Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας είναι μία ξεχωριστή ημέρα που πρέπει να τιμηθεί και αναλόγως. Ποιος καλύτερος τρόπος από το να μιλήσεις με μία από τις πλέον καταξιωμένες γυναίκες αθλήτριες των ομαδικών σπορ; Ο λόγος για την Στέλλα Χριστοδούλου. Σε όλα τα αθλήματα, ανεξαρτήτου δημοφιλίας για να μπορέσεις να κάνεις πρωταθλητισμό θέλει να «χύσεις κουβάδες ιδρώτα», αμέτρητες θυσίες, επιμονή και κυρίως να ξέρεις πως όταν πέφτεις πρέπει πάντα, μα πάντα να ξανά σηκώνεσαι. Η Στέλλα Χριστοδούλου τα γνωρίζει όλα αυτά και με το παραπάνω. Δεν βρίσκεται άλλωστε τυχαία στην ομάδα του Ολυμπιακού για 12 συνεχή έτη και μάλιστα πολλά από αυτά ως η αρχηγός της. Τα ράφια της στο σπίτι είναι γμάτα χρυσά μετάλλια καθώς έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα της VolleyLeague 8 φορές και άλλες τόσες το Κύπελο, ενώ σε ξεχωριστή θέση σίγουρα θα βρίσκεται και το τρόπαιο του Challenge Cup 2018.
Συνέντευξη στον Άγγελο Κρεμαστό
Η Στέλλα προέρχεται από μία οικογένεια που ο αθλητισμός «κυλάει στο αίμα της». Ο πατέρας της Χρήστος Χριστοδούλου αλλά και ο θείος της Φάνης Χριστοδούλου ήταν επαγγελματίες αθλητές του μπάσκετ. Η στενή τριβή που είχε από μικρή ηλικία με τον αθλητισμό ήταν μεγάλη, κάτι που την βοήθησε και στην μελλοντική της καριέρα. Ενώ όπως και η ίδια δήλωσε, λόγο της σημερινής μέρας (08/03) δεν θα μπορούσε να παραλείψει την άκρως σημαντική συνεισφορά που είχε και η μητέρα της. «Από πολύ μικρή ηλικία λόγω του πατέρα μου και του θείου μου βρέθηκα μέσα στα γήπεδα και ανάμεσα σε αθλητές . Έμαθα για τις αξίες του αθλητισμού και είδα τον αθλητισμό από την καλή αλλά κι από την πιο σκληρή πλευρά του. Ο αθλητισμός για εμένα έγινε τρόπος ζωής από νωρίς. Αν και ακολούθησα άλλο άθλημα σίγουρα οι συμβουλές και η βοήθεια ήταν σημαντικά εφόδια για την πορεία μου. Αλλά μιας και σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας θα ήθελα να ευχαριστήσω και μια πολύ σημαντική γυναίκα για εμένα, την μητέρα μου που ήταν αρωγός σε όλη μου τη πορεία σαν αθλήτρια αλλά και σαν άνθρωπος από τα πρώτα μου βήματα μέχρι και σήμερα».
Η Χριστοδούλου όπως προαναφέρθηκε γνωρίζει τι σημαίνει να είσαι όχι απλός επαγγελματίας αθλητής, αλλά επαγγελματίας πρωταθλητής. Από μικρή ηλικία κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του ελληνικού βόλεϊ (μόλις σε ηλικία 22 ετών), ενώ πριν μερικά χρόνια (2018) κατέκτησε και την Ευρώπη. Κάθε τίτλος έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά της, είτε αφορά το πρώτο της πρωτάθλημα που προοικονομούσε τις επιτυχίες που θα ακολουθήσουν, είτε το Ευρωπαϊκό που αποτελούσε προσωπικό της όνειρο. «Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον από τους τίτλους που έχω κατακτήσει. Οι αθλητές έχουμε μάθει όταν πετυχαίνουμε ένα στόχο να θέτουμε αμέσως τον επόμενο και να δουλεύουμε σκληρά μέχρι να τον κατακτήσουμε. Το πρώτο πρωτάθλημα είναι κάτι που ήρθε σε πολύ πρώιμο στάδιο της καριέρας μου όντας ένα σημαντικό επίτευγμα και έναυσμα μιας σπουδαίας περιόδου και για εμένα προσωπικά αλλά και για τον σύλλογο. Το Ευρωπαϊκό ήταν ένα δικό μου όνειρο που πραγματοποίησα αλλά και κάτι πολύ σημαντικό για το γυναικείο βόλεϊ καθώς ήταν ο πρώτος Ευρωπαϊκός τίτλος που ήρθε σε ελληνική ομάδα. Όμως όλοι οι τίτλοι έρχονται μέσα από σκληρή δουλειά, θυσίες και επιμονή, οπότε τα συναισθήματα όταν στο τέλος τα καταφέρνεις είναι πολύ έντονα».
