Ένας από τους πιο αγαπητούς, αλλά και ποιοτικούς Κροάτες που έπαιξαν ποτέ στην Ελλάδα, ο Γκόραν Βλάοβιτς, μιλά στο BN Sports για τις ευχάριστες... εκπλήξεις από ΑΕΚ και Ολυμπιακό, Βίντα και Βρσάλικο. Η «δύναμη» της Λεωφόρου για την ανατροπή του Παναθηναϊκού επί της Σλάβια Πράγας και τα... εκατοστά που στέρησαν στην Βαρκελώνη, την πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League.
Σχετικά Άρθρα
Ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι στο BN Sports: «Ο Βρσάλικο θα κάνει τη διαφορά στον Ολυμπιακό - Ηγέτης στην ΑΕΚ ο Βίντα!» (video)
Η Σλάβια Πράγας ήταν η αρχή ως τους «8» του Champions League και το ξεκίνημα της καριέρας του Σωτήρη Κυργιάκου στον Παναθηναϊκό (video)
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
Τι κι αν έχουν περάσει δύο δεκαετίες; Κάποιοι υποστηρίζουν πως το αριστερό δοκάρι της βόρειας εστίας του Καμπ Νου ακόμα... σφυρίζει. Σαν να το ήθελε η μοίρα, η παρουσία ενός παίκτη του επιπέδου του Γκόραν Βλάοβιτς στην Ελλάδα, να μνημονεύεται περισσότερο για ένα γκολ που δεν κατέληξε στα δίχτυα για ελάχιστα εκατοστά, παρά για το εμβληματικό γκολ-φάουλ του, για παράδειγμα, κόντρα στη Σάλκε.
«Το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο» παραδέχεται μιλώντας στο BN Sports ένας από τους σημαντικότερους Κροάτες που «πάτησαν» ποτέ ελληνικό χορτάρι. Ένας γνήσιος συνεχιστής της παράδοσης που «χτίστηκε» από τους Νοβοσέλατς, Γιάνγιανιν, Ζάετς, Ασάνοβιτς και άλλους.
Το καλοκαίρι του 2022 ήταν η σειρά των Σίμε Βρσάλικο και Ντομαγκόι Βίντα να προστεθούν σε αυτήν τη μακρά λίστα. Ο ίδιος δηλώνει ευχάριστα έκπληκτος για την επιτυχία Ολυμπιακού και ΑΕΚ να αποσπάσουν την υπογραφή δύο τόσο σημαντικών προσωπικοτήτων της εθνικής ομάδας της χώρας του, παρότι θα ήθελε να τους δει πιθανότατα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, τον οποίο όπως δηλώνει, πάντα υποστηρίζει, αγαπά και ενίοτε, παρακολουθεί!
-Έχουν περάσει περίπου δύο δεκαετίες από όταν έφυγες από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Συνεχίζεις να παρακολουθείς τις εξελίξεις;
«Είδα μερικά ματς την περσινή σεζόν, αλλά κάθε χρονιά, ο τηλεοπτικός πάροχος στην Κροατία αλλάζει, οπότε δεν είναι εύκολο. Παρακολούθησα, όμως, ένα μέρος από το ματς με τη Σλάβια Πράγας.
Δεν είναι καλό σκορ το 2-0, αλλά όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, χωρίς να μετράει το γκολ εκτός έδρας, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Δεν έχω καθαρή εικόνα της ομάδας, αλλά όπως έχω βιώσει εγώ τη Λεωφόρο, όλα μπορούν να ανατραπούν εκεί».
-Κόντρα στη Σλάβια Πράγας ξεκίνησε και η δική σας μυθική πορεία έως τους «8» του Champions League. Ξύπνησαν μνήμες;
«Πραγματικά από εκείνη τη σεζόν, μου έχει μείνει τόσο έντονα εκείνο το ζευγάρι με την Μπαρτσελόνα. Σαν να έχει επισκιάσει τα πάντα.
Πόσο κοντά φτάσαμε στα ημιτελικά του Champions League... Είναι ένα από τα ελάχιστα ματς που μου έχουν μείνει χαραγμένα τόσο έντονα».
-Συχνά λέγεται πως ο ήχος της μπάλας να περνά ξυστά από το δοκάρι της Μπαρτσελόνα έφτασε από τη Βαρκελώνη έως την Ελλάδα.
«Όντως; Δεν το είχα ξανακούσει! Η αλήθεια είναι πως ήταν τόσο κοντά, αλλά στο ποδόσφαιρο μετρούν μόνο τα γκολ, όχι το πόσο κοντά έφτασες.
Ήμουν πολύ απογοητευμένος. Δεν ξεκίνησα στο ματς και ήθελα να αποδείξω πως αξίζω να είμαι βασικός. Το κίνητρό μου ήταν τεράστιο. Χρειαζόμουν λίγη τύχη, αλλά όπως προείπα απλώς η μπάλα έφτασε κοντά.
