Ένας Έλληνας στο Ισραήλ και από εκεί στο Final-4 του BCL. Ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος, μέλος του staff της Χάποελ Ιερουσαλήμ, εξιστόρησε στο BN Sports όλα όσα του άφησε η σειρά με την ΑΕΚ και όχι μόνο. Από το όνειρο ζωής που βιώνει στα Ιεροσόλυμα και τα καλώς κείμενα στη Χάποελ, μέχρι τα επεισόδια στα Λιόσια, την ατμόσφαιρα, εν μέσω καταγγελιών, στο Game 3 και την… απίθανη ιστορία γνωριμίας του με τον πληθωρικό, Αλεξάνταρ Τζίκιτς, στο πάρκινγκ του ΣΕΦ.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Η… σελίδα της ζωής και της καριέρας του Θοδωρή Γιαννακόπουλου άλλαξε το περασμένο καλοκαίρι βαρύγδουπα, με στόμφο. Αρχές Σεπτεμβρίου ήταν assistant coach στο Αγρίνιο, ομάδα της Elite League και στα τέλη του ίδιου μήνα βρέθηκε στα Ισραήλ, στο πλευρό ενός εμβληματικού προπονητή και τη συμμετοχή σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Όχι, δεν είναι παραμύθι. Είναι το βιος του ταλαντούχου, ανήσυχου και επίμονου (θα καταλάβετε μετά το γιατί) 38χρονου, Θοδωρή Γιαννακόπουλου, ο οποίος από τη μία μέρα στην άλλη βιώνει το δικό του… American Dream. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Διότι τέτοιες ευκαιρίες/προκλήσεις δεν έρχονται ουρανοκατέβατα. Κερδίζονται με πολύ πόθο, μόχθο και μεράκι. Και από τέτοιο διαθέτει μπόλικο ο εν λόγω προπονητής.
Η σειρά λοιπόν της ΑΕΚ με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ ανήκει στο παρελθόν, τουλάχιστον ως προς το αγωνιστικό μιας και η «Ένωση» θα βιώσει τα επακόλουθα αυτής και την τιμωρία στο… πετσί της για όλη την επόμενη σεζόν. Και αν υπάρχει αυτός ο ένας άνθρωπος που μπορεί να περιγράψει με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές τα όσα είδαν και έζησαν οι πρωταγωνιστές των ιστοριών, πιάνοντας ταυτόχρονα το mentality και των δύο πλευρών, βρέθηκε. Ο assistant coach των Ισραηλινών, Θοδωρής Γιαννακόπουλος, ο οποίος «ξέκλεψε» λίγο από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του και μίλησε με χαρά στο BN Sports, παραδεχόμενος μάλιστα πως κανείς στο ισραηλίτικο «στρατόπεδο» δεν ήταν ευχαριστημένος στο άκουσμα της ΑΕΚ κατά την κλήρωση.
Ο Έλληνας τεχνικός αφού πρώτα μετέφερε τα ενθουσιώδη συναισθήματά του για την παρουσία του στη Χάποελ και τα όσα συμβαίνουν καλά στο μπάσκετ του Ισραήλ και τα Ιεροσύλημα, μίλησε και για τα… έκτροπα που έλαβαν χώρα στο Κλειστό των Άνω Λιοσίων. Με λόγο στιβαρό και χωρίς υπονοούμενα εξήγησε τη δραματική φύση των όσων είδαν τα μάτια του στο γήπεδο της ΑΕΚ τονίζοντας ωστόσο αρκετές φορές πως οι ευρισκόμενοι στον αγωνιστικό χώρο δεν αισθάνθηκαν απειλή και πως σε καμία περίπτωση αυτοί οι ελάχιστοι δεν αντιπροσωπεύουν έναν τέτοιο σύλλογο. Από το… μικροσκόπιο του BN Sports δεν ξέφυγαν φυσικά και τα γεγονότα στο Ισραήλ, εξαιτίας των οποίων η «Ένωση» προχώρησε σε καταγγελίες. Το «κερασάκι στην τούρτα» αποτέλεσε φυσικά ο… ιδιαίτερος και πληθωρικός καπετάνιος του πλοίου της Χάποελ που ετοιμάζεται για Μάλαγα μεριά (τόπος φιλοξενίας του Final-4 του BCL, για το οποίο προχώρησε και σε αποκαλυπτικές πληροφορίες). Ο λόγος φυσικά για τον… παθιασμένο με τη ροκ μουσική, Αλεξάνταρ Τζίκιτς και τη δική τους «κολόνια» που κρατάει χρόνια και ξεκίνησε στο πάρκινγκ του ΣΕΦ. Μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με έναν άνθρωπο του μπάσκετ.