Την περίοδο έπαρσης του κορονοϊού όπου ξεκίνησε και η πρώτη καραντίνα ήταν μία δύσκολη περίοδος για όλους, πόσο μάλλον για τους αθλητές που βρέθηκαν κακήν κακός μακριά από το «σπίτι» τους, το γήπεδο. Η Στέλλα «αναγκάστηκε» για μερικούς μήνες να αγωνιστεί στην Τουρκία και συγκεκριμένα στο Αϊδίνιο, καθώς η οργάνωση και η σταθερότητα εκεί ήταν σε καλύτερα επίπεδα από τα ελληνικά δεδομένα. «Η απόφαση να αγωνιστώ εκείνη την περίοδο στην Τουρκία ήρθε ξαφνικά και «αναγκαστικά» καθώς τα πάντα στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο ήταν στο αέρα λόγω του κορονοϊού. Δε ξέραμε αν θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα και κάθε μέρα βρισκόμασταν στην αβεβαιότητα για την επόμενη. Παρόλα αυτά, ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία σε ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, το οποίο παρά τις δύσκολες συνθήκες της εποχής εκείνης ήταν οργανωμένο και συνεχιζόταν κανονικά».
Μπορεί το όνομα Στέλλα Χριστοδούλου να συνδέεται άμεσα με την φανέλα του Ολυμπιακού, όμως αυτό θα ήταν άδικο για τα 14 χρόνια που αφιέρωσε φορώντας τα «γαλανόλευκα». Το 2022 ανακοίνωσε την απόσυρση της από την Εθνική Ελλάδος. Μία απόφαση που όπως ανέφερε δεν ήταν εύκολη καθώς το να αγωνίζεσαι για την χώρα σου το θεωρεί ύψιστη τιμή. «Η συμμετοχή στην εθνική ομάδα για κάθε αθλητή αποτελεί ύψιστη τιμή και για κάθε παιδί που ξεκινάει να ασχολείται με οποιοδήποτε άθλημα είναι ένα όνειρο. Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα που υπηρέτησα την εθνική ομάδα για όλα αυτά τα χρόνια. Όταν έρχεται η στιγμή να κλείσει ένας κύκλος ποτέ δεν είναι εύκολο και σίγουρα δεν είναι μια απόφαση στιγμής. Όμως έρχεται η ώρα να αποφασίσεις τι είναι καλύτερο για εσένα και να θέσεις τις προτεραιότητες σου καθώς το να κάνεις πρωταθλητισμό και να βρίσκεσαι σε αυτό το επίπεδο για πολλά χρόνια είναι πολύ επίπονο για έναν αθλητή».
