Αδέσμευτος. Θιασώτης ρετρό ιστοριών αλλά και ρεαλιστής. Ο εμβληματικός «Ενωσίτης» δημοσιογράφος Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, μοιράστηκε στο BN Sports ιστορίες από το «ΦΩΣ» που σβήνει 68 κεράκια και τον αείμνηστο Θεόδωρο Νικολαΐδη. Η ιστορική στήλη «Α-Ω», ο Κούδας, ο Δομάζος, ο Σωτηρακόπουλος, οι αστροναύτες και το… χαρτί τουαλέτας αντί χειρόγραφου, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τη συζήτηση.
Σχετικά Άρθρα
ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ: Η μέρα που ο Θεόδωρος Νικολαΐδης κυκλοφόρησε το «Ευαγγέλιο» των ερυθρολεύκων οπαδών!
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Οφείλεις να γνωρίζεις τις ρίζες σου για να κατανοήσεις ποιος είσαι και πως έφτασες στο σήμερα. Να μην είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν αλλά γνώστης αυτού ούτως ώστε να εκτιμάς τα όσα άλματα έχουν γίνει (;). Διότι κάποιοι πάλεψαν με μέσα αλλιώτικα, ξεχωριστά. Σε άλλες εποχές, με άλλους «γίγαντες».
Η ιστορική εφημερίδα «ΦΩΣ των Σπορ» συμπληρώνει την 11η του Απρίλη του 2023, 68 χρόνια ζωής. Εξηνταοκτώ έτη από την πρώτη ημέρα έκδοσης και κυκλοφορίας. Και δεν υπάρχει πιο αρμόδιος να μιλήσει για τη διαδρομή αυτή, εν τη απουσία του Θεόδωρου Νικολαΐδη στα κοινά τουλάχιστον, από τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη. Τον… εραστή της ΑΕΚ που υπήρξε στο «κάστρο» του Ολυμπιακού για 58 χρόνια, γράφοντας πάντοτε το γεγονός. Αυτό που έβλεπαν τα δυο του μάτια και άκουγαν τα δυο του αυτιά.
Ο εμβληματικός δημοσιογράφος, τέθηκε με χαρά λοιπόν στη διάθεση του BN Sports ενόψει των γενεθλίων του «ΦΩΤΟΣ» και ανέσυρε από το γεμάτο μνήμες μυαλό του, στιγμές τεράστιας αξίας. Από τα τυπογραφεία της «ΒΡΑΔΙΝΗΣ» και το… καρτέρι του εκλιπόντα Σάββα Θεοδωρίδη για να διαβάσει πρώτος την κριτική του Θεόδωρου Νικολαΐδη στο άτομό του, μέχρι την αποκλειστική είδηση της απογοήτευσης του Κούδα για την κωλυσιεργία του Ολυμπιακού και τον ανήφορο προς τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ. Αναμνήσεις ανυπολόγιστης αξίας από τον απολαυστικό, Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη για ένα ποδόσφαιρο άλλης εποχής. Μια συζήτηση που κλείνει φυσικά με την λατρεμένη του ΑΕΚ.
Η κουβέντα δεν θα μπορούσε να αρχίσει διαφορετικά. Το θέμα της συζήτησης τέθηκε και ο κύριος Κωνσταντουδάκης ξεκίνησε να μιλά για την ίδια του τη ζωή ουσιαστικά. «Από το 1960 βρισκόμουν στο ‘’ΦΩΣ’’, επί 58 χρόνια συνεχόμενα. Με κοντό παντελονάκι πήγα και δεν έλειψα ούτε μία μέρα. Δεν το εγκατέλειψα ποτέ παρότι είχα κάποιες προτάσεις τις οποίες δεν τις επικαλούμαι γιατί δεν μιλάμε για εμένα τώρα», ήταν το αρχικό του σχόλιο.
«Αν δεν έφευγε από τη ζωή ο Θεόδωρος Νικολαΐδης, πιστεύω θα συνέχιζα»
Η διαπίστωση απλή και ειλικρινής. Ο 81χρονος πλέον δημοσιογράφος αποτελεί τη ζωντανή ιστορία της εφημερίδας, του… πανεπιστημίου όπως το χαρακτήρισε αργότερα. «Νομίζω πως είμαι ο παλαιότερος συνεργάτης με τα χρόνια που το υπηρέτησα. Και αν δεν έφευγε από τη ζωή ο Θεόδωρος Νικολαΐδης, θεωρώ πως θα συνέχιζα. Παρά την ηλικία μου δεν ήμουν νοκ-αουτ ούτε καν νοκ-νταουν (Γέλια). Συνέχιζα με το Α-Ω το ολοσέλιδο και πήγαινα από το πρωί ή το μεσημέρι στην εφημερίδα και έφευγα το βράδυ», είπε χαριτολογώντας.
