Σε συλλέκτη τίτλων έχει εξελιχθεί ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, κατακτώντας το back-to-back Κύπελλο Ιταλίας με τη Σκίο. Ο πολυταξιδεμένος τεχνικός μοιράστηκε στο BN Sports εικόνες από το πέμπτο του τρόπαιο στη γειτονική χώρα, αναφερόμενος και στην ιστορική συμμετοχή της ομάδας στο Final-4 της Euroleague. Η Εθνική ομάδα της Σλοβενίας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την ανδρών της Ισπανίας καθώς και τα κακώς κείμενα του γυναικείου μπάσκετ στη χώρα μας, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την κουβέντα.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Στον… Σεβάχ το Θαλασσινό του ελληνικού μπάσκετ έχει εξελιχθεί ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, όπως και εκείνος περιαυτολόγησε. Ο έμπειρος Έλληνας τεχνικός, ο οποίος έχει εργαστεί από τη Ρουμανία, την Πολωνία και την Τουρκία μέχρι τη Λετονία, τη Ρωσία και την Κίνα, έχει βρει το… λιμάνι του στη Βόρεια Ιταλία και τη Σκίο τα τελευταία δύο χρόνια, με τους ανθρώπους της ομάδας να του έχουν δώσει τα «κλειδιά» του συλλόγου όπως ανέφερε. Και τα αποτελέσματα αποτυπώνονται στις διακρίσεις και την τροπαιοθήκη τους.
Το κλαμπ από την επαρχία της Βιτσέντζα στέφθηκε πριν από λίγα 24ωρα για δεύτερη συνεχόμενη φορά Κυπελλούχος Ιταλίας στο μπάσκετ γυναικών, δίνοντας συνέχεια στο νταμπλ της περασμένης περιόδου αλλά και τα back-to-back Σούπερ Καπ. Όλα αυτά σε μια γιορτή του μπάσκετ, ένα Final-8 αφιερωμένο στη γυναίκα από το Ιράν, όπως μας περιέγραψε.
Our 14th Italian Cup!
— familaschio (@familaschio) April 1, 2023
??????????????#familaschio #lbflive pic.twitter.com/7kbeocaRHU
Η εν λόγω επιτυχία ακολούθησε την ιστορική πρόκριση της ομάδας στο Final-4 της Euroleague (διεξάγεται στις 14-16 του Απρίλη) με τους ανθρώπους της Σκίο να ζουν το δικό τους… παραμύθι. Οι αρμοδιότητες του Τζώρτζη Δικαιουλάκου βέβαια δεν σταματούν εκεί καθώς βρίσκεται στο «τιμόνι» και της Εθνικής ομάδας της Σλοβενίας. Μία εξέλιξη που δεν είχε στο μυαλό του όπως τόνισε αλλά χαίρεται που συνέβησαν έτσι τα πράγματα, υπερθεματίζοντας το μακρόπνοο πλάνο του γνώριμού μας, Ράσο Νεστέροβιτς και των υπολοίπων ανθρώπων της Ομοσπονδίας καθώς και τον ίδιο τρόπο με την οποίο βλέπουν τα δύο φύλα. Στην κουβέντα φυσικά έπεσε και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα καθώς ο ομοσπονδιακός προπονητής της «γαλανόλευκης», Πέτρος Πρέκας, αποτελεί τον άμεσο συνεργάτη τα τελευταία χρόνια.
Για αυτά και άλλα πολλά, καθώς και την κατάσταση στο γυναικείο μπάσκετ, ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος «άνοιξε» την καρδιά του στο BN Sports.
Η ομάδα αν και δυσκολεύτηκε στο πρώτο παιχνίδι του Final-8 (πρόκριση στην παράταση), έφτασε εμφατικά από εκεί και πέρα μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου. Πως το εξηγείτε αυτό;
«Συνέβη και πέρυσι αυτό. Το πρώτο παιχνίδι σε μία τέτοια διοργάνωση έχει πολλές ιδιαιτερότητες, κάτι σαν περίοδος προσαρμογής. Παίζαμε ως πρωτοπόροι με τον όγδοο της βαθμολογίας αν και το επίπεδο στην Ιταλία είναι αρκετά ανταγωνιστικό σε σημείο που κοντεύεις και να χάσεις το παιχνίδι αλλά ευτυχώς δεν έγινε έτσι. Από το δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού είμασταν περισσότερο συγκεντρωμένοι και όσο περνούσε ο χρόνος μέσα στη διοργάνωση, τόσο βελτιωνόμασταν. Δηλαδή σαν να λέμε ότι στο πρώτο μισό κομμάτι του Final-8 πηγαίναμε σιγά-σιγά και φορτσάραμε στο τέλος και τα καταφέραμε, παίζοντας όμορφο μπάσκετ».
