Ήρθε στην Ελλάδα ως ένα ατόφιο ταλέντο των Βαλκανίων όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά. Το BN Sports πέτυχε τον Άντε Ρουκάβινα εν πλω και παρουσιάζει τις «πράσινες» αναμνήσεις του, την πρώτη του επαφή με τον Πατέρα στο σκάφος του, τον Τεν Κάτε που τον «πήγαινε» και τον Νιόπλια που δεν τον πίστεψε, τη συνύπαρξή του με Ζιλμπέρτο Σίλβα και Τζιμπρίλ Σισέ, καθώς και το πολύκροτο ζήτημα των τραυματισμών του, σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη γεμάτη… Παναθηναϊκό.
Ήταν καλοκαίρι του 2008, όταν ο πολυμετοχικός Παναθηναικός, έντυνε στα «πράσινα» έναντι σχεδόν 3 εκατομμυρίων ευρώ, έναν 22χρονο Κροάτη ονόματι, Άντε Ρουκάβινα. Οι περγαμηνές πολλές και οι φιλοδοξίες ακόμα μεγαλύτερες για την εξέλιξή του. Για τους μυημένους του αθλήματος στον τόπο μας, ο σέντερ φορ από το Σίμπενικ που αγωνιζόταν τότε στη Χάιντουκ Σπλιτ, δεν ήταν άγνωστος. Εκείνος ήταν που λίγους μήνες νωρίτερα είχε «φέρει τούμπα» ένα ματς προκριματικής φάσης σε επίπεδο Ελπίδων στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, όταν μόλις σε 17’ συμμετοχής, πέτυχε δύο γκολ και ανέτρεψε πλήρως το αποτέλεσμα υπέρ της Hrvatska.
Από εκείνο το σημείο και μετά μπήκε στα ραντάρ ελληνικών ομάδων και δεν άργησε να έρθει στα μέρη μας για χάρη του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, παρά το θετικό ξεκίνημα, η πορεία δεν ήταν η ίδια και έπειτα από δυο χρόνια παρουσίας, επέστρεψε στην πατρίδα του. To BN Sports επικοινώνησε με τον επιχειρηματία πλέον και ψαρά στις Δαλματικές Ακτές, Άντε Ρουκάβινα και «ρίχνει φως» στην εν Ελλάδι παρουσία του.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Η συζήτησή μας, η οποία είχε παραπάνω από ένα επεισόδια, ξεκίνησε φυσικά με αναδρομή στο καλοκαίρι του 2008 και τα ενθυμήματά του από την έλευσή του σε ελληνικό έδαφος. «Ήμουν προετοιμασία με τη Χάιντουκ και έλαβα μία κλήση από ελληνικό αριθμό, από έναν Έλληνα δημοσιογράφο. Με ρώτησε πως θα έβλεπα την προοπτική του Παναθηναϊκού. Εγώ φυσικά έδειξα τον ενθουσιασμό μου και εκείνος μου είπε «Σήμερα είναι Τρίτη, μέχρι την Παρασκευή θα ανήκεις στον Παναθηναϊκό αν το θέλεις». Πήρα περιχαρής τον ατζέντη μου να μάθω περισσότερα, όμως η αλήθεια είναι πως δεν ήξερε κάτι».
Τα λόγια ωστόσο του ανθρώπου εκείνου επιβεβαιώθηκαν, απαλλάσσοντας τον Άντε από το τοξικό κλίμα της ομάδας του Σπλιτ. «Μετά από δύο μέρες πήραμε το αεροπλάνο για Ελλάδα. Για εμένα ήταν μία πολύ ευχάριστη εξέλιξη που ήρθε στο κατάλληλο, χρονικά σημείο. Συμβουλεύτηκα και τον Άντριτς (συμπατριώτης του με πέρασμα από τον Παναθηναϊκό) και μου είπε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να έρθω. Και είχε δίκιο».
«Μου έδειξε από την αρχή πόσο με ήθελε ο κ. Πατέρας με την φιλοξενία στο σκάφος του»
Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες που αντίκρυσε όμως κατά την άφιξή του στην Ελλάδα; «Αρχικά ο αριθμός των δημοσιογράφων και των κάμερα μαν ήταν πολύ μεγάλος. Σοκαρίστηκα και κατάλαβα αμέσως την τρέλα που έχετε σαν λαός για το ποδόσφαιρο. Έπειτα o Κώστας Αντωνίου που με υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο και με συνόδευσε και φυσικά η φιλοξενία στο σκάφος του ιδιοκτήτη του κ. Πατέρα. Εκεί κουβεντιάσαμε τις τελευταίες λεπτομέρειες, υπέγραψα το συμβόλαιό μου. Γνώρισα την οικογένεια του και συνομίλησα με τον κόουτς. Μου έδειξε με το… καλημέρα πόσο με ήθελε ο πρόεδρος και με ικανοποίησε αρκετά αυτό».