Ο χρόνος λιγοστός σε μια πόλη που η θρησκεία λαμβάνει εξέχουσα θέση. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε, από τη διακοπή για τα «παράθυρα» των Εθνικών ομάδων έπρεπε να περάσουν σχεδόν δυόμιση μήνες για να έρθει και η free day. Και όλα αυτά λίγες μέρες μετά από μία τεράστια επιτυχία. Η Χάποελ Ιερουσαλήμ προκρίθηκε εμφατικά για πρώτη φορά στην ιστορία της στον ημιτελικό του BCL και όλοι όσοι την περιτριγυρίζουν, πλέουν φυσικά σε πελάγη ευτυχίας.
«Δεν είμασταν ευχαριστημένοι στο άκουσμα της ΑΕΚ στην κλήρωση»
«Τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα, κρύβουν μεγάλο ποσοστό χαράς και ικανοποίησης. Μπορώ να παραδεχθώ πλέον ότι δεν είμασταν ευχαριστημένοι με την κλήρωση καθώς γνωρίζαμε όλοι πόσο σκληρή θα παρουσιαστεί η ΑΕΚ και πόσο δύσκολα θα ήταν. Είμαστε πολύ χαρούμενοι, συμπεριλαμβανομένης και της έντασης που υπήρχε μέσα στη σειρά. Ωστόσο προσπαθούμε να κρατηθούμε ταπεινοί γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα η δουλειά μας».
Στα αλήθεια όμως, τι από αυτά που είχαν προσέξει στο Ισραήλ όντως το έζησαν, ως προς την προετοιμασία και τη μελέτη του αντιπάλου; «Αυτό που είχαμε διακρίνει εξ’ αρχής ήταν η σκληράδα των ομάδων στην άμυνα. Η ΑΕΚ… σκέφτεται μέσα στο παιχνίδι της, παίζει έξυπνα, εκμεταλλεύεται όσα της δώσει ο αντίπαλος, κρύβει αρκετά καλά τις αδυναμίες της και προσπαθεί να χτυπήσει τον άλλον εκεί που πονά. Ξέραμε ότι θα ήταν μία δύσκολη και απαιτητική σειρά τόσο στην προπονητική ‘’σκακιέρα’’ όσο και μέσα στο παρκέ για τους παίκτες. Και όλα αυτά φάνηκαν νομίζω στα πρώτα δύο παιχνίδια. Οι δύο ομάδες επενδύσανε στην άμυνά τους και στην ένταση και αυτό φάνηκε. Το τρίτο παιχνίδι από την άλλη και σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα στις κερκίδες και το πόσο πολύ το θέλαμε, έδειξε ποιο εύκολο απ΄ ότι ήταν».
Παρότι η διαφορά των 40 πόντων ήταν αμείλικτη, ο συνομιλητής εξήγησε τα όσα παρέθεσε παραπάνω, κυρίως ως προς τις δυσκολίες του Game 3. «Προφανώς και η διαφορά ήταν μεγάλη όμως η ΑΕΚ είναι μία πολύ καλή ομάδα. Τη σεβαστήκαμε, ξέραμε ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσε να αντιδράσει και καταφέραμε να μείνουμε συγκεντρωμένοι για 40 λεπτά, με απίστευτη σκληράδα στην άμυνά μας. Και αυτό οδήγησε στη μεγάλη διαφορά. Σε συνδυασμό με τη μαγική ατμόσφαιρα φυσικά».