NEXT STOP: LA FINALISSIMA ?
— Lega Basket Femminile (@legabasketfem) April 1, 2023
Con Elisa Penna riviviamo la netta vittoria di @familaschio su Sassari, mentre cresce l'attesa per la Finale di Coppa Italia contro Venezia (stasera alle ore 20)#LBFLIVE pic.twitter.com/3kccqHMe6m
«Ο τελικός ήταν αντάξιος επιπέδου EuroLeague ανδρών στο οργανωτικό κομμάτι»
Πως ζήσατε τη διοργάνωση;
«Ήταν μία όμορφη ατμόσφαιρα. Πάντα τα Final-8 στο Κύπελλο γυναικών εδώ στην Ιταλία είναι αφιερωμένα σε κάποιο event που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα και το φετινό είχε σε πρώτο πλάνο τη γυναίκα από το Ιράν. Υπήρχε και μία Ιρανή που είχε έρθει και μιλούσε για τον τρόπο που ζουν στη χώρα. Υπήρχε και μπαλέτο αλλά και πολλά άτομα που έτρεχαν τη δράση αυτή και μέσα σε όλα υπήρχε και η Συνέντευξη Τύπου. Απίστευτη η διοργάνωση με τον τελικό (μόνο εκεί ήταν γεμάτο το γήπεδο) αντάξιο ενός παιχνιδιού της EuroLeague στους άνδρες με video wall, παρουσιάσεις στα σκοτάδια, καπνούς κλπ. Και στο τέλος φυσικά χαρήκαμε πέρα από τη διοργάνωση και την κατάκτηση του Κυπέλλου».
Si è svolta la cerimonia di inaugurazione della Techfind Coppa Italia - Final Eight La Molisana con le emozionanti parole della testimonial dell'evento Sanam Shirvani ?#LBFLIVE pic.twitter.com/6pk2J5NtXs
— Lega Basket Femminile (@legabasketfem) March 29, 2023
Πέρα όμως από το Κύπελλο, ολοκληρώθηκε και η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και βρίσκεστε στην κορυφή μαζί με τη Βίρτους; Τι «γεύση» σας έχει αφήσει αυτό το πρώτο κομμάτι;
«Ήταν πολύ δύσκολα για εμάς γιατί είχαμε στόχους διάκρισης σε πολλά επίπεδα. Οι αγώνες αριθμητικά είναι πολλοί και κοιτάζοντας το πρόγραμμα είδα πως κάποιους μήνες παίζαμε 12-13 παιχνίδια το μήνα. Τρελά νούμερα. Κάναμε μία γκέλα και για αυτό μας περνάει στην ισοβαθμία η Βίρτους και θα έχουν το πλεονέκτημα έδρας αν φτάσουμε μέχρι τέλους και οι δύο. Βέβαια αυτό δε μας επηρεάζει καθώς μπορούμε να κερδίσουμε οπουδήποτε. Πολύ μεγάλη η κούραση όμως εμείς το έχουμε επιλέξει αυτό να είμαστε παντού πρώτοι άρα να μην παραπονιόμαστε».
Τι επίπεδο υπάρχει μετά από εσάς και τη Βίρτους; Πόσο ανταγωνιστική είναι η Λίγκα;
«Υπάρχουν αρκετές καλές ομάδες. Η Βενέτσια ας πούμε (3η) κέρδισε τη Μπολόνια και ήταν φιναλίστ με εμάς στο Κύπελλο. Εμάς μας έβαλε δύσκολα η 8η Ραγκούσα, μία πολύ καλή ομάδα. Είναι πολύ υψηλό το επίπεδο».
Οι επιτυχίες βέβαια επεκτείνονται και εκτός συνόρων με την Σκίο να γίνεται η πρώτη ιταλική ομάδα σε επίπεδο γυναικών που παίρνει την πρόκριση σε Final-4 της Ευρωλίγκα μετά από 21 ολόκληρα χρόνια και την Πάρμα το 2002.
