η σχέση τους παρέμεινε ανεξίτηλη στον χρόνο. Φαίνεται από τα πολύ προσεγμένα λόγια του 69χρονου, πλέον, Ιταλού προπονητή.
«Αποσύρθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών. Στο άκουσμα της είδησης, θυμήθηκα τα παλιά και έσπευσα να του στείλω ένα μήνυμα» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η αλήθεια είναι πως η αποχώρηση του Τζιανλουίτζι Μπουφόν από τους αγωνιστικούς χώρους, υπήρξε η αφορμή. Στη συνέντευξή του στο BN Sports, όμως, δεν έμεινε απλώς εκεί.
Η παρουσία του στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, ακόμη μνημονεύεται. Και για όσους βιάζονται να πουν αν θέλει και ο ίδιος να την θυμάται, με τις παρακάτω λέξεις, φροντίζει να βάλει αυτός το πρόσημό της.
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
«Το ποδόσφαιρο έχασε τον κορυφαίο γκολκίπερ όλων των εποχών!»
Στο παζλ μίας συμβατικής καριέρας και να λείπει ένα κομμάτι, αλήθεια, ποιος νοιάζεται; Σε μία θρυλική, όμως;Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006, διψήφιος αριθμός πρωταθλημάτων Ιταλίας, εγχώρια Κύπελλα και πρωτιά στη λίστα των συμμετοχών (176) με τη «Σκουάντρα Ατζούρα», συμπλήρωσαν το 99% μίας άτυπης ποδοσφαιρικής... πίστας, για τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν.
H απόσυρσή του από τους αγωνιστικούς χώρους, όμως, επιβεβαίωσε πως το όνομά του θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη λίστα των θρύλων του αθλήματος, που ποτέ τους δεν κατέκτησαν το Champions League. Κι ας το «άγγιξε» τρεις φορές (2003, 2015, 2017), φτάνοντας ως τον τελικό.
«Ευχαριστώ τη ζωή που δεν με άφησε να το κερδίσω, αλλιώς θα αναρωτιόμουν, γιατί παίζω ακόμη» δήλωσε εν έτει 2019.
Τέσσερα χρόνια μετά, όμως, έχοντας βγει ουσιαστικά εκτός διεκδίκησής του από το 2021, με την άκρως ρομαντική επιστροφή του στην Πάρμα, κανένα κίνητρο δεν ήταν ικανό να τον κρατήσει στο «χορτάρι».
Στις 3 Αυγούστου του 2023, μπήκαν οριστικά οι τίτλοι τέλους σε μία επαγγελματική καριέρα με αφετηρία την 19η Νοεμβρίου του 1995.
«Μόλις πληροφορήθηκα πως ο Μπουφόν αποσύρεται, αμέσως σκέφτηκα πως το ποδόσφαιρο χάνει τον κορυφαίο γκολκίπερ όλων των εποχών.
Το μυαλό μου γύρισε στο Κύπελλο UEFA του 1999 με την Πάρμα, την κορυφαία στιγμή που ζήσαμε μαζί» ανέφερε ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, μιλώντας στο BN Sports.
Ένας προπονητής που γνώρισε τον Μπουφόν σε ηλικία 21 ετών και συνεργάστηκαν για περίπου 2.5 χρόνια, από το καλοκαίρι του 1998, έως τον Ιανουάριο του 2001.
«Από την πρώτη μου ματιά σε εκείνον ως παιδί, ήξερα πως θα εξελιχθεί στον καλύτερο τερματοφύλακα που "πάτησε" ποτέ χορτάρι.
Ο Μπουφόν για την Ιταλία είναι κληρονομιά. Ενσαρκώνει την καλύτερη έκφραση του ρόλου του τερματοφύλακα. Ένα αγνό ταλέντο», συμπλήρωσε. Όσον αφορά τον χαρακτηρά του;
«Εντός κι εκτός αποδυτηρίων, ο Τζιανλουίτζι είναι ηγέτης, μία πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Φιλικός, με διάθεση να βοηθήσει τους πάντες και να βγει μπροστά σε κάθε πρόβλημα».
Πέραν από το... παράσημο της φιλίας τους, πάντως, ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι έχει έναν ακόμα λόγο να νιώθει περήφανος, αφού συνέβαλε στην αποκατάσταση, έως ένα σημείο, μίας μεγάλης ποδοσφαιρικής αδικίας: να αποσυρθεί ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, δίχως να έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο!
Το 1999, ίσως η πιο πλήρης εκδοχή της Πάρμα στην ιστορία της, με Κρέσπο, Βερόν, Καναβάρο και Τουράμ στο ρόστερ της, μεταξύ άλλων, έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA.