«Αν γυρνούσα στο χρόνο πίσω, στο ‘’ΦΩΣ’’ θα πήγαινα ξανά»
Όπως γίνεται αντιληπτό, το «ΦΩΣ» για τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη ήταν το δεύτερο «σπίτι» του. Και όσο δύσκολη και αν ήταν η περιγραφή της διαδρομής αυτής σε μερικές αράδες, το έπραξε με την ανάλογη σαφήνεια. «Αντί για τη λέξη ‘’ΦΩΣ’’, θα έβαζα το όνομα Θεόδωρος Νικολαΐδης. Έτσι θα έπρεπε να ονομαζόταν. Τόσο εκτυφλωτικός υπήρξε ο Νικολαΐδης στα πάντα του και βασικά ως δημοσιογράφος. Όχι σαν δημοσιογράφος. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα ξαναπήγαινα στο ‘’ΦΩΣ’’ και πουθενά αλλού ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες δημοσιογραφικές μου ασχολίες. Καταπληκτικές οι αναμνήσεις μου, ιδίως στις αποστολές που έχω πάει με όλες τις ομάδες και την Εθνική μας. Δεν μετριούνται οι στιγμές» τόνισε και κατηύθυνε τη συζήτηση αυτομάτως στην ούτως ή άλλως προγραμματισμένη επόμενη ερώτηση.
Το ζητούμενο ήταν οι δημοσιογραφικές αποστολές που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Και όσο τις εξιστορούσε, γινόταν κατανοητός και ο λόγος που θα τις θυμάται για πάντα. «Είμασταν για προετοιμασία με την Εθνική ομάδα στην Ελβετία ενόψει του αγώνα στο Βουκουρέστι με τη Ρουμανία για την πρόκριση που δεν ήρθε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό (1970). Καθημερινά έγραφα εγώ το ρεπορτάζ και το έστελνα στο ‘’ΦΩΣ’’. Κάποια στιγμή μου τελείωσαν τα χειρόγραφα και δεν είχα που να γράψω. Οπότε πήγαινα στην τουαλέτα, έκοβα το χαρτί και έτσι έστελνα την ανταπόκρισή μου πίσω στην Ελλάδα».
«Ο Κούδας μου είπε ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο τον Ολυμπιακό»
Και φυσικά δεν έμεινε εκεί. Είπαμε, τόσες αναμνήσεις είναι αυτές. «Είχα πάει με την Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων και στο πρώτο ματς παίζαμε με την τρομερή Ισπανία του Πίρι κλπ. Μετά το τέλος του αγώνα λοιπόν που είχε λήξει 0-0 και πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια (επιτρεπόταν τότε), έρχεται ο Γιώργος Κούδας και με αγκαλιάζει. Και μου λέει ‘’Φαίδωνα δεν πάει άλλο, δεν μπορώ να περιμένω άλλο στο Πασαλιμάνι. Θα γυρίσω στον ΠΑΟΚ’’. Και μόλις γύρισα στο ξενοδοχείο, έγραψα το περιστατικό. Δεν το έβαλα ούτε υπότιτλο ούτε τίτλο. Το έβαλα στη βούλα και πέρασε. Το είδε την επόμενη μέρα ο Μπούζας που έβγαζε τα ‘’ΣΠΟΡ του Βορρά’’ και το έκανε πρώτο θέμα. Είναι μία από τις κορυφαίες επαγγελματικές επιτυχίες μου».
«Η καριέρα μου ήταν πάντοτε άνευ τίτλου»
Ο σωστός ο δημοσιογράφος όμως, ψάχνεται. Δεν μένει μονάχα στα του αθλήματός του και το γεγονός αυτό, ο συνομιλητής μας το γνώριζε και το γνωρίζει άριστα. «Είμασταν και πάλι με την Εθνική στη Μάλτα και έφυγα κρυφά για να μη με πάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι και πήγα και συνάντησα τους Αμερικανούς αστροναύτες που ήταν στο νησί. Εκείνους που είχαν πάει στο φεγγάρι. Και είχα θέμα και από εκεί. Είναι μία από τις μεγαλύτερές μου επιτυχίες, μία από τις απολαύσεις της καριέρας μου. Της απλής, χωρίς τίτλο. Πάντα τέτοια ήταν. Άνευ τίτλου. Τυφεκιοφόρος υπήρξα ανέκαθεν και έτσι αποχώρησα και πριν από 5-6 χρόνια που με σταμάτησαν όταν έφυγε ο Νικολαΐδης» ανέφερε χαρακτηριστικά για το μέγεθος της επιτυχίας.