«Οι παίκτριές μου και ο κόσμος στις εξέδρες έκλαιγαν με την πρόκριση στο Final-4»
Τι κλίμα επικρατεί μετά την πρόκριση στο Final-4 της EuroLeague;
«Δεν περίμενα καν ότι θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση στην Ιταλία. Δεν έχουν βέβαια την πολυτέλεια οι γείτονες να βλέπουν συνεχώς ομάδας στο Final-4 είτε σε επίπεδο ανδρών είτε σε αυτό το γυναικών. Κάθε φορά που συμβαίνει το πανηγυρίζουν δεόντως. Είναι μεγάλο κατόρθωμα, το συζητά όλη η αθλητική κοινότητα της Ιταλίας και μας κάνει διπλά υπερήφανους αυτό. Όταν τελείωσε το παιχνίδι με τη Βαλένθια, έβλεπα κόσμο στις κερκίδες αλλά και τις παίκτριες μου να κλαίνε. Ήταν πολύ συγκινητικό. Όλες πηγαίνουν πρώτη φορά σε Final-4 εκτός από μία που επανεμφανίζεται μετά από 5-6 χρόνια. Ήταν όνειρο για όλες που δεν περίμεναν ποτέ ότι θα πάρει σάρκα και οστά».
Συγκριτικά και με τις υπόλοιπες ομάδες που θα βρεθούν στην Πράγα (14-16/4) είναι και υψηλό το ποσοστό των γηγενών παικτριών σε εσάς, σωστά;
«Ναι σωστά. Εμείς έχουμε πέντε ξένες που μπορεί να μην ακούγεται μικρός αριθμός όμως σε σχέση με υπόλοιπες είναι. Στην πεντάδα ξεκινάμε με δύο Ιταλίδες και γενικά έχουμε αποφασίσει πως εκείνες θα αποτελούν το βασικό κορμό. Και είναι παίκτριες που μέχρι πριν από μερικά χρόνια ή έπαιζαν σε μικρότερο επίπεδο ή δεν έπαιρναν χρόνο συμμετοχής. Αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα».
«Ο πρόεδρος έχει τα κορίτσια σαν… κόρες του»
Τι κάνει καλά η Σκίο και 15 χρόνια μετά την πρώτη της ευρωπαϊκή απόπειρα έφτασε σε μία τέτοια επιτυχία;
«Είναι αρκετά που βαίνουν καλώς αλλά εάν έπρεπε να προσδιορίσω κάποια θα ξεκινούσα από το οικογενειακό κλίμα και τον πρόεδρο. Είναι ένας επιχειρηματίας με μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ, ο οποίος αγαπάει τρελά την ομάδα και έχει τα κορίτσια για κόρες του. Γενικότερα αυτό το κλίμα έχει μεταβιβαστεί σε όλους. Το δεύτερο είναι η σωστή οργάνωση. Όταν πριν από 3 χρόνια είχαν αποκλειστεί από την Ευρωλίγκα ή δεν περνούσαν από τα playoffs ή ήταν τελευταίοι με μια νίκη όπως ο Ολυμπιακός φέτος, είχαν εντελώς αντίθετες πορείες. Ο Ολυμπιακός έπεσε στο EuroCup ενώ οι Ιταλοί προσπαθούσαν να επενδύσουν σε νέες παίκτριες, νέο προπονητή (σ.σ τον ίδιο). Και για μία λάθος πάσα (αποκλεισμός από προημιτελικά Ευρωλίγκα πέρυσι) θα τους έβγαινε αμέσως. Όλα είναι θέμα ανθρώπινου δυναμικού και οργάνωσης».