«Στο μεγαλύτερο διάστημα των δύο πρώτων παιχνιδιών, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη»
Η σειρά είχε δύο πρόσωπα και σε αυτό συμφώνησε και ο βοηθός προπονητή της Χάποελ. Ένα τέλειο ξεκίνημα και ένα υπέροχο τελείωμα από μεριάς Ισραηλινών για να ισορροπήσει η «Ένωση» στο μεσοδιάστημα. «Οι ομάδες που φτάνουν μέχρι τους ‘’8’’ σε μία τέτοια διοργάνωση και ειδικά φέτος με τόσα ονόματα, ιστορικά ονόματα και ισχυρά κλαμπ, θεωρώ ότι είναι λίγο πολύ ισοδύναμες. Και για αυτό όλες παλεύουν από την αρχή για το πλεονέκτημα έδρας, καθώς θα παίξει το ρόλο του στο τέλος. Όπως και έγινε δηλαδή στη δική μας σειρά. Στα δύο πρώτα παιχνίδια και στο μεγαλύτερο διάστημα αυτών, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη. Εννοώ πως εμείς ναι μεν πήραμε την πρώτη νίκη αλλά η ΑΕΚ ήταν πολύ καλή, στο δεύτερο παιχνίδι ήταν σίγουρα ανώτερη μας και εμείς απαντήσαμε με το… ίδιο νόμισμα στο τρίτο. Ήταν δύο ομάδες αρκετά κοντά, με την έδρα να παίζει το ρόλο της. Είχαμε δείξει και στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν μεγαλύτερη σταθερότητα εμείς και στο φινάλε μέτρησε».
Μιλώντας για σταθερότητα, η Χάποελ μπαίνοντας στα προημιτελικά με τους «κιτρινόμαυρους» είχε μόλις δύο ήττες στη διοργάνωση, προκρινόμενη φυσικά και ως πρώτη και από τις δύο φάσεις που προηγήθηκαν. Και αυτό εξαργύρωσε με το πλεονέκτημα. Το ήθελαν, το κυνηγούσαν παντού σε κάθε έδρα όπως μας εξήγησε.
Η ομάδα από τα Ιεροσόλυμα συνεχίζει τη μίνι-παράδοση της παρουσίας Ισραηλιτών στο Final-4 του BCL, μιας και την περασμένη χρονιά μία άλλη Χαποέλ, η Χολόν ήταν στην 4αδα. Και κάπως έτσι δείχνουν ικανοί να κάνουν και άλλοι σύλλογοι, εκτός της Μακάμπι Τελ Αβίβ, μακριές πορείες στις εκτός των συνόρων διοργανώσεις. Συνεπώς, η ερώτηση ως προς το λόγο που συμβαίνει αυτό, ήταν συνέπεια της παραπάνω διαπίστωσης. «Το πρώτο και κύριο είναι η οικονομική σταθερότητα. Άνθρωποι οι οποίοι οραματίζονται και επενδύουν. Σε δεύτερη μοίρα έρχεται θεωρώ και η ποιότητα των γηγενών παικτών που έχει ανέβει λίγο σε σχέση με το παρελθόν. Είναι περισσότεροι τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα οι καλοί Ισραηλινοί παίκτες που πρέπει βάσει νόμου να βρίσκονται και να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τους ποιοτικούς ξένους, δημιουργούν μία πειστική εξήγηση ως προς το τι συμβαίνει καλά στο μπάσκετ του Ισραήλ. Επίσης το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια η Μακάμπι είχε μία κάμψη, έδωσε την ευκαιρία και στις υπόλοιπες να ανεβάσουν την ποιότητά τους και να μικρύνουν κάπως την ψαλίδα. Και φυσικά η επένδυση που γίνεται σε καλούς προπονητές, ποιοτικούς. Όπως ο Τζίκιτς που τον εμπιστεύονται, τον σέβονται και έχει περάσει τα στοιχεία του στο DNA της ομάδας».
