Ο Νικόλας Κακλαμανάκης βραβεύτηκε στη γιορτή για τα 40 χρόνια ΟΑΚΑ και στο πρόσωπό του τιμήθηκαν όλοι οι Ολυμπιονίκες μας. Ο άνθρωπος που άναψε το βωμό στο Στάδιο το 2004 μίλησε στο BN Sports για τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που του «ξύπνησε» η εκδήλωση, αλλά και για τις «μικρές καθημερινές νίκες» που χρειάζεται να πετυχαίνει κανείς για να φτάσει τους στόχους του.
Σχετικά Άρθρα
Το BN Sports στη γιορτή για τα 40 χρόνια ΟΑΚΑ!
Δηλώσεις στον Βασίλη Βασιλείου
Το απόγευμα της Τετάρτης (24/11) έλαβε χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο η γιορτή για τα 40 χρόνια ΟΑΚΑ και το BN Sports έδωσε το «παρών». Μια λαμπρή εκδήλωση που διήρκησε περίπου δύο ώρες, παρουσία του Υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, και είχε ως αποκορύφωμα τη βράβευση Πρωταθλητριών και Πρωταθλητών, καθώς και άλλων προσώπων του αθλητισμού, που έχουν συνδέσει άρρηκτα τη σπουδαία καριέρα τους με το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών «Σπύρος Λούης» αυτά τα 40 χρόνια.
Μεταξύ αυτών, ο Νικόλας Κακλαμανάκης, ο Έλληνας Ολυμπιονίκης. Ο άνθρωπος που «δάμαζε» με το μιστράλ του τα κύματα στους Αγώνες της Ατλάντα και κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο το 1996, έγινε στα 35 του χρόνια ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος της Αθήνας. Αυτός που άναψε το βωμό στο Ολυμπιακό Στάδιο.
«Νιώθω μεγάλη συγκίνηση. Από όταν ήμουν παιδί και το έβλεπα να ολοκληρώνεται θεωρούσα ότι η Ελλάδα αμέσως θα αναβαθμιζόταν. Άκουγα για ‘’Ολυμπιακό Στάδιο στην Αθήνα’’ ενώ μέχρι τότε είχα δει μόνο εικόνες από το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, θεώρησα ότι η χώρα έμπαινε σε άλλη σφαίρα. Όταν μάλιστα πήραμε την Ολυμπιάδα το 2004, όλο αυτό πραγματικά εκτοξεύτηκε.
Δεν σας κρύβω άλλωστε ότι για μένα το άναμμα του βωμού ήταν μια από τις μεγαλύτερες στιγμές και αναμφίβολα αυτό το καθιστά ξεχωριστό. Όχι μόνο ως Έλληνα, αλλά και ως Νικόλα Κακλαμανάκη Ολυμπιονίκη!».
Η βράβευση στον Νικόλα Κακλαμανάκη έγινε από τον Υφυπουργό Αθλητισμού και Πολιτισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, και στο πρόσωπο του Πρωταθλητή, τιμήθηκαν όλοι οι Ολυμπιονίκες μας. Για αυτό και κάλεσε στο βήμα μαζί του να ανέβουν όσοι Ολυμπιονίκες βρίσκονταν στην εκδήλωση. Για να σηκώσουν όπως τόνισε «ένα πολύ βαρύ και ασήκωτο βραβείο».
Ο Νίκος Κακλαμανάκης, ήταν αυτός που άναψε τη φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004, βραβεύτηκε και στο πρόσωπό του τιμώνται όλοι οι Ολυμπιονίκες μας! Για αυτό και τους κάλεσε στο βήμα για να κουβαλήσουν το «βάρος» του βραβείου!#BNSportsgr #OAKA pic.twitter.com/bPRUBVtbu2
— BN Sports (@BNsportsGr) November 24, 2022
«Ήταν μια τεράστια τιμή που βρέθηκα εδώ. Τεράστια τιμή γιατί στο πρόσωπό μου τιμήθηκαν οι Έλληνες Ολυμπιονίκες. Είναι ένα πολύ ‘’βαρύ και ασήκωτο’’ βραβείο, για αυτό άλλωστε τους κάλεσα όλους τους Ολυμπιονίκες κοντά μου κατά τη βράβευση. Παράλληλα δε, ήταν ύψιστη τιμή να ανάψω το βωμό, κάτι που με συνδέει άμεσα με το Ολυμπιακό Στάδιο.