«Οι πρώτοι που με πήραν τηλέφωνο να μου δώσουν συγχαρητήρια ήταν οι άνθρωποι της Φενέρ»
Στον ημιτελικό θα βρείτε τη Φενέρμπαχτσε, πρώην ομάδα σας με την οποία έχετε βρεθεί σε τρία Final-4. Τι συναισθήματα υπάρχουν; Ίσως κάποιο έξτρα κίνητρο;
«Δεν υπάρχει κανένα έξτρα κίνητρο. Όλα ξεκινούν και σταματούν στην επιτυχία της ομάδας. Ίσα ίσα που οι άνθρωποι της Φενέρ ήταν οι πρώτοι που με πήραν τηλέφωνο και με συγχαρήκαν όταν περάσαμε, λέγοντάς μου πως θα χαρούν πολύ που θα δουν τον προπονητή που τους πήγε για πρώτη φορά σε Final-4 (σ.σ τον ίδιο). Το πιο όμορφο πράγμα στον αθλητισμό είναι να παίζεις φίλος εναντίον φίλου. Βέβαια είναι ένα πολύ πλούσιο σωματείο, είναι εντελώς διαφορετικά τα μεγέθη μας. Έχουν πολύ ακριβό ρόστερ και αρκετές παίκτριες που έπαιζαν στο WNBA. Εμείς είμαστε η ‘’σταχτοπούτα’’ και δεν πηγαίνουμε με το άγχος του αποτελέσματος αλλά με τον ενθουσιασμό που μας διακατέχει για μία τόσο σπουδαία διοργάνωση».
Παρακολουθήσατε καθόλου τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη; Ποια είναι η άποψή σας για την πορεία;
«Πιθανόν να μην ήταν αυτό που πίστευαν οι άνθρωποι της ομάδας αλλά και οι οπαδοί. Όσοι πήγαιναν δηλαδή γιατί το γήπεδο ήταν κατά κόρον άδειο. Αυτό όμως δεν πρέπει να απογοητεύει κανέναν. Πρέπει να το θεωρήσουν ως το πρώτο βήμα, το επίπονο για το επόμενο. Αυτό θα είναι πιο εύκολο αρκεί να υπάρχει η σωστή οργάνωση και να επιμείνουν σε ένα πλάνο που πιστεύω πως έχουν φτιάξει για τα επόμενα χρόνια. Έχοντας πλέον την εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο, πρέπει να διορθώσει ο Ολυμπιακός τα όποια κακώς κείμενα και να πάει καλύτερα. Και φυσικά να ακολουθήσουν και άλλες ελληνικές ομάδες γιατί η Ευρωλίγκα είναι η σπουδαιότερο διοργάνωση μετά το WNBA και πρέπει να υπάρχουν σε αυτή το ελληνικό μπάσκετ για να βελτιώνονται και οι Ελληνίδες παίκτριες. Ο συναγωνισμός μας κάνει καλύτερος και όχι το να καθόμαστε πίσω από μία τηλεόραση».
«Καταστροφική η πολιτική που είχαμε ως προς το γυναικείο μπάσκετ – Δεν έχουμε παίκτριες γιατί δεν έχουμε κορίτσια να ασχοληθούν με το άθλημα»
Αλήθεια, με όλες αυτές τις παραστάσεις που έχετε συλλέξει, τι λείπει από την Ελλάδα σε επίπεδο γυναικείου μπάσκετ;
«Κατ’ αρχήν είχαμε μία καταστροφική πολιτική τα προηγούμενα χρόνια σχετικά με το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Επίσης, τα σωματεία δεν θεωρώ πως είναι έτοιμα ακόμα για να πάρουν τις τύχες του αθλήματος στα χέρια τους. Άρα παραμένει το προϊόν στην Ομοσπονδία που πρέπει να βάλει συγκεκριμένους κανόνες και να οργανωθεί. Με στόχο όχι το εγγύς μέλλον αλλά το πιο μακρινό. Μας λείπουν καινούργιες παίκτριες γιατί δεν έχουμε καινούργια κορίτσια να ασχοληθούν με το άθλημα. Στην Ελλάδα υπάρχει ένας μικρός ρατσισμός απέναντι στο γυναικείο αθλητισμό γενικότερα. Έχει να κάνει και με τη συνείδηση των φιλάθλων όλο αυτό. Το θέμα είναι πολυδιάστατο. Θέλει αρκετή δουλειά, οργάνωση και υπομονή».
Πως έρχεται/πείθεις ένα νέο κορίτσι να ασχοληθεί με το μπάσκετ;
«Τρόποι υπάρχουν πολλοί αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να δούμε, να μάθουμε και να ρωτήσουμε τις άλλες χώρες που τα κατάφεραν. Υπάρχουν χώρες που ο αθλητισμός των γυναικών είναι στο 50-50 με τους άνδρες. Αυτό δε συμβαίνει σε εμάς. Πρέπει να μάθουμε τι κάνουν, τι τους βοηθάει και τι όχι. Να συγκρίνουμε, να επικεντρωθούμε στα σχολεία. Τι συμβαίνει εκεί και το εγχείρημα πετυχαίνει;. Πως λαμβάνει χώρα ο σχολικός αθλητισμός; Δεν είναι έτσι απλό».