«Είχε ρωτήσει για εμένα και ο Ολυμπιακό»
Πριν όμως γίνει και με τη… βούλα παίκτης του «τριφυλλιού», είχε δείξει μέρος των διαπιστευτηρίων του στο ελληνικό κοινό. «Είχαμε έρθει για έναν αγώνα με την U-21 της Κροατίας, σε ένα τρελό ματς. Χάναμε με 3-2 μέχρι το 75’ και εγώ ήμουν στον πάγκο. Τότε, πέρασα στον αγωνιστικό χώρο και σκόραρα δύο νικηφόρα γκολ για να κερδίσουμε με 4-3. Εκείνη τη μέρα, με είδαν για πρώτη φορά σκάουτερ από την Ελλάδα,. Έμαθα ότι ρωτούσαν για εμένα και πως με παρακολουθούσαν και από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό».
«Κατευθείαν κατάλαβα το μέγεθος του παναθηναϊκού – Με βοήθησε στην αρχή ο Γκαλίνοβιτς»
Μετά την υπογραφή του συμβολαίου και τις ολιγοήμερες διακοπές του εν πλω, στο yacht του ισχυρού άνδρα του συλλόγου, επισκέφθηκε την Παιανία και ενσωματώθηκε στην προετοιμασία με τους υπόλοιπους. Εκεί είχε τον άνθρωπό του. «Εξ’ αρχής κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν μεγάλο σύλλογο. Από τα γήπεδα, τις εγκαταστάσεις, τους ανθρώπους που δούλευαν για την ομάδα, τους προπονητές, το σταφ, τα πάντα. Ήταν μία κλάση τουλάχιστον πάνω από ότι είχα ζήσει. Ο Μάριο (Γκαλίνοβιτς) με βοήθησε να προσαρμοστώ. Με είχε από κοντά. Τον ήξερα από την Εθνική ομάδα και με στήριξε αρκετά το πρώτο διάστημα».
«Ήθελα το νούμερο 13, όμως έμαθα ότι δεν το φοράει κανείς λόγω της θύρας των φανατικών»
Το να επιλέγει ένας σέντερ φορ το νούμερο 5 στη φανέλα δεν είναι και το πιο σύνηθες και φυσικά δεν γινόταν να μην ερωτηθεί για αυτό. «Στη Χάιντουκ Σπλιτ την τελευταία σεζόν είχα το 13, έπαιξα καλά με αυτό και ίσως για αυτό με αγόρασε ο Παναθηναϊκός (γέλια). Στην Παιανία το ζήτησα, χωρίς να ξέρω βέβαια ότι πρόκειται για τη θύρα των φανατικών φίλων της ομάδας και ότι κανείς δεν μπορούσε να αγωνιστεί με αυτό στην πλάτη, αν δεν υπάρχει άδεια και από εκείνους. Όλα τα «καλά» νούμερα ήταν κρατημένα και έτσι κατέληξα στο 5».
«Ο Τεν Κάτε πίστευε σε εμένα και το ταλέντο μου»
Ο Ρουκάβινα ήταν ενεργό μέλος του ροτέισον της ομάδας την πρώτη χρονιά, «ανεβάζοντας στροφές» όσο περισσότερο έπαιζε. «Στην αρχή έμπαινα κυρίως σαν αλλαγή, είχα υψηλό κίνητρο. Περνούσα στο χορτάρι και έκανα κάτι καλό, προσέφερα. Ο Τεν Κάτε με «πήγαινε» πολύ. Εκτιμούσε το ταλέντο μου, μου το έλεγε συχνά, δίνοντας μου ευκαιρίες, περισσότερες από κάποιους νεαρούς Έλληνες» είπε με ενθουσιασμό σε πρώτη φάση και πρόσθεσε ότι: «Στο δεύτερο γύρο έχασα κάποια ματς λόγω προβλημάτων τραυματισμού. Όμως όταν έπαιζα, αισθανόμουν σημαντικός, σκόραρα. Ένιωθα μέλος της ομάδας. Θυμάμαι μάλιστα που τερματίσαμε 2οι και στην αυλαία κόντρα στην ΑΕΚ είχα βρει δίχτυα. Περίμεναν πράγματα από μένα για τον επόμενο χρόνο, το ένιωθα, το έβλεπα».
