Από τα ξημερώματα της Πέμπτης (9/2) το ελληνικό χάντμπολ θρηνεί διότι έχασε έναν δικό του άνθρωπο. Ο Σάσα Ζιβούλοβιτς «έφυγε» για κάπου καλύτερα (ελπίζουμε) και το BN Sports μίλησε με τον επί χρόνια συμπαίκτη, φίλο και συνοδοιπόρο του, Γρηγόρη Χατσατουριάν για τις αναμνήσεις του από τον εκλιπόντα.
Το βράδυ της Κυριακής πανηγύριζε με τις παίκτριές του την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο χάντμπολ γυναικών και λίγα 24ωρα αργότερα άφηνε την τελευταία του πνοή στον ύπνο του. Από τη γεύση του… νέκταρ στο απόλυτο σκοτάδι. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι που «φεύγει» έτσι γρήγορα, βιαστικά, απροειδοποίητα. Όμως ο Σάσα Ζιβούλοβιτς ήταν άνθρωπος-σταθμός στο ελληνικό χάντμπολ, σημείο αναφοράς και για το λόγο αυτό η απώλειά του έχει στοιχίσει στο χώρο.
Όμως καλύτερα να μιλήσουν όσοι τον έζησαν για το τι σήμαινε ο Ζιβούλοβιτς για το άθλημα και ποιος ήταν ο άνθρωπος Σάσα. Το BN Sports επικοινώνησε με τον εμφανώς λυπημένο Γρηγόρη Χατσατουριάν, επί σειρά ετών συμπαίκτη του στο Δούκα και την Εθνική ομάδα, ο οποίος έδωσε τη δική του οπτική γωνία για τον εκλιπόντα. Ο Team Manager του Δούκα τόνισε και στάθηκε στον αντίκτυπο που είχε ο Σάσα εν γένει στο σπορ αλλά και το κίνητρο που έδινε η παρουσία του στα παιδιά να ασχοληθούν με το λόγω άθλημα ενώ δεν παρέλειψε να υπερθεματίσει και το πόσο καλός οικογενειάρχης ήταν.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
«Με το Σάσα είμασταν σχεδόν δέκα χρόνια συμπαίκτες, μαζί. Στις αποστολές μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο, στα τερέν είμασταν πλάι-πλάι. Δεν το βρίσκεις και κάθε μέρα αυτό να συνυπάρχεις στον αθλητικό σου βίο σε αντρικό επίπεδο τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο. Και μόλις έμαθα ότι δεν είναι πια μαζί μας, έκανα flashback σε όλες αυτές τις στιγμές που έχουμε ζήσει. Πρωταθλήματα, Κύπελλα, τελικούς. Αυτό έλεγα και στα παιδιά στο Δούκα τώρα, ότι αυτές οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι πολύ ισχυρές και όταν σταματήσετε από το σπορ θα το κατανοήσετε ότι με κάποιους ανθρώπους σας συνδέουν τόσα πολλά που νιώθεις ότι τον ξέρεις απ’ έξω και ανακατωτά. Είναι σχέσεις ζωής και μία τέτοια είχαμε με το Σάσα. Με στενοχώρησε πολύ η απώλεια του. ‘Έχασα μαζί και ένα μεγάλο κομμάτι της αθλητικής μου πορείας» ήταν τα πρώτα αυθόρμητα λόγια του Γρηγόρη Χατσατουριάν. Οι πρώτες σκέψεις του όταν κλήθηκε να πει κάποια πράγματα για έναν συνοδοιπόρο του.
Όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον. Πως ήταν όμως στα αλήθεια σαν άνθρωπος;
«Ήρθε μικρός στην Ελλάδα ως ένας ήδη επιτυχημένος χαντμπολίστας. Ήταν ένας καταπληκτικός χαρακτήρας, ήσυχος, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Ένας αισιόδοξος άνθρωπος που έβλεπε τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά. Ένας ακουστικός τύπος θα έλεγε κανείς που ήθελε να βοηθάει όποιον του μετέφερε κάποιο του πρόβλημα. Είχε μία καταπληκτική οικογένεια και έναν γιο που καμάρωνε γι΄ αυτόν. Τον θυμάμαι τον Ούρος (σ.σ ο γιος του) από μικρό στα γήπεδα, να ακολουθεί τον πατέρα του και εν τέλει να παίρνει και το… μικρόβιο, μεγαλώνοντας αρχικά στις ακαδημίες του Δούκα και πλέον αγωνίζεται στη Δράμα. Ένας υπέροχος οικογενειάρχης».
Ποια ήταν η κατάσταση της υγείας του;
«Ο άνθρωπος είχε μια ενόχληση στο στήθος και πονούσε. Πήγε στο νοσοκομείο, είχε πίεση και του είπαν να πάει την επόμενη μέρα για εξετάσεις. Και τελικά δεν υπήρξε αύριο γιατί ‘’έφυγε’’ στον ύπνο του».
Τι τύπος αθλητή ήταν ο Ζιβούλοβιτς;
«Δεν κρυβόταν. Πάντα έβγαινε μπροστά στα κρίσιμα και κουβαλούσε την ομάδα. Δεν κοιτούσε τα… νούμερά του αλλά έβαζε την ομάδα πάνω απ΄ όλα. Απίστευτα επαγγελματίας στην προπόνηση και τους αγώνες. Έπειτα πήρε και την ‘’ελληνοποίησή’’ του αφού γρήγορα ένιωθε ένας από εμάς αλλά και εμείς το ίδιο για εκείνον. Φορέσαμε μαζί το εθνόσημο, γίναμε Ολυμπιονίκες το 2004 (6η θέση) και γενικότερα βοήθησε αρκετά την Εθνική ομάδα».
Ποιος είναι ο αντίκτυπός του στο χώρο του ελληνικού χάντμπολ;
«Πολύ σπουδαίος, ίσως ότι καλύτερο αφήνει πίσω του μαζί με την υπέροχη οικογένειά του. Ο Σάσα είχε εμπνεύσει πάρα πολλά παιδιά, νέα παιδιά, να ασχοληθούν με το χάντμπολ. Ειδικά στο Δούκα που συνυπήρχαμε αλλά και αλλού απ΄ όσο ξέρω. Υπήρξε αθλητής πρότυπο και έμπνευσή για αρκετά παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα. Μέχρι και ενήλικες που είχαν μπει στο σύλλογο και δούλευαν στον ΑΣΕ Δούκα ήθελαν να βρίσκονται κοντά στο χάντμπολ λόγω του Σάσα. Και αργότερα ως προπονητής είχε τον ίδιο ρόλο στο γυναικείο χάντμπολ που βρισκόταν για χρόνια στον πάγκο του ΟΦ Νέας Ιωνίας».
Θυμάσαι κάποιο χαρακτηριστικό σκηνικό μαζί του; «Είναι πολλές οι εικόνες, πραγματικά. Θυμάμαι πιο έντονα την κατάκτηση του νταμπλ του 2008. Ήταν μια πολύ περίεργη χρονιά για εμάς και για το λόγο αυτό οι στιγμές ήταν πολύ δυνατές και ως τέτοιες παραμένουν στο μυαλό μου».
Τέλος, ποια ήταν η σχέση σας σε προσωπικό επίπεδο;
«Είχαμε μία άριστη σχέση. Δεν μπορώ να πω ότι είμασταν κολλητοί εκτός γηπέδων αλλά βρισκόμασταν. Μέσα στα γήπεδα η σχέση μας ήταν πολύ στενή. Θεωρώ το Σάσα φίλο μου όπως πιστεύω με θεωρούσε και εκείνος. Tα τελευταία χρόνια λόγω της καθημερινότητας δεν είχαμε καθημερινή επαφή αλλά όταν βρισκόμασταν ήταν λες και δεν είχε περάσει μια μέρα».