? Jasmine Keys showed out yesterday to lead @familaschio towards the #EuroLeagueWomen Final Four! ?
— EuroLeague Women (@EuroLeagueWomen) March 23, 2023
? 14 PTS | 8 REB | 3 AST | 20 EFF pic.twitter.com/Wyhb1M8MIk
Τι σας ώθησε στο μπάσκετ γυναικών και έχετε μείνει σε αυτό;
«Είναι καθαρά θέμα συγκυριών και συνεχών επιτυχιών. Δεν ήταν έξυπνο και σωστό να φύγω (σ.σ.Γέλια). Βρέθηκα τυχαία στο μπάσκετ γυναικών μια χρονιά που δεν είχα δουλειά και δέχτηκα πρόταση από μια ομάδα να αναλάβω το γυναικείο τμήμα. Δεν ήμουν και τόσο θετικός στην αρχή όμως όταν το είδα καλύτερα, συμφώνησα. Αυτή η ομάδα ήταν ο Αθηναϊκός που την επόμενη χρονιά πήραμε το EuroCup. Την ίδια χρονιά ήρθε η Εθνική Λετονίας, μετά η Φενέρμπαχτσε και το ένα έφερε το άλλο. Συνεπώς δεν έβρισκα το λόγο να φύγω αν και πάντα το μπάσκετ ανδρών είναι μία πρόκληση. Οι προσκλήσεις όμως που είχα κατά καιρούς δεν με κάλυπταν 100% σε αυτά που ήθελα. Αν παρόλα αυτά εμφανιστεί κάτι που να συνάδει με τα θέλω μου, δεν ξεχωρίζω αν είναι ανδρική, γυναικεία ή εφηβική ομάδα».
«Το ευρωπαϊκό με τον Αθηναϊκό μας άνοιξε τα φτερά για κάτι καλύτερο»
Τίτλος καριέρας νούμερο 16 λοιπόν αυτό το Κύπελλο Ιταλίας. Θα ξεχωρίζατε κάποιον ως πιο… γλυκό;
«Δύσκολο αυτό. Είναι σαν να λες ποιο από τα παιδιά σου αγαπάς περισσότερο (Γέλια). Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις. Ο κάθε ένας έρχεται με τόση κούραση και τόσο κόπο που δεν θες να το ‘’θάψεις’’ για χάρη κάποιου άλλου. Ας πούμε σε αυτό το Final-8 έχουμε κοιμηθεί συνολικά 8 ώρες σε τέσσερις μέρες και την Τρίτη (4/4) παίζουμε το πρώτο παιχνίδι στα playoffs. Πως μπορώ λοιπόν εγώ να το υποβαθμίσω αυτό; Δεν μπορώ να μην βάλω όμως το ευρωπαϊκό του Αθηναϊκού γιατί αυτό μας άνοιξε τα… φτερά για κάτι καλύτερο».
Άλλοι χρησιμοποιούν τον όρο οικονομικός μετανάστης, άλλοι ερωτικός. Εσάς, τι σας ώθησε στο να γίνεται ένας μπασκετικός μετανάστης;
«Θεωρώ πως όταν τελειώνεις μία τάξη πρέπει να παγαίνεις στην επόμενη, δεν πρέπει να μένεις στην ίδια επειδή είναι πιο εύκολη η συνθήκη και την έχεις ξανακάνει. Οπότε γενικότερα το ‘’Think Big’’ των Αμερικάνων το είχα πάντα. Από τη στιγμή που έκανα ένα ΄βήμα, ήθελα να πάω και στο επόμενο μέχρι να φτάσω όσο ψηλότερα μπορώ. Κάπως έτσι έφτασα εδώ. Ήξερα μέσα μου και έψαχνα πάντα κάτι καλύτερο χωρίς βέβαια να μην σκέφτομαι αυτά που έχω καταφέρει. Και το λέω γιατί στη ζωή ο άνθρωπος πρέπει να είναι ευγνώμων πρώτα για αυτά που έχει και μετά να κοιτάει για κάτι καλύτερο».