Το παράδοξο (στη σημερινή εποχή) της συμβίωσης του Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη με το «ΦΩΣ» ήταν τα πιστεύω τους. Θετικά προσκείμενη στον Ολυμπιακό – με πάσα αλήθεια βέβαια – η εφημερίδα και στην ΑΕΚ ο Φ.Κ.
«Αυτός είναι ένας από τους τίτλους τιμής της καριέρας μου. Παρότι ήμουν και είμαι με την ΑΕΚ, ο κύριος Νικολαΐδης – συγχωρέστε με για την προσφώνηση, είπε, αλλά έτσι τον έμαθα – αναγνώρισε την αξία μου, την ετοιμότητα και την καθαρότητα μου. Πάντοτε σεβόμουν το… Πανεπιστήμιο στο οποίο φοιτούσα. Δεν το μειώνω να πω μαγαζί, το ‘’ΦΩΣ’’ ήταν Πανεπιστήμιο».
Τα τόσα και τόσα χρόνια κοινής πορείας με τον εκδότη και δημιουργό της ιστορικής εφημερίδας, έφεραν και συζητήσεις επί συζητήσεων για τα όσα οραματίστηκε ο Θεόδωρος Νικολαΐδης και όσα είδε να συμβαίνουν.
«Ο Νικολαΐδης δεν έβγαζε το ‘’ΦΩΣ’’ του Ολυμπιακού αλλά το πανελλήνιο ‘’ΦΩΣ’’»
«Η βιτρίνα του Νικολαΐδη ήταν η αλήθεια. Δεν ήθελε ποτέ να την παραποιήσουμε, να παρασκευάσουμε κάτι, να το εφεύρουμε. Εκτιμούσε το γεγονός και τιμούσε την αλήθεια. Αυτό ήταν το μεγάλο όπλο του. Ο Νικολαΐδης δεν έβγαζε το ‘’ΦΩΣ’’ του Ολυμπιακού αλλά το πανελλήνιο ‘’ΦΩΣ’’. Υπήρξαμε εφημερίδα πανελλήνια και νομίζω πως συνεχίζουν οι Μαρία και η Όλγα μαζί με τους συζύγους τους να είναι αμερόληπτοι» είπε με μία δόση περηφάνειας που καταλάβαινες από τον τόνο της φωνής του. Και προχώρησε στην επεξήγηση των λεγομενών του.
«Οι καλύτεροι φίλοι του Νικολαΐδη εκτός των ‘’ερυθρολεύκων’’ ήταν οι ‘’Ενωσίτες’’ και οι Παναθηναϊκοί. Όπως ο Μαρόπουλος που ήταν και κουμπάρος του».
Η κραταιά εφημερίδα ‘’ΦΩΣ των Σπορ’’ υπήρξε συνυφασμένη με την ιστορική στήλη Α-Ω και ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης, ξεκαθάρισε πως αυτή έφτασε υπό την αποκλειστική του επιμέλεια. «Το Α-Ω το καθιέρωσε ο Νικολαΐδης Σάββατο προς Κυριακή. Έγραφε ο καθένας δυο-τρία θεματάκια και βάζαμε τα αρχικά μας από κάτω. Ήταν δική του ιδέα και ήθελε σε δύσκολες εποχές να καθιερώσει μία στήλη σε ένα μονοσέλιδο που να έχει μία κάποια αντίσταση. Οι περισσότεροι συνάδερφοι βαρέθηκαν και ερχόταν Σάββατο προς Κυριακή που έπρεπε να παραδώσουμε και απουσίαζαν ή δεν έδιναν κάτι. Και κάπως έτσι σε μια συγκέντρωση που κάλεσε ο Θόδωρος Νικολαΐδης ανακοίνωσε πως τη στήλη θα την αναλάβει και θα την επιμελείται ο Κωνσταντουδάκης. Εγώ του είπα πως ‘’Το δέχομαι μόνο αν την αναλάβω να τη γράφω μόνος μου. Και τα 24 γράμματα’’. Και έτσι το πήρα», ανέφερε και απολογήθηκε για τον τυχόν πλατειασμό του, υπερθεματίζοντας τη λατρεία του για τις λέξεις και τη χρήση τους.