Τίποτα όμως δεν γίνεται στην τύχη καθώς όταν στην Ελλάδα προστίθεται η δυνατότητα για έναν ακόμα ξένο, στο Ισραήλ κάθε κλαμπ υποχρεούται να δηλώνει επτά ξένους στην αποστολή. Βάσει νόμου όλα αυτά. «Επτά Ισραηλινοί πρέπει να βρίσκονται στη 12αδα και ένας πάντοτε στην πεντάδα. Καθόλη τη διάρκεια ενός αγώνα στο πρωτάθλημα της χώρας βέβαια».
Και μιας που αναφερθήκαμε στο πρωτάθλημα του Ισραήλ, ζητήσαμε από το Θοδωρή Γιαννακόπουλο μία σύντομη παράθεση για την έως τώρα πορεία της Χαποέλ. «Είναι περίεργη η κατάσταση με εμάς. Έχουμε ένα μέτριο ρεκόρ με τις ομάδες που βρίσκονται από τη μέση και χαμηλά και μετράμε καλά αποτελέσματα με τις από πάνω από εμάς. Μικρή σημασία έχει ωστόσο αυτό μιας και μπροστά βρίσκονται τα playoffs. Και στόχος μας είναι να πάμε όσο πιο μακριά γίνεται, όπως σε όλες τις διοργανώσεις. Αν αυτό σημαίνει τελικό, σημαίνει τελικό. Δεν κρυβόμαστε, έχουμε δημιουργήσει εμείς τις ευθύνες. Παίζουμε καλά και ευελπιστούμε να παίξουμε από εδώ και στο εξής ακόμα καλύτερα. Δεν μπορούμε να αμελούμε βέβαια το τεράστιο όνομα της Μακάμπι. Οπότε θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον».
«Έχει κυκλοφορήσει η φήμη πως είχε προαποφασιστεί να γίνει το Final-4 τη Μάλαγα».
Και από τους… ιερούς τόπους στο Final-4 του BCL και τη διοργάνωση στη Μάλαγα, όπως ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες, παρότι και τα Ιεροσόλυμα είχαν ακουστεί ως πολύ πιθανός προορισμός, ειδικά πριν το Game 3 με την ΑΕΚ. Σημείο με αρκετές, μικρές… βόμβες. «Όντως ακούστηκε έντονα. Δεν μπορώ να ξέρω αν έπαιξαν ρόλο τα γεγονότα στα Λιόσια. Μπορώ να πω όμως ότι θέλαμε πολύ να το διοργανώσουμε εμείς και το περιμέναμε. Όντως υπήρχε σαν σοβαρό ενδεχόμενο. Δεν έγινε δυστυχώς. Υπάρχει έντονη φημολογία γύρω από αυτό μιας και άλλαξε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Χάποελ τον τελευταίο μήνα και ο νέος ισχυρός άνδρας του συλλόγου έχει σκέψεις για ψηλότερα, εκφράζοντας την επιθυμία του η ομάδα του χρόνου να αγωνίζεται στο EuroCup. Δεν ξέρω αν έπαιξε το ρόλο του αυτό στο γεγονός πως δεν επιλεχθήκαμε εμείς για το Final-4. Υπάρχει βέβαια σαν πιθανό σενάριο. Επίσης έχει διαρρεύσει πως είχε προαποφαιστεί ότι θα γίνει στη Μάλαγα. Ακούγονται διάφορα, δεν μπορούμε για τίποτα να είμαστε σίγουροι».
«Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει όμως» με το τελικό στάδιο του θεσμού να παραμένει σε ισπανικό έδαφος. Και με την εικόνα που έδειξε η Χάποελ Ιερουσαλήμ καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς, υποχρεούται να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες της και να μην αρκεστεί στη συμμετοχή. «Φυσικά και δεν πάμε μόνο για την παρουσία ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το μεγάλο επίτευγμα μας. Αφού όμως τα καταφέραμε, οφείλουμε να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Γνωρίζουμε πως υπάρχουν πολύ δυνατές ομάδες, οι δύο εκ των οποίων έπαιξαν στον τελικό του Copa Del Rey μάλιστα. Aπό και πέρα έχουμε αποδείξει φέτος ότι δεν πάμε να αγωνιστούμε πουθενά χωρίς να μοχθήσουμε για ό,τι μας αναλογεί. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι μόνο με τη συμμετοχή».
Δυστυχώς όμως η σειρά με την ΑΕΚ έμεινε στην ιστορία και για τα… έκτροπά της. Εικόνες ντροπής έλαβαν χώρα στις κερκίδες του Κλειστού των Άνω Λιοσίων κατά το Game 2 ενώ επεισόδια και βανδαλισμοί συνέβησαν και στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου. Ένας αυτόπτης μάρτυρας εκ των έσω, περιγράφει στο BN Sports τι είναι αυτό που έζησε και είδε.
«Επικράτησε χάος όμως κανένας δεν κινήθηκε απειλητικά προς εμάς»
«Εγώ έζησα ένα χάος στην εξέδρα το οποίο θεωρώ πως δεν χαρακτηρίζει το σωματείο της ΑΕΚ. Κάποιοι λίγοι, συγκεκριμένοι οπαδοί πέταξαν τα πάντα. Ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους σου. Από εκεί που ήμουν βέβαια και ενόσω γινόταν όλο αυτό στις κερκίδες, εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω από εκεί που ήμουν. Θεώρησα πως έπεφταν πέτρες και αναπτήρες. Άναψαν καπνογόνα, πέταξαν κροτίδες. Γενικότερα δεν ήταν μία όμορφη ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά οφείλω να πω πως κανένας δεν κινήθηκε απειλητικά προς τα εμάς. Δεν ένιωσα εγώ κάποια πρόθεση προς τα εμάς και τους αθλητές. Προς την κερκίδα όμως επικράτησε ένα χάος. Τολμώ να ξεστομίσω πως φοβήθηκα, εκατέρωθεν πως μπορούσε να υπάρξει και κάποιο θύμα. Ήταν μία κακή κατάσταση αλλά ξαναλέω πως όλα δημιουργήθηκαν από μία μικρή μερίδα οπαδών. Αυτοί οι λίγοι δημιούργησαν το χάος».
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, η συζήτηση γύρω από την έκρυθμη κατάσταση συνεχίστηκε, με τον Θοδωρή Γιαννακόπουλο να τονίζει συνεχώς πως δεν θεωρεί πως 30 και 50 άτομα αντιπροσωπεύουν τις αξίες και τη συμπεριφορά ενός σωματείου. Εκτός των άλλων, δεν κρύφτηκε πίσω από τα επεισόδιά για την ήττα της Χάποελ. «Όσον αφορά εμάς δεν είδα κάποιο παρατράγουδο, ως προς την κερκίδα όμως, είδα πολλά. Όπως είπα και στη συνέντευξη Τύπου όμως δεν θεωρώ ότι αυτή η μερίδα αντιπροσωπεύει την ΑΕΚ. Ίσα ίσα που εγώ έδωσα συγχαρητήρια».