Μετά το παιχνίδι στεναχωρήθηκα αρκετά, όπως όλοι στην ομάδα, αλλά το ξεπέρασα. Όφειλα να το ξεπεράσω και με βοήθησαν αρκετά οι συμπαίκτες μου.
Παρόλα αυτά, η σκέψη μου ήταν πως αν είχα ξεκινήσει το ματς θα είχα σκοράρει!»
-Με ποιον συμπαίκτη ήσουν πιο κοντά στον Παναθηναϊκό;
«Σίγουρα με τους Κροάτες που αγωνίστηκαν στον σύλλογο τα τέσσερα χρόνια που έμεινα σε αυτόν.
Με τους Ντάνιελ Σάριτς, Σίλβιο Μάριτς, Ρόμπερτ Γιάρνι. Είναι λογικό, γιατί προερχόμαστε από την ίδια χώρα, συνυπήρχαμε στην εθνική Κροατίας.
Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Ολισαντέμπε και τον Χένρικσεν επίσης, ενώ από τους Έλληνες, ο καλύτερός μου φίλος ήταν ο Στέφανος Κοτσόλης».
-Συνεργάστηκες με τον Γιάννη Κυράστα, τον Σέρχιο Μαρκαριάν, τον Ιτζάκ Σουμ και αρκετούς ακόμα προπονητές στον Παναθηναϊκό. Ποιον ξεχώρισες;
«Χωρίς αμφιβολία τον Φερνάντο Σάντος. Δυστυχώς, όμως, έφυγε πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβα να συνεργαστώ αρκετά μαζί του.
Στην προετοιμασία εκείνης της σεζόν επέστρεψα με τραυματισμό από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και για περίπου έναν μήνα ήμουν εκτός. Όταν ξεκίνησα να παίζω, μετά από λίγο αποχώρησε.
Είναι ο κορυφαίος που πέρασε από τον Παναθηναϊκό σε εκείνα τα χρόνια και δεν είναι μόνο η γνώμη μου. Το δείχνουν τα όσα έχει καταφέρει, φτάνοντας ως την κατάκτηση του EURO το 2016. Είμαι σίγουρος πως με αυτόν στον πάγκο, ο σύλλογος θα είχε κάνει ακόμα καλύτερες πορείες στην Ευρώπη».
-Το φετινό καλοκαίρι δύο συμπατριώτες σου επέλεξαν να συνεχίσουν την καριέρα τους στην Ελλάδα. Ποια η γνώμη σου για τους Βίντα και Βρσάλικο;
«Τους γνωρίζω πολύ καλά και έχω εξαιρετική άποψη και για τους δύο. Είναι παίκτες πρώτης γραμμής στην εθνική ομάδα της Κροατίας και για να είμαι ειλικρινής, με εξέπληξε η μετακίνησή τους στην Ελλάδα. Είναι πολυτέλεια για κάθε σύλλογο. Αποτελεί ταυτόχρονα, όμως, απόδειξη πως οι ελληνικές ομάδες έχουν διάθεση να επιστρέψουν στις κορυφαίες της Ευρώπης, φέρνοντας παίκτες τέτοιου επιπέδου».
-Ποια στοιχεία ξεχωρίζεις στο παιχνίδι τους;
«Εκτιμώ και τους δύο, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο Βίντα είναι ιδιαίτερος αμυντικός. Δεν είναι τόσο ψηλός, όσο συνηθίζεται στη συγκεκριμένη θέση, αλλά είναι τόσο γρήγορος, αλτικός και έξυπνος. Η ανάγνωση των φάσεων είναι ίσως το μεγαλύτερο του όπλο.
Από την άλλη, ο Σίμε Βρσάλικο είναι ένα πολύ δυνατό μπακ. Η παρουσία του στην Ατλέτικο Μαδρίτης, έναν από τους κορυφαίους συλλόγους στον πλανήτη, αποδεικνύει πόσο ποιοτικός είναι, αλλά δυστυχώς, στάθηκε άτυχος και τραυματίστηκε σε ένα πολύ κακό χρονικό σημείο».
-Εσύ και ο Βρσάλικο έχετε ως κοινό σημείο τον ερχομό σας στην Ελλάδα σε σχετικά νεαρή ηλικία. Πόσο εύκολη είναι μία τέτοια απόφαση;
«Ήρθα λίγο νεότερος από αυτόν μάλιστα, στα 28 μου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός ποδοσφαιριστή είναι η επανάκαμψη από τραυματισμούς. Χρειάζεσαι χρόνο και χώρο για να επανέλθεις. Οι μεγάλοι σύλλογοι, όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης στην περίπτωση του Βρσάλικο και η Βαλένθια στη δική μου, δεν έχουν χρόνο. Απλώς αγοράζουν κάποιον στην θέση σου. Εσύ πρέπει να βρεις χρόνο και χώρο σε έναν νέο σύλλογο.