Και κάπου εδώ έρχεται στο νου η συζήτηση με το Γιώργο Λημνιάτη περί αποτελέσματος και μοναδικού φίλου ή εχθρού του προπονητή, με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο να συμφωνεί και να επαυξάνει. «Έτσι ακριβώς είναι, ο Γιώργος είναι χρόνια στο κουρμπέτι και ξέρει. Δε σε σώζουν σε αυτά ούτε οι καλές σχέσεις ούτε τίποτα, μόνο το αποτέλεσμα».
Που έχετε περάσει καλύτερα;
«Παντού εκτός της Κίνας θα έλεγα (Γέλια). Όπου αλλού πήγα ήταν πολύ όμορφα, έκανα κάποιους καλούς φίλους. Άλλωστε η ζωή του προπονητή είναι τέτοια που δεν μπορεί να γυρίζει από εδώ και από εκεί. Απλά θέλεις να δημιουργήσεις κάποιες φιλίες και να βρεις δυο τρία ωραία εστιατόρια γιατί δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα άλλο. Άρα για εμένα είτε είμαι σε ένα χωριό είτε σε μια πόλη δεν έχει μεγάλη διαφορά».
Μπακετικά όμως που έχετε νιώσει πιο οικεία;
«Θα έλεγα στη Ρωσία στην Ναντέζντα Όρενμπουργκ, όπου οι άνθρωποι μου είχαν δώσει τα… κλειδιά της ομάδας αλλά και στη Σκίο που είμαι από πέρυσι. Οι άνθρωποι μου έχουν δώσει απεριόριστη ελευθερία στο πως να δουλεύω. Πράττω αυτό που θέλω, όπως το θέλω. Βέβαια αν δεν υπήρχαν και τα αποτελέσματα δεν θα συνέβαινε αυτό αλλά νιώθω άνετα εδώ».
1️⃣4️⃣ punti
— Italbasket (@Italbasket) March 23, 2023
8️⃣ rimbalzi
3️⃣ assist
nella ??????? Gara 3 di ieri sera vs Valencia, che ha permesso a @familaschio di conquistare per la prima volta nella sua storia un posto alle Final Four di @EuroLeagueWomen!
Che partita, Jas ?#Italbasket | ?️: #EuroLeagueWomen pic.twitter.com/e5LKxSWxyP
«Η Ελλάδα είναι συνέχεια στο μυαλό μου»
Μεταξύ άλλων και στην ερώτηση κατά πόσον θα γυρνούσε στην Ελλάδα για κάποιο πρότζεκτ, ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος ήταν σαφής:
«Φυσικά και θα το έκανα. Η Ελλάδα είναι συνέχεια στο μυαλό μου. Η οικογένειά μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι μου είναι εκεί (σ.σ εδώ). Όσο περνούν τα χρόνια δεν είναι καθόλου εύκολο να σκέφτεσαι πως περνάει άλλη μια σεζόν χωρίς τους δικούς σου ανθρώπους. Πάνε και χρόνια που είμαι στο εξωτερικό. Οποιοδήποτε πρότζεκτ θα το κοιτούσα με καλό μάτι».
«Με τον Πέτρο μιλάμε με τα… μάτια πλέον»
Εδώ και αρκετά χρόνια, ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός, Πέτρος Πρέκας, βρίσκεται στο πλευρό σας. Ποια είναι η σχέση σας;
«Είναι υπέροχη. Θα έλεγα στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό, την αγάπη και την άψογη συνεργασία που έχουμε. Έχουν υπάρξει παιχνίδια (εκ των οποίων και απέναντι στο Μέρσιν που είναι στο Final-4) που ένιωθα κάποια αδυναμία, ήμουν άρρωστος και του έδωσα το… κλειδί. Του είπα εσύ αναλαμβάνεις και εγώ είμαι ο βοηθός, στον πάγκο. Και κέρδισε τα ματς. Σε πολλά άλλα παιχνίδια σε ταιμ-αουτ μπορεί να είχε μια ιδέα και του έδωσα το πινακάκι και το μαρκαδόρο, του είπα ‘’κάθεσαι στην καρέκλα και δείχνεις το σύστημα που θέλεις’’. Μιλάμε με τα μάτια, έχουμε τηλεπάθεια. Και όλα αυτά έχουν προχωρήσει και σε προσωπικό επίπεδο, με τις οικογένειες μας να είναι ιδιαίτερα αγαπημένες».
