Αφιέρωμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μέρος 10ο. Μία «στάση» πριν ολοκληρωθεί το «ταξίδι» μας, ο Λούκας Ποντόλσκι μιλά για την εθνική ομάδα της Γερμανίας, που το καλοκαίρι του 2014 στη Βραζιλία, σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της!
Σχετικά Άρθρα
Ο Ζοάν Καπντεβίλα στο BN Sports: «Ήταν προνόμιο για την Ισπανία, να έχει πολλούς παίκτες από εκείνη την Μπαρτσελόνα!» (video)
Ο Μαρσέλο Λίπι στο BN Sports: «Μπροστά στον στόχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το Calciopolis δεν είχε καμία σημασία!» (video)
Με αφετηρία το 2004 και για περίπου δώδεκα χρόνια, κάθε μέλος εκείνης της τριάδας παιδιών -τότε- εξελίχθηκε σε ηγέτης της εθνικής ομάδας της Γερμανίας.
Φίλιπ Λαμ, Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ και Λούκας Ποντόλσκι, έχουν το δικαίωμα να υπερηφανεύονται πως θήτευσαν υπό τις οδηγίες του Ρούντι Φέλερ, του Γιούγκεν Κλίνσμαν και του Γιόακιμ Λεβ, ενώ αγωνίστηκαν στο πλάι της γενιάς των Καν, Νοβότνι, Μπάλακ, Κλόζε, αλλά και αυτής των Χούμελς, Κρόος, Μίλερ και Γκέτσε.
Πάνω απ' όλα, όμως, έχουν να υπερηφανεύονται πως δεν πτοήθηκαν, μετά τον χαμένο ημιτελικό στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 ή του 2010 ή τον τελικό στο EURO 2008 ή τον ημιτελικό του 2012, επίσης σε EURO. Αντιθέτως, πήγαν στη Βραζιλία το καλοκαίρι του 2014, χωρίς να λογίζονται ως πρώτο φαβορί, ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο, «διέσυραν» την οικοδέσποινα και κατέκτησαν το τρόπαιο!
Ο Λούκας Ποντόλσκι «γυρίζει» τον χρόνο πίσω, μέσω του BN Sports, και θυμάται όσα βίωσε με την εθνική ομάδα της Γερμανίας στη Βραζιλία. Μία ομάδα που ο Αντρέας Μπρέμε χαρακτήρισε ως την πιο επιβλητική εκδοχή της Mannschaft.
«Ξεκινώντας ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, όσο καλό ρόστερ κι αν διαθέτεις, δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Κόκκινες κάρτες, τραυματισμοί. Πολλοί αστάθμητοι παράγοντες μπορούν να αλλάξουν την πορεία μίας ομάδας. Άλλωστε, οι διαφορές ανάμεσα στις ομάδες που δίνουν το "παρών" σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι πολύ μικρές. Αν σταθείς άτυχος, και καλό ρόστερ να διαθέτεις, όλα αλλάζουν.
Τα λόγια του Αντρέας Μπρέμε είναι τιμητικά, αλλά πάντοτε είχαμε καλή ομάδα, οργάνωση και ατμόσφαιρα, χωρίς να υπάρχει ο σούπερ σταρ, όπως ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Εμπαπέ. Η δύναμη της Γερμανίας πάντοτε, ήταν ολόκληρο το τιμ που είχε γύρω της. Παίκτες, προπονητές, φροντιστές. Όλοι.
Αν αναζητάς το μυστικό της επιτυχίας μας, αυτό ήταν» αναφέρει αρχικά.
«Στα μάτια των πολλών, ακόμα και η 2η και η 3η θέση σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι επιτυχία. Ως Γερμανία, όμως, παίζεις για να κερδίσεις. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή».
Εν τέλει, το σύνολο του Γιόακιμ Λεβ κατάφερε να επαναφέρει την εθνική ομάδα της Γερμανίας στην κορυφή, μετά από 32 χρόνια, νικώντας την Αργεντινή στον μεγάλο τελικό. Το ματς, ωστόσο, που συγκέντρωσε όλα τα «φώτα» πάνω του, ήταν στα ημιτελικά.
«Βίωσα ακριβώς ό,τι και οι Βραζιλιάνοι στα ημιτελικά του 2006. Μυρίζεις τον τελικό στην πατρίδα σου και τον χάνεις. Έτσι είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάνεις υπομονή τέσσερα χρόνια, αλλά υπάρχει περίπτωση να μην πάνε όλα, όπως τα θέλεις.
Στο ματς με τη Βραζιλία το μόνο που κρατήσαμε ήταν η πρόκριση. Είτε κερδίσεις με 1-0, είτε με 7-1, δεν έχει καμία σημασία σε ένα τέτοιο τουρνουά.
Πολλοί μίλησαν για έλλειψη σεβασμού. Δεν υπήρξε κάτι τέτοιο από μεριάς μας. Αν έχεις την ευκαιρία να σκοράρεις, θα το κάνεις. Άλλωστε, όταν τελείωσε το ματς, δεν πανηγυρίζαμε σαν τρελοί. Υπήρχε ο τελικός στο μυαλό μας. Αν χάναμε εκεί, η νίκη με 7-1 στον ημιτελικό δεν θα γέμιζε τα άδεια μας χέρια.
Άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος των φίλων της Βραζιλίας στον τελικό, ήταν υπέρ μας. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η αντιπαλότητα που έχουν με την Αργεντινή, αλλά παρά το 7-1 στον ημιτελικό, μας υποστήριζαν. Νιώθαμε πως παίζαμε εντός έδρας!
Ήταν μία πολύ ευχάριστη εμπειρία το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Όχι μόνο επειδή το κατακτήσαμε, αλλά γιατί υπήρξε φανταστική οργάνωση, ατμόσφαιρα και στήριξη από τον κόσμο».
Το ερώτημα που ακολουθεί, γνωστό. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει να μάθει πώς νιώθει ένας ποδοσφαιριστής, όταν κρατά το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια του;
«Μεγάλωσα στην Πολωνία. Ένα μικρό παιδί, χωρίς τίποτα. Απλώς έπαιζα ποδόσφαιρο.
Όσα ακολούθησαν τα ονειρεύεσαι, αλλά μοιάζουν απίστευτα. Δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά, αλλά και τύχη. Το συναίσθημα, όμως, είναι μοναδικό.
Δεν περιγράφονται με λόγια, όσα βίωσα όταν πήρα το τρόπαιο στα χέρια μου. Θα μείνουν, όμως, για πάντα χαραγμένα στην καρδιά μου».
Κλείνοντας, αναπόφευκτα η συζήτηση πηγαίνει στη φετινή εκδοχή της εθνικής ομάδας της Γερμανίας. Άραγε, μπορεί να καταφέρει κάτι ανάλογο;
«Η Γερμανία πάντα στοχεύει στην κατάκτηση. Λόγω της ιστορίας της, της ποιότητάς της. Κανείς δεν θέλει να την βρει στον δρόμο του, σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Άλλωστε, με εξαίρεση το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας το 2018, κάνει σταθερά καλές πορείες, στις τελευταίες διοργανώσεις.
Από την άλλη, όμως, η Αργεντινή, παρά το σοκ της πρώτης αγωνιστικής, ήταν για 36 ματς αήττητη. Η Βραζιλία ήταν εντυπωσιακή στα προκριματικά. Δεν παίζει... μόνη της, αλλά πρέπει να έχει πίστη στον στόχο».
www.bnsports.gr