Ναι, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν βρίσκεται ανάμεσα στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, αλλά υπάρχουν ομάδες που έχουν ''χτίσει'' το όνομά τους εκτός συνόρων και μπορούν να σου προσφέρουν καλό μισθό και καλή προοπτική.
Άλλωστε, ακόμα και η χώρα παίζει καταλυτικό ρόλο, όσο κι αν κάποιοι το παρεξηγούν. Είναι πολύ εύκολο να αποφασίσεις να έρθεις στην Ελλάδα, ένα τόσο όμορφο μέρος».
-Ο Σλάβεν Μπίλιτς, που συζήτησε με τον Ολυμπιακό φέτος το καλοκαίρι, δείχνει πως κάτι ανάλογο ισχύει και για τους προπονητές;
«Οι Κροάτες προπονητές στηρίζονται κατά πολύ στο ποδοσφαιρικό στυλ του Balkan Joke, όπως είναι το Brazilian Joke. Οι Βραζιλιάνοι αγαπούν το θέαμα. Οι Κροάτες και οι Βαλκάνιοι γενικότερα, αγαπούν τη ''μάχη''. Πρόκειται για ένα μείγμα γερμανικής-ιταλικής πειθαρχίας, με κάποια ελευθερία στο επιθετικό κομμάτι.
Στην Ελλάδα ένα τέτοιο στυλ συχνά πετυχαίνει ή και χρειάζεται. Όλοι στη χώρα αγαπούν τη νίκη, αλλά όταν αυτή έρχεται, ζητούν και το θέαμα. Υπέρμαχος αυτού του "δόγματος" είναι και ο Σλάβεν Μπίλιτς, ένας πολύ ικανός προπονητής που σίγουρα θα πετύχαινε».
-Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο BN Sports, ο άλλοτε συμπαίκτης σου, Ρόμπερτ Προσινέτσκι, έκανε τη σύγκριση της εθνικής Κροατίας του '98 με αυτήν του 2018. Εσύ ποια τοποθετείς ψηλότερα;
«Θα διάλεγα την πιο πρόσφατη, όχι τη δική μας, αφού έφτασε πιο μακριά σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Ωστόσο, όταν εμείς παίξαμε στη Γαλλία, κανείς δεν περίμενε κάτι από εμάς. Καταφέραμε κάτι που έμοιαζε απίστευτο και με λίγη περισσότερη δόση τύχης, ίσως φτάναμε στον τελικό και κερδίζαμε το τρόπαιο, ολοκληρώνοντας μία τεράστια έκπληξη, σαν αυτήν της Ελλάδας στο EURO του 2004.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, όλα ήταν πιθανά από τη στιγμή που περάσαμε έναν τόσο δύσκολο όμιλο, με Αργεντινή, Νιγηρία και Ισλανδία. Στα νοκ-άουτ μπορούν να συμβούν τα πάντα. Παίζεις ένα παιχνίδι. Μία κόκκινη κάρτα, ένα ανόητο πέναλτι, ίσως σε φέρει στον επόμενο γύρο. Εφόσον πέρασαν με τόση άνεση τον όμιλο, πίστεψα πως θα φτάσουν έως τα ημιτελικά της διοργάνωσης και εν τέλει με διέψευσαν, φτάνοντας έως τον τελικό!»
-Ποιον ξεχωρίζεις από αυτήν τη γενιά;
«Ο Μέσι, για μένα, είναι εκτός συναγωνισμού στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Κατά αυτόν τον τρόπο, ο Μόντριτς είναι εκτός συναγωνισμού στην Κροατία! Μόνο αν βγει από τη συζήτηση θα ακούσεις διαφορετικό όνομα. Αφήνοντάς τον εκτός, λοιπόν, μου αρέσει πολύ ο Πέρισιτς».
-Πιστεύεις σε ανάλογη πορεία στο Μουντιάλ του Κατάρ;
«Σίγουρα, αλλά η Κροατία βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Πολλοί από τους παίκτες που βρίσκονταν στην κορύφωση της καριέρας τους στο EURO του 2016, τότε που η εθνική ομάδα έπαιξε καλύτερα από ποτέ, και έφτασαν τη χώρα έως τον τελικό του Μουντιάλ δύο χρόνια αργότερα. Αλλά τώρα, υπάρχουν αρκετοί έμπειροι που οδεύουν προς τη "δύση" της καριέρας τους και μία νέα φουρνιά που έρχεται. Μία αλλαγή σκυτάλης. Είναι δύσκολο να προβλέψεις πώς θα εμφανιστεί η ομάδα».
