Ήρθε στην Ελλάδα ως ένας παίκτης που θα αναβάθμιζε τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού όμως μόνο έτσι δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα. Παρόλα αυτά, όπου σταθεί και όπου βρεθεί μιλάει με τα καλύτερα για τους «πράσινους», τονίζοντας πως αν έπαιρνε παιχνίδια, δεν θα έφευγε ποτέ. Ο Γιασίν Αγιούμπ ανοίγει την… καρδιά του στο BN Sports και μιλά για το λόγο που δεν «ρίζωσε στο τριφύλλι», τον Γιοβάνοβιτς, για τον οποίο στάζει… μέλι και τον Έρικ Τεν Χαγκ που τον είχε προπονητή.
Συνέντευξη στο Μάνο Φυρογένη
Το Γενάρη του 2020 και λίγο πριν ξεσπάσει ο Covid-19, ο Παναθηναικός έφερνε στην Ελλάδα έναν παίκτη με παραστάσεις και υψηλές προδιαγραφές. Έναν 26χρονο μέσο, με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση που είχε στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης με τους «Οράνιε» σε μικρή ηλικία (Κ-17) και για χάρη του οποίου κοτζάμ Φέγενορντ είχε ξοδέψει 5,5 εκατομμύρια, παρουσιάζοντάς τον με… ελικόπτερο. Αυτός ήταν ο Γιασίν Αγιούμπ ερχόμενος στην Ελλάδα. Ένας παίκτης που θα άλλαζε επίπεδο τη μεσαία γραμμή των «πρασίνων».
Ωστόσο, δυόμιση χρόνια μετά και η αποχώρησή του έφερε μάλλον… ανακούφιση στους φίλους του Παναθηναϊκού αν και ο ίδιος πιστεύει ότι άξιζε περισσότερες ευκαιρίες. Ό,τι κι’ αν έγινε όμως αισθάνεται ευλογημένος που υπήρξε μέρος της ιστορίας της ομάδας. Τόσο πολύ σε βαθμό που τόνισε (και όχι μία φορά) πως αν του δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον θα ξαναρχόταν με κλειστά μάτια.
Ο Γιασίν Αγιούμπ σε μία αποκαλυπτική συζήτηση, έκανε κατάθεση ψυχής στο BN Sports για τα καλά και τα κακά που βίωσε στον Παναθηναϊκό. Από τους προπονητές του και την ειδική μνεία στον Γιοβάνοβιτς, μέχρι τους λόγους που ο «γάμος» δεν πήγε όσο καλά αναμενόταν και τον Έρικ Τεν Χαγκ που είχε προπονητή στην Ουτρέχτη και τον οποίο αποθέωσε. Ο Μαροκινός στο part 2, μιλώντας για όλους και για όλα.
«Τα πράγματα δεν πήγαν στη Φέγενορντ όπως τα περίμενα και ήθελα να αλλάξω παραστάσεις. Όταν μου είπε ο μάνατζερ μου για τον ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, με… εξίταρε η ιδέα. Είναι ένα πολύ μεγάλο κλαμπ, με ευρωπαϊκές παραστάσεις υψηλότατου επιπέδου και το γνώριζα από μικρός. Οπότε ενθουσιάστηκα στο ενδεχόμενο να φορέσω τα ‘’πράσινα’’», είπε για το πως πείστηκε να έρθει στη χώρα μας.
Το όνομα που είχε χτίσει στην Ολλανδία όμως, ακόμα και αν αυτές που έμοιαζαν ότι θα είναι οι χρονιές της «απογείωσης» της καριέρας του (στη Φέγενορντ) δεν πήγαν πολύ καλά, είχε προσελκύσει αρκετούς… μνηστήρες. «Η αλήθεια είναι ότι είχα επιλογές. Θα μπορούσα να γυρίσω στην παλιά μου ομάδα ή να κάνω υπομονή στην Φέγενορντ, πιστεύω θα έπαιζα. Όμως μετά από τόσα χρόνια στην Ολλανδία ήθελα να ζήσω μια άλλη εμπειρία και η φήμη του Παναθηναϊκού με έκανε να δεχτώ. Ήθελα πολύ να γίνω μέρος της ιστορίας του κλαμπ και πίστευα πραγματικά ότι θα ήταν το επόμενο βήμα στην καριέρα μου», ανέφερε με «καθαρό» λόγο, τονίζοντας πάμπολλες φορές πόσο χαρούμενος ένιωθε τότε με την προοπτική να έρθει στην Ελλάδα.