«Λίγοι καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο ήταν η Εθνική ομάδα να βρεθεί στο Ευρωμπάσκετ»
Μιλάτε και για τις υποχρεώσεις σας και σε εθνικό επίπεδο φαντάζομαι. Υπάρχει ανυπομονησία;
«Καθόμαστε και βάζουμε κάτω τα πλάνα, συζητάμε. Φυσικά δεν επεμβαίνω στις σκέψεις του απλά όταν θέλει ένας τόσο κοντινός σου άνθρωπος να σε ρωτήσει κάτι, φυσικά και είμαι πρόθυμος να του πω τη γνώμη μου και τούμπαλιν. Συζητάμε αρκετά ναι. Έχω αγωνία για την Εθνική Ελλάδος. Λίγοι καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο ήταν να βρεθεί στο Ευρωμπάσκετ γιατί η Μεγάλη Βρετανία μπορεί να μην έχει παράδοση σαν χώρα στο μπάσκετ αλλά έχει μεγάλη ποιότητα. Τέλος καλό, όλα καλά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και πιστεύω πως υπάρχουν κορίτσια που μπορούν να φτάσουν την Εθνική ξανά ψηλά».
«Ο Νεστέροβιτς δεν θέλει να έχει το μπάσκετ γυναικών σαν το… φτωχό συγγενή του αθλήματος»
Εσείς βρίσκεστε στον πάγκο της Εθνικής Σλοβενίας λίγους μήνες αφότου αναλάβατε τη Σκίο. Πως προέκυψε η πρόταση και η αποδοχή της και πως αισθάνεστε για το πρότζεκτ αυτό;
«Ο Ράσο Νεστέροβιτς βρίσκεται στα υψηλά κλιμάκια της Ομοσπονδίας. Ένας άνθρωπος γνωστός μας από το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ με τεράστια καριέρα και στο NBA. Θέλει να ‘’μεγαλώσει’’ το μπάσκετ γυναικών, δεν θέλει να το έχει σαν το… φτωχό συγγενή του Σλοβενικού μπάσκετ και έτσι ήθελε να επενδύσει σε προπονητή της Ευρωλίγκα. Η αλήθεια είναι πως με πολιορκούσαν αρκετό καιρό. Είχαν έρθει και στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Μου άρεσε ο τρόπος που με προσέγγισαν αλλά και αυτά που είχαν/έχουν στο μυαλό τους και ενώ δεν σκεφτόμουν να ασχοληθώ με Εθνικές ομάδες, εκτός αν αυτή ήταν η Ελλάδα κάποια στιγμή, νιώθω ότι πήρα τη σωστή απόφαση. Είναι εξαιρετικά οργανωμένοι, λες και βλέπεις την Εθνική Ισπανίας στους άνδρες, τόσο πολύ».
Αγωνιστικά, σε τι αποσκοπεί η Σλοβενία και με τη διοργάνωση του Ευρωμπάσκετ (οι όμιλοι Γ’ και Δ’ θα γίνουν στη Λιουμπλιάνα);
«Δεν αποσκοπούν μοναχά στο αποτέλεσμα και την πορεία στο Ευρωμπάσκετ που έρχεται αλλά στο να ανοίξει ο χώρος για περισσότερα κορίτσια να ασχοληθούν με το άθλημα. Προσπαθούν να φτάσουν σε βάθος χρόνου σε αντίστοιχο επίπεδο με αυτό των ανδρών. Υπάρχουν πολλά ταλέντα τόσο σε αγόρια όσο και σε κορίτσια, ψηλά κορμιά. Στην πεντάδα ας πούμε ξεκινάω ένα κορίτσι 16μιση χρονών και άλλο ένα κάτω από τα 18. Έγινε μία μεγάλη ανανέωση και το έκανα γιατί το άξιζαν. Δηλαδή 1.92μ. πλειμέικερ δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, μόνο η Εθνική Σλοβενίας την έχει. Και φυσικά την έχω μαζί μου στο Σκίο, πιστεύοντας ιδιαίτερα στο ταλέντο της. Έχουν πλάνο στην Ομοσπονδία».