«Ήταν μόλις 21 ετών, αλλά υπήρξε καθοριστικός στην πορεία προς τον τίτλο. Είχαμε σπουδαία ομάδα. Αγάπησα όλους τους παίκτες της. Χάρη σε αυτούς, κατάφερα να κερδίσω αρκετά τρόπαια στην καριέρα μου.
Ανάμεσά τους ήταν και ο νυν προπονητής της ΑΕΚ, ο Ματίας Αλμέιδα. Σκληροτράχηλος παίκτης, που είχε πολύ θετική επιρροή μες την ομάδα».
Περίπου έξι χρόνια μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA, ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι άφησε την Ιταλία, για μία και μοναδική φορά στην καριέρα του. Προορισμός του; Η Ελλάδα και ο Παναθηναϊκός.
Ίσως το ξέσπασμά του την 11η Δεκεμβρίου του 2005, στη συνέντευξη Τύπου μετά από μία ισοπαλία κόντρα στον Ηρακλή, έχει αφήσει να «αιωρείται» η άποψη, πως δεν θέλει ούτε να... ακούσει για την Ελλάδα!
Το πρόσημο της παρουσίας του στη χώρα μας, όμως, το βάζει ο ίδιος.
«Ήθελα να υπερασπιστώ τη σκληρή δουλειά που κάναμε στον Παναθηναϊκό!»
«Λανθασμένα θεωρείται πως δεν έχω καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα. Τα δύο χρόνια μου στον Παναθηναϊκό ήταν εξαιρετικά.Δούλεψα με μία πολύ καλή διοίκηση και ισχυρό ρόστερ, που μου έδωσαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσω τις ποδοσφαιρικές μου ιδέες.
Δεν κατακτήσαμε κάποιον τίτλο, αλλά παίξαμε ωραίο ποδόσφαιρο και ο κόσμος το αναγνωρίζει.
Ακόμη και σήμερα, όποτε συναντώ φίλους του Παναθηναϊκού, μου δείχνουν την αγάπη τους» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι ανέλαβε τον Παναθηναϊκό μεσούσης της σεζόν 2004/05, στο -5 από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό. Το φινάλε της, βρήκε τους «πράσινους» στο -1 από την κορυφή, ενώ αυτό της επόμενης, στο -3.
«Δεν θα άλλαζα τίποτα από την πορεία μου στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος πως αν δεν έπρεπε να επιστρέψω στην Ιταλία για οικογενειακούς λόγους, θα είχαμε πετύχει πολλούς και σημαντικούς στόχους» τονίζει.
Πράγματι, οι ισορροπίες ήταν πολύ λεπτές στο ελληνικό πρωτάθλημα και των δύο σεζόν, σε σημείο που η ιστορία ίσως άλλαζε κατά 180 μοίρες, από ένα αποτέλεσμα και μόνο κατά μήκος τους.
Όπως για παράδειγμα εκείνο το 2-2 κόντρα στον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ, στις 11 Δεκεμβρίου του 2005, που ελάχιστοι θυμούνται για την έκβασή του, αλλά πολλοί μνημονεύουν για το ξέσπασμα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι στη συνέντευξη Τύπου.
«Είμαι ειλικρινής και λειτουργώ με βάση το ένστικτό μου. Ήθελα να υπερασπιστώ τη σκληρή δουλειά που κάναμε όλοι μαζί. Η διοίκηση, οι παίκτες, το τεχνικό τιμ» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Περίπου 17.5 χρόνια μετά, συνεχίζει να υποστηρίζει με το ίδιο πάθος, ακριβώς ό,τι θεωρούσε δίκαιο και τότε. Επουδενί, όμως, δεν αφήνει να εννοηθεί πως άφησε την Ελλάδα με πικρία. Έστω κι αν στο πέρασμα των χρόνων σταμάτησε να το παρακολουθεί, με κάποιες μικρές «εξαιρέσεις».
«Δεν έχω καθαρή εικόνα του τωρινού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, για να είμαι ειλικρινής. Όποτε έχω την ευκαιρία, όμως, βλέπω ματς του Παναθηναϊκού».
Από το 2014 κι έπειτα, συνειδητά έχει επιλέξει να απομακρυνθεί από τους πάγκους και να μην αναλάβει κάποιον σύλλογο. Πλέον, έχει αφοσιωθεί στο έτερο πάθος του: το κρασί.
«Από επιλογή μένω εκτός προπονητικής τα τελευταία χρόνια.
Ασχολούμαι με το κρασί και το πρότζεκτ μου, "La Giuva". Το συγκεκριμένο πάθος, πέρασε σε εμένα μέσω του πατέρα μου.
Ποιο από τα δύο είναι το μεγαλύτερο πάθος μου; Μάλλον ο συνδυασμός τους.
Δεν ξέρεις τι χάνεις αν δεν έχεις δει ένα ωραίο ποδοσφαιρικό ματς, με ένα υπέροχο ποτήρι κρασί στο χέρι».
www.bnsports.gr