«Δεν τέλειωναν τα χειρόγραφά μου. Όταν τελείωσε η εποχή που γράφαμε με το χέρι, έμαθα σε χρόνο μηδέν τη γραφομηχανή με τον περιβόητο θόρυβο που ακουγόταν μέχρι το απέναντι γραφείο. Και μετά που μας ζήτησε το ‘’Μαράκι’’ (η κόρη του Θεόδωρου Νικολαΐδη, Μαρία και τωρινή εκδότης της εφημερίδας) να συμφιλιωθούμε με τα νέα μέσα και τους υπολογιστές, αμέσως εγώ ανταποκρίθηκα».
«Αντλούσα φως από το ‘’ΦΩΣ’’ του κυρ Θόδωρου»
Η δημοσιογραφία τότε είχε δύναμη, ο Τύπος είχε εξουσία και ο δημοσιογράφος ένα μέρος αυτής. Και αυτό διότι ήταν και ο μοναδικός τρόπος ενημέρωσης. «Οι εφημερίδες ήταν πράγματι η 4η εξουσία. Το ‘’ΦΩΣ’’, η ‘’Αθλητική Ηχώ’’ και μετά προέκυψε και ο ‘’Φίλαθλος’’ του Καραγιαννίδη. Εγώ δεν ένιωθα ότι γράφω ως Φαίδων Κωνσταντουδάκης στο ‘’ΦΩΣ’’ αλλά γράφω ως ‘’ΦΩΣ’’. Αντλούσα φως από το ‘’ΦΩΣ’’ του Θόδωρου Νικολαΐδη. Ήταν και είναι για μένα κάτι το απίθανο ο Νικολαΐδης, είχε απίστευτη δύναμη ως δημοσιογράφος αρχικά. Έγραφε καταπληκτικά, έχει αφήσει μεγάλη ιστορία με τις κριτικές που έγραφε για τον Ολυμπιακό», τόνισε και θυμήθηκε άλλη μία ρετρό ιστορία, από εκείνες που αρέσουν στο BN Sports και τους αναγνώστες του.
«Ήταν τότε συντάκτης του Ολυμπιακού στην ‘’Αθλητική Ηχώ’’ και έγραφε τα ματς των ‘’ερυθρολεύκων’’. Όταν μάλιστα τέλειωναν τα παιχνίδια, ερχόταν ο Σάββας Θεοδωρίδης μέσα στο τυπογραφείο της ‘’ΒΡΑΔΙΝΗΣ’ στην οδό Πειραιώς 9-11 και περίμενε τον Θεόδωρο Νικολαΐδη να του διαβάσει τι έγραψε για το άτομό του. Είναι μία από τις χαρακτηριστικές εικόνες που υπάρχουν στο μυαλό μου. Ήταν εφημεριδάς ο άνθρωπος».
Και οι θύμησες για την δυναμική του Νικολαΐδη και εν γένει του «ΦΩΤΟΣ» δεν σταματούσαν. Έρεαν ασταμάτητα σαν μία… βρύση αναμνήσεων. «Ήμουν στην "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ" επικεφαλής του αθλητικού τμήματος και με φώναξε ο εκδότης ο Καραγιάννης μια μέρα να πάω στο γραφείο του. Εκεί ήταν ο Κόκκαλης και ο Νικολαΐδης και συζητούσαν για τις εφημερίδες και την πτωτική τους πορεία, εκτός μίας. Αυτό ήταν το ‘’ΦΩΣ’’ και το παραδέχτηκαν όλοι οι παρευρισκόμενοι. Νομίζω απεικονίζω πολλά με αυτό».