Το παράδοξο είναι ότι στη ζωή μου, ερχόμενος από ένα μοναχικό άθλημα, όπου δεν υπάρχει κερκίδα, δεν υπάρχουν ζητωκραυγές και συνθήματα, βρέθηκα να ζω τη μεγαλύτερή μου στιγμή. Να περπατώ ανάμεσα στις 10.625 πιο χαρισματικές καρδιές στον πλανήτη, τους αθλητές, για να ανέβω την σκάλα προς την ‘’Ολυμπιακή Αθανασία’’».
Το άναμμα του βωμού ήταν για εκείνον μια «ετεροχρονισμένη δικαίωση». Ήταν έτοιμος να τα παρατήσει άλλωστε το 1988 όταν, άδικα, έμεινε εκτός των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ. Δεν θα μπορούσε όλα αυτά να μην τα θυμηθεί σε μια βραδιά, που έβλεπε γύρω του Αθλητές και Αθλήτριες που μόχθησαν και πάλεψαν για τους στόχους και τα όνειρά τους και είδαν στο τέλος οι κόποι να ανταμείβονται. Και το μήνυμα του σαφές, «Κάθε άνθρωπος πρέπει να τολμά το όνειρό του».
«Εκτός από την τιμή όμως, για εμένα η φλόγα, το άναμμα του βωμού, σηματοδοτούσε την ελπίδα για μια Ελλάδα που όλοι θέλουμε. Για την οποία άλλωστε αγωνιζόμαστε όλοι, όπως κι εγώ προσωπικά μέχρι και σήμερα ανεξαρτήτως κόστους.
Τα συναισθήματα όλα είναι πολύ έντονα και πραγματικά αυτές τις στιγμές τις χαρίζει μόνο ο αθλητισμός. Ποτέ μου δεν περίμενα να φτάσω σε αυτό το σημείο, να έχω ζήσει ότι έζησα. Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω όταν ήμουν πιτσιρικάς γιατί με είχαν αποκλείσει άδικα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Δεν είχα στήριξη! Αλλά που να φανταζόμουν ότι κάποια χρόνια μετά, θα ήμουν χρυσός Ολυμπιονίκης.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το βωμό. Από τη μοναξιά της ιστιοπλοΐας, στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο. Ήταν μια ετεροχρονισμένη δικαίωση στις καρδιές όλου του κόσμου. Κι όλα αυτά γίνονται με μια απλή συνταγή: Να επιμένεις στο όνειρό σου, να υπομένεις και να επενδύεις σε βάθος χρόνου ανεξαρτήτως πόνου, σωματικού ή ψυχικού. Έτσι μόνο, υπάρχει περίπτωση το καλό, ναι, να νικήσει!
Χρειάζονται μικρές καθημερινές νίκες, μέσα στη μοναξιά του καθενός.Ταπεινότητα στη μεγάλη τους στιγμή, αλλά και αυτοπεποίθηση, είτε πρόκειται για ένα διαγώνισμα στις εξετάσεις, είτε για Ολυμπιακούς Αγώνες. Και όταν πετύχεις τον μεγάλο σου στόχο ή όραμα, πρέπει να επιστρέψεις πίσω στην ταπεινότητά σου για να δουλέψεις και πάλι, πιο σκληρά. Κάθε άνθρωπος αξίζει να τολμά το όνειρό του. Μικρός, μεγάλος, να τολμά! Ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς να διαπραγματεύεται τις αξίες του και να μην τα παρατά ποτέ».