Το πόσο θετικά έκλεισε τη χρονιά, συνέβαλε στην παραιτέρω αναβάθμισή του στα μάτια του Πορτογάλου τεχνικού. «Με το τέλος της πρώτης μου σεζόν, με φώναξε στο γραφείο του και μου είπε ότι είχε μεγάλα σχέδια για εμένα». Παρόλα αυτά, η μοίρα του επεφύλασσε άσχημο παιχνίδι. «Λίγο μετά την έναρξη της προετοιμασίας ήρθε ο πρώτος τραυματισμός. Με πήγε πολύ πίσω, κράτησε 1μιση μήνα και το πρωτάθλημα ξεκινούσε. Έχασα τα πρώτα παιχνίδια και χρειαζόμουν και άλλο χρόνο για να επιστρέψω στο επίπεδο που ήμουν πριν. Προπονούμουν πολύ σκληρά, ήθελα να ξανακερδίσω χρόνο συμμετοχής».
«Η ομάδα έπαιζε εξαιρετικά και «υποχρέωνε» τον Τεν Κάτε να μη με βάλει»
Η επάνοδός του όμως συνέπεσε με την αγωνιστική άνοδο του Παναθηναϊκού και όπως λέει και το ρητό «Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει».
«Η ομάδα έπαιζε πολύ καλά. Κέρδιζε και ήταν πρώτη στη βαθμολογία. Οπότε όταν επέστρεψα πλήρως, αν και έδειξα καλά στοιχεία, ο κόουτς δεν μπορούσε να με βάλει. Ποιον να έβγαζε; Η απόδοση του συνόλου ήταν εξαιρετική. Δεν κλήθηκα και στην Εθνική για να πάρω αγωνιστικό ρυθμό, οπότε απλά περίμενα την ευκαιρία μου», εξέφρασε με κάθε δόση ειλικρίνειας, όσο και αν αυτό τον στενοχωρούσε.
«Ζήτησα μεταγραφή και ο προπονητής αρνήθηκε»
«Κάποια στιγμή τον Οκτώβρη, πήγα και βρήκα τον κόουτς. Του είπα πόσο πολύ τον εκτιμώ, όμως του εξέφρασα την επιθυμία μου να αποχωρήσω για να βρω μία ομάδα που να μπορώ να παίζω. Εκείνος αρνήθηκε, δεν μου έδωσε την άδεια, λέγοντάς μου πως με υπολογίζει και μου είπε ότι βλέπει την προσπάθειά μου και να κάνω υπομονή. Ήταν περίεργο», αποκαλύπτει χρόνια αργότερα και λίγο διάστημα αργότερα βρήκε χρόνο συμμετοχής.
«Ήθελε να με χωρέσει στην ενδεκάδα ο Τεν Κάτε»
«Τέλη Νοεμβρίου λοιπόν με χρησιμοποίησε, εγώ τα πήγα καλά και κράτησα τη θέση μου. Έπαιξα 4-5 παιχνίδια, και ήθελε να με βάλει βασικό. Όμως δεν μπορούσε να το κάνει στην κορυφή της επίθεσης γιατί εκεί ήταν ο Τζιμπρίλ. Οπότε με χρησιμοποίησε ως 10αρι. Ωστόσο έφυγε μετα από απόφαση του κλαμπ και ανέλαβε ο Νιόπλιας (ήταν προπονητής της Εθνικής Ελπίδων σε εκείνο το 4-3), ο οποίος δεν με στήριξε. Ήρθε και η χειμερινή διακοπή, που αποτέλεσε ουσιαστικά την «ταφόπλακά» μου στον Παναθηναϊκό». Αφοπλιστικός. Με ένα κάποιο «κόμπιασμα» στη φωνή του όταν η συζήτηση οδηγήθηκε στον νυν τεχνικό του ΟΦΗ.