Στον εργασιακό τομέα όμως, όσος σεβασμός και να υπάρχει για τη δουλειά κάποιου, θα έρθει η στιγμή και της προστριβής, της έντασης. Και ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης ανακάλεσε μία τέτοια με τον εκδότη του. «Είχα πάει απεσταλμένος στη Θεσσαλονίκη για αγώνα της ΑΕΚ με τον Ηρακλή για το Κύπελλο. Είχε βάλει ένα γκολ η ΑΕΚ και ο Ηρακλής το αμφισβήτησε με τους φίλους του να πετούν μάλιστα και ένα βαρέλι στο οποίο είχαν βάλει φωτιά. Μέχρι εγώ να γυρίσω πίσω στην Αθήνα, ήταν ανταποκριτής μας ο Γιάννης Χαρισούλης, είχαμε βάλει στην εφημερίδα πως η ΑΕΚ είχε ευνοηθεί σκανδαλωδώς και πως ο διαιτητής έδωσε πέναλτι που δεν έπρεπε. Όταν τα βλέπω εγώ όλα αυτά μπήκα στο γραφείο του Νικολαΐδη σαν να ήταν δική μου η εφημερίδα και του ζήτησα εξηγήσεις. Του λέω με όλο το θάρρος και το σεβασμό που του είχα ‘’Έχετε βάλει αυτό το πράγμα και εγώ δεν σας το έδωσα στην ανταπόκριση’’. Και τον ρώτησα πως θα ξανανέβαινα στη Θεσσαλονίκη όταν η εφημερίδα που εργαζόμουν, έγραφε τα αντίθετα με αυτά που είχα πει; Ήταν εποχές Μπάρλου τότε. Είχαμε κοντραριστεί με τον κυρ Θόδωρο και παραλίγο να… ορμίσουμε ο ένας στον άλλον. Να είναι καλά εκεί που είναι ο Νίκος Καρελάς που μας συγκράτησε» θυμήθηκε υπεραναλυτικά.
Ο συνομιλητής μας όμως έχει μείνει στη δημοσιογραφική πιάτσα και για τα πρωτοσέλιδα και τους τίτλους αυτών. Ευφυέστατοι, ευφάνταστοι, κομψοί και μη. Είχαν πάντα τη δική του… σφραγίδα και είχε σκαρφιστεί πάμπολλους τέτοιους. Ακόμα και αν δεν του αρέσει να μιλά για τα δικά του κατορθώματα τονίζοντας πως ανέκαθεν έγραφε στο α’ πληθυντικό και όχι στο α’ Ενικό.
«Τις 8 από τις 10 φορές με έπαιρνε ο κυρ Θόδωρος και μου ζητούσε τίτλο»
«Τις 8 από τις 10 φορές με έπαιρνε ο κυρ Θόδωρος στο εσωτερικό και μου ζητούσε τον τίτλο. Είχα τρέλα, έμπνευση. Μπορούσα να δουλέψω 4 και πέντε ώρες για ένα τίτλο. Εγώ βγάλει αμέτρητους στο ‘’ΦΩΣ’’. Χαρακτηριστικές μου έχουν μείνει οι βραδιές του 1968 που η ΑΕΚ πήρε το ευρωπαϊκό στο μπάσκετ. Είχαμε γυρίσει με τα πόδια από το Στάδιο για να προλάβουμε την εφημερίδα και μου έλεγε ο Νικολαΐδης να βάλω και τα περιεχόμενα. Μου είχε αφάνταστη εμπιστοσύνη».
Αν και το θέμα της συζήτησης ήταν το ‘’ΦΩΣ’’, ήταν τέτοια η ορμή του λόγου του αλλά τόσα ενδιαφέροντα τα περιεχόμενά του που «μετακινήθηκε» και σε άλλες εφημερίδες για να προσθέσει έναν τίτλο που θεωρεί από τους κορυφαίους του.
«Παναγουλιάσαμε»
«Ένας τίτλος που θα μου μείνει ήταν στην ‘’ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ’’. Είχε παίξει η Εθνική ομάδα με Παναγούλια προπονητή και είχαμε συντριβεί. Μας είχε συγκεντρώσει όπως πάντα ο Χάρης ο Λυμπερόπουλος στο γραφείο για να βγάλουμε τον τίτλο και σε κάποια στιγμή σκέφτομαι ‘’Παναγουλιάσαμε’’ λόγω του επιθέτου του ομοσπονδιακού μας τεχνικού και της εμφάνισης. Έχει μείνει ιστορικός ο τίτλος αυτός».
BN Sports βέβαια και Χρήστος Σωτηρακόπουλος είναι το ένα και το αυτό, με τον εμβληματικό «Ενωσίτη» δημοσιογράφο να αναφέρει πως χρωστάει πολλά σε εκείνον, τον οποίο και ακολουθεί πιστά στις μεταδόσεις του μέχρι και σήμερα και θυμάται…
«Με είχε καλέσει ο Χρήστος ο Σωτηρακόπουλος για να βρεθώ τα Χριστούγεννα του 2013 στην παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου ‘’Μια φορά στη ζωή μας’’, για το οποίο έγραψα και μίλησα κιόλας στην παρουσίαση. Και απευθυνόμενος στην κα Μαριάννα Βαρδινογιάννη είπα: ‘’Λυπάμαι βαθύτατα που δεν σας γνώρισα νωρίτερα, πριν συμβεί το μοιραίο στην κόρη μου που έχασα από σοβαρή ασθένεια στα 39 της’’. Υπήρξε μια βαθιά συγκίνηση στην αίθουσα μέσα. Και από τότε έγινα πολύ καλός φίλος της κας Μαριάννας».