Για να πετύχει όμως ένας «γάμος», πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες, με τη σχέση προπονητή-αθλητή να παίζει πάντα σημαντικό ρόλο. «Αρχικά συνεργάστηκα με τον κύριο Δώνη. Νομίζω ότι είχαμε καλή σχέση. Έπαιξα αρκετά και έπαιξα και καλά μαζί του, ήμουν χαρούμενος και στενοχωρήθηκα πολύ που έφυγε», είπε για τον πρώτο κόουτς των «πρασίνων» με τον οποίο συνεργάστηκε για να πάρει σειρά η ενθύμηση με τον Ντάνι Πογιάτος. «Είχε καλές ιδέες, Ήταν κάπως πρωτοποριακός στις σκέψεις του θα έλεγα. Προσπαθούσε να μας εμφυσήσει καινούργιους τρόπους παιχνιδιού, να μας διδάξει ένα ισπανικό μοντέλο. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσε να μας κάνει να το αφομοιώσουμε γρήγορα και έτσι το κλαμπ αποφάσισε να τον διώξει και να φέρει κάποιον άλλο».
Αυτές οι συχνές αλλαγές στη θέση του… τιμονιέρη ήταν που δυσκόλεψαν και τον Γιασίν. «Για μένα ήταν πολύ δύσκολο να… συνδεθώ με κάποιον προπονητή και τις ιδέες του. Συνεργάστηκα με πέντε συνολικά σε πολύ μικρό διάστημα και ήταν ανέφικτο να καταλάβω και να ακολουθήσω τη φιλοσοφία του καθενός. Δεν είχα κάτι με κάποιον. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και τις ιδέες του και σαν ποδοσφαιριστής τις σέβομαι και προσπαθούσα για το καλύτερο. Να προσαρμοστώ σε εκείνους παρότι είχα άλλο τρόπο σκέψης με αρκετούς».
Και παρότι αρχικώς τους έβαλε όλους στο… ίδιο τσουβάλι, θέλησε ο Μαροκινός να κάνει ειδική μνεία στον Ιβάνοβιτς. «Ο Ιβάν όταν ήρθε είχε κάτι το ξεχωριστό. Ο τρόπος που κοουτσάρει και μας προετοίμαζε ήταν πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου. Μου άρεσαν οι μέθοδοί του αλλά δυστυχώς δεν έπαιζα αρκετά. Το ήθελα και το ήλπιζα, το περίμενα πως και πως. Το ήξερα ότι μπορούσα να κάνω αρκετά πράγματα στο χορτάρι και να βοηθήσω την ομάδα. Το έδειξα άλλωστε και την πρώτη χρονιά που ήρθα».
Παρότι δεν πήγε η συνεργασία των δύο πλευρών όσο καλά θα ήθελαν και περίμεναν, ο 28χρονος πλέον Μαροκινός μόνο θετικά συναισθήματα έχει όταν σκέφτεται τις μέρες του στην Ελλάδα και το σύλλογο. «’Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Έχω μόνο τα καλύτερα να πω για τον Παναθηναϊκό, για τον τρόπο που με δέχτηκαν και την οικογένειά μου, που με φρόντισαν με τον τραυματισμό μου. Νιώθω πολύ χαρούμενος που ήμουν μέρος αυτής της οικογένειας και αν μου δινόταν η ευκαιρία στο μέλλον να επιστρέψω, θα το έκανα χωρίς καν να το σκεφτώ».
Ο Γιασίν Αγιούμπ ήρθε στον Παναθηναϊκό ως ένας αθλητής από ένα σαφώς δυνατότερο και πιο αναπτυγμένο πρωτάθλημα που θα έκανε τη διαφορά στο χορτάρι και δεν θα ήταν απλά μέρος του ροτέισον. Κάποιες εμφανίσεις του στα playoffs μάλιστα, μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω Covid-19, έδειχναν προς αυτή τη κατεύθυνση. Όμως σε αυτά τα 2μιση χρόνια που άνηκε στο «τριφύλλι», έπαιξε μόνο 18 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις. Και η αντίδρασή του στην ερώτηση γιατί συνέβη αυτό… έκλεψε την παράσταση της συζήτησής μας.