«Ο Νιόπλιας έδειξε προτεραιότητα στους Έλληνες – Δεν με πίστεψε»
«Ο νέος κόουτς έδειξε εξ’ αρχής την προτίμησή του στους Έλληνες. Εν μέρει το καταλαβαίνω, ήθελε να δώσει χώρο στους συμπατριώτες του. Ήρθε και ο νέος τραυματισμός μετά το χειμερινό διάλειμμα, ίδιος με αυτόν λίγους μήνες πριν, και έμεινα πίσω στην ιεραρχία. Όταν επέστρεψα, ήταν πια αργά. Η σεζόν έμπαινε στο τελικό της στάδιο, η ομάδα ρόλαρε και ο Νιόπλιας πορεύτηκε με αυτούς που εμπιστευόταν. Εγώ δεν ήμουν ένας από αυτούς» είπε χαρακτηριστικά όταν ρωτήθηκε για το διάστημα του δεύτερου μισού της σεζόν 2009-10.
«Ο κόσμος του παναθηναϊκού μας συμπεριφερόταν λες και είμασταν θεοί, μετά το νταμπλ»
Παρόλα αυτά δεν κρατάει κακία, μένοντας στα καλά, την κατάκτηση του νταμπλ και ό,τι ακολούθησε. «Ήταν φανταστικό συναίσθημα. Αφότου στεφθήκαμε πρωταθλητές, κάναμε διακοπές στο Αιγαίο με τον Λέτο, το Σιμάο, το Γκάμπριελ, τον Ματίας και τις συζύγους τους, παραθερίζοντας στα ελληνικά νησιά. Η αγάπη που μας έδειχνε ο κόσμος ήταν τεράστια. Όταν βγαίναμε έξω, μας συμπεριφέρονταν λες και είμασταν θεοί. Εμείς απλά είχαμε κερδίσει το πρωτάθλημα. Ήταν μία φανταστική περίοδος για όλους εκείνος ο μήνας. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ».
«Μόνος μου τραυματιζόμουν – Το ιατρικό τιμ έκανε εξαιρετική δουλειά»
Αναφερόμενος στους τραυματισμούς του που σε συνδυασμό με το όχι και τόσο καλό connection με τον Νιόπλια, δεν τον άφησαν να δείξει πλήρως τις δυνατότητές του, τόνισε πως ήταν αποκλειστικά δικό του το σφάλμα. «Μόνος μου τραυματιζόμουν. Ήμουν νέος, φιλόδοξος και πίεζα περισσότερο το σώμα μου στο γυμναστήριο. Υπερφόρτωνα τους μυς και για αυτό τραυματιζόμουν. Δεν είχα τη γνώση να προστατευτώ. Κανένας άλλος όμως πέρα από εμένα δεν ευθύνεται για αυτό» ανέφερε αρχικά και συνέχισε λέγοντας πως: «Ήθελα πάρα πολύ να παίξω, να επανέλθω, να υπάρξω ενεργό μέλος μιας ομάδας που τα πήγαινε περίφημα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Πίεζα το σώμα μου και ψυχολογικά και σωματικά», ενώ για το ιατρικό τιμ των «πρασίνων» είχε μόνο τα καλύτερα να πει. «Δεν έχω κανένα παράπονο. Ίσα ίσα με βοήθησαν οι γιατροί και οι φυσικοθεραπευτές να επιστρέφω γρηγορότερα του αναμενομένου. Ήταν δική μου η ευθύνη».
«Στον Παναθηναϊκό έζησα τα καλύτερά μου χρόνια – Ήλπιζα ότι θα κλείσω την καριέρα μου στην Ελλάδα»
Παρότι πιστεύει ότι δεν πρόσφερε όσα θα μπορούσε, το πέρασμα του από τα μέρη μας, κατέχει μέχρι και σήμερα σημαντικό κομμάτι των ποδοσφαιρικών του αναμνήσεων και όχι μόνο. «Είμαι όμως πολύ χαρούμενος για ότι έζησα. Ακόμα μου λείπει η Αθήνα όταν γυρίζω πίσω σε εκείνα τα δύο χρόνια. Είναι μαγική η Ελλάδα, όλοι την ερωτεύονται. Ειδικά όταν είσαι αθλητής και δη ποδοσφαιριστής. Σε εκτιμούν λόγω και του φανατισμού και της μαζικότητας του αθλήματος», δεν έμεινε όμως μόνο εκεί αναπολώντας τα περασμένα.