«Ήμουν και είμαι… λεξιπλάστης»
Η έφεση του στην επίκληση στο συναίσθημα -όχι επιτηδευμένη- είναι μεγάλη και ο ίδιος το «ρίχνει» στον… λεξιπλαστισμό. «Είμαι λεξιπλάστης, ανέκαθεν ήμουν. Μου άρεσε πάρα πολύ, ήμουν από τους πρώτους και ακόμα συνεχίζω. Έχω τιμηθεί από την Ένωση Συντακτών, από τον ΠΣΑΤ, από το ίδρυμα Μπότση κλπ. Ποτέ δεν τα έχω επικαλεστεί, είναι σαν να μην έχουν γίνει. Και δεν έχω και αναμνηστικά».
«Το είμαστε Παναθηναϊκοί των Ελλήνων που ενεπλάκησαν στο περιστατικό με τους Πολωνούς διαιτητές, αδικεί τον Παναθηναϊκό»
Οδεύοντας προς το κλείσιμο της κουβέντας, θελήσαμε να μάθουμε τι θα ήταν αυτό που θα έγραφε ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης αν έγραφε την 10η του Απρίλη του 2023 στο «ΦΩΣ». Και όντας πιστός στο κύμα της εποχής, είπε: «Τη χθεσινή μέρα (σ.σ προχθεσινή) την παράσταση έκλεψε το γεγονός με τους Πολωνούς διαιτητές και τη φήμη, αλήθεια ή μη δεν ξέρω, περί μέθης. Πάνω σε αυτό θα έγραφα κάτι. Θα έψαχνα να βρω αυτούς τους δύο Έλληνες στο αεροπλάνο να μας εξηγήσουν τι συνέβη. Το δημοσιογραφικό μου δαιμόνιο λέει πως ο πατέρας ήταν αστυνομικός και ο γιος φίλαθλος. Είναι απορίας άξιο πως έφτασαν να πουν στους διαιτητές ότι είναι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Γιατί να το πουν; Και μήπως δεν ήταν και το ανέφεραν παραπλανητικά; Δεν αθωώνω κανέναν ούτε κατηγορώ. Το είμαστε Παναθηναϊκοί όμως αδικεί τον Παναθηναϊκό» βγήκε από το στόμα ενός παθολογικού ΑΕΚτζή αλλά πάνω από όλα δημοσιογράφου αληθινού.
«Το Παναθηναϊκό τον σέβομαι γιατί έπαιζε εκεί το είδωλό μου, ο Δομάζος»
«Εγώ τον Παναθηναϊκό τον σέβομαι γιατί εκεί έπαιζε το μεγαλύτερο είδωλό μου και ο σπουδαιότερος παίκτης που έχει γεννήσει ποτέ ο τόπος αυτός. Ο Μίμης Δομάζος. Και στη Βόρεια Ελλάδα ο Γιώργος Κούδας. Μπορεί να με ρωτάνε για τον Χατζηπαναγή, ο οποίος υπήρξε φανταστικός παίκτης αλλά εγώ επιμένω στον Κούδα», τόνισε εμφατικά.
«Η ΑΕΚ η φετινή έχει ικανοποιήσει τον κόσμο της»
Για το κλείσιμο έμεινε φυσικά η μεγάλη του αγάπη, η ΑΕΚ. «Δεν θέλω να μιλήσω για προγνωστικά και τελική κατάταξη. Αισθάνομαι ότι η ΑΕΚ η φετινή και τρίτη και τέταρτη να τερματίσει, που δεν το πιστεύω αλλά θέτω το χειρότερο σενάριο, έχει ικανοποιήσει τον κόσμο της. Έχει κάνει το καθήκον της η ΑΕΚ. Ως ποδοσφαιρόφιλός και ως ‘’Ενωσίτης’’ που δεν έκρυψα ποτέ πως είμαι και δεν προσποιήθηκα για κάτι άλλο, το αναφέρω και το προσυπογράφω».
www.bnsports.gr