«(Γέλια). Είναι μία καλή ερώτηση αυτή. Φυσικά και είχα/έχω το δικό μου τρόπο σκέψης γύρω από το ποδόσφαιρο. Σε μικρό διάστημα ήρθαν 4 προπονητές, ο καθένας με τη δική του φιλοσοφία. Μία αλλαγή χρειάζεται πίστωση χρόνου για όλους. Για τον προπονητή, τους συνεργάτες του και φυσικά τους ίδιους τους παίκτες. Πρέπει να υπάρχει ένα διάστημα για να κατανοήσουμε τι θέλει ο προπονητής από εμάς. Κάθε δυο μήνες όμως άλλαζε το σκηνικό και ερχόταν άλλος με τους δικούς του παίκτες που ήξεραν τι ζητάει. Συνεπώς καταλαβαίνεις πως δεν είναι εύκολο να παίξεις», είπε αρχικά ο συνομιλητής μας με ένα ιδιαίτερο πάθος στη φωνή του. Σαν να ξαναζούσε το τότε. Και φυσικά δεν έμεινε εκεί.
«Προσπάθησα πραγματικά στις προπονήσεις και έδειξα νομίζω ότι άξιζα να παίζω παραπάνω. Θυμάμαι ένα παιχνίδι με τον Μπόλονι που αγωνίστηκα με τον ΠΑΟΚ στην έδρα μας μετά από 6 μήνες εκτός πλάνων και με έβαλε βασικό. Κερδίσαμε 2-1 σε εκείνο τον αγώνα και εγώ έπαιξα πολύ καλά. Όπως συνέβη και την επόμενη αγωνιστική με τον Αστέρα Τρίπολης. Και εκεί που κερδίζαμε με 2-0, με αντικατέστησε γύρω στο 75’ και ήρθαμε ισοπαλία (2-2) με το γκολ που μας έβαλε ο αντίπαλος τερματοφύλακας στις καθυστερήσεις. Μόλις γύρισαν οι τραυματίες, δεν μου ξαναέδωσε καμία ευκαιρία. Και με πείραξε κάπως τότε διότι πίστευα ότι μπορούσα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου».
Με τον τωρινό προπονητή του Παναθηναϊκού, η κατάσταση ήταν κάπως διαφορετική. «Τον Ιβάνοβιτς όμως τον καταλαβαίνω. Είναι λογικό που είχε τις αμφιβολίες του, έπρεπε να πάρει μια επιλογή. Μου είχε πει αρκετές φορές ότι του άρεσα πολύ σαν ποδοσφαιριστής, τεχνικά, το στυλ μου. Και το εκτίμησα πολύ γιατί είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και η οπτική του γύρω από το άθλημα είναι απίστευτη. Μου μίλησε ξεκάθαρα και χάρηκα που κάποιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου με τέτοια ποιότητα μίλησε έτσι για εμένα. Ήταν περιορισμένες όμως οι ευκαιρίες και για αυτό είναι δύσκολο να απαντήσω στην ερώτηση γιατί δεν έπαιζα πολύ. Ούτε εμένα μου δόθηκε ποτέ μία απάντηση».
Όπως και να είχε η κατάσταση όμως, ακόμα και όταν έκανε προπονήσεις με τη Β΄ ομάδα είχε εξαιρετική σχέση με όλους στην Παιανία και με τους νεαρούς, που είχαν σηκώσει τη φανέλα του, πριν την έναρξη μιας αναμέτρησης όταν είχε τραυματιστεί. «Αλήθεια είναι. Αγαπώ τους νέους, μ΄ αρέσει να παρακολουθώ ταλέντα να εξελίσσονται. Έτσι συμβαίνει και στην Ολλανδία, όταν ήμουν μικρός είχα μεγαλύτερους να με συμβουλεύουν και μου άρεσε. Τους έλεγα να μην ντρέπονται, να δείχνουν στο χορτάρι ό,τι έχουν και να μη φοβούνται. Πρέπει να δείχνεις την ποιότητά σου και αυτό προσπαθούσα να τους περάσω σαν μήνυμα. Ήθελα να καταλάβουν ότι το γεγονός πως προπονούνται κάποιες φορές με την πρώτη ομάδα δεν είναι τυχαίο, ότι το αξίζουν και ότι δεν απέχουν αρκετά από το μεγάλο άλμα. Ειδικά σε κλαμπ σαν τον Παναθηναϊκό υπάρχουν ταλέντα στα φυτώριά και θα πάρουν τις ευκαιρίες τους» τόνισε αρχικά και πρόσθεσε κάποιες λεπτομέρειες για τον άνθρωπο Γιασίν. Εκείνον πίσω από το ποδόσφαιρο και τις κάμερες.
«Δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Έτσι είμαι εγώ, απλός άνθρωπος. Προσπαθούσα να έχω επαφές με τους αφανείς ήρωες, τους εργαζόμενους, τους φυσικοθεραπευτές, τους ανθρώπους στην κουζίνα, εκείνους που βοηθούσαν στην καθαριότητα. Όλους αυτούς που έκαναν τις πιο βαριές δουλείες και ακόμα έχω επαφή με κάποιους από αυτούς. Ποτέ δεν θα πω αρνητικό λόγο για εκείνους. Εκτιμώ που ήμουν μέρος του οργανισμού που λέγεται Παναθηναϊκός και αν στο μέλλον μου δοθεί η ευκαιρία να επιστρέψω, θα το κάνω με μεγάλη χαρά».
Παρά την αγάπη του για τους «πράσινους» που μπορεί να γίνει αντιληπτή από κάθε φράση του, κάθε ποδοσφαιριστής αυτό που θέλει είναι να παίζει. Συνεπώς όταν προέκυψε η Εξέλσιορ και η… ασφάλεια ενός γνώριμου τόπου όπως η Ολλανδία, δεν είχε πολλά να σκεφτεί.
«Ήθελα να παίζω, να βρίσκομαι στο χορτάρι, να αγωνίζομαι. Είναι σημαντικό για μένα να έχω παιχνίδια στα πόδια μου, να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Για αυτό δεν ήταν και δύσκολο να αποφασίσω. Αν έπαιζα στον Παναθηναϊκό πιστεύω δεν θα έφευγα ποτέ. Άλλωστε συμφωνώ με τον ύμνο της ομάδας. Είναι σύλλογος μεγάλος. Τον έχω στο μυαλό μου».
Ακόμα και στην Εξέλσιορ βέβαια η Ελλάδα τον ακολουθεί, έχοντας για συμπαίκτες του τους Λάμπρου και Αγραφιώτη. «Μπορώ ακόμα να εξασκώ τα ελληνικά μου και αυτό είναι καλό (Γέλια). Μιλάμε αρκετά μεταξύ μας. Δουλεύουν πολύ στις προπονήσεις και προσπαθούν να βελτιώνονται, έχουν ποιότητα. Ο Νίκος (Αγραφιώτης) είναι πολύ εξελίξιμος και ικανός σέντερ φορ, έχει καλά τελειώματα. Και ο Λάζαρος φυσικά (Λάμπρου), όπως όλοι ξέρουν στην Ελλάδα είναι πολύ ικανός με τη μπάλα στα πόδια. Είναι φανταζί παίκτης και μπορεί να κάνει πολύ όμορφα πράγματα, είναι σημαντικός για την ομάδα».
Ο Γιασίν, ο οποίος χάρηκε πολύ με την πορεία της πατρίδας του μέχρι τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, μπορεί να έρχεται από το Μαρόκο αλλά έχει μεγαλώσει στην Ολλανδία. Και τη «Χώρα της Τουλίπας» τη λογίζει και αυτή για πατρίδα του.
Ο 28χρονος λοιπόν μέσος έμαθε τα «μυστικά της μπάλας» στην Ουτρέχτη και ένας από τους… δασκάλους του εκεί είναι αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο των συζητήσεων στο Νησί. Ο Γιασίν Αγιούμπ έχει συνεργαστεί με την Έρικ Τεν Χαγκ στην Ολλανδία και δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του. «Το περίμενα 100% ότι θα έχει αυτήν την εξέλιξη. Είναι ένας τρομερός προπονητής, απίστευτα προσηλωμένος και πορωμένος με το ποδόσφαιρο. Ο τρόπος που προετοιμάζει και κάνει την προπόνηση είναι σε άλλο επίπεδο. Ακόμα και ο τρόπος που συζητά με τους παίκτες για τη ‘’στρογγυλή θεά’’. Στο βίντεο σου δείχνει και σου αναλύει τα πάντα. Πως να παίξεις πιο έξυπνα και να κάνεις το αναπάντεχο, αυτό που κανείς δεν περιμένει. Ο τρόπος που καταλαβαίνει τι χρειάζεται κάθε παιχνίδι ξεχωριστά για να βρει στο τέλος την ομάδα του νικήτρια. Είναι απίστευτός, τον έχω πολύ… ψηλά, ποδοσφαιρικά και όχι μόνο. Του αξίζει στο έπακρο να προπονεί την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τον παρακολουθώ από τη στιγμή που έφυγε από το κλαμπ, έχουμε ακόμα επαφές και είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος για την εξέλιξή και την επιτυχία του».