«Η Ελλάδα και ο Παναθηναικός μου άλλαξαν τη ζωή. Πίστευα και ήλπιζα ότι θα επέστρεφα για να κλείσω την καριέρα μου στη χώρα σας, το ήθελα πολύ. Όμως οι τραυματισμοί με έκαναν να σταματήσω πρόωρα, μόλις στα 30 και δεν έγινε πράξη το όνειρό μου».
«Μοναδικό συναίσθημα να έχεις συμπαίκτη τον Ζιλμπέρτο»
Μεταξύ άλλων, στην Παιανία συνυπήρχε με σπουδαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες, ανάμεσα τους, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, στον οποίο έκανε ειδική μνεία. «Ο Ζιλμπέρτο ήταν απίστευτος παίκτης. Τον έβλεπα στην τηλεόραση και από τη μια στιγμή στην άλλη, έγινε συμπαίκτης μου. Τον παρακολουθούσα στην προπόνηση, μάθαινα από εκείνον. Την ένταση που προπονούνταν, πως προετοιμαζόταν για αυτή, τις κινήσεις του, πόσο επαγγελματίας ήταν. Και εκείνος με συμπαθούσε. Με είχε καλέσει και στο πάρτι γενεθλίων της κόρης του.. Είχαμε καλή σχέση. Έκανε κάποιες έξτρα ασκήσεις μετά την προπόνηση και συχνά έμενα μαζί του. Ήταν φανταστικό να συνυπάρχεις με έναν τέτοιο αθλητή».
«Μπορούσα να πλαισιώσω τον Τζιμπρίλ»
Δεν παρέλειψε φυσικά να αναφερθεί και στον εμβληματικό Τζιμπρίλ Σισέ, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια, παρόλο που του «έφαγε» τη θέση. «Ήταν ο καλύτερος στράικερ του πρωταθλήματος. Οπότε ήταν φυσιολογικό να εδραιωθεί στην κορυφή. Μεγάλο όνομα. Βέβαια μπορούσα να βρω χώρο και να παίξω πίσω από εκείνον, όπως με χρησιμοποίησε ο Τεν Κάτε, όμως ο τραυματισμός μου δεν με άφησε να παίξουμε μαζί. Η συνεργασία μας θα ήταν εξαιρετική πιστεύω».
«Ένιωθα ανασφαλής μετά τη φυγή του Πατέρα και του Αντωνίου»
Το καλοκαίρι του 2010 και παρόλο που το συμβόλαιό του δεν είχε εκπνεύσει, αποχώρησε από την ομάδα, μαζί με την πολυμετοχικότητα. «Με την έναρξη της προετοιμασίας ένιωσα ακόμα περισσότερο ότι ο Νιόπλιας ήθελε να χρησιμοποιήσει τους Έλληνες, ξεκαθαρίζοντας μου μάλιστα πως δεν με υπολογίζει για το αρχικό σχήμα. Έφυγαν και ο κύριος Πατέρας με τον Κώστα (Αντωνίου) εν μία νυκτί. Ήταν οι άνθρωποι που με πίστεψαν και με έφεραν, οπότε ένιωθα ανασφαλής», είπε μιλώντας για τα συναισθήματά του, ενώ δεν παρέλειψε να αποκαλύψει πως έκλαιγε αφήνοντας την Αθήνα και το «τριφύλλι».
«Δεν νομίζω ότι θα έφευγα αν δεν άλλαζε η διοίκηση»
«Έκλαιγα αφήνοντας την Αθήνα γιατί πέρασα δύο υπέροχα χρόνια που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η νέα διοίκηση ήθελε τη μεταγραφή μου. Δεν νομίζω ότι θα έφευγα αν δεν έφευγε ο κύριος Πατέρας. Δεν θα το επέτρεπε όσο και αν προσπαθούσε η Ντινάμο. Υπό άλλες συνθήκες φυσικά και θα ήθελα να μείνω, όμως δεν υπήρχε χώρος για μένα στον Παναθηναϊκό».
Ο επαναπατρισμός του για λογαριασμό της Ντινάμο Ζάγκρεμπ εξελίχθηκε καλά για τον ίδιο, ωστόσο οι συχνοί τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να «εκτοξευτεί». «Η μεταγραφή μου στο Ζάγκρεμπ συζητιόταν έντονα λόγου του παρελθόντος στη Χάιντουκ. Είχα γρήγορη προσαρμογή, έπαιζα καλά σε σημαντικά ματς, όμως και πάλι οι τραυματισμοί με πρόδωσαν. Και αυτός ήταν ο λόγος που τερμάτισα την καριέρα μου νωρίς. Έβλεπα ότι το σώμα μου δεν ανταποκρινόταν σε αυτά που ήθελα. Μπορούσα να τραυματιστώ εύκολα».