Είναι γνωστό πως το βόλεϊ δεν είναι και από τα πιο διαδεδομένα αθλήματα στην χώρα μας, με πολλά γήπεδα να έχουν περιορισμένους φιλάθλους στις κερκίδες. Η αρχηγός του Ολυμπιακού όμως δεν έχει κανένα «παράπονο» από τον κόσμο, το ακριβώς αντίθετο θα έλεγε κανείς. Η δυσαρέσκειά της κατευθύνεται στα ελληνικά ΜΜΕ και την περιορισμένη προσοχή που δίνουν στο άθλημα. «Για όλους εμάς που ασχολούμαστε με το βόλεϊ και προσπαθούμε καθημερινά , θα θέλαμε το άθλημα μας να είναι πιο διαδεδομένο, να υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη στα παιχνίδια μας, ώστε τα μικρά παιδιά να εξοικειωθούν, να έρθουν κοντά και να αγαπήσουν το βόλεϊ. Θεωρώ ότι μέσα από τις επιτυχίες των συλλόγων αλλά και των εθνικών ομάδων θα πρέπει να δοθεί περισσότερη δημοσιότητα στο άθλημα μας. Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια έχω πάρει πολύ αγάπη και έχω ζήσει κάποιες πολύ όμορφες και συγκινητικές στιγμές με τον κόσμο μέσα στα γήπεδα. Ο Ολυμπιακός είναι ένας σύλλογος που ο κόσμος αγκαλιάζει τους αθλητές ανεξαρτήτως αθλήματος και δίνει ώθηση για να κατακτήσουν τους στόχους τους».
Στα 31 της πλέον η Στέλλα Χριστοδούλου έχει ξεκινήσει να φαντάζεται την ζωή της και μακριά από τα γήπεδα. Το επερχόμενο φινάλε της καριέρας της δεν το βλέπει όμως σαν ένα τέλος, αλλά αντιθέτως σαν μία νέα αρχή για κάτι διαφορετικό, για κάτι καινούργιο. «Στη ζωή του αθλητή υπάρχει ημερομηνία λήξης, αυτή είναι η φυσιολογική ροή του δικού μας επαγγέλματος. Αργά η γρήγορα θα έρθει η ώρα που πρέπει να σταματήσεις και να κλείσει ένας κύκλος, το πιο σημαντικό για εμένα είναι κλείνοντας να νιώθεις εσύ γεμάτος και περήφανος για όσα κατάφερες σαν αθλητής, για τη δίκη σου πορεία αλλά και για όσα αφήνεις στο χώρο αυτό σαν άνθρωπος. Θα πρέπει να νιώθεις έτοιμος , προετοιμασμένος για τα επόμενα βήματα σου τα οποία θα ακολουθήσεις με τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά και με όλα αυτά που αποκόμισες από τον αθλητισμό . Η ζωή στον αθλητισμό είναι όμορφη όμως υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά και μεγάλα πράγματα έξω από αυτόν»
Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένα δύσκολο «μονοπάτι» για όποιον νέο ή νέα θέλει να το ακολουθήσει. Από μακριά όλα φαίνονται «ρόδινα» αλλά μόνο οι αθλητές γνωρίζουν πραγματικά την σκληρή πλευρά του πρωταθλητισμού. Το σημαντικό όμως δεν είναι να παλεύεις για να μην πέσεις, το σημαντικό είναι όταν πέσεις να παλέψεις για να ξανά σηκωθείς. «Όταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό μαθαίνεις να είσαι μέλος μιας ομάδας, μαθαίνεις να σέβεσαι και να τηρείς κάποιους κανόνες. Ο αθλητισμός είναι μια διέξοδος. Στην εφηβεία οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και πολλές φορές τα παιδιά παρασύρονται. Ο αθλητισμός σε οδηγεί στο σωστό δρόμο. Το πιο σημαντικό είναι το κάθε παιδί να βρει και να κάνει αυτό που αγαπάει, το άθλημα που του ταιριάζει και που περνάει καλά. Η συμβουλή μου στα νέα παιδιά είναι να προσπαθούν πολύ, να πετύχουν τα όνειρα τους, να προσπαθήσουν να φτάσουν εκεί που θέλουν. Να έχουν επιμονή υπομονή και γερό στομάχι. Θα πέσουν, αλλά να έχουν την δύναμη να σηκωθούν και να προσπαθήσουν πιο πολύ. Στο τέλος η προσπάθεια πάντα βρίσκει αντίκρισμα και με κάποιον τρόπο θα επιβραβευτεί. Να μην αφήσουν ποτέ κανένα να τους πει τι μπορούν να πετύχουν, μόνο αυτοί ξέρουν πραγματικά τι μπορούν να κάνουν για να πετύχουν αυτό που θέλουν».
www.bnsports.gr