«Οι παίκτες μας δεν είχαν ξαναζήσει κάτι τέτοιο»
Ποια ήταν όμως η στάση των παικτών σε όλο αυτό, τι ειπώθηκε από δικής τους πλευράς; Ο assistant coach των Ισραηλινών έχει την απάντηση: «Κανένας τους δεν είχε ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο, μία τέτοια ατμόσφαιρα. Ήταν σαφέστατα επηρεασμένοι όμως δεν μ’ αρέσει ποτέ να χρησιμοποιώ τέτοιες καταστάσεις σαν δικαιολογία. Μπορεί και να έπαιξε το ρόλο του στο τελικό αποτέλεσμα και την απόδοσή τους, μπορεί και όχι. Τη φιλοσοφία άλλωστε αυτή την έχει και ο κόουτς, που το είπε πρώτος και καλύτερος. Είπε πως η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και δίκαια κέρδισε, χωρίς να σταθεί στα εκτός των 4 γραμμών».
Οι επόμενες μέρες του… Βατερλό των Άνω Λιοσίων κύλησαν με αρκετή ένταση, εκατέρωθεν ανακοινώσεις και μπόλικες τοποθετήσεις από πλευράς Ισραηλινών. Όμως, όπως παραδέχεται ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος, μονάχα η ήττα ήταν αυτή που πείσμωσε την ομάδα, η οποία τουλάχιστον υπό τη στενή της έννοια, δεν ασχολήθηκε με τίποτα εξωαγωνιστικό.
«Από το στιγμή που οι οικογένειες όλων όσων βρέθηκαν στην Αθήνα ήταν ασφαλείς, το μόνο που μας πείσμωσε ήταν το αγωνιστικό. Στην Αθήνα μας πείραξε το πρόσωπο που παρουσιάσαμε και είχαμε στο μυαλό μονάχα τη νίκη και την πρόκριση στο τρίτο παιχνίδι».
«Έντονη ατμόσφαιρα αλλά σε κόσμια πλαίσια στο Game 1»
Από την αρχή κιόλας της κουβέντας μας, έκανε λόγο για μία φανταστική, σχεδόν ονειρεμένη ατμόσφαιρα στο Game 3 από τους φίλους της Χάποελ. Παρόλα αυτά οι καταγγελίες από μεριάς της ΑΕΚ για εκφοβισμούς, υπήρχαν. «Δεν γνωρίζω τι έγινε έξω από το γήπεδο. Μέσα σε αυτό όμως είδα μία πολύ έντονη ατμόσφαιρα σε κόσμια πλαίσια. Το τι συνέβη ακριβώς πίσω από τον πάγκο της ΑΕΚ δεν το ξέρω, το είδα με τα δικά μου μάτια. Δεν μπορούσα να το δω και να ασχοληθώ με αυτό. Θεωρώ όμως ότι δεν έγιναν ακρότητες. Είδα για παράδειγμα τους αντιπάλους μας να μπαίνουν σε ένα ταιμ-αουτ μέσα στο γήπεδο. Επίσης στο παρκέ είδα μόνο χαρτάκια. Σε καμία περίπτωση δεν συγκρινόταν η ατμόσφαιρα του ενός γηπέδου με το άλλο. Ήταν 12 χιλιάδες κόσμος στις κερκίδες που βοήθησε την ομάδα του. Διαφωνώ με οτιδήποτε έγινε πίσω από τον πάγκο της ΑΕΚ και σύμφωνα με αυτά που ανέφεραν οι άνθρωποί της. Και πάλι όμως για πέντε νοματαίους, δεν βάζουμε στο… εκτελεστικό απόσπασμα τους υπόλοιπους 11.995».
Και το συμπέρασμα όλων αυτών, παρότι έγιναν τρία σημαντικά παιχνίδια ανάμεσα σε δύο πολύ καλές και ανταγωνιστικές ομάδες, ήταν η έχθρα. «Αυτό είναι και το δυσάρεστο. Γιατί μπορώ να σου πω πως ανάμεσα στα staff υπήρχε μόνο σεβασμός και εκτίμηση. Δύο άκρως ανταγωνιστικά παιχνίδια».
Ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος βιώνει ένα όνειρο ζωής και δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να το παραδεχτεί. Παρά το εξοντωτικό πρόγραμμα, δεν υπάρχουν περιστροφές. «Έφτασα να βρίσκομαι στο πλάι ενός προπονητή που θεωρούσα είδωλο και στο staff μιας μεγάλης ομάδας».
Παρά το νεαρό της ηλικίας του (38 χρονών) η πορεία που έχει διαγράψει έως τώρα είναι σημαντική, κάνοντας αρκετά. Κάποια εξ΄ αυτών πιο μικρά και σταθερά, κάποια άλλα τεράστια. «Αυτό που μου αρέσει είναι ότι έχω περάσει από όλες τις βαθμίδες. Έχω δουλέψει σε όλα τα επίπεδα και τις κατηγορίες, σε όλους τους πιθανούς ρόλους. Έχω εργαστεί ως προπονητής στις μικρές ηλικίες, συνεργάτης στις εθνικές κατηγορίες και τώρα στο υψηλότερο επίπεδο. Έχω ζήσει όλα τα άσχημα που έχει ο επαγγελματικός αθλητισμός και πλέον βιώνω και αρκετές από τις απολαύσεις του».
Και εκεί που όλα έδειχναν πως θα συναντούσαμε τον Θοδωρή Γιαννακόπουλο στην Α2 και το Αγρίνιο, στα μέσα του Σεπτέμβρη προέκυψε η πρόταση για τα Ιεροσόλυμα με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας να εξηγεί το παρασκήνιο. «Η πρόταση έγινε απευθείας από τον κόουτς Τζίκιτς. Γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια και επικοινωνούμε για το μπάσκετ εδώ και αρκετά χρόνια. Το είχαμε ξαναπροσπαθήσει και ουσιαστικά αποτελεί την πρώτη επίσημη συνεργασία μας» παραδέχθηκε, αφήνοντας απ’ έξω το κομμάτι της Μπούντουσνοτ.
Κλείνοντας, η κουβέντα μας οδηγήθηκε στον Αλεξάνταρ Τζίκιτς. Το στόμα του Έλληνα προπονητή γέμιζε με… θαυμασμό και ευγνωμοσύνη σε κάθε πρόταση που μιλούσε για εκείνον, αποκαλύπτοντας μάλιστα και την απίθανη ιστορία συνεργασίας τους. Άλλωστε πρόκειται για έναν τρομερό τύπο, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος, ο οποίος είναι λάτρης της μουσικής. Εκτός από καλός προπονητής, όπως χαρακτηριστικά είπε, έχει και μία υπέροχη προσωπικότητα.
«Για αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να σου μιλάω ώρες, μέρες. Θα πω μόνο πως έχει αστείρευτες γνώσεις, λατρεύει το μπάσκετ και είναι δουλευταράς. Οι επιτυχίες του άλλωστε μιλούν από μόνες τους», δήλωσε αρχικά δίνοντας το στίγμα της γνωριμίας τους.
«Ήμουν στον Ίκαρο Νέας Σμύρνης προπονητής. Ανέκαθεν βρισκόταν σε περίοπτη θέση στα δικά μου μάτια. Ήταν από τους προπονητές που ακολουθούσα και μου άρεσαν. Είχε έρθει με τη Μπούντουσνοτ στο ΣΕΦ για να παίξει με τον Ολυμπιακό και μόλις τον είδα στο πάρκιννκ, πήγα και του μίλησα. Τότε ανταλλάξαμε φωτογραφίες και τηλέφωνα και ξεκίνησε σιγά σιγά μία σχέση. Μετά από λίγο καιρό ήρθε ξανά στη χώρα μας και πήγα και τον βρήκα. Κάπως έτσι συντηρήσαμε μια επικοινωνία για έξι χρόνια μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου το καλοκαίρι για να συνεργαστούμε κιόλας».