«Πήρα τη σωστή απόφαση σταματώντας στα 30»
Βέβαια μια τέτοια απόφαση, δεν λαμβάνεται «ελαφρά την καρδία», όμως δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. «Ήταν μία δύσκολη απόφαση, κυρίως συναισθηματικά, γιατί το ποδόσφαιρο ήταν όλη μου η ζωή. Ανέκαθεν με θυμάμαι να κλωτσάω μία μπάλα, οπότε δεν ήταν εύκολο. Ήξερα όμως, ότι δεν θα μπορούσα να παίξω στο επίπεδο που ήθελα, όπως ήθελα. Οπότε πήρα τη σωστή απόφαση, όσο και αν με πόνεσε», ήταν τα λόγια του για το άδοξο κρέμασμα των παπουτσιών του το 2016.
«Είχα το ταλέντο, όμως δεν ακολουθούσε το σώμα»
Βέβαια, παρά τις δυσκολίες, πήρε «γεύση» από το υψηλότερο επίπεδο και τους ομίλους του Champions League, αν και κατέληξε πως είχε τα «φώτα» για να μονιμοποιηθεί εκεί. «Για να σταθεροποιηθείς στα «αστέρια» πρέπει να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος και σε τέλεια φυσική κατάσταση. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερό μου πρόβλημα λόγω των συχνών τραυματισμών. Είχα το ταλέντο, όμως δεν μπορούσε να ακολουθήσει το σώμα μου. Με νεύριασε αυτό, με στενοχώρησε. Είχα μεγαλύτερες φιλοδοξίες και μου πήρε πολύ καιρό να το δεχτώ. Και όταν αυτό συνέβη, ήταν που σταμάτησα».
«Θα βοηθήσει ο Βρσάλικο όταν βρει τα πατήματά του»
Οδεύοντας προς το φινάλε, η συζήτησή μας πήγε στους Βρσάλικο και Βίντα, δύο σπουδαίους εκπροσώπους της κροατικής σχολής στον ελληνικό μικρόκοσμο. «Με το Βρσάλικο είμασταν συμπαίκτες στη Ντιναμό για μια περίοδο. Είναι εξαιρετικός παίκτης, όπως και ο Βίντα. Ο Σίμε είναι «τέρας» στο χορτάρι. Πολύ καλός παίκτης, το δείχνουν και οι μεταγραφές του. Πιστεύω θα βρει τα πατήματά του και θα βοηθήσει πολύ τον Ολυμπιακό, όταν βελτιωθεί και η υπόλοιπη ομάδα. Ελπίζω να είναι καλά και οι δυο τους, όμως ο Παναθηναϊκός να πανηγυρίσει στο τέλος».
«Πιστεύω πως ο Παναθηναικός θα στεφθεί πρωταθλητής»
Ως προς τη Super League και την πορεία του Παναθηναϊκού, ανέφερε ενθουσιασμένος πως: «Δεν παρακολουθώ πιστά το ελληνικό πρωτάθλημα όμως μαθαίνω τι συμβαίνει από τους Ράικο Γιάνγιανιν, και Μάριο Μπόνιτς, άριστους γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας που έχουν μοιράσει τη ζωή τους μεταξύ Ελλάδας και Κροατίας. Έχουμε επαφές και μαθαίνω νέα. Ο Παναθηναικός έχει ξεκινήσει περίφημα τη σεζόν και θέλω να πιστεύω πως έχει έρθει η… ώρα του να στεφθεί πρωταθλητής».
Κλείνοντας, ο Άντε Ρουκάβινα, ο οποίος άφησε μια και καλή το άθλημα μετά τη «συνταξιοδότησή» του όταν είδε έως ένα βαθμό τη διαφθορά που υπάρχει και δεν ήθελε να το θυμάται έτσι, όπως μου τόνισε, παρέθεσε ένα μικρό σχόλιο και για τη Hrvatska ενόψει του επερχόμενου Mundial: «Παρακολουθώ την Εθνική ομάδα. Έχουμε ένα καλό σύνολο. Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει η Κροατία. Ούτως ή άλλως μελλοντικά πλάνα δεν χωράνε στο ποδόσφαιρο, όμως σίγουρα θα είμαι ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της Εθνικής».
